INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 1 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2012 r. (data wpływu 13 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla usług kształcenia zawodowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla usług kształcenia zawodowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej organizuje różnego typu szkolenia dla pracowników z zakresu wiedzy niezbędnej w ich pracy zawodowej (kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe). Uczestnikami tych szkoleń są różnego typu pracownicy, także ze sfery finansów publicznych, czyli m. in. pracownicy administracji rządowej i samorządowej. Za uczestnictwo w ww. szkoleniach w roku 2010 oraz latach poprzednich wystawiane były faktury VAT z zastosowaniem stawki „zw”, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz załącznikiem nr 4 do tej ustawy,w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2010. W poz. 7 tego załącznika wymienione były „Usługi w zakresie edukacji” o symbolu PKWiU z roku 1997 ex 80. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę kwalifikowały się do tego grupowania (obecnie jest to grupowanie PKWiU z roku 2008 85.59 „Usługi w zakresie pozostałych pozaszkolnych form edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane”). W roku 2011 i 2012 działalność Zainteresowanego jest kontynuowana w takim samym zakresie. Przy czym, do końca roku 2010 zwolnienie od podatku VAT usług w zakresie edukacji obowiązywało w każdej sytuacji, czyli bez względu na adresata i płatnika szkoleń. Z uwagi jednak na zmianę od dnia 1 stycznia 2011 r. zakresu zwolnień od VAT dla usług z załącznika nr 4 do ww. ustawy o VAT, w tym dla usług w zakresie edukacji (w szczególności usług kształcenia zawodowego) oraz uregulowania tego zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, powstała wątpliwość o dalszą możliwość korzystania (choćby w węższym zakresie) ze zwolnienia od podatku VAT tych usług. Od 1 stycznia 2011 r. istotne bowiem jest nie tylko to aby były to „usługi kształcenia zawodowego” lub „usługi przekwalifikowania zawodowego”, ale również musi być spełniona jeszcze dodatkowa przesłanka określona dla tych usług, która została wymieniona w tym przepisie (jedna z trzech przesłanek określonych przez litery a, b lub c tego przepisu). „Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania” zostały zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. nr 77/1). Zgodnie z tą definicją są to usługi: „świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia”. Argumentem na to, iż szkolenia organizowane przez Zainteresowanego są „usługami kształcenia zawodowego” jest fakt, że szkolenia pracowników administracji rządowej i samorządowej są niezbędnym elementem podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników administracji publicznej. Ponadto potwierdzeniem tego obowiązku dokształcania się jest wiele przepisów szczególnych, m. in. ustawa o pracownikach samorządowych, która wprowadziła dla tych pracowników obowiązek stałego podnoszenia umiejętności i kwalifikacji zawodowych (art. 24 ust. 2 pkt 7). Jednocześnie ustawa ta zobowiązała pracodawców samorządowych do uwzględnienia w planach finansowych środków przeznaczonych na ten cel. Szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę realizują zatem zadanie permanentnego rozwoju m. in. pracowników administracji publicznej (rządowej i samorządowej). Szkolenia te skierowane są również lub wyłącznie do pracowników administracji publicznej i oni też są uczestnikami szkoleń. Szkolenia organizowane są jako otwarte, czyli skierowane do wielu różnych organów administracji publicznej. Przedmiotem szkoleń jest konkretna wiedza z zakresu obowiązujących przepisów, do których przestrzegania zobowiązane są m. in. organy publiczne.

Organizowane i prowadzone przez Zainteresowanego szkolenia w ramach działalności gospodarczej są zatem bezspornie „usługami kształcenia zawodowego”, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i cyt. przepisie rozporządzenia wykonawczego Rady. Szkolenia te służą zdobywaniu wiedzy i jej doskonaleniu. Ich celem jest prawidłowe wykonywanie określonych zawodów (określonej pracy zawodowej).

