INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 września 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1114/13 (data wpływu 18 grudnia 2013 r.) - stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczeń związanych z umową dzierżawy, która ma zostać zawarta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczeń związanych z umową dzierżawy, która ma zostać zawarta.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik, nieprowadzący pozarolniczej działalności gospodarczej dokonuje zakupu 5-ciu wysokowydajnych modułów solarnych 235Wp, składających się z modułów, falowników, konstrukcji nośnej i akcesoriów od przedsiębiorstwa zajmującego się dystrybucją tego typu instalacji (firma niemiecka). Zgodnie z umową zakupu cena 5200 Euro płatna będzie z chwilą wystawienia faktury. Przedmiot transakcji nie przechodzi w bezpośrednie posiadanie Kupującego, lecz jest dostarczany do miejsca jego przeznaczenia położonego we Włoszech. Prawo własności przechodzi na Kupującego zgodnie z § 929, 930, 868 niemieckiego kodeksu cywilnego w formie posiadania zależnego, ze względu na to, że pomiędzy stronami została zawarta umowa dzierżawy. Posiadanie bezpośrednie pozostaje w gestii Sprzedającego, przy czym przeniesienie prawa własności na Kupującego nastąpi z chwilą dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia we Włoszech.

Te same strony na podstawie odrębnej umowy dzierżawy postanawiają, że Kupujący (zwany teraz Wydzierżawiającym) dokona na rzecz Sprzedającego (zwanego Użytkownikiem) wydzierżawienia kompletnego systemu, a przedmiot umowy zostanie zastosowany do budowy instalacji solarnych we Włoszech. Wydzierżawiający udzieli zgody na zintegrowanie i eksploatację systemu w ramach instalacji fotowoltaicznej na terenie Włoch. Wydzierżawiający przez 144 miesiące będzie otrzymywał czynsz miesięczny w wysokości 69 euro.

Podatnik przewiduje, że w przyszłości może zakupić więcej podobnych modułów solarnych i dzierżawić je firmom. Podjęte przedsięwzięcie stanowi dla niego działalność inwestycyjną - lokowanie wolnych pieniędzy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy ma obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny i czy wówczas prawidłowo zastosuje stawkę NP podatku VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawca uważa, że z tytułu świadczonych usług dzierżawy będzie podatnikiem podatku VAT, gdyż jego przedsięwzięcie mieści się w definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawy VAT). Jednakże zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z cyt. art. 5 ustawy wynika zatem, iż ustawa o podatku od towarów i usług reguluje wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju (tj. Rzeczypospolitej Polskiej), nie odnosi się ona do czynności, dla których miejsce świadczenia znajduje się na terytorium innych państw. Zatem usługi świadczone przez Wnioskodawcę należy uznać jako nie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Potwierdzenie takiego stanowiska wynika również z art. 28b pkt 1 ustawy VAT.

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. l i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

O miejscu świadczenia usługi wykonywanej dla „podatnika” decyduje siedziba działalności gospodarczej usługobiorcy, względnie jego stałe miejsce prowadzenia działalności.

W tym przypadku usługi będą świadczone dla podatnika położonego na terytorium Unii Europejskiej. Miejscem opodatkowania świadczonych przez podatnika usług będzie terytorium państwa, na którym znajduje się stałe miejsce prowadzenia działalności jego usługobiorcy.

W związku z czym usługi te (otrzymywany czynsz) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Odnośnie obowiązku rejestracji jako podatnika VAT czynny Wnioskodawca uważa, że nie należy składać zgłoszenia VAT-R, gdyż podatnik nie wykonuje usług będących przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT.

W wydanej w dniu 28 grudnia 2012 r. interpretacji indywidualnej nr IPPP3/443-1017/12-2/SM tut. Organ uznał stanowisko Strony w zakresie w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, opodatkowania świadczonych usług na terytorium Polski (stosowania stawki NP podatku VAT) za prawidłowe, w zakresie obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny – za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w zakresie pytania nr 1 stwierdził, że spełniona jest przesłanka do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Będzie on bowiem w sposób ciągły (conajmniej przez 144 miesiące) wykorzystywał towary (5 wysokowydajnych modułów solarnych) do celów zarobkowych (odpłatnej dzierżawy, za którą będzie otrzymywał czynsz miesięczny w wysokości 69 euro).

W odniesieniu się do rejestracji jako podatnik VAT czynny tut. Organ wskazał na treść art. 97 ust. 3 pkt 2, art. 97 ust. 1 oraz art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy i uznał, że Wnioskodawca będzie do tego zobowiązany. W kwestii stosowania stawki NP podatku VAT, tj. opodatkowania świadczonych usług na terytorium Polski stwierdził, że ze względu na miejsce ich świadczenia nie będą one opodatkowane na terytorium naszego kraju.

W dniu 27 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.) za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku została wniesiona skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w dniu 17 września 2013 r. wydał wyrok sygn. akt III SA/Wa 1114/13, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że zgodnie z poglądem wyrażonym w doktrynie, treść wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej wyznacza przedmiotowy zakres postępowania interpretacyjnego. Tak więc w powyższej sprawie zakres przedmiotowy wniosku wyznaczało pytanie Wnioskodawcy, czy ma on obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny, a ocenie organów podlegało stanowisko wyrażone we wniosku w ww. zakresie (tj. rejestracji jako podatnika czynnego), że w jego (tj. Wnioskodawcy) sytuacji nie należy składać zgłoszenia VAT-R, gdyż nie wykonuje on usług będących przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT.

