INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (t. j. Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą X reprezentowanego przez Panią X przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu 26 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismami z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 7 sierpnia 2013 r.) oraz z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie:
  • obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,
  • umieszczania danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonach fiskalnych,
  • obowiązku przechowywania przez Zainteresowanego kopii dokumentów kasowych,
  • obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz T oraz
• nieprawidłowe – w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących; umieszczania danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonach fiskalnych; obowiązku przechowywania przez Zainteresowanego kopii dokumentów kasowych; obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz T oraz w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T. Wniosek został uzupełniony 5 sierpnia 2013 r. o opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej, 7 sierpnia 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz 16 września 2013 r. o dokument, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy przed organem właściwym do wydawania interpretacji indywidualnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, współpracuje ze spółką T S.A. z siedzibą w (...) (zwana dalej „T”), w oparciu o zawartą umowę franczyzową.

T prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności T oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak: telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (zwane dalej „Produktami”) po promocyjnych cenach, gdy sprzedaż taka jest związana z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Ponadto T oferuje możliwość zakupu Produktów na raty, również gdy taki zakup jest związany z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. T rozszerzyło swoją ofertę handlową i sposób dystrybucji swoich Produktów w następującym zakresie.

T sprzedaje Produkty na rzecz Wnioskodawcy, a ten odsprzedaje je swoim klientom w imieniu własnym i na własną rzecz (w tej sytuacji stroną umowy sprzedaży Produktu zawartej z nabywcą jest Zainteresowany).

Obecnie również istnieje możliwość sprzedaży Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T. Sprzedaż taka odbywa się w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Zainteresowanego (po uprzednim dostarczeniu Produktów przez T), na podstawie udzielonego przez T umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji). Wnioskodawca sprzedaje Produkty w imieniu i na rzecz T, wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez T. Tym samym stroną sprzedaży z nabywcą Produktu będzie T, a nie Zainteresowany.

Niezależnie od sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz T, Wnioskodawca nadal oferuje i sprzedaje Produkty we własnym imieniu i na swoją rzecz, po ich uprzednim zakupieniu, podobnie jak inne towary (np.: akcesoria do telefonów komórkowych, czy zestawy prepaid).

Sprzedaż Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T dokumentowana jest, dla celów rozliczania podatku VAT, w następujący sposób:

1. Każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz T jest zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz T. Danymi sprzedawcy na fakturze będą dane T. Wnioskodawca przekazuje fakturę nabywcy Produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.
2. W przypadku, gdy kupującym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż jest ponadto rejestrowana w punkcie sprzedaży Zainteresowanego za pomocą kasy rejestrującej.
   
   

Dzięki temu, że faktura sprzedaży jest wystawiana przy wykorzystaniu oprogramowania T, T posiadała pełną ewidencję sprzedaży Produktów dokonanych w jej imieniu i na jej rzecz przez Wnioskodawcę, a zatem posiada własną ewidencję obrotu i podatku należnego VAT, bez potrzeby korzystania z ewidencji prowadzonej przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

Tak jak to zostało już podniesione powyżej, oprócz dokonywania sprzedaży Produktów należących do T, Zainteresowany również nadal dokonuje sprzedaży własnej, czyli sprzedaży w imieniu własnym i na swoją rzecz towarów, które wcześniej nabył na własność. Sprzedaż własna Wnioskodawcy jest ewidencjonowana przy zastosowaniu posiadanych przez niego kas rejestrujących.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. T zobowiązał Wnioskodawcę do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej Wnioskodawcy.
2. Zobowiązanie do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej Wnioskodawcy nastąpiło na podstawie porozumienia zawartego w formie pisemnej.
3. Porozumienie w formie pisemnej zobowiązujące Wnioskodawcę do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej zostało zawarte przed wejściem w życie rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących z dnia 14 marca 2013 r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma obowiązek rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących...
2. Czyje dane powinny być podane na paragonie jako dane podatnika – T, czy Zainteresowanego...
3. Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz.U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.)...
4. Kto ma obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz T...
5. Czy Zainteresowany ma obowiązek dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Jest on zobowiązany do rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących.

