Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-913/13-2/IM
z 31 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - usługi przewozu osób. Jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową. Działalność prowadzi do dnia dzisiejszego.

W marcu 2001 roku Wnioskodawca zakupił samochód osobowy z przeznaczeniem go do wykorzystania w działalności gospodarczej. Samochód został wpisany do ewidencji środków trwałych i amortyzowany jest od miesiąca kwietnia 2007 - wartość początkowa wykazana w ewidencji wynosiła 66.908,50 zł, stawka roczna 20%. Wartość początkowa samochodu nie przekraczała 20.000 euro.

Wartość miesięcznego odpisu Wnioskodawca ustalił na kwotę 1.115,14.
W roku 2007 roczny odpis wyniósł 10.036,36 (rat).
W roku 2008 roczny odpis wyniósł 13.381,68 (12 rat).

W roku 2009 roczny odpis wyniósł 13.381,68 (12 rat).

Z dniem 31 grudnia 2009 r. samochód został wycofany z działalności gospodarczej, wykreślony z ewidencji środków trwałych, zaprzestano dokonywania jego odpisów amortyzacyjnych i został przeznaczony na potrzeby własne Zainteresowanego. W dniu 30 czerwca 2013 r. samochód został przez Wnioskodawcę sprzedany na fakturę w kwocie netto 18.000 zł i ze stawką zwolnioną na podstawie par. 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów (Dz. U. 2013, poz. 247).

Wnioskodawca wartość sprzedaży - 18.000,00 zaliczył do przychodów - kol 8 „pozostałe przychody” podatkowej książki przychodów i rozchodów, a kwotę 30.108,78 zł (niezamortyzowaną wartość samochodu) do kol. 13 książki, „pozostałe wydatki”.

Wyliczenia dokonał w sposób następujący:

• wartość początkowa 66.908,50,
• odpisy amortyzacyjne (33 miesiące) 36.799,72,
• pozostało (wartość niezamortyzowana) 30.108,78.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo zaliczając wartość 30.108,78 zł (pozostała niezamortyzowana wartość samochodu) do kol. 13 „pozostałe wydatki” podatkowej książki przychodów i rozchodów?

Zdaniem Wnioskodawcy postąpił prawidłowo. W momencie sprzedaży samochodu (środka trwałego) do przychodów należy doliczyć wartość sprzedaży, ponieważ zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 updof sprzedaż samochodu, który został wycofany ze środków trwałych nastąpiła przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został wycofany.

Natomiast do kosztów uzyskania przychodu zalicza się wydatki na jego nabycie pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalności gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł.
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

– ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W marcu 2001 roku Wnioskodawca zakupił samochód osobowy z przeznaczeniem go do wykorzystania w działalności gospodarczej. Samochód został wpisany do ewidencji środków trwałych i amortyzowany od miesiąca kwietnia 2007 - wartość początkowa wykazana w ewidencji wynosiła 66.908,50 zł, stawka roczna 20%. Wartość początkowa samochodu nie przekraczała 20.000 euro.

Z dniem 31 grudnia 2009 r. samochód został wycofany z działalności gospodarczej, wykreślony z ewidencji środków trwałych, zaprzestano dokonywania jego odpisów amortyzacyjnych i został przeznaczony na potrzeby własne Zainteresowanego. W dniu 30 czerwca 2013 r. samochód został przez Wnioskodawcę sprzedany na fakturę w kwocie netto 18.000 zł.

Wnioskodawca wartość sprzedaży - 18.000,00 zaliczył do przychodów - kol 8 „pozostałe przychody” podatkowej książki przychodów i rozchodów, a kwotę 30.108,78 zł (niezamortyzowaną wartość samochodu) do kol. 13 książki, „pozostałe wydatki”.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nastąpi zbycie składnika majątku (samochodu osobowego) wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tegoż składnika majątku należy zaliczyć do przychodu z pozarolniczej działalność gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 8 „pozostałe przychody”. Obowiązek i sposób dokonywania zapisów w podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów kolumna 8 księgi, czyli „pozostałe przychody” jest przeznaczona do wpisywania pozostałych przychodów, np. przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku.

Natomiast kolumna 13 przeznaczona jest do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10–12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się m.in. amortyzację środków trwałych. Kolumna 14 jest przeznaczona do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13.

Odnośnie kwestii kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku wskazać należy, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości.

Stosownie do treści ww. art. 22h ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, przy ustaleniu dochodu ze sprzedaży opisanego we wniosku samochodu osobowego, kosztami uzyskania przychodów będą wydatki poniesione na nabycie tego samochodu (odpowiadające wartości początkowej środka trwałego ujętej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych), pomniejszone o dokonane od jego wartości początkowej odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, Wnioskodawca postąpił prawidłowo zaliczając pozostałą niezamortyzowaną wartość samochodu do kol. 13 „pozostałe wydatki” podatkowej książki przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do kwot podanych we wniosku, tut. Organ informuje, że ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tut. Organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.