Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-14/14/LSz
z 10 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 grudnia 2013 r. (data wpływu 3 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 25 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w przypadku prowadzenia usług mediacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w przypadku prowadzenia usług mediacji.

Wniosek został uzupełniony pismem z 25 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 marca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w drugim kwartale 2014 r. chce rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza prowadzić mediacje polegające na rozwiązywaniu konfliktów miedzy osobami fizycznymi i firmami. Mediacje w PKD są zgrupowane jako „działalność prawnicza” i sklasyfikowane pod nr 69.10.Z. Mediator według klasyfikacji zawodów i specjalności sklasyfikowany jest w grupie zawodów „...” pod nr ... . Wnioskodawca z zawodu ani z wykształcenia nie jest prawnikiem i nie będzie świadczyć usług prawnych i doradczych. Natomiast zawodowo zajmuje się psychoterapią uzależnień oraz prowadzeniem mediacji. Również w prowadzonej w przyszłości działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi mediacyjne polegające na pomocy w rozwiązywaniu konfliktów i sporów. Wnioskodawca nadmienia, że w przeszłości prowadził działalność gospodarczą tj. pomiędzy 2 września 2008 r. a 4 czerwca 2012 r. i Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast z chwilą zakończenia działalności gospodarczej wyrejestrował się z VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą rozpoczął 2 września 2008 r. Po otrzymaniu informacji z urzędu skarbowego, że działalność którą rozpoczął w zakresie usług mediacji nie może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, w dniu 8 września 2008 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym deklarację VAT-R, w której zaznaczył rezygnację ze zwolnienia od dnia 9 września 2008 r., zaznaczając kwadrat 6. w bloku C.1. deklaracji VAT-R (wersja 7). Przez cały okres prowadzenia działalności Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Dokonując wyrejestrowania z VAT-u Wnioskodawca złożył deklarację VAT-Z. Przyczyną była likwidacja działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie przewiduje w roku podatkowym bieżącym (2014) przekroczenia limitu obrotów, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej do dnia jej likwidacji w żadnym roku nie nastąpiło przekroczenie obrotu uprawniającego do zwolnienia od podatku.

W roku 2013 Wnioskodawca nie osiągnął żadnych obrotów podlegających opodatkowaniu, nawet z tytułu świadczenia usług tzw. najmu prywatnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym, usługi mediacji polegające na pomocy w rozwiązywaniu konfliktów i sporów będą podmiotowo zwolnione z podatku od towarów i usług, jeśli mediator wykonuje inne usługi niż prawnicze czy doradcze, według ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. - art. 113 ust. 1?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi mediacji polegające na pośredniczeniu w rozwiązywaniu konfliktów i sporów pomiędzy stronami będą podmiotowo zwolnione z podatku od towarów i usług, jeśli mediator nie jest prawnikiem i nie prowadzi faktycznej działalności prawniczej, czyli wykonuje inne usługi niż prawnicze czy doradcze, (zwolnienie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. - art. 113 ust. 1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z kolei według art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1.dokonujących dostaw:

1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

2.świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.dokonujących dostaw:

a.towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b.towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

• energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
• wyrobów tytoniowych,
• samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c.budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d.terenów budowlanych,

e.nowych środków transportu;

2.świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
   
   

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. (obowiązujące do 31 grudnia 2013 r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.)

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do powołanego rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa prawnego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), oraz w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit a (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) zastrzega także, że do osób świadczących usługi prawnicze nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i ust. 9. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Należy również zauważyć, iż w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu także wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w drugim kwartale 2014 r. zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług mediacji polegających na rozwiązywaniu konfliktów miedzy osobami fizycznymi i firmami. Wnioskodawca z zawodu ani z wykształcenia nie jest prawnikiem i nie będzie świadczyć usług prawnych i doradczych. Natomiast zawodowo zajmuje się psychoterapią uzależnień oraz prowadzeniem mediacji.

Wnioskodawca nie przewiduje w roku podatkowym bieżącym (2014) przekroczenia limitu obrotów, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej. Od dnia rozpoczęcia poprzedniej działalności gospodarczej do dnia jej likwidacji w żadnym roku nie nastąpiło przekroczenie obrotu uprawniającego do zwolnienia od podatku.

W roku 2013 Wnioskodawca nie osiągnął żadnych obrotów podlegających opodatkowaniu, nawet z tytułu świadczenia usług tzw. najmu prywatnego.

Wnioskodawca nadmienia, że w przeszłości prowadził działalność gospodarczą tj. pomiędzy 2 września 2008 r. a 4 czerwca 2012 r. i Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast z chwilą zakończenia działalności gospodarczej wyrejestrował się z VAT składając deklarację VAT-Z.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w sytuacji rozpoczęcia działalności gospodarczej w postaci prowadzenia usług mediacyjnych w drugim kwartale 2014 r.

Należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare - być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące - jak wskazano we wniosku - usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator - jak wskazano - nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach) będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, w związku z rozpoczęciem wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia usług mediacji, gdyż przedmiotowe usługi nie stanowią usług wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W tym miejscu wskazać należy, że Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności przekroczy kwotę 150.000 zł. Jeżeli zatem Wnioskodawca rozpocznie działalność gospodarczą w drugim kwartale 2014 r. to kwota ta będzie odpowiednio niższa.

Zatem w przedmiotowej sprawie, w sytuacji nieprzekroczenia limitu obrotów w poprzednim jak i bieżącym roku podatkowym oraz niewykonywania innych czynności wykluczających prawo do zwolnienia, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z tytułu rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia usług mediacji w drugim kwartale 2014r. ze zwolnienia podmiotowego, jednak nie jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ale na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT . Wnioskodawca nie był bowiem ani w 2014 r. ani w 2013 r. zarejestrowanym podatnikiem VAT, nie prowadził żadnej działalności i nie osiągnął żadnych obrotów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.