Ad. 2

Jako dane podatnika na paragonie powinny być podane dane Zainteresowanego.

Ad. 3

Na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz.U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Ad. 4

Obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz T, obciąża Zainteresowanego a nie T.

Ad. 5

Zainteresowany nie ma obowiązku dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej „ustawa o VAT”), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a ustawy o VAT, zgodnie, z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
2. dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy;
3. udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów;
4. zgłaszać kasy rejestrujące do obowiązkowego przeglądu technicznego właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących;
5. używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1;
6. przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze. zm.);
7. stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;
8. dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii na nośniku papierowym;
9. prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1;
10. dokonać zgłoszenia kasy rejestrującej do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy;
11. poddać obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kasy rejestrujące, które zostały przez podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym zastosowaniem do prowadzenia ewidencji.
    
    

Zgodnie z pkt 7 zacytowanego przepisu, wyjątek od zasady rejestrowania wyłącznie własnej sprzedaży za pośrednictwem posiadanej kasy rejestrującej został wskazany w art. 111 ust. 3b ustawy o VAT.

Z wyżej wymienionego przepisu wynika, że podatnicy prowadzący ewidencje przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa, lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują, przy zastosowaniu swoich kas rejestrujących, zarówno sprzedaż własną towarów i usług jak również sprzedaż dokonaną w imieniu lub na rzecz innych podatników.

W omawianej sprawie Wnioskodawca, rozpoczął sprzedaż Produktów, w imieniu i na rzecz T, na podstawie zlecenia w ramach umowy franczyzowej, w zamian za określone wynagrodzenie (prowizję). Równocześnie w punkcie sprzedaży poza sprzedażą produktów należących do T prowadzi sprzedaż własnych Produktów a także innych towarów i usług, w stosunku do których ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W konsekwencji w stosunku do Wnioskodawcy znajdzie zastosowania przepis art. 111 ust. 3b ustawy o VAT w związku z wyłączeniem zawartym w art. 111 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT.

Zdaniem Zainteresowanego, sprzedaż realizowana przez niego, na rzecz i w imieniu zleceniodawcy (tj. na rzecz i w imieniu T) powinna być przez niego ewidencjonowana za pośrednictwem kasy rejestrującej. Jednocześnie na T nie będzie ciążył obowiązek rejestracji sprzedaży za pośrednictwem własnych kas rejestracyjnych (zostało to potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz T przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie).

Ad. 2

Według § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz.U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.; dalej „rozporządzenie ws. kas fiskalnych”), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP).
   
   

Według rozporządzenia ws. kas fiskalnych, przez pojęcie podatnika należy rozumieć podatnika podatku od towarów i usług (§ 2 pkt 13 rozporządzenia ws. kas fiskalnych), a przez termin numer identyfikacji podatkowej (NIP) rozumie się numer identyfikacji podatkowej podatnika w rozumieniu przepisów o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (§ 2 pkt 7 rozporządzenia ws. kas fiskalnych).

Z przepisów rozporządzenia ws. kas fiskalnych nie wynikają jasne zasady regulujące opisaną sytuację. Należy jednak przyjąć, zdaniem Wnioskodawcy, że przez podatnika należy rozumieć podatnika będącego właścicielem kasy rejestrującej. Zatem paragon wystawiony przez Zainteresowanego, dokumentujący sprzedaż w imieniu i na rzecz T, nie będzie musiał zawierać danych dotyczących T (w szczególności nazwy T i numeru identyfikacji podatkowej T). Na paragonie powinny być prezentowane jedynie dane dotyczące Wnioskodawcy (m.in. jego nazwa, adres jego punktu sprzedaży, oraz jego numer identyfikacji podatkowej).

Takie rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz T przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Ad. 3

Zgodnie z art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Uzupełnienie tej regulacji zawarte jest w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT i w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia ws. kas fiskalnych, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniami które nie mają znaczenia w analizowanej sprawie, są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej „Ordynacja podatkowa”) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych obciąża Zainteresowanego. Jest to konsekwencją tego, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy rejestrującej jest nałożony jedynie na Wnioskodawcę, a nie T. T nie jest ani wystawcą paragonów, ani żadnych innych dokumentów kasowych, ani podmiotem który jest uprawniony do ich otrzymania.

Takie rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz T przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Ad. 4

W związku z tym, że Zainteresowany jest zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży Produktów za pośrednictwem kasy rejestrującej, ma on obowiązek przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż produktów.

Ad. 5

Zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.; dalej „rozporządzenie ws. wystawiania faktur”), w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Ponieważ wystawcą faktury dokumentującej sprzedaż jest T a nie Wnioskodawca, Zainteresowany nie ma obowiązku dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych przez T.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie:
  • obowiązku rejestrowania sprzedaży produktów dokonywanej przez Zainteresowanego w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących,
  • umieszczania danych Wnioskodawcy jako sprzedawcy na paragonach fiskalnych,
  • obowiązku przechowywania przez Zainteresowanego kopii dokumentów kasowych,
  • obowiązku przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz T oraz
• nieprawidłowe – w zakresie obowiązku dołączania wystawionych przez Wnioskodawcę paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy art. 111 ust. 9 ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu,
2. dane, które powinien zawierać wniosek producenta krajowego albo podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących o wydanie potwierdzenia wymienionego w ust. 6b, jak również rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, oraz kas rejestrujących wzorcowych do badań i innych urządzeń, które mają być przedstawione lub dostarczone wraz z wnioskiem,
3. okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
4. zakres badań kas rejestrujących oraz rodzaje danych zawartych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 6e

– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu ewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przez podatników, zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego zaewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b.

Jednocześnie wskazać należy, że umowa franczyzy należy do kategorii umów nienazwanych, tzn. takich, które nie są unormowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), ani w innych aktach prawa cywilnego.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353⁽¹⁾ Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny wedle własnego uznania byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Franczyzodawca udziela franczyzobiorcy pozwolenia (franczyzy) na prowadzenie w ramach sieci, określonej działalności gospodarczej pod firmą franczyzodawcy, a franczyzobiorca zobowiązuje się taką działalność prowadzić ściśle według zaleceń franczyzodawcy oraz zapłacić mu określone w umowie wynagrodzenie.

Strony tej umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami.

Wskazać należy, że franczyzobiorca działający w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (franczyzodawcy) jest w świetle ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Natomiast obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca odniósł do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników, tj. dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, współpracuje ze spółką T S.A. z siedzibą w (...) (T), w oparciu o zawartą umowę franczyzową. T prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności T oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak: telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (Produkty) po promocyjnych cenach, gdy sprzedaż taka jest związana z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Ponadto T oferuje możliwość zakupu Produktów na raty, również gdy taki zakup jest związany z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. T rozszerzyło swoją ofertę handlową i sposób dystrybucji swoich Produktów w następującym zakresie – przedsięwzięcie polega na możliwości sprzedaży Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T. Sprzedaż taka odbywa się w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Zainteresowanego (po uprzednim dostarczeniu Produktów przez T), na podstawie udzielonego przez T umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji). Wnioskodawca sprzedaje Produkty w imieniu i na rzecz T, wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez T. Tym samym stroną umowy sprzedaży z nabywcą Produktu będzie T, a nie Zainteresowany. Sprzedaż Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz T dokumentowana jest, dla celów rozliczania podatku VAT, w następujący sposób: każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz T jest zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, a danymi sprzedawcy na fakturze są dane T. Wnioskodawca przekazuje fakturę nabywcy Produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży oraz w przypadku, gdy kupującym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż jest ponadto rejestrowana w punkcie sprzedaży Zainteresowanego za pomocą kasy rejestrującej. Dzięki temu, że faktura sprzedaży jest wystawiana przy wykorzystaniu oprogramowania T, T posiada pełną ewidencję sprzedaży Produktów dokonanych w jej imieniu i na jej rzecz przez Wnioskodawcę, a zatem posiada własną ewidencję obrotu i podatku należnego VAT, bez potrzeby korzystania z ewidencji prowadzonej przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

Jak wskazał Zainteresowany, oprócz dokonywania sprzedaży ww. Produktów należących do T, w imieniu i na rzecz T, nadal dokonuje on sprzedaży własnej, czyli sprzedaży w imieniu własnym i na swoją rzecz towarów, które wcześniej nabył na własność (akcesoria do telefonów komórkowych, czy zestawy prepaid). Cała sprzedaż własna Wnioskodawcy jest ewidencjonowana przy zastosowaniu posiadanych przez niego kas rejestrujących. T zobowiązał Zainteresowanego do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu własnej kasy Wnioskodawcy. Zobowiązanie to nastąpiło na podstawie porozumienia zawartego formie pisemnej – zobowiązanie do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu własnej kasy Zainteresowanego doszło przed wejściem w życie rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących z dnia 14 marca 2013 r.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy ma obowiązek rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz T, przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących (pytanie nr 1).

Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 i pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

• dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
• stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b.
  
  

Z kolei, jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363), które weszło w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r., podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W świetle § 5 ust. 2 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Przekazywanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3 tego rozporządzenia).

Wskazać należy, że w § 5 ww. rozporządzenia zawarto uregulowania dotyczące podatników wykonujących czynności w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze. Przepis ten porządkuje obowiązek ewidencjonowania przez podmioty działające w ten sposób, rozróżniając przypadek, gdy do ewidencjonowania wykorzystywana jest kasa powierzona oraz kasa własna.

Zgodnie z § 38 ust. 1 powołanego rozporządzenia, w przypadku przekazania przez podatnika innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązania innego podmiotu do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu dokonanego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia bez zawarcia umowy w formie pisemnej, podatnik zawiera umowę, o której mowa w § 5 ust. 3, w terminie do dnia 1 października 2013 r.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w § 37, którzy, w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 30 września 2013 r., przekazali kasę powierzoną w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązali inny podmiot do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, bez zawarcia umowy w formie pisemnej – § 38 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (T), na podstawie zlecenia w ramach umowy franczyzowej, w zamian za określone wynagrodzenie (prowizję). W tym celu Zainteresowany wykorzystuje udostępniony przez zleceniodawcę program informatyczny. Stroną umowy sprzedaży z nabywcą produktu jest zleceniodawca (T). Oprócz produktów należących do zleceniodawcy (T), Zainteresowany prowadzi również sprzedaż własnych produktów oraz innych towarów i usług, w stosunku do których ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. T zobowiązał Zainteresowanego do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu własnej kasy Wnioskodawcy. Zobowiązanie to nastąpiło w formie pisemnej – zobowiązanie do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu własnej kasy Zainteresowanego doszło przed wejściem w życie rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących z dnia 14 marca 2013 r.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca (franczyzobiorca) dokonuje, obok sprzedaży towarów zleceniodawcy (franczyzodawcy) także sprzedaży własnych towarów i usług to sprzedaż realizowana przez Zainteresowanego w imieniu zleceniodawcy (T), winna być wówczas ewidencjonowana przez Wnioskodawcę.

Należy jednak wskazać na przepis § 38 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. Przepis ten wskazuje na konieczność zawarcia w formie pisemnej umowy do dnia 1 października 2013 r. w przypadku, gdy przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przekazanie kasy powierzonej lub zobowiązanie innego przedmiotu do prowadzenia ewidencji na kasie własnej zostało dokonane bez zawarcia umowy w formie pisemnej. Przepis ust. 2 wymóg zawarcia umowy w formie pisemnej do dnia 1 października 2013 r. odnosi się również do podatników, którzy na mocy przepisów przejściowych niniejszego rozporządzenia, stosując dotychczasowe zasady prowadzenia ewidencji i używania kas, przekażą kasę powierzoną lub zobowiążą do prowadzenia ewidencji na kasie własnej bez zawarcia umowy w formie pisemnej przed tą datą.

Zatem w przedmiotowej sprawie, odpowiadając na pytanie nr 1, Wnioskodawca będąc zleceniobiorcą (franczyzobiorcą), ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą swojej kasy rejestrującej obrotów z tytułu sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zarówno własnej, jak i prowadzonej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (franczyzodawcy, tj. T).

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zainteresowany ma ponadto wątpliwości (pytanie nr 2) czyje dane powinny być podane na paragonie jako dane podatnika, tj. dane zleceniodawcy (T), czy też Wnioskodawcy.

Wyjaśniając powyższe wskazać należy, że stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

W myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Zgodnie z § 6 ust.1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Przepis § 8 ust. 2 powołanego rozporządzenia stanowi, że paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Zatem podatnik prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących jest właścicielem tej kasy rejestrującej. Wskazać ponadto należy, iż z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zwarcia imienia i nazwiska lub nazwy podatnika, jak również numer identyfikacji podatkowej (NIP).

W świetle powyższego, paragon wystawiony przez zleceniobiorcę, dokumentujący sprzedaż w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, nie zawiera danych dotyczących zleceniodawcy (w tym nazwy zleceniodawcy i numeru identyfikacji podatkowej zleceniodawcy) lecz jedynie dane dotyczące zleceniobiorcy (w tym jego nazwa, adres jego punktu sprzedaży, oraz numer identyfikacji podatkowej zleceniobiorcy).

Wskazać należy, że z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (T). W przypadku, gdy nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy to sprzedaż jest rejestrowana w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy za pomocą jego kasy rejestrującej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że paragon wystawiony przez Wnioskodawcę (zleceniobiorcę), dokumentujący sprzedaż w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (T) powinien zawierać dane dotyczące Zainteresowanego w tym jego nazwę, adres jego punktu sprzedaży oraz numer jego identyfikacji podatkowej.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 3, tj. czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, należy wskazać, że zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

Zgodnie z § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Podatnicy, prowadząc ewidencję, w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Na mocy § 6 ust. 1 pkt 8 cyt. rozporządzenia, podatnicy prowadząc ewidencję przechowują kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze. zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r., poz. 330).

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowany dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, Produktów zleceniodawcy w jego imieniu i na jego rzecz, w swoim punkcie sprzedaży za pomocą własnej kasy rejestrującej.

Odpowiadając na pytanie nr 3 wskazać należy, że Wnioskodawca prowadząc ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, ma obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych w myśl art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą również ustalenia, kto ma obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz T (pytanie nr 4).

Zarówno z cyt. wyżej art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, jak i z § 6 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, wynika wprost obowiązek przechowywania kopii dokumentów przez podatnika ewidencjonującego obrót i kwoty podatku należnego przy użyciu kas rejestrujących. Ustawodawca nie dokonał żadnych wyłączeń z tego obowiązku.

Z uwagi na fakt, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w części dotyczącej pytania nr 3, to również Zainteresowany jest obowiązany do przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez niego w związku ze sprzedażą dokonaną w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (T).

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanego odnośnie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 5, tj. czy Wnioskodawcza ma obowiązek dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu T, należy stwierdzić, że zgodnie z § 7 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. nadanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2012 r., poz. 1428), w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z treści wniosku wynika, że każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (T) jest zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz T. Danymi sprzedawcy na fakturze są dane T. Zainteresowany przekazuje fakturę nabywcy produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.

W związku z tym, że Wnioskodawca jest zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, to również on jest zobowiązany do dołączania paragonów do egzemplarzy faktur pozostających u Wnioskodawcy wystawionych w imieniu i na rzecz T.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 5 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że w zakresie rozpoznania podatku należnego z tytułu dokonywanej sprzedaży i jej zarejestrowania oraz wykazania w deklaracji VAT wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.