Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1042/13-4/ES
z 7 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi odsetkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi odsetkowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 stycznia 2014 r., znak ILPB2/415-1042/13 -2/ES, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 22 stycznia 2014 r., skutecznie doręczono w dniu 27 stycznia 2014 r. W dniu 3 lutego 2014 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej w dniu 30 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 20 marca 2006 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną wziął kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Za rok 2007, 2008, 2009 małżonkowie rozliczali się wspólnie, korzystali z ulgi odsetkowej.

W 2010 r. małżonkowie nie mieszkali razem ale z ulgi odsetkowej korzystali po 1/2 – Zainteresowany spłacał kredyt w całości sam.

Dnia 28 marca 2011 r. nastąpił rozwód. Przy rozliczeniu podatkowym Wnioskodawca odliczył 1/2 ulgi odsetkowej. Powyższe zakwestionował urząd skarbowy. Zainteresowany sporządził korektę i całość ulgi odliczyła była małżonka.

Dnia 7 sierpnia 2013 r. postanowieniem sądu rejonowego dokonano podziału majątku. Mieszkania przyznano Zainteresowanemu. Suma spłaty na rzecz żony została powiększona o połowę wydatków jakie była małżonka poniosła na utrzymanie mieszkania i zapłatę połowy rat kredytu hipotecznego po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego, tj. 28 maja 2011 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w latach 2011, 2012, 2013 nie mieszkał w zakupionym mieszkaniu. Zainteresowany wspólnie z byłą małżonką wzięli kredyt hipoteczny na zakup mieszkania i obydwoje zgodnie z umową o kredyt zobligowani byli do spłaty kredytu. Po rozwodzie była żona zamieszkała w nieruchomości i to ona spłacała kredyt hipoteczny oraz tylko i wyłącznie ona korzystała z ulgi mieszkaniowej. W związku z tym, że Wnioskodawca nie zajmował nieruchomości, nie spłacał do banku odsetek od udzielonego kredytu hipotecznego.

W dniu 7 sierpnia 2013 r. sąd rejonowy dokonał podziału majątku. Zgodnie z postanowieniem o podziale majątku Wnioskodawca miał zwrócić byłej małżonce połowę wydatków za zapłatę rat kredytu hipotecznego po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego (rozwód nastąpił 28 marca 2011 r.). Dnia 19 grudnia 2013 r. Zainteresowany wpłacił połowę odsetek od udzielonego kredytu na konto byłej małżonki.

W uzasadnieniu postanowienia sądu rejonowego o podziale majątku wskazano: „(…) Suma ta powiększona być musi jednak o połowę wydatków, jakie A. poczyniła na utrzymanie wspólnej nieruchomości i zapłatę rat kredytu hipotecznego po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego (art. 207 k.c.).”

Reasumując:

• Wnioskodawca nie spłacał z konta do banku odsetek od udzielonego kredytu hipotecznego,
• do spłaty kredytu hipotecznego małżonkowie zostali zobligowani umową o kredyt obydwoje,
• zgodnie z postanowieniem sądu o podziale majątku była małżonka otrzymała połowę wydatków za zapłatę rat kredytu hipotecznego,
• zgodnie z postanowieniem sądu Wnioskodawca zapłacił byłej małżonce połowę rat kredytu hipotecznego od dnia uprawomocnienia się wyroku rozwodowego czyli jest to jednoznaczne z tym, że wspólnie ponieśli koszty związane ze spłatą odsetek od udzielonego im kredytu mieszkaniowego,
• była małżonka spłaciła tylko połowę odsetek od udzielonego kredytu mieszkaniowego w latach 2011, 2012, 2013, a korzystała 100 % z ulgi mieszkaniowej w ww. latach.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy za rok 2011, 2012 i 2013 Wnioskodawca może skorzystać z ulgi odsetkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy skoro spłacił połowę rat kredytu hipotecznego to ma prawo skorzystać z ulgi odsetkowej za lata 2011, 2012 i 2013.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.) podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., zwany dalej „kredytem mieszkaniowym”, przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r., prawo do odliczania wydatków na spłatę odsetek:

1. od kredytu mieszkaniowego,
2. od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na spłatę kredytu mieszkaniowego,
3. od każdego kolejnego kredytu (pożyczki) zaciągniętego na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w pkt 1 lub 2

– do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt mieszkaniowy zawartej przed dniem 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2027 r.