Ponadto usługi kształcenia zawodowego (szkolenia zawodowe) świadczone przez Zainteresowanego spełniają także dodatkowy wymóg zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT oznaczony literą c. Jest to sposób finansowania tych szkoleń. Skoro bowiem uczestnikami szkoleń, w trakcie których realizowane są usługi kształcenia zawodowego, są m. in. pracownicy urzędów obsługujących sektor publiczny, to w konsekwencji odbiorcami i płatnikami faktur VAT za zrealizowane szkolenia zawodowe są zatrudniające te osoby urzędy. Oznacza to, iż szkolenia te są finansowane ze środków publicznych, których dysponentem są ww. urzędy.

Prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia zawodowe organizowane dla pracowników administracji publicznej są w całości finansowane (pokrywane) ze środków finansowych nabywców tych szkoleń, które są środkami publicznymi. Na potwierdzenie tego sposobu finansowania Zainteresowanego otrzymuje od nabywców szkoleń oświadczenia potwierdzające ten fakt, czyli wymagany przez art. 43 ust. 1 pkt 29 litera c ustawy o VAT ściśle określony sposób finansowania swoich szkoleń, tj. ze środków publicznych. Przy czym, udział (wysokość) tych środków wynosi 100%.

Wnioskodawca świadcząc m. in. usługi kształcenia zawodowego dla pracowników administracji publicznej i dodatkowo spełniając jeszcze wymóg (przesłankę) z art. 43 ust. 1 pkt 29 litera c ustawy o VAT nie spełnia innych wymogów zapisanych w pozostałych literach tego przepisu. Mianowicie: świadczone przez Zainteresowanego przedmiotowe usługi szkoleniowe nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Wnioskodawca nie jest także podmiotem, który na ww. szkolenia uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Na przeprowadzenie organizowanych przez siebie szkoleń Wnioskodacwa nie otrzymuje także żadnej dotacji ze środków publicznych.

Ponadto z pisma z dnia 12 kwietnia 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku, wynika, iż Wnioskodawca nie jest podmiotem objętym systemem oświaty zgodnie z ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.). Organizowane przez Spółkę szkolenia nie są usługami w zakresie kształcenia lub wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. Efektem wszystkich, bez wyjątku, prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń jest kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe. Przedmiotowe usługi obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, a także mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy dla celów zawodowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować do świadczenia usług kształcenia zawodowego w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku wystawiania faktury VAT za uczestnictwo w danym szkoleniu pracownika lub pracowników określonego organu administracji publicznej (rządowej i samorządowej), tj. gdzie nabywcą oraz płatnikiem jest dany urząd administracji publicznej należący do sektora finansów publicznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia organizowane dla pracowników administracji publicznej (rządowej i samorządowej), należy traktować jako kształcenie zawodowe finansowane w całości ze środków publicznych. W związku z powyższym za zrealizowane szkolenie powinien w tym przypadku znaleźć zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT. Oznacza to tym samym, iż Wnioskodawca na fakturze VAT wystawianej na dany urząd administracji publicznej, którego pracownik uczestniczył w danym szkoleniu (kształceniu) zawodowym, powinien zastosować stawkę „zw”.

Oczywiście w sytuacji, gdy adresatem i uczestnikiem świadczonych przez Zainteresowanego usług kształcenia zawodowego (organizowanych szkoleń zawodowych) jest inna osoba, czyli np. pracownik podmiotu gospodarczego, który nie jest organem administracji publicznej, należy wówczas zastosować aktualnie obowiązującą podstawową stawkę podatku VAT, tj. w roku 2011 i 2012 stawkę 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ponadto, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktów 26 - 29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.
  
  

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, iż jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania.

Natomiast, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytacje w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Natomiast, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 ww. rozporządzenia, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Wyjaśnić przy tym należy, iż jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), środkami publicznymi są dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2, przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące ze sprzedaży papierów wartościowych, z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego, ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych, z otrzymanych pożyczek i kredytów, z innych operacji finansowych oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego. Zainteresowany nie jest podmiotem objętym systemem oświaty. Organizowane przez Spółkę szkolenia nie są usługami w zakresie kształcenia lub wychowania. Uczestnikami szkoleń, w trakcie których realizowane są usługi kształcenia zawodowego, są m. in. pracownicy urzędów obsługujących sektor publiczny. Szkolenia te są organizowane dla pracowników administracji rządowej, samorządowej i są niezbędnym elementem podnoszenia kwalifikacji zawodowych tychże pracowników administracji publicznej, co wynika m. in. z ustawy o pracownikach samorządowych, która wprowadziła dla tych pracowników obowiązek stałego podnoszenia umiejętności i kwalifikacji zawodowych (art. 24 ust. 2 pkt 7). Jednocześnie ustawa ta zobowiązała pracodawców samorządowych do uwzględnienia w planach finansowych środków przeznaczonych na ten cel. Szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę realizują zatem zadanie permanentnego rozwoju m. in. pracowników administracji publicznej (rządowej i samorządowej). Szkolenia te skierowane są również lub wyłącznie do pracowników administracji publicznej i oni też są uczestnikami szkoleń. Szkolenia organizowane są jako otwarte, czyli skierowane do wielu różnych organów administracji publicznej. Przedmiotem szkoleń jest konkretna wiedza z zakresu obowiązujących przepisów, do których przestrzegania zobowiązane są m. in. organy publiczne. Szkolenia finansowane są w całości ze środków publicznych. Organizowane przez Wnioskodawcę szkolenia nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Zainteresowany nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego, czy usługi szkoleniowe wykonywane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub
2. czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz
   1. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
   2. czy są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
   3. czy są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.
   
   

W opisie przedstawionym we wniosku Wnioskodawca świadcząc przedmiotowe usługi w postaci ww. szkoleń, nie jest podmiotem objętym systemem oświaty i nie świadczy usług w zakresie kształcenia i wychowania.

Zatem, analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż realizowane przez Wnioskodawcę szkolenia nie korzystają ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy. W tej sytuacji należy przeanalizować, czy spełnione są przesłanki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia w oparciu o art 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a – c powyższego przepisu. Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi przeprowadzania ww. szkoleń spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Szkolenia te mają na celu – jak wskazał Wnioskodawca – kształcenie i przekwalifikowanie zawodowe, zatem przedmiotowe usługi obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z zawodem i mają na celu nabycie i uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Odnosząc jednak powołany komentarz do elementów stanu faktycznego wskazać należy, iż Wnioskodawca nie spełnia wszystkich przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. W opisanej sprawie występują usługi kształcenia zawodowego jednakże – jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego – usługi te nie są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz świadczący usługi Wnioskodawca nie uzyskał – na przedmiotowe usługi – akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

W przedmiotowej sprawie natomiast, szkolenia prowadzone przez firmę Wnioskodawcy finansowane są w całości ze środków publicznych. Zatem, usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Podkreślić jednak należy, że to Wnioskodawca zobowiązany jest podjąć wszelkie działania zmierzające do tego by z posiadanej dokumentacji wynikało, że środki pochodzą ze środków publicznych. Sam fakt uczestnictwa w szkoleniach przez pracowników instytucji dysponujących takimi środkami nie będzie wystarczającym dowodem pozwalającym na zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy, a ewentualne niezgodności w tym zakresie (gdy środki wypłacane przez „płatnika” faktycznie stanowią inne środki, niż środki publiczne, np. środki na zapłatę pochodzą z prowadzonej przez „płatnika” działalności gospodarczej) mogą spowodować dla Zainteresowanego ujemne konsekwencje w zakresie obciążeń podatkowych.

Usługi, które nie są środkami publicznymi podlegają opodatkowaniu według podstawowej 23% stawki podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego finansowane w całości ze środków publicznych korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.