INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2011r. (data wpływu 2 stycznia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wyboru zwolnienia podmiotowego dla Wnioskodawcy świadczącego usługi wyceny nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wyboru zwolnienia podmiotowego dla Wnioskodawcy świadczącego usługi wyceny nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 7 października 2009r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości polegającą na określaniu wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń itp., zgodnie z uzyskanymi państwowymi uprawnieniami zawodowymi i posiadanym tytułem zawodowym rzeczoznawcy majątkowego. Nr PKD działalności to 68.31.Z – Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na opracowywaniu operatów szacunkowych tj. pisemnych opinii o wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń itp. Usługi te wykonywane są dla gmin, starostw, banków, spółdzielni mieszkaniowych oraz klientów indywidualnych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie obejmuje usług w zakresie doradztwa.

W 2010r. wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 100.000 zł, a w roku 2011 nie przekroczyła 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może wybrać zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na charakter prowadzonej działalności, zwolnienie od podatku od towarów i usług ma zastosowanie. Wnioskodawca zwrócił się do urzędu skarbowego z ustnym zapytaniem odnośnie zwolnienia od podatku od towarów i usług i uzyskał informację, iż w jego przypadku jest to możliwe. Poparcie powyższej tezy Wnioskodawca znalazł również w archiwach wydanych interpretacji na stronach internetowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Od dnia 1 stycznia 2011r., ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 2 grudnia 2009r. (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), przepis ten otrzymał brzmienie: „Zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku”.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 2 grudnia 2009r., kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Art. 113 ust. 13 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r. stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   • wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   • towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   • nowych środków transportu,
   • terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Ponadto, Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Podkreślić należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1994), „doradzić – doradzać” znaczy dać radę, udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast „doradczy” to, według powyższego Słownika, służący radą, doradzający, zaś „doradca” to ten, kto doradza. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

W świetle powołanych przepisów, podatnik może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym podatnik utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia upłynął okres co najmniej jednego roku;
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy;
• podatnik nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy w związku z czynnościami wymienionymi pod poz. 12 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że od 7 października 2009r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości polegającą na określaniu wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń itp., zgodnie z uzyskanymi państwowymi uprawnieniami zawodowymi i posiadanym tytułem zawodowym rzeczoznawcy majątkowego. Nr PKD działalności to 68.31.Z – Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na opracowywaniu operatów szacunkowych tj. pisemnych opinii o wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń itp. Usługi te wykonywane są dla gmin, starostw, banków, spółdzielni mieszkaniowych oraz klientów indywidualnych.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie obejmuje usług w zakresie doradztwa.

W 2010r. wartość objętej działalnością sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 100.000 zł, a w roku 2011 nie przekroczyła 150.000 zł.

Odnosząc treść przytoczonych powyżej przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, iż świadczenie przez Wnioskodawcę usług polegających wyłącznie na wycenie wartości danej nieruchomości bez jakiegokolwiek doradzania np. co do jej kupna czy sprzedaży, gdy nie odbywa się to w formie udzielania porad, to czynność ta nie stanowi usług doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy w związku z czynnościami wymienionymi pod poz. 12 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie uzyskał obrotu ze sprzedaży opodatkowanej przekraczającego łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy i jeżeli faktycznie Wnioskodawca nie wykonuje usług stanowiących doradztwo ani innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy oraz od momentu utraty prawa do zwolnienia lub rezygnacji z tego prawa upłynął rok licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, to na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o VAT Wnioskodawca może ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.