Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-783/13-3/UNR
z 24 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, w przypadku prowadzenia usług mediacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podatku VAT, o którym mowa art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, w przypadku prowadzenia usług mediacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na sprawowaniu funkcji mediatora (wykonującego mediacje na zlecenie klienta) i mediatora sądowego (wykonującego mediacje na skutek zlecenia Sądu). Z wykształcenia Wnioskodawczyni jest magistrem kulturoznawstwa oraz magistrem prawa, a także doktorantką na wydziale polonistyki. Przedmiotem działalności gospodarczej będzie prowadzenie mediacji - procesu polegającego na prowadzeniu i wspomaganiu komunikacji pomiędzy stronami (fizycznymi i prawnymi) w celu rozwiązania konfliktu.

Mediacja w Polskiej Klasyfikacji Działalności 2007 jest oznaczona symbolem 59.10.7. (działalność prawnicza). Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług szereguje mediację w dziale 69 i oznacza symbolem 59.10. Mediator działa na zlecenie osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów oraz Sądów (stron które wyrażają zgodę na mediację przed lub w trakcie procesu), które to przy udziale bezstronnej osoby trzeciej, chcą rozwiązać konflikt w sposób inny niż sądowy. Zatem faktyczna działalność będzie polegała na usługach w zakresie rozwiązywania konfliktów. Mediator nie doradza stronom konfliktu (a nawet zgodnie ze standardami mediacji, a także zgodnie z Kodeksem Mediacji przyjętym 2 lipca 2004 r. przez Komisję Europejską - nie może doradzać stronom) pomaga natomiast adwersarzom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach. Mediator to zawód jednoznacznie związany ze specjalnością społeczną.

Mediator według Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. (Dz. U. 2010 nr 82 poz. 537) w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania nie jest prawnikiem ale specjalistą do spraw społecznych (kod 2635). Oznaczony jest w wyżej wymienionej klasyfikacji kodem 263502 jest osobą świadczącą usługi w zakresie rozwiązywania konfliktów. Mediator w sprawach cywilnych, którymi Wnioskodawczyni będzie się zajmowała, zgodnie z ustawą z dnia 17 listopada 1964 r. (Dz. U. nr 43 poz. 296) - Kodeks postępowania cywilnego art. 1832 to osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych, korzystająca w pełni z praw publicznych. Mediator w sprawach cywilnych nie jest zobowiązany do posiadania wykształcenia o jakimkolwiek profilu. Ponieważ prowadzenie mediacji opiera się na zdolnościach interpersonalnych samego mediatora, wiedzy z zakresu komunikacji międzyludzkiej, umiejętności słuchania i koordynowania rozmowy ustawodawca nie wymaga by osoba posiadająca te wszystkie umiejętności była jeszcze prawnikiem (lub posiadała jakiekolwiek wyższe wykształcenie). W przypadku Wnioskodawczyni znajomość przepisów jest jedynie atutem. Zainteresowana nie planuje ukończenia żadnej aplikacji, która w wypadku zawodów prawniczych warunkowałaby ich wykonywanie. Zdecydowanie działalnością prawniczą nie jest sprzedaż kwiatów, a za taką należałoby ją uznać, według kryterium wykształcenia, gdyby prowadziła ją osoba z dyplomem magistra prawa.

Świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, ma na celu ułatwienie stronom dojścia do porozumienia. Nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, ani też arbitrażu (mediator nie doradza stronom konfliktu, nie podejmuje żadnej wiążącej decyzji, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach). Do istoty mediacji należy bezstronność i pozostawienie wszelkiej decyzyjności stronom. Mediator jest osobą nadzorującą proces - sytuację i sposób w jaki strony do porozumienia dochodzą. Mediatorowi nie wolno udzielać rad, oceniać i stawać po którejkolwiek ze stron. Na podstawie przytoczonych argumentów Wnioskodawczyni sądzi, że jako drobnego przedsiębiorcę, u którego wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150 000 zł, który nie świadczy usług prawniczych ani doradczych powinno obejmować Ją zwolnienie z podatku od towarów i usług. O potwierdzenie tej opinii Wnioskodawczyni prosiła właściwy Urząd Skarbowy, który nie zajął stanowiska w tej sprawie doradzając kontakt z infolinią Krajowej Informacji Podatkowej. W rozmowie telefonicznej konsultant infolinii Krajowej Informacji Podatkowej na podstawie przedstawionych mu argumentów (wyżej wymienionych) potwierdził stanowisko Wnioskodawczyni w tej sprawie. Z uwagi na niewiążący charakter tej rozmowy Zainteresowana zwraca się z niniejszym zapytaniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mediacja jako usługa specjalisty ds. społecznych zarejestrowana pod PKD 69.10Z- rozwiązywanie konfliktów i sporów jest podmiotowo zwolniona z VAT, jeśli mediator faktycznie będzie wykonywał usługi inne niż prawnicze czy doradcze, wg ustawy o podatku od towarów 3 usług z dnia 11 marca 2004r. - art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr l77, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 cyt. ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust 5 ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.(...)

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 113 ust. 10, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

• dokonujących dostaw:
  • wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
  • towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
  • nowych środków transportu,
  • terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

• świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
  

• niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
  
  

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 13 „Usługi prawnicze”. W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Należy również podkreślić, iż w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Zwolnień o których mowa w ust. 1 i ust. 9 nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Mediacja, zgodnie z definicją słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych (W. Kopaliński) oznacza pośredniczenie w sporze w celu doprowadzenia do zgody.

Należy również zauważyć, iż w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu także wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare - być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa prawnego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., „doradzać” znaczy udzielać porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych.

Użyty w ustawie o VAT termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega także, że do osób świadczących usługi prawnicze nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i ust. 9. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu także wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu czynności ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na sprawowaniu funkcji mediatora (wykonującego mediacje na zlecenie klienta) i mediatora sadowego (wykonującego mediacje na skutek zlecenia Sądu). Przedmiotem działalności gospodarczej będzie prowadzenie mediacji - procesu polegającego na prowadzeniu i wspomaganiu komunikacji pomiędzy stronami (fizycznymi i prawnymi) w celu rozwiązania konfliktu. Mediacja w Polskiej Klasyfikacji Działalności 2007 jest oznaczona symbolem 59.10.7. (działalność prawnicza). Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług szereguje mediację w dziale 69 i oznacza symbolem 59.10. Faktyczna działalność będzie polegała na usługach w zakresie rozwiązywania konfliktów. Mediator nie doradza stronom konfliktu, pomaga natomiast adwersarzom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach. Mediator to zawód jednoznacznie związany ze specjalnością społeczną. Świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, ma na celu ułatwienie stronom dojścia do porozumienia. Nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, ani też arbitrażu. Wnioskodawczyni sądzi, że jako drobnego przedsiębiorcę, u którego wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150 000 zł, który nie świadczy usług prawniczych ani doradczych powinno obejmować zwolnienie z podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare - być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące - jak wskazano we wniosku - usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator - jak wskazano - nie doradza stronom konfliktu, pomaga natomiast adwersarzom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach) może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, przedmiotowe usługi mediacji nie stanowią usług wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT, zatem jeżeli wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150 000 zł oraz Wnioskodawczyni nie będzie wykonywała czynności wykluczających prawo do zwolnienia z podatku VAT, wówczas może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy.

Wskazać należy, iż Wnioskodawczyni oparła swoje stanowisko na nieobowiązującej w dniu wydania interpretacji treści przepisów podatkowych. Jednak z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni wywiodła prawidłowy skutek prawny w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, to oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać je za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazany we wniosku przez Wnioskodawczynię, tj. Dz. U. Nr 54, poz. 535, jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.