INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika radcę prawnego przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 11 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji warunkującej uznanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji warunkującej uznanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 11 grudnia 2013 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, przeformułowanie pytania oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest producentem artykułów wyposażenia wnętrz, takich jak: obrazy ręcznie malowane, obrazy drukowane na płótnie, obrazy na płycie plexi, zdjęcia na płótnie, naklejki na ścianę, oryginalnie zdobione stoliki kawowe. Produkty te są m.in. sprzedawane krajowym konsumentom za pośrednictwem internetowej platformy - sklepów on-line dostępnych pod adresami: www(…). Konsument składający zamówienie, któremu system transakcyjny opracowany przez Wnioskodawcę nadaje unikalny numer, płaci za zamówiony produkt Wnioskodawcy zawsze z góry, przelewem bankowym, przekazem pocztowym czy też za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych takich jak A czy B, którzy gromadzą środki wpłacane przez konsumentów na koncie Wnioskodawcy u danego operatora, które to środki po uzbieraniu odpowiedniej kwoty są następnie przez tego operatora przesyłane przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. W przypadku płatności za pośrednictwem banku czy też poczty nabywca produktów Wnioskodawcy jest jednoznacznie określony za pomocą nazwiska, imienia i adresu. W przypadku dokonywania przez nabywcę płatności za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych, operatorzy ci udostępniają Wnioskodawcy następujące dane związane z płatnością: adres e-mail osoby wpłacającej oraz numer zamówienia wygenerowany przez system transakcyjny Wnioskodawcy, co pozwala Wnioskodawcy na jednoznaczną identyfikację wpłacającego i jego adresu. Sprzedaż na rzecz konsumentów krajowych jest przez Wnioskodawcę rejestrowana obecnie za pomocą kasy fiskalnej.

Wnioskodawca rozważa rozpoczęcie bezpośredniej sprzedaży internetowej swoich produktów na rzecz konsumentów mieszkających w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej (np.: Niemcy, Austria, Francja, Szwecja). Konsumenci ci będą składali swoje zamówienia za pomocą serwisu transakcyjnego Wnioskodawcy. Zapłata za towary z góry będzie zapewne realizowana w przeważającej liczbie transakcji za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych (A, B), którzy będą udostępniać Wnioskodawcy te same informacje, co w przypadku płatności realizowanych przez konsumentów krajowych. Oczywiście konsumenci zagraniczni będą również mieli możliwość zapłaty za zamówione produkty przelewem bankowym.

Produkty zakupione przez konsumentów zagranicznych będą im dostarczane za pomocą firm kurierskich, które będą udostępniać Wnioskodawcy w drodze elektronicznej (w formacie PDF) następujące dane dotyczące każdej przesyłki: numer przesyłki nadany jej przez firmę kurierską, potwierdzenie doręczenia, adres doręczenia, datę doręczenia oraz imię i nazwisko osoby, której przesyłka została doręczona. Dane te Wnioskodawca będzie mógł pobierać i archiwizować elektronicznie w formacie PDF dla każdej przesyłki odrębnie, lub w formie zestawień zbiorczych za poszczególne miesiące.

Wnioskodawca przewiduje, że wartość produktów sprzedawanych konsumentom zagranicznym z niektórych krajów Unii Europejskiej (np.: Francja, Portugalia, Austria) przekraczać będzie w danym roku podatkowym ustalone przez te państwa członkowskie kwoty, o których jest mowa w art. 23 ust. 2 VATU (czyli np. dla Francji kwotę 100.000 euro). W tych krajach Wnioskodawca dokona rejestracji jako podatnik podatku od wartości dodanej oraz złoży Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zawiadomienie, o którym mowa w art. 23 ust. 5 VATU i następnie dokument potwierdzający, o którym jest mowa w art. 23 ust. 7 VATU.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, że będzie dysponował kompletem dokumentów wymaganych przez art. 23 ust. 14 VATU, tj.:

1. przygotowanymi przez firmy kurierskie zestawieniami przesyłek nadanych przez Wnioskodawcę i dostarczonych do odbiorcy ostatecznego (w formie elektronicznej),
2. listem przewozowym z podpisem elektronicznym odbiorcy ostatecznego dla każdej doręczonej przesyłki (w formie elektronicznej).
   
   

Dokumenty te będą potwierdzać doręczenie danej przesyłki jej odbiorcy ostatecznemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, sprecyzowane ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku.

Czy posiadany przez Wnioskodawcę komplet dokumentów wymaganych przez art. 23 ust. 14 VATU potwierdzać będzie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów, przez co spełniony zostanie warunek uznania dostaw towarów dokonanych w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawy dokonane na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, warunkiem uznania, że dostawa jego produktów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju będzie dostawą dokonaną na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej będącego krajem przeznaczenia wysłanych produktów, będzie otrzymanie przez Wnioskodawcę przed 25. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonana będzie dostawa, dokumentów łącznie potwierdzających dostarczenie produktów do nabywcy z państwa członkowskiego przeznaczenia produktów, którymi to dokumentami są: a) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz produktów z Polski i b) dokumenty potwierdzające odbiór produktów poza terytorium Polski.

W ocenie Wnioskodawcy będzie on dysponował kompletem dokumentów wymaganych przez art. 23 ust. 14 VATU. Wnioskodawca ma zamiar dostarczać produkty do nabywców z państw członkowskich Unii Europejskiej przesyłkami kurierskimi. Firmy kurierskie wykonujące zlecenia Wnioskodawcy będą dokumentować wykonanie każdego zlecenia za pomocą dokumentów udostępnianych Wnioskodawcy w formacie PDF, zawierających następujące dane dotyczące każdej przesyłki: numer przesyłki nadany jej przez firmę kurierską, potwierdzenie doręczenia, adres doręczenia, datę doręczenia oraz imię i nazwisko osoby, której przesyłka została doręczona.

Wnioskodawca chciałby w tym miejscu zauważyć, że VATU posługuje się terminem „dokumenty” nie tylko w odniesieniu do dokumentów papierowych, ale i elektronicznych, co widoczne jest chociażby w definicji faktury, którą zgodnie z art. 2 pkt 31 VATU jest dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej.

Dokumenty elektroniczne posiadane przez Wnioskodawcę potwierdzać będą dostarczenie produktów Wnioskodawcy ich nabywcom z państwa członkowskich Unii Europejskiej innych niż Polska, co pozwoli - w opinii Wnioskodawcy - uznać dostawę tych produktów w ramach sprzedaży wysyłkowej za dokonaną na terytorium tych państw członkowskich Unii Europejskiej ich przeznaczenia, co do których Wnioskodawca złoży Naczelnikowi Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki pisemne zawiadomienie, o którym mowa w art. 23 ust. 5 VATU i następnie pisemny dokument potwierdzający, o którym jest mowa w art. 23 ust. 7 VATU, uprzednio dokonawszy w tych krajach rejestracji jako podatnik podatku od wartości dodanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą - przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 23 ust. 2 ustawy - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

Na mocy art. 23 ust. 4 ustawy - w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy - podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której mowa w ust. 5 (art. 23 ust. 6 ustawy).

Stosownie do art. 23 ust. 7 ustawy - w terminie 30 dni od pierwszej dostawy towarów po skorzystaniu z opcji, o której mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany przedstawić naczelnikowi urzędu skarbowego dokument potwierdzający o zawiadomieniu właściwego organu podatkowego w innym państwie członkowskim o zamiarze rozliczania w tym państwie członkowskim podatku od wartości dodanej od sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będący producentem artykułów wyposażenia wnętrz, takich jak: obrazy ręcznie malowane, obrazy drukowane na płótnie, obrazy na płycie plexi, zdjęcia na płótnie, naklejki na ścianę, oryginalnie zdobione stoliki kawowe, zamierza rozpocząć bezpośrednią sprzedaż internetową tych produktów na rzecz konsumentów mieszkających w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej (np.: Niemcy, Austria, Francja, Szwecja). Konsumenci ci będą składali swoje zamówienia za pomocą serwisu transakcyjnego Spółki. W przeważającej liczbie transakcji zapłata za towary będzie realizowana z góry za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych (A, B) lub przelewem bankowym. W przypadku płatności za pośrednictwem banku nabywca produktów będzie jednoznacznie określony za pomocą nazwiska, imienia i adresu. W przypadku dokonywania przez nabywcę płatności za pośrednictwem operatorów systemów płatniczych, operatorzy ci udostępnią Spółce następujące dane związane z płatnością: adres e-mail osoby wpłacającej oraz numer zamówienia wygenerowany przez system transakcyjny Zainteresowanego, co pozwoli mu na jednoznaczną identyfikację wpłacającego i jego adresu.

Wnioskodawca przewiduje, że wartość produktów sprzedawanych konsumentom zagranicznym z niektórych krajów Unii Europejskiej (np.: Francja, Portugalia, Austria) przekraczać będzie w danym roku podatkowym ustalone przez te państwa członkowskie kwoty, o których jest mowa w art. 23 ust. 2 ustawy. W tych krajach Spółka zarejestrowała się jako podatnik podatku od wartości dodanej oraz złoży Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zawiadomienie, o którym mowa w art. 23 ust. 5 ustawy i następnie dokument potwierdzający, o którym jest mowa w art. 23 ust. 7 ustawy.

Z powyższych informacji wynika, że dokonując w przyszłości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju swoich produktów Zainteresowany postępować będzie zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy.

Jednakże ustawa nakłada na podatników – chcących opodatkować sprzedaż wysyłkową w państwie przeznaczenia – pewne dodatkowe obowiązki o charakterze sprawozdawczym. Ich dopełnienie ma gwarantować, że dana dostawa wykonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej będzie faktycznie poddana opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia.

I tak, w myśl art. 23 ust. 14 ustawy - warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

1. dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
2. (uchylony);
3. dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.
   
   

Na mocy art. 23 ust. 15 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.
   
   

W niniejszej sprawie produkty zakupione przez konsumentów zagranicznych będą im dostarczane za pomocą firm kurierskich, które będą udostępniać Spółce w drodze elektronicznej (w formacie PDF) następujące dane dotyczące każdej przesyłki: numer przesyłki nadany jej przez firmę kurierską, potwierdzenie doręczenia, adres doręczenia, datę doręczenia oraz imię i nazwisko osoby, której przesyłka została doręczona. Zainteresowany poinformował, że będzie dysponował kompletem dokumentów, które będą potwierdzać doręczenie danej przesyłki jej odbiorcy ostatecznemu, tj.:

• przygotowanymi przez firmy kurierskie zestawieniami przesyłek nadanych przez Wnioskodawcę i dostarczonych do odbiorcy ostatecznego (w formie elektronicznej),
• listem przewozowym z podpisem elektronicznym odbiorcy ostatecznego dla każdej doręczonej przesyłki (w formie elektronicznej).
  
  

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy ww. dokumenty są dokumentami, o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy - tzn. są dokumentami które potwierdzać będą dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów, przez co spełniony zostanie warunek uznania dostaw towarów dokonanych w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawy dokonane na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem.

Tak więc dla uznania dostawy towarów dokonanej w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia nie będzie konieczne posiadanie dokumentów o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy w formie papierowej, wystarczająca będzie ich wersja elektroniczna (w formie plików PDF).

Zwrócić należy uwagę, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej, o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 ze zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej, list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny.

Dokumentami, o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy jest: dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju oraz dokument potwierdzający odbiór towarów poza terytorium kraju, które potwierdzać mają łącznie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. W treści art. 23 ust. 14 pkt 3 ustawy odwołano się ogólnie do dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju. Nie jest zatem wykluczone, aby potwierdzenie odbioru towarów poza terytorium kraju dokonane zostało przez nabywcę na dokumencie przewozowym przewoźnika towarów. W takiej sytuacji dokument ten będzie jednocześnie dowodem o którym mowa w pkt 1 i pkt 3 art. 23 ust. 14 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszym przypadku. Ponieważ jak poinformowała Spółka, będzie ona dysponowała listem przewozowym z podpisem elektronicznym odbiorcy ostatecznego dla każdej doręczonej przesyłki (w formie elektronicznej), potwierdzającym doręczenie danej przesyłki.

Zatem dokument ten będzie spełniał warunki dowodowe z art. 23 ust. 14 ustawy, gdyż potwierdzać będzie dostarczenie i odbiór towarów przez nabywcę poza terytorium kraju, co zostanie potwierdzone jego elektronicznym podpisem.

W opinii tut. Organu, przygotowane przez firmy kurierskie zestawienia przesyłek nadanych przez Wnioskodawcę i dostarczonych do odbiorcy ostatecznego (w formie elektronicznej) zaliczyć należy do dokumentów wskazanych przez ustawodawcę w art. 23 ust. 15 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że posiadany przez Zainteresowanego list przewozowy z podpisem elektronicznym odbiorcy ostatecznego dla każdej doręczonej przesyłki (w formie elektronicznej) będzie dokumentem, o którym mowa w art. 23 ust. 14 ustawy, potwierdzającym dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towarów, przez co spełniony zostanie warunek uznania dostaw towarów dokonanych w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawy dokonane na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie dokumentacji warunkującej uznanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Natomiast w zakresie zastosowania zwolnienia z ewidencjonowania na kasie fiskalnej dostaw produktów w systemie wysyłkowym wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.