Zasady i warunki skorzystania z ulgi na spłatę odsetek od zaciągniętego kredytu, wykorzystanego przez podatnika na cele mieszkaniowe zostały uregulowane w art. 26b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z przepisem art. 26b ust. 1 ww. ustawy, od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2–4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, czyli osobie fizycznej mającej nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z:

1. budową budynku mieszkalnego, albo
2. wniesieniem wkładu budowlanego lub mieszkaniowego do spółdzielni mieszkaniowej na nabycie prawa do nowo budowanego budynku mieszkalnego albo lokalu mieszkalnego w takim budynku, albo
3. zakupem nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej, albo
4. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstanie samodzielne mieszkanie spełniające wymagania określone w przepisach prawa budowlanego.
   
   

Szczegółowe warunki uprawniające do skorzystania z odliczenia od dochodu przedmiotowej ulgi zostały zawarte w art. 26b ust. 2–7 ww. ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że ulga odsetkowa nie stanowi standardu prawnego, lecz funkcjonuje w polskim systemie podatkowym – podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia – jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych,, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Stąd też korzystanie z każdej preferencji podatkowej wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących.

W związku z powyższym, uprawnienie wynikające z art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytu jest możliwe jedynie w przypadku spełnienia wszystkich wyżej wymienionych w tym przepisie warunków.

Tak więc Wnioskodawca aby mógł wywodzić prawo do skorzystania z przedmiotowej ulgi odsetkowej musi bezwzględnie spełnić warunki wynikające z cytowanego powyżej art. 26b ww. ustawy a nie tylko z przepisu art. 26b ust. 1 tej ustawy, a niespełnienie któregokolwiek z warunków wymienionych w art. 26b ww. ustawy pozbawia możliwości skorzystania z prawa do dokonywania odliczeń odsetek od kredytu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 20 marca 2006 r. Wnioskodawca wraz z żoną zaciągnął kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Zgodnie z umową kredytową zarówno Zainteresowany, jak i Jego żona byli zobligowani byli do spłaty kredytu. Za lata 2007-2009 małżonkowie korzystali z ulgi odsetkowej. W dniu 28 marca 2011 r. nastąpił rozwód. Po rozwodzie była żona zamieszkała w nieruchomości i to ona spłacała kredyt hipoteczny oraz tylko i wyłącznie ona korzystała z ulgi mieszkaniowej. W związku z tym, że Wnioskodawca nie zajmował nieruchomości, nie spłacał do banku odsetek od udzielonego kredytu hipotecznego.W dniu 7 sierpnia 2013 r. sąd rejonowy dokonał podziału majątku. Zgodnie z postanowieniem o podziale majątku mieszkanie przyznano Zainteresowanemu, a Wnioskodawca miał zwrócić byłej małżonce połowę wydatków za zapłatę rat kredytu hipotecznego po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego. Dnia 19 grudnia 2013 r. Zainteresowany wpłacił połowę odsetek od udzielonego kredytu na konto byłej małżonki.

W przypadku omawianej ulgi istotne znaczenie ma to, kto faktycznie dokonał spłaty przedmiotowych odsetek.

W sytuacji gdy z umowy kredytowej wynika, że kredytobiorcą jest więcej niż jedna osoba i każda z tych osób odpowiada solidarnie za spłatę zadłużenia (w tym odsetek), to prawo do odliczeń – na podstawie art. 26b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. – przysługuje temu kredytobiorcy (współkredytobiorcy), który faktycznie dokonał w roku podatkowym spłaty odsetek od udzielonego kredytu, o ile spełnia pozostałe warunki określone przez ustawodawcę.

Stosownie bowiem do art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. a) ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. odliczeniu podlegają wyłącznie odsetki faktycznie zapłacone, a ich wysokość i termin zapłaty zostały udokumentowane dowodem wystawionym przez podmiot wymieniony w pkt 2 (tj. podmiot uprawniony na podstawie przepisów prawa bankowego albo przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych do udzielania kredytów - pożyczek).

