Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1247/13-6/AO
z 20 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z 15 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.) na wezwanie Organu z 16 stycznia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-1247/13-2/AO (skutecznie doręczone 20 stycznia 2014 r.) oraz pismem z 5 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) na wezwanie Organu z 30 stycznia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-1247/13-4/AO (skutecznie doręczone 5 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% na usługę montażu stałej zabudowy meblowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% na usługę montażu stałej zabudowy meblowej. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.) na wezwanie Organu z 16 stycznia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-1247/13-2/AO (data doręczenia 20 stycznia 2014 r.) oraz pismem z 5 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) na wezwanie Organu z 30 stycznia 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-1247/13-4/AO (data doręczenia 5 lutego 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma zajmuje się kompleksowym wyposażeniem wnętrz oraz wykonuje świadczenia polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu montażu komponentów. Wnioskodawczyni wykonuje usługi budowlane i montaż stolarki polegające na wyposażeniu budynków oraz pomieszczeń mieszkalnych w meble wbudowane na stałe. Usługa polega na wytwarzaniu z zakupionych w tym celu materiałów: płyt meblowych, blatów, luster i elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów i prowadnic) elementów stałej zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej, a następnie trwałym ich montażu w budynkach i lokalach mieszkalnych.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawczyni doprecyzowała podany we wniosku stan faktyczny wskazując, że:

Montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem w sposób istotny elementów konstrukcyjnych lokalu. Meble przymocowane są do ściany przy użyciu kleju, kotw, wsporników, listew mocujących, połączonych ze ścianą okuć i ram stalowych. Nie jest to zwykłe ustawienie dolnych szafek na podłodze ani zawieszenie górnych szafek na hakach uprzednio wbitych w ścianę.

Do zabudowy używane będą elementy drewniane, szkło oraz blaty z kamienia (np. granitu). Wśród elementów mebli nie ma elementów wykonanych z betonu, są okucia i ramy stalowe.

Elementy zabudowy łączone są ze ścianą przy użyciu kleju poliuretanowego do spajania pustaków, kotew chemicznych, pręta gwintowanego fi 10 i fi 12, kołków rozporowych metalowych oraz specjalistycznych okuć i ram stalowych spawanych, zaprojektowanych pod zabudowę.

Montaż zaczyna się od połączenia ze ścianą (za pomocą materiałów wyżej wymienionych) elementów zewnętrznych zabudowy (plecy i ściany boczne) oraz specjalistycznych okuć i ram stalowych. Do tak powstałej konstrukcji łączone są elementy zabudowy ze szkła i drewna. W wypadku mebli kuchennych, oprócz mocowania zewnętrznych ścian oraz pleców w sposób opisany powyżej, montowany jest także blat, który połączony jest z parapetem. Oparciem dla blatu jest także wspornik wykonany z tego samego materiału co blat i połączony ze ścianą i podłogą.

Sposób montażu uniemożliwia późniejsze zdemontowanie zabudowy bez uszkodzenia lokalu lub samej zabudowy. Zauważyć należy, że meble nie są zawieszane za pomocą prostych haczyków ani ustawiane na podłodze, jak to się dzieje przy tradycyjnych meblach. Zabudowa obejmuje bardzo często całą ścianę - od podłogi aż po sufit, oraz od jednej ściany bocznej do drugiej. Dowód: przykładowe zabudowy (załącznik do wniosku). Tak zamontowane elementy staną się częściami składowymi lokalu. Próba demontażu spowodowałaby uszkodzenie ścian (m.in. wyrwy, zerwanie tynków), a także podłogi i sufitu.

Z opisanych wyżej względów – zdaniem Wnioskodawczyni - zabudowa spełnia warunki trwałego połączenia z elementami konstrukcyjnymi budynku.

Czynności wykonywane będą w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na usługę montażu stałej zabudowy meblowej Wnioskodawczyni ma prawo stosować stawkę VAT w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę w składzie 7 sędziów, sygn. I FPS 2/13, że zabudowa wnękowa i kuchenna jest usługą kompleksową, która jest jednocześnie modernizacją budynku lub lokalu mieszkalnego. W związku z tym, przy spełnieniu pozostałych warunków, podlega opodatkowaniu obniżoną stawką VAT, tj. 8%.

