Interpretacja
Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-260/12-4/DS
z 19 lipca 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPTPB1/415-260/12-4/DS
Data
2012.07.19
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Zwolnienia przedmiotowe
Słowa kluczowe
dofinansowanie wypoczynku
dokumentowanie wydatków
zakładowy fundusz świadczeń socjalnych
zwolnienia przedmiotowe
Istota interpretacji
1)Czy Wnioskodawca jako płatnik, obowiązany jest na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania podatku oraz jego wpłacenia organowi podatkowemu, z tytułu otrzymanych przez pracowników dopłat (dofinansowania) do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie (PKD 55.2), w formie wczasów, kolonii, zimowisk, w tym również połączonego wypoczynku leczniczo-sanatoryjnego oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem dzieci i młodzieży do lat 18, na podstawie faktury wystawionej przez biuro podróży, szkołę, klub za obóz, kolonię, zieloną szkołę, wczasy, która jest dokumentem wystarczającym i będącym podstawą zastosowania przez płatnika zwolnienia dofinansowania z ZFŚS przy obliczaniu i pobraniu podatku z tytułu dopłat do wypoczynku dla dzieci i młodzieży do lat 18, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2)Czy Wnioskodawca jako płatnik, w przypadku wypłaty dofinansowania do wypoczynku dla dzieci do lat 18, może zastosować zwolnienie od podatku zgodnie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku od osób fizycznych, odnośnie dziecka, które w momencie przekazania dofinansowania nie miało ukończonych 18 lat, a w czasie pobytu na wypoczynku (które było dofinansowane) ukończyło 18 lat? Wniosek ORD-IN 399 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z dofinansowaniem wypoczynku ze środków Międzyzakładowego Funduszu Socjalnego:
UZASADNIENIE W dniu 16 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym, pismem z dnia 28 czerwca 2012 r, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 3 lipca 2012 r., natomiast w dniu 9 lipca 2012 r. (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 6 lipca 2012 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. W Spółce funkcjonuje Międzyzakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: MFŚS). W ramach dofinansowania (na podstawie regulaminu zaakceptowanego przez Związki Zawodowe), ze środków MFŚS, przyznawane są dopłaty do wypoczynku, takiego jak: kolonie i obozy, zimowiska, zielona szkoła, wczasy, sanatoria dla dzieci i młodzieży, dla dzieci pracowników, emerytów i rencistów, dzieci po zmarłym pracowniku, jeśli otrzymują rentę rodzinną, w tym dzieci własnych i przysposobionych przyjętych na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, na podstawie złożonego wniosku o dofinansowanie. Komisja MFŚS przyznaje ww. dofinansowanie na podstawie faktury lub rachunku. Dofinansowanie przekazywane jest na rachunek organizatora za wyjątkiem „zielonych szkół”. Podstawą wypłaty dofinansowania są faktury, rachunki wystawione przez biura podróży za kolonie, wczasy, obozy; wystawione za zielone szkoły przez szkoły, kluby, np. tańca, karate oraz obozy językowe; wczasy - wystawione przez ośrodki wczasowe, pensjonaty, agroturystykę i inne podmioty mające zaświadczenie o wpisie do ewidencji określone poniżej. Spółka żąda potwierdzeń rezerwacji, jak i zaświadczeń o wpisie do ewidencji. Otrzymuje wpis do ewidencji do faktur za wczasy określające działalność jako:
Wczasy dotyczą całej rodziny, tzn. faktura dokumentuje wczasy dla rodziców i ich dzieci, razem z rozbiciem na odpłatność za jedną osobę. Uzupełniając wniosek, Wnioskodawca dodał, iż jako administrator MFŚS, zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu socjalnym (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), oraz jako płatnik, zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), na podstawie których, zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), zobowiązany jest do obliczenia i pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu otrzymanych przez pracowników dofinansowań działalności socjalnej do wypoczynku dzieci do lat 18, zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie w różnych formach. W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Uzupełniając wniosek, Wnioskodawca przeformułował zadane pierwotnie pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy,
W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca dodał, iż:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:
Z brzmienia ww. przepisu wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z funduszu socjalnego podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania z innych źródeł, zwolnienie przysługuje do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł. Z powyższego przepisu wynika, że do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest m.in. spełnienie przesłanki, iż wypoczynek musi być zorganizowany przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie. Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można zarówno te podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, np.: biura turystyczne, jak również i te, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, m.in.:
Istotne znaczenie ma zatem formalno-prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z wypoczynkiem. Przez zorganizowany wypoczynek należy rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego z wyjątkiem takich form wypoczynku, jak: wczasy „pod gruszą”, pobyt u rodziny oraz wypoczynek organizowany „na własną rękę”. Do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezbędne jest posiadanie dokumentu (faktury VAT, rachunku, dowodu wpłaty KP, przelewu bankowego, przekazu pocztowego), który zawiera co najmniej:
Wskazać jednocześnie należy, iż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji określającej, jaki dowód powinien przedstawić pracownik, który poniósł wydatek z tytułu wypoczynku dziecka do lat 18. Zatem, aby dofinansowanie do wypoczynku dzieci mogło być zwolnione od podatku należałoby przyjąć, iż ma tu zastosowanie ogólna reguła, według której dowodem może być wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W takiej sytuacji stosuje się dokumenty zwyczajowo przyjęte, jakimi są dowody wpłaty. Pojęcie dowód wpłaty jest pojęciem szerokim i obejmuje swym zakresem zarówno rachunek lub fakturę VAT wystawioną przez organizatora wypoczynku, przelew bankowy, przekaz pocztowy, jak również dokument wpłaty w kasie podmiotu prowadzącego działalność w tym zakresie. Z dowodu wpłaty powinno jednoznacznie wynikać: kto jest organizatorem wypoczynku, kto korzystał z wypoczynku, tj. imię i nazwisko dziecka, forma wypoczynku, okres, w którym korzystano z wypoczynku, kwota poniesionego wydatku oraz podpis osoby, która wystawiała ten dokument. W świetle ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 592), osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu (art. 2 ust. 5), są:
-którym pracodawca przyznał w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2 tej ustawy, prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z funduszu. W myśl art. 8 ust. 2 tej ustawy, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Wobec powyższego, krąg osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, winien wynikać z regulaminu utworzonego zgodnie z ww. ustawą. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jedynie w art. 21 ust. 1 pkt 78, że wolne od podatku dochodowego są dopłaty (po spełnieniu określonych warunków) do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Odnosząc się natomiast do kwestii przyznania i przekazania dofinansowania do wypoczynku dla dziecka do lat 18, które w czasie korzystania z wypoczynku ukończyło 18 lat, należy zauważyć, że z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika bezpośrednio, na który dzień należy badać, czy dziecko ukończyło, czy też nie 18 lat. W tej sytuacji wiek dziecka winno się badać w relacji z momentem uzyskania przez osobę uprawnioną przychodu z tytułu zakupionej przez Wnioskodawcę usługi. Jak stanowi przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika. Natomiast przychód w postaci wartości świadczeń rzeczowych lub innych świadczeń nieodpłatnych powstaje z chwilą otrzymania świadczenia przez podatnika lub wykonania świadczenia na rzecz podatnika. Powyższy przepis uzależnia możliwość kwalifikacji świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń do przychodów od faktu ich „otrzymania”, czyli uzyskania przez podatnika faktycznej korzyści, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, gdzie samo „postawienie do dyspozycji podatnika” powoduje przysporzenie majątkowe. W przedstawionym stanie faktycznym dopłata do wypoczynku nie ma charakteru świadczenia pieniężnego. Dofinansowanie przekazywane jest na rachunek organizatora, pracownik nie otrzymuje pieniędzy, lecz uzyskuje określoną korzyść w postaci usługi zakupionej przez Wnioskodawcę. Momentem powstania przychodu z tego tytułu jest miesiąc, w którym dziecko osoby uprawnionej korzysta z wypoczynku. Zatem w sytuacji, gdy:
W celu ustalenia ilości dni, za które należy opodatkować dopłatę do wypoczynku, zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 112 tej ustawy, termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca. Jednakże przy obliczaniu wieku osoby fizycznej termin upływa z początkiem ostatniego dnia. Zatem, 18 rok życia osiąga się z początkiem dnia, który swą datą odpowiada dniu urodzenia. Należy podkreślić, że w świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przekazanie środków (dofinansowania) na rachunek organizatora, nie powoduje powstania przychodu po stronie pracownika (osoby uprawnionej). Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w zakładzie pracy funkcjonuje Międzyzakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, utworzony na podstawie regulaminu zaakceptowanego przez związku zawodowe. Ze środków ww. Funduszu realizowane są m.in. dofinansowania do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, na podstawie faktury lub rachunku. Dofinansowanie następuje w formie przekazania środków pieniężnych na rachunek organizatora. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż dofinansowanie do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk dla dzieci pracowników, emerytów i rencistów, dzieci po zmarłym pracowniku, jeśli otrzymują rentę rodzinną, w tym dzieci własnych i przysposobionych przyjętych na wychowanie w ramach rodziny zastępczej:
Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Zgodnie z art. 32 1 cyt. ustawy, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:
Natomiast w myśl art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a. Zgodnie z treścią ust. 1a tego artykułu, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru. Stosownie do art. 39 ust. 1 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż wartość dofinansowania dla dziecka pracownika, które ukończyło 18 lat w trakcie wypoczynku, Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy. Odnosząc się do kwestii opodatkowania dofinansowania dla dziecka emeryta lub rencisty, które ukończyło 18 lat w trakcie wypoczynku, należy stwierdzić, iż zastosowanie w tym przypadku ma przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego od dochodów (przychodów) z tytułu świadczeń otrzymywanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% należności. Z kolei z art. 41 ust. 1 tej ustawy, wynika, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W myśl ust. 4 tego artykułu, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10. Zgodnie z art. art. 42 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. W myśl ust. 1a tego artykułu, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio. Stosownie do art. 42 ust. 2 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:
Końcowo wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje, w jaki sposób udokumentować fakt poniesienia wydatków w związku z wypoczynkiem dzieci i młodzieży do lat 18. Należy bowiem zauważyć, iż ustawa wskazuje ogólnie, jakie warunki muszą być spełnione, żeby można było zastosować przedmiotowe zwolnienie. Natomiast kwestie dotyczące udokumentowania poniesionych wydatków stanowią domenę postępowania podatkowego (dowodowego), które nie znajduje zastosowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., ul. ….., ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.