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że właścicielem mieszkania, na zakup którego został w 2006 r. zaciągnięty kredyt jest Wnioskodawca, nie jest to jednak wystarczający jedyny warunek, od którego ustawodawca uzależnia nabycie prawa do skorzystania z przedmiotowej ulgi.

Zatem sam fakt, że Wnioskodawca jest właścicielem mieszkania i współkredytobiorcą kredytu zaciągniętego na zakup tego mieszkania nie przesądza jeszcze o prawie do skorzystania z odliczenia ulgi odsetkowej.

Wnioskodawca na podstawie udzielonego kredytu zakupił wraz z byłą żoną mieszkanie czyli można uznać, że zrealizował własny cel mieszkaniowy. Jest również współkredytobiorcą kredytu, jednak obligatoryjnym warunkiem do skorzystania z ulgi odsetkowej jest również spełnienie wymogu wynikającego z zapisu ww. art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. a) ww. ustawy.

Tymczasem z wniosku wynika, że spłaty kredytu i odsetek od tego kredytu dokonywała była żona, a Wnioskodawca – na mocy postanowienia sądu – jedynie dokonał tytułem spłaty (w następstwie postanowienia o podziale majątku po rozwodzie) zwrotu połowy wydatków za zapłatę rat na rzecz byłej żony, który to zwrot nie może być utożsamiany ze spłatą odsetek do banku, o której mowa w przepisach dotyczących ulgi odsetkowej.

Skoro przepis art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że dokument o zapłaconych przez podatnika odsetkach wystawia bank, to wynika z tego, że to właśnie do tego podmiotu bezpośrednio muszą być wpłacone odsetki żeby można było skorzystać z ulgi odsetkowej.

Wskazać należy, że w latach podatkowych, za które Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi odsetkowej (2011, 2012, 2013) to była żona Zainteresowanego, a nie Wnioskodawca faktycznie dokonała spłaty przedmiotowych odsetek od kredytu. Natomiast fakt, że Wnioskodawca– w dniu 19 grudnia 2013 r. – wpłacił na konto byłej żony połowę odsetek od udzielonego kredytu nie oznacza, że spłata ta może być uznana jako spłata odsetek do banku w rozumieniu art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. a) ww. ustawy.

Ponadto, chcąc skorzystać z przywileju ulgi podatkowej jaką niewątpliwie jest odliczanie wydatków na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania Wnioskodawca powinien dysponować dokumentem wystawionym przez bank, z którego będzie wynikała kwota zapłaconych odsetek, termin dokonania ich spłat oraz imię i nazwisko osoby spłacającej kredyt wraz odsetkami. Skoro Wnioskodawca nie dokonywał we wskazanych latach podatkowych faktycznie spłat odsetek do banku, nie będzie mógł potwierdzić spłat dokumentem z banku, co jest jednym z obligatoryjnych warunków uprawniających do ulgi, a określonych w art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokumentem o jakim mowa w przepisie jest dowód potwierdzający kwotę zapłaconych odsetek, który bezwzględnie musi być sporządzony przez podmiot udzielający kredytu i określać, oprócz samych kwot spłaconych odsetek, również terminy dokonania przez podatnika wpłat. Spełnienie powyższego wymogu jest obowiązkowym warunkiem wynikającym z dyspozycji art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z tzw. ulgi odsetkowej.

Całkowicie nie do zaakceptowania jest więc stanowisko, aby odsetki odliczała osoba, która nie poniosła w danych latach podatkowych ciężaru ich zapłaty do banku i nie dysponowała zaświadczeniem podmiotu udzielającego kredytu o zapłacie tych odsetek.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, że Zainteresowanemu za lata 2011, 2012 i 2013 nie przysługuje prawo do skorzystania z ulgi odsetkowej.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje,w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, został złożony przez Wnioskodawcę, tj. jednego ze współkredytobiorców zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałego współkredytobiorcy (byłej żony).

W przypadku, gdy pozostały współkredytobiorca będzie zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej powinien wystąpić – z odrębnym wnioskiem – o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.