Sąd zauważył, że Organ w interpretacji odwołał się do treści przepisu art. 97 ust. 1 i ust. 3 pkt 2 oraz z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy i uznał, że Wnioskodawca będzie obowiązany zarejestrować się jako podatnik VAT czynny, i w konsekwencji uznał stanowisko w tym zakresie za nieprawidłowe. Po czym w odpowiedzi na skargę zajął odmienne stanowisko w ww. zakresie. Uznał, że ponieważ Skarżący nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 5 ustawy, nie będzie zobowiązany dokonać rejestracji jako podatnik VAT czynny w myśl uregulowań art. 96 ust. 4 ustawy w związku z art. 96 ust. 1. Organ wskazał przy tym, że nie może się jednak zgodzić z twierdzeniem, iż Wnioskodawca nie będzie musiał składać zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Tak więc, zdaniem Sądu, mamy w sprawie do czynienia z ewidentną sprzecznością stanowiska organu; tego z zaskarżonej interpretacji i tego z odpowiedzi na skargę.

W dalszej części orzeczenia Sąd doszedł do wniosku, że obowiązek rejestracji wewnątrzwspólnotowej został nałożony także na podmioty świadczące określone usługi. Rzeczywiście jest tak, jak to wskazuje organ interpretacyjny, że obowiązek zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych realizowany jest w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R. Niemniej jednak o kwestie związane z interpretacją przepisu art. 97 ustawy Wnioskodawca nie pytał. Skoro zaś podatnik o coś nie pytał, to organ podatkowy nie mógł tego w swoim stanowisku ocenić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego z uwagi na rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 września 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1114/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu pięciu wysokowydajnych modułów solarnych od przedsiębiorstwa zajmującego się dystrybucją tego typu instalacji (firmy niemieckiej). Wyrób jest dostarczany do miejsca jego przeznaczenia położonego we Włoszech. Prawo własności przechodzi na Kupującego w formie posiadania zależnego, ze względu na to, że pomiędzy stronami została zawarta umowa dzierżawy. Posiadanie bezpośrednie pozostaje w gestii Sprzedającego, przy czym przeniesienie prawa własności na Kupującego nastąpi z chwilą dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia we Włoszech.

Te same strony na podstawie odrębnej umowy dzierżawy postanawiają, że Kupujący (zwany Wydzierżawiającym) dokona na rzecz Sprzedającego (zwanego Użytkownikiem) wydzierżawienia kompletnego systemu, a przedmiot umowy zostanie zastosowany do budowy instalacji solarnych we Włoszech. Wydzierżawiający udzieli zgody na zintegrowanie i eksploatację systemu w ramach instalacji fotowoltaicznej na terenie Włoch. Wydzierżawiający przez 144 miesiące będzie otrzymywał czynsz miesięczny w wysokości 69 euro.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania go za podatnika podatku od towarów i usług w zaistniałej sytuacji.

W odniesieniu do sytuacji przedstawionej w złożonym wniosku należy zauważyć, że spełniona jest przesłanka do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ww. art. 15 ust. 2 ustawy. Będzie on bowiem w sposób ciągły (conajmniej przez 144 miesiące) wykorzystywał towary (5 wysokowydajnych modułów solarnych) do celów zarobkowych (opłatnej dzierżawy, za która będzie otrzymywał czynsz miesięczny w wysokości 69 euro).

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Prawidłowe ustalenie miejsca świadczenia wskazuje, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czy też w innym kraju.

Podstawowa zasada dotycząca miejsca świadczenia usług została określona w art. 28b ustawy.

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Zatem w zaistniałej sytuacji będzie mieć zastosowanie ww. zasada ogólna dotycząca miejsca świadczenia usług (art. 28b ust. 1 ustawy), zgodnie z którą miejscem świadczenia będzie kraj siedziby usługobiorcy (zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług będzie nabywca usługi) lub zasada szczególna dotycząca świadczenia usług związanych z nieruchomością, zgodnie z którą miejscem świadczenia jest miejsce położenia nieruchomości (do opodatkowania zobowiązany byłby ewentualnie podmiot świadczący tę usługę). Ocena powyższa może jednak zostać dokonana o przepisy kraju, w którym będzie dochodzić do świadczenia tej usługi.

Powyższe rozstrzygnięcie nie zmienia jednak w żaden sposób faktu, że ww. usługi nie będą opodatkowane na terytorium naszego kraju, tj. Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że obowiązkowi rejestracji jako „podatnicy VAT czynni” podlegają podmioty, o których mowa w art. 15, wykonujące opodatkowane czynności wymienione w art. 5 ustawy, niekorzystające ze zwolnień, których mowa w ust. 3 art. 96.

Jak wyżej stwierdzono, Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności, o których mowa w art. 5 ustawy (opodatkowanych na terytorium kraju). Nie będzie zatem zobowiązany dokonać rejestracji jako podatnik VAT czynny w myśl uregulowań art. 96 ust. 4 ustawy w związku z art. 96 ust. 1.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest zatem w całości prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania skarżonej interpretacji, tj. w dniu 28 grudnia 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.