Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1099/13/BW
z 29 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2013r. (data wpływu 2 września 2013r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej z odpłatnym przyznaniem prawa do korzystania przez każdoczesnego właściciela ww. lokalu z konkretnej komórki garażowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2013r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT m.in. do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej z odpłatnym przyznaniem prawa do korzystania przez każdoczesnego właściciela ww. lokalu z konkretnej komórki garażowej (dotyczy zdarzeń przyszłych o nr 3 i 4 przedstawionych w opisie sprawy w części oznaczonej literą „C”).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską. Obecnie wnioskodawca jest w trakcie budowy zespołu pięciu budynków o przeznaczeniu mieszkalnym - wielorodzinnym oraz o przeznaczeniu innym niż mieszkalnym (zwanego dalej: „Osiedlem"). Wyżej wskazane pięć budynków zostanie zbudowanych na trzech odrębnych nieruchomościach (jeden budynek na pierwszej nieruchomości, drugi budynek na drugiej nieruchomości i trzy budynki na trzeciej nieruchomości), a w konsekwencji właściciele lokali znajdujących się w ww. nieruchomościach utworzą w przyszłości trzy samodzielne wspólnoty mieszkaniowe. Z uwagi na wspólny charakter urządzeń służących właścicielom lokali, ww. pięć budynków będzie stanowić jedną, zwartą funkcjonalną całość w ramach Osiedla. Oferta sprzedaży wnioskodawcy obejmować będzie między innymi, zbycie lokali mieszkalnych. Z własnością ww. lokali mieszkalnych związane będą udziały w danej nieruchomości wspólnej, stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 80, poz. 903, ze zmianami; zwanej dalej: „u.w.l.").

W ramach ww. udziałów w nieruchomości wspólnej, w oparciu o konstrukcję podziału do korzystania (quo ad usum) nieruchomości wspólnej, wnioskodawca będzie oferował nabywcom lokali mieszkalnych możliwość nabycia prawa do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela danego lokalu mieszkalnego z konkretnego Miejsca Postojowego, tj. części powierzchni Hali Garażowej (będącej częścią danej nieruchomości wspólnej, znajdującej się w kondygnacji podziemnej danego budynku) wydzielonej od pozostałej części powierzchni Hali Garażowej liniami poziomymi na posadzce. Wskazać należy, iż nabywcy lokali mieszkalnych będą mogli nabyć ww. prawo albo równocześnie z umową nabycia lokalu mieszkalnego (w ramach jednego aktu notarialnego) albo później (poprzez dwa akty notarialne).

W ramach ww. udziałów w nieruchomości wspólnej, w oparciu o konstrukcję podziału do korzystania (quo ad usum) nieruchomości wspólnej, wnioskodawca będzie oferował nabywcom lokali mieszkalnych również możliwość nabycia prawa do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela danego lokalu mieszkalnego z konkretnej Komórki Garażowej, tj. części powierzchni Hali Garażowej (będącej częścią danej nieruchomości wspólnej, znajdującej się w kondygnacji podziemnej danego budynku), wydzielonej od pozostałej części powierzchni Hali Garażowej ścianą działową lekką. Wskazać należy, iż nabywcy lokali mieszkalnych będą mogli nabyć ww. prawo albo równocześnie z umową nabycia lokalu mieszkalnego (w ramach jednego aktu notarialnego) albo później (poprzez dwa akty notarialne).

Wnioskodawca będzie zatem oferował nabywcom lokali mieszkalnych znajdujących się w ramach Osiedla możliwość:

A)odpłatnego nabycia lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, nieuprawniającym do wyłącznego korzystania ani z żadnego Miejsca Postojowego ani z żadnej Komórki Garażowej; przypadek ten nie jest objęty wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej;

B)odpłatnego nabycia lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, z odpłatnym przyznaniem (w ramach podziału quo ad usum nieruchomości wspólnej) prawa do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela ww. lokalu z konkretnego Miejsca Postojowego; co może nastąpić:

1. w ramach jednej umowy [Zdarzenie Przyszłe nr 1],
2. w ramach dwóch umów, rozdzielonych w czasie, tj. najpierw nabycia lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, a w czasie późniejszym - nabycie prawa do wyłącznego korzystania z Miejsca Postojowego [Zdarzenie Przyszłe nr 2];

C)odpłatnego nabycia lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, z odpłatnym przyznaniem (w ramach podziału quo ad usum nieruchomości wspólnej) prawa do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela ww. lokalu z konkretnej Komórki Garażowej; co może nastąpić:

1. w ramach jednej umowy [Zdarzenie Przyszłe nr 3],
2. w ramach dwóch umów, rozdzielonych w czasie, tj. najpierw nabycia lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, a w czasie późniejszym - nabycie prawa do wyłącznego korzystania z Komórki Garażowej [Zdarzenie Przyszłe nr 4].
   
   

W celu wyczerpującego przedstawienia zdarzenia przyszłego wnioskodawca podnosi, iż:

1. powierzchnia każdego z lokalu mieszkalnego przeznaczonego do nabycia nie przekroczy 150 m²,
   
2. żadna z Hal Garażowych nie będzie stanowić odrębnej nieruchomości, lecz każda z Hal Garażowych będzie stanowić część składową innej nieruchomości wspólnej, w konsekwencji dla żadnej z Hal Garażowych nie będzie prowadzona odrębna księga wieczysta;
   
3. Miejsce Postojowe (co do którego będzie przyznawane prawo do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela lokalu mieszkalnego w ramach podziału quo ad usum), nie będzie stanowić odrębnej nieruchomości, lecz stanowić będzie część Hali Garażowej (wydzielonej od pozostałej części Hali Garażowej liniami poziomymi na posadzce), a w konsekwencji będzie stanowić część składową nieruchomości wspólnej. Tym samym dla Miejsca Postojowego nie będzie prowadzona odrębna księga wieczysta;
   
4. Komórka Garażowa (co do której będzie przyznawane prawo do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela lokalu mieszkalnego w ramach podziału quo ad usum) nie będzie stanowić odrębnej nieruchomości, lecz stanowić będzie część Hali Garażowej (wydzielonej od pozostałej części Hali Garażowej ścianą działową lekką), a w konsekwencji część składową nieruchomości wspólnej. Wskazać w tym miejscu należy, iż Komórka Garażowa nie będzie mogła zostać uