2013.10.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-615/13/WN
z 10 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2013r. (data wpływu 3 lipca 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2013r. (data wpływu 23 września 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem,
prawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT 8% do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem lub z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 18 września 2013r. (data wpływu 23 września 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 września 2013r. znak: IBPP2/443-615/13/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której główną działalnością jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wraz z zakupem lokalu mieszkalnego klienci Wnioskodawcy mają możliwość nabycia garażu znajdującego się w podziemnej kondygnacji budynku lub miejsca postojowego znajdującego się na działce, której stają się współwłaścicielem w momencie zakupu mieszkania. Miejsce postojowe znajduje się na działce, na której jest posadowiony budynek mieszkalny i nie ma wydzielonej odrębnej działki na miejsce postojowe. Zakup mieszkania z garażem lub z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego następuje w ramach jednego aktu notarialnego.

Lokale mieszkalne są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, powierzchnia użytkowa tych mieszkań nie przekracza 150 m².

W piśmie z dnia 18 września 2013r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

Budynek do którego odnosi się we wniosku pytanie ma symbol PKOB 1122.
Mieszkania z przynależnymi im garażami będą miały odrębne księgi wieczyste - osobna księga wieczysta dla lokalu mieszkalnego i osobna księga wieczysta dla garażu, ale wszystko w ramach jednego aktu notarialnego.
Mieszkania z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego objęte będą jedną księgą wieczystą.
W akcie notarialnym będą odrębnie określone ceny dla lokalu mieszkalnego oraz odrębnie będą określone ceny dla garażu i prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.
Lokale mieszkalne będą sprzedawane razem z garażem lub z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego. Garaże i miejsca postojowe są przynależne do konkretnego mieszkania i nie można go kupić nie kupując mieszkania.
Może zaistnieć taka sytuacja, że kupujący nabędzie lokal mieszkalny a garaż lub prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nabędzie w późniejszym terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stawka 8% VAT jest właściwa dla sprzedaży lokalu mieszkalnego z garażem znajdującym się w podziemnej kondygnacji budynku lub sprzedaży lokalu mieszkalnego z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się na działce, której współwłasność klient kupuje wraz z zakupem lokalu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwa jest stawka 8% VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem znajdującym się w podziemnej kondygnacji budynku, oraz dla sprzedaży mieszkania z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się na działce na której postawiony jest budynek na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem,
prawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903, ze zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w części w której znajdują się konkretne garaże lub miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowi lokal użytkowy.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

W myśl art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której główną działalnością jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Lokale mieszkalne są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, powierzchnia użytkowa tych mieszkań nie przekracza 150 m².

W piśmie z dnia 18 września 2013r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

Budynek do którego odnosi się we wniosku pytanie ma symbol PKOB 1122.
Mieszkania z przynależnymi im garażami będą miały odrębne księgi wieczyste - osobna księga wieczysta dla lokalu mieszkalnego i osobna księga wieczysta dla garażu, ale wszystko w ramach jednego aktu notarialnego.
Mieszkania z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego objęte będą jedną księgą wieczystą.
W akcie notarialnym będą odrębnie określone ceny dla lokalu mieszkalnego oraz odrębnie będą określone ceny dla garażu i prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.
Lokale mieszkalne będą sprzedawane razem z garażem lub z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego. Garaże i miejsca postojowe są przynależne do konkretnego mieszkania i nie można go kupić nie kupując mieszkania.
Może zaistnieć taka sytuacja, że kupujący nabędzie lokal mieszkalny a garaż lub prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nabędzie w późniejszym terminie.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia stawki podatku VAT, jaką należy zastosować dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z garażem znajdującym się w podziemnej kondygnacji budynku lub sprzedaży lokalu mieszkalnego z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się na działce, której współwłasność klient kupuje wraz z zakupem lokalu mieszkalnego.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, iż ustalenie właściwej stawki podatku VAT dla zbycia lokalu mieszkalnego oraz garażu lub prawa do korzystania z miejsca postojowego wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki podatku ma sposób sprzedaży prawa do korzystania z konkretnego garażu lub prawa do korzystania z miejsca postojowego i przynależność do lokalu mieszkalnego. Analizie poddać należy okoliczność, czy garaż lub prawo do korzystania z miejsca postojowego jest, czy też nie może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc czy może być sprzedawane i nabywane tylko i wyłącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostało przypisane, czy też odrębnie.

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę), to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Zauważa się, iż stanowisko to potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. wyrok w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96), wyrok w sprawie pomiędzy Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Statssecretaris van Financien (C-41/04).

Tak więc, o świadczeniu złożonym można mówić, gdy istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie, które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, opodatkowanie całego świadczenia winno nastąpić wg stawki obowiązującej dla usługi zasadniczej.

Należy zauważyć, iż na gruncie ustawy VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, ustawodawca powiązał z wystąpieniem określonych zdarzeń tj. np. z dostawą towaru lub ze świadczeniem usługi. Dla opodatkowania podatkiem VAT istotne jest zatem tylko to, czy w danym przypadku mamy do czynienia z jedną z czynności enumeratywnie wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy VAT. Bez znaczenia dla opodatkowania pozostaje natomiast treść stosunku cywilnoprawnego łączącego strony. Niezależnie bowiem od tego, jak strony określiły przedmiot umowy, o stosowaniu określonej stawki podatku będzie decydować faktyczna czynność, z którą ustawa wiąże obowiązek podatkowy, a nie ustalenia co do tego, jaki zakres tych czynności został w umowie przez strony oznaczony.

Należy zauważyć, iż powyższe stanowisko potwierdza także treść art. 5 ust. 2 ww. ustawy o VAT który stanowi, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje niezależnie od tego, czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Prawnopodatkowe skutki opodatkowania czynności, o jakich mowa w art. 5 ust. 1 ustawy VAT są zatem "oderwane" od stosunku cywilnoprawnego, z którego wynikają, albowiem nawet jego wadliwość pozostaje bez wpływu na zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W kontekście powyższego, w przypadku czynności o charakterze złożonym, o wysokości zastosowanej stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym, czy też z szeregiem jednostkowych czynności. Ocena tej okoliczności winna odbywać się przy tym w oderwaniu od treści umowy łączącej strony, a jedynie w oparciu o to, czy dokonywane przez podatnika czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Sama wola stron umowy, tzn. określenie w jej treści, że celem transakcji jest nabycie świadczenia kompleksowego, a nie poszczególnych wyodrębnionych świadczeń, nie decyduje o zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Podkreślenia wymaga, iż w opisanym we wniosku przypadku garaże znajdujące się w podziemnej kondygnacji budynku, jako lokalu użytkowym, nie są pomieszczeniami przynależnymi, ani urządzeniami w rozumieniu ustawy o własności lokali, jak również nie stanowią udziału w częściach wspólnych budynku, a zatem nie mogą być przyporządkowane w sensie prawnym do lokalu mieszkalnego.

Natomiast w przypadku sprzedaży na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z prawem wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, znajdującego się na zewnątrz budynku, dla których nie zostaną założone odrębne księgi wieczyste, sprzedaż będzie stanowiła jednolite świadczenie.

Należy wskazać, iż obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Odnosząc zatem powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, iż w sytuacji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem w podziemnej kondygnacji budynku, gdzie lokal mieszkalny będzie objęty inną księgą wieczystą aniżeli garaż, to sprzedaż garażu, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy winna zostać opodatkowana stawką podatku VAT 23%. Natomiast dostawa lokalu mieszkalnego będzie opodatkowana preferencyjną 8% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 2 pkt 12 ustawy.

Jednocześnie fakt, iż transakcja dokonywana jest w ramach jednego aktu notarialnego pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii.

Natomiast sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, objętych jedną księgą wieczystą, przy czym prawo to nie może być przedmiotem odrębnej własności (sprzedawane będzie zawsze kupującemu lokal mieszkalny), ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%.

Fakt, iż kupujący może nabyć prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego wraz z lokalem mieszkalnym w ramach jednego aktu notarialnego lub w późniejszym terminie, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT w wysokości 8% transakcji zbycia lokalu mieszkalnego wraz z garażem lub z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego należało uznać za:

nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z garażem,
prawidłowe – w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin