Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1287/13/DP
z 1 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. z. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 26 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jawna, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego i detalicznego wyrobami mięsnymi i wędliniarskimi.

W ramach wzajemnej współpracy z Odbiorcami (punktami sprzedaży detalicznej) spółka zamierza przekazać Odbiorcom opłatę w umówionej wysokości, która ma być przeznaczona na modernizację stoiska mięsnego. Wysokość tej opłaty zostanie zafakturowana przez Odbiorców i obciążona 23% podatkiem od towarów i usług. Odbiorcy – w zamian za otrzymane wsparcie finansowe na modernizację stoiska – zobowiążą się do zapewnienia odpowiedniej wysokości zakupów oferowanych przez spółkę jawną towarów. W przypadku nie osiągnięcia umówionego poziomu wzajemnych obrotów zobowiązani będą do zwrotu części lub całości opłaty.

W złożonym do wniosku uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że przez zawarty w opisie zdarzenia przyszłego zwrot „zafakturowanie” należy rozumieć, iż Wnioskodawczyni przekaże Odbiorcy opłatę w umówionej wysokości, która ma być przeznaczona na modernizację stoiska mięsnego. Odbiorca natomiast na tę kwotę (powiększoną o podatek od towarów i usług) wystawi spółce fakturę. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że podpisanie umów o współpracy handlowej z Odbiorcami, poparte wniesionymi opłatami na modernizację stoisk, wpłynie na wzrost obrotów poprzez pozyskanie dodatkowej liczby Odbiorców zachęconych możliwościami modernizacji stoisk mięsnych. Odbiorca w zamian za otrzymane wsparcie zobowiązany będzie do utrzymania określonego poziomu zakupów od Spółki. Wzrost obrotów dla Spółki w sposób oczywisty oznacza przyrost przychodów lub możliwość utrzymania jego dotychczasowego poziomu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłata – o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego – przekazana Odbiorcom na podstawie wystawionych przez nich faktur będzie stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że opłata na wsparcie działalności handlowej Odbiorcy, przeznaczona na modernizację jego stoiska mięsnego obwarowana zobowiązaniem do dokonywania zakupów towarów od spółki jawnej w umówionej wysokości, stanowi koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Równocześnie w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

I tak, w świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jawna, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem prowadzi działalność w zakresie handlu hurtowego i detalicznego wyrobami mięsnymi i wędliniarskimi. W ramach wzajemnej współpracy z Odbiorcami (punktami sprzedaży detalicznej) spółka zamierza przekazać Odbiorcom opłatę w umówionej wysokości, która ma być przeznaczona na modernizację stoiska mięsnego. Odbiorcy – w zamian za otrzymane wsparcie finansowe na modernizację stoiska – zobowiążą się do zapewnienia odpowiedniej wysokości zakupów oferowanych przez spółkę jawną towarów. W przypadku nie osiągnięcia umówionego poziomu wzajemnych obrotów zobowiązani będą do zwrotu części lub całości opłaty. Podpisanie umów o współpracy handlowej z Odbiorcami, poparte wniesionymi opłatami na modernizację stoisk wpłynie na wzrost obrotów poprzez pozyskanie dodatkowej liczby Odbiorców zachęconych możliwościami modernizacji stoisk mięsnych. Odbiorca w zamian za otrzymane wsparcie zobowiązany będzie do utrzymania określonego poziomu zakupów od Spółki. Wzrost obrotów dla Spółki w sposób oczywisty oznacza przyrost przychodów lub możliwość utrzymania jego dotychczasowego poziomu.

Odnosząc przedstawione okoliczności do przeanalizowanych uprzednio przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że celem wydatków ponoszonych przez spółkę jawną, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, na modernizację stoisk mięsnych – należących do odbiorców towarów (wyrobów) Spółki – jest niewątpliwie zwiększenie sprzedaży towarów spółki, a w konsekwencji zwiększenie przychodów spółki. Tym samym, zdaniem tutejszego organu, przedmiotowe wydatki spełniać będą przedstawione powyżej kryteria i mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w przypadku otrzymania zwrotu części lub całości opłat, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, zwrócone kwoty należy zaliczyć do przychodów. Przy czym przychody i koszty – stosownie do cytowanego uprzednio przepisu art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku spółki.

Ponadto podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Działalność gospodarcza, co do zasady, nastawiona jest na zysk, czyli osiąganie dochodu. Skutki podejmowanych nietrafionych decyzji gospodarczych nie mogą w każdym przypadku być przerzucane na Skarb Państwa poprzez obniżanie podstawy opodatkowania, dlatego każda decyzja związana ponoszeniem kosztu winna być odpowiednio uzasadniona i udokumentowana.

W związku z tym, należy podkreślić, że aby można było zaliczyć ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodów podatnik musi udowodnić i udokumentować, że w momencie ich ponoszenia były celowe z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik powinien – w toku ewentualnego postępowania podatkowego czy kontrolnego – udowodnić, że w momencie ponoszenia wydatków celem ich było osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów oraz że jego działanie było staranne i racjonalne.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do organu podatkowego o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni
od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.