Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-657/13-2/LS
z 30 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 10 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Sp. z o.o. jest działającą na rynku nieruchomości spółką należącą do grupy kapitałowej H. (dalej: „Grupa”) będącą rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Spółka”).

W grudniu 2013 r. Spółka zawarła umowę pożyczki środków pieniężnych z H. PL sp. z o.o., spółką będącą rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej należącą do Grupy (dalej: „Umowa”). Na mocy Umowy H. PL sp. z o,o. (dalej: „Pożyczkodawca”) udzieliła pożyczki na rzecz Spółki. Umowa została poddana właściwości prawa polskiego i jurysdykcji sądów polskich.

Osobami uprawnionymi do samodzielnej reprezentacji Spółki oraz Pożyczkodawcy w momencie zawarcia Umowy były osoby będące obywatelami Republiki Słowackiej. Miejscem zawarcia Umowy jest Bratysława.

Pożyczkodawca oraz Spółka posiadają rachunki bankowe prowadzone przez banki zarówno na terytorium Republiki Słowackiej jak i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W chwili zawierania Umowy, środki pieniężne przeznaczone na wypłatę kwoty pożyczki znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym przez bank w Republice Słowackiej. Po Zawarciu Umowy, środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki, prowadzony przez bank w Republice Słowackiej. W chwili zawarcia Umowy Pożyczkodawca był czynnym podatnikiem VAT. Z treści Umowy wynika, że pożyczka została udzielona przez Pożyczkodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Ponadto, Pożyczkodawca oświadczył Spółce, że zamierza rozliczyć udzielenie przedmiotowej pożyczki jako czynność zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 VATU.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca jest zainteresowany rozstrzygnięciem czy Spółka ma obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka ma obowiązek dokonania zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia Umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia Umowy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) UPCC, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 UPCC obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

UPCC przewiduje sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy, np. umowa pożyczki, jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 UPCC, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkami, które nie mają zastosowania w opisanym stanie faktycznym).

Z kolei w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 VATU, zwalnia się z podatku od towarów i usług usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Z treści Umowy wynika, że pożyczka została udzielona przez Pożyczkodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jak wynika z oświadczenia Pożyczkodawcy, usługa udzielenia przedmiotowej pożyczki będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 VATU po stronie Pożyczkodawcy. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy Umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) UPCC.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powyższa konkluzja nie ulegnie zmianie nawet gdyby usługa udzielenia przedmiotowej pożyczki nie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 VATU po stronie Pożyczkodawcy. Niezależnie od tego czy usługa udzielenia przedmiotowej pożyczki korzysta z ww. zwolnienia, na podstawie art. 1 ust. 4 UPCC należy stwierdzić, że Umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Ponadto, zauważyć również należy, że stosownie do ww. art. 720 Kodeksu cywilnego przedmiotem urnowy pożyczki są tylko pieniądze i rzeczy oznaczone co do gatunku, Przepis ten nie ustanowił zatem praw majątkowych jako przedmiotu pożyczki, a skoro tak, należy przyjąć, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach. Zgodnie bowiem z powszechnym w orzecznictwie poglądem pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy. W rezultacie przedmiotem urnowy pożyczki pieniężnej są rzeczy o szczególnym charakterze (pieniądze). Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru umowy pożyczki, zatem forma przekazania przedmiotu umowy nie wpływa na ważność zawartej umowy. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że skoro Umowa została zawarta w B., a w dacie zawarcia czynności cywilnoprawnej, tj. w dacie zawarcia Umowy, przedmiot tejże Umowy (pieniądze) znajdował się na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym na terytorium Republiki Słowackiej, to Umowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że P. sp. z o.o. jest działającą na rynku nieruchomości spółką należącą do grupy kapitałowej H. (dalej: „Grupa”) będącą rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Spółka”). W grudniu 2013 r. Spółka zawarła umowę pożyczki środków pieniężnych z H. PL sp. z o.o., spółką będącą rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej należącą do Grupy (dalej: „Umowa”). Na mocy Umowy H. PL sp. o.o. (dalej: „Pożyczkodawca”) udzieliła pożyczki na rzecz Spółki. Umowa została poddana właściwości prawa polskiego i jurysdykcji sądów polskich. Osobami uprawnionymi do samodzielnej reprezentacji Spółki oraz Pożyczkodawcy w momencie zawarcia Umowy były osoby będące obywatelami Republiki Słowackiej. Miejscem zawarcia Umowy jest Bratysława. Pożyczkodawca oraz Spółka posiadają rachunki bankowe prowadzone przez banki zarówno na terytorium Republiki Słowackiej jak i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W chwili zawierania Umowy, środki pieniężne przeznaczone na wypłatę kwoty pożyczki znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na rachunku bankowym Pożyczkodawcy prowadzonym przez bank w Republice Słowackiej. Po Zawarciu Umowy, środki pieniężne zostały przelane na rachunek bankowy Spółki, prowadzony przez bank w Republice Słowackiej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Bezprzedmiotowe jest zatem rozpatrywanie wniosku pod kątem wyłączenia na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.