Z uzasadnienia Sądu Administracyjnego wynika, iż świadczenie kompleksowe polegające na trwałej zabudowie meblowej z uprzednio nabytych komponentów, które jak wynika ze stanu faktycznego zawartego we wniosku o udzielenie interpretacji, polega na montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp. przygotowanych na konkretny wymiar i wbudowanych w budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym. Naczelny Sąd Administracyjny w poszerzonym składzie stwierdza, że jeśli czynności te polegają na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudową meblową to mają one charakter usługi. Elementem dominującym jest bowiem w takim przypadku ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), zaś wydanie towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami konstrukcyjnymi komponenty meblowe nie funkcjonują w obrocie tak, jak ma to miejsce w przypadku mebli wolnostojących.

Reasumując zdaniem firmy usługa stałej zabudowy meblowej, którą wykonuje dla osób fizycznych powinna podlegać obniżonej stawce VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary – jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 cyt. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.
   
   
   

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ww. ustawy stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
   
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   
   

Stosownie do brzmienia art. 41 ust. 12c ww. ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Powyższe przepisy wskazują, że zastosowanie stawki preferencyjnej (8%) możliwe jest jedynie dla dostawy, jak również usług budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa. Również w uzasadnieniu do powołanej przez Wnioskującego uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. I FPS 2/13, dotyczącej opodatkowania usług polegających na wykonywaniu zabudowy meblowej, Sąd zwrócił uwagę, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Sąd wskazał, że ,,Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Taki zabieg byłby zresztą wątpliwy z uwagi na konieczność autonomicznego traktowania przepisów o podatku od towarów i usług ze względu na potrzebę ich harmonizacji na poziomie wspólnotowym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2) przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły. Pojęcie „modernizacja” - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś. Natomiast montaż - według powyższego słownika to „składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.”. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością. „Przebudowa” zaś to zgodnie z ww. słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.) „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia. Natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług czynności powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Twierdzenie to potwierdza NSA w ww. uchwale wskazując, że „Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie”.

Zatem obniżona stawka podatku VAT nie może znaleźć zastosowania dla wykonania danej zabudowy wnękowej, jeśli polega ona przykładowo wyłącznie na zaprojektowaniu, przygotowaniu i montażu polegającym na ,,zwykłym” przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków lub wkrętów, również z kołkami) lub podłogi, co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu (elementy mogą być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu). Obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Powyższe rozważania pozwalają uznać, że z zabudową meblową trwale połączoną z elementami konstrukcyjnymi lokalu/budynku będziemy mieli do czynienia w przypadku, gdy przykładowo wnętrze i półki zabudowy wykonane zostaną z betonu połączonego z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (np. ścianą) a dopasowane zostaną tylko fronty meblowe. W przypadku takiej właśnie zabudowy meblowej elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) zostaną wykorzystane w sposób istotny, co skutkować będzie brakiem możliwości demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu - elementy nie będą mogły być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zajmuje się kompleksowym wyposażeniem wnętrz oraz wykonuje świadczenia polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu montażu komponentów. Wnioskodawczyni wykonuje usługi budowlane i montaż stolarki polegające na wyposażeniu budynków oraz pomieszczeń mieszkalnych w meble wbudowane na stałe. Usługa polega na wytwarzaniu z zakupionych w tym celu materiałów: płyt meblowych, blatów, luster i elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów i prowadnic) elementów stałej zabudowy wnękowej, kuchennej i łazienkowej, a następnie trwałym ich montażu w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. Montaż zaczyna się od połączenia ze ścianą elementów zewnętrznych zabudowy (plecy i ściany boczne) oraz specjalistycznych okuć i ram stalowych. Do tak powstałej konstrukcji łączone są elementy zabudowy ze szkła i drewna. W przypadku mebli kuchennych, oprócz mocowania zewnętrznych ścian oraz pleców w sposób opisany powyżej, montowany jest także blat, który połączony jest z parapetem. Oparciem dla blatu jest także wspornik wykonany z tego samego materiału co blat i połączony ze ścianą i podłogą. Montaż komponentów meblowych następuje poprzez przymocowanie do ściany przy użyciu kleju, kotw, wsporników, listew mocujących, połączonych ze ścianą okuć i ram stalowych. Elementy zabudowy łączone są ze ścianą przy użyciu kleju poliuretanowego do spajania pustaków, kotew chemicznych, pręta gwintowanego fi 10 i fi 12, kołków rozporowych metalowych oraz specjalistycznych okuć i ram stalowych spawanych, zaprojektowanych pod zabudowę. Do zabudowy używane będą elementy drewniane, szkło oraz blaty z kamienia (np. granitu). Wśród elementów mebli nie ma elementów wykonanych z betonu, są okucia i ramy stalowe. Sposób montażu uniemożliwia późniejsze zdemontowanie zabudowy bez uszkodzenia lokalu lub samej zabudowy. Zabudowa obejmuje bardzo często całą ścianę - od podłogi aż po sufit, oraz od jednej ściany bocznej do drugiej. Próba demontażu spowodowałaby uszkodzenie ścian (m.in. wyrwy, zerwanie tynków), a także podłogi i sufitu.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usługi montażu stałej zabudowy meblowej.

Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV,OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W niniejszych okolicznościach zgodzić się należy z Wnioskodawczynią, że opisane w stanie faktycznym czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów należy uznać za świadczenie usług.

Jednakże analiza powołanych przepisów oraz wniosków płynących z uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 w kontekście przedstawionego stanu fatycznego prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie usług świadczonych przez Wnioskodawczynię polegających na wyposażeniu budynków oraz pomieszczeń mieszkalnych w meble wbudowane na stałe nie można traktować jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Opisanych we wniosku usług nie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 tej ustawy. Czynności świadczone przez Wnioskodawczynię nie stanowią w szczególności remontu, termomodernizacji czy przebudowy.

Zabudowa meblowa, którą wykonuje Wnioskodawczyni nie ingeruje w konstrukcje budynku/lokalu, nadproża, stropy, więźby dachowe, wieńce, stropodachy, schody. W analizowanym przypadku czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię nie dotyczą więc substancji samego budynku/lokalu. Nie istnieje w tym przypadku, wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, istotne powiązanie wykonywanej zabudowy meblowej z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (lokalu) pomimo, że nie jest to zwykłe ustawienie dolnych szafek na podłodze i zawieszenie górnych szafek na hakach uprzednio wbitych w ścianę. Samo przytwierdzanie elementów zabudowy meblowej do ścian, podłogi czy sufitu za pomocą kleju, kotw, wsporników, listew mocujących, połączonych ze ścianą okuć i ram stalowych nie powoduje automatycznie, że elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) zostaną wykorzystane w sposób istotny, co skutkować będzie brakiem możliwości demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu. Zabudowę taką można zdemontować a demontaż zabudowy meblowej nie powoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych budynku/lokalu. Jak wskazuje Wnioskodawczyni późniejsze zdemontowanie zabudowy powoduje uszkodzenie lokalu w postaci uszkodzenia ścian (m.in. wyrwy, zerwanie tynków) a także podłogi i sufitu lub samej zabudowy. Jednakże takie przytwierdzenie zabudowy do ścian, podłoża i sufitu nie spowoduje zmiany parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu) i nie może zostać uznane za konserwację, remont, modernizację, a także przebudowę elementów konstrukcyjnych tego obiektu.

Trudno uznać, że przytwierdzenie zabudowy do ścian, a w przypadku mebli kuchennych również połączenia z parapetem przy użyciu wsporników oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi lokalu czy budynku. Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy. W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedstawiony sposób montażu komponentów meblowych sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami obiektu budowlanego. Nie są to zabiegi skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Co prawda zabudowa wykorzystuje ściany konstrukcyjne, należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego. Zabudowę wykonywaną przez Wnioskodawczynię należy więc uznać za wyposażenie budynku (lokalu).

Ze względu na powyższe okoliczności oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że do opisanych we wniosku czynności polegających na montażu stałej zabudowy meblowej w obiektach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zastosowanie ma stawka w wysokości 23%, gdyż czynności te nie stanowią czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, opisane we wniosku usługi stałej zabudowy meblowej nie mogą korzystać z obniżonej 8% stawki podatku VAT i podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej wynoszącej 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.