INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 25 listopada 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,
• przychodów – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 listopada 2013 r. znak ILPB1/415-1045/13-2/AG, ILPP1/443-839/13-2/NS, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 listopada 2013 r., a w dniu 25 listopada 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 21 listopada 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu x listopada 2013 r. o godzinie x doszło do wypadku drogowego nie z winy Wnioskodawcy, w którym Zainteresowany został poszkodowany.

Zniszczeniu uległ samochód dostawczy (…) będący własnością firmy, którą prowadzi Wnioskodawca pod nazwą (…)” (w załączeniu do wniosku Zainteresowany przesłał ksero zaświadczenia o zdarzeniu drogowym).

Z firmy ubezpieczeniowej sprawcy wypadku Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie w wysokości 13.600 zł (w załączeniu Zainteresowany przesłał ksero informacji o wysokości szkody w pojeździe).

Koszt naprawy powypadkowej wyniósł netto 18.867,18 VAT 4.229,45 brutto 23.206,63 (w załączeniu Wnioskodawca przesłał faktury VAT).

Wnioskodawca nadmienił, że nie posiada ubezpieczenia autocasco ww. pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w zaistniałej sytuacji koszt naprawy powypadkowej netto będzie stanowił koszt uzyskania przychodu, a otrzymane odszkodowanie będzie przychodem...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt naprawy powypadkowej samochodu w przypadku gdy Wnioskodawca nie posiada ubezpieczenia dobrowolnego autocasco nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodu, a uzyskane odszkodowanie będzie stanowiło przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów - uznaje się za prawidłowe,
• przychodów - uznaje się za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że odszkodowanie otrzymane za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, co do zasady, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 pkt 3a cytowanej ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast art. 23 ust. 1 powołanej ustawy zawiera katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

W pkt 48 ww. przepisu wymienia się – jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów – straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz koszty ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał samochód dostawczy, stanowiący składnik majątku związany z tą działalnością, który uległ wypadkowi drogowemu. Samochód ten nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprawcą wypadku był inny uczestnik ruchu, który został uznany za winnego tego zdarzenia. Z danych wynikających z załączników do wniosku wynika, że koszty naprawy początkowo zostały sfinansowane przez Wnioskodawcę, następnie firma ubezpieczeniowa dokonała wypłaty odszkodowania z OC sprawcy wypadku.

Zatem, pomimo że - co do zasady - otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód z działalności gospodarczej, to jednak przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza z przychodów tę część odszkodowania, która stanowi zwrot poniesionych wydatków, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego też odszkodowanie, jako zwrot wydatku poniesionego na remont powypadkowy samochodu, którego to wydatku nie zaliczono w ciężar kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej, nie będzie stanowiło przychodu z tytułu tej działalności.

Podsumowując powyższe rozważania, należy stwierdzić, że:

• koszt naprawy powypadkowej samochodu, który nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym autocasco, nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodu – na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 48 powołanej ustawy,
• odszkodowanie wypłacone z OC sprawcy wypadku, jako zwrot wydatku poniesionego na remont powypadkowy samochodu, którego to wydatku, zgodnie z wyżej powołanym art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie stanowiło przychodu z tytułu tej działalności (art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy).
  
  

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest słuszne.

Natomiast stanowisko Zainteresowanego w zakresie przychodów jest błędne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Zainteresowany dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Tut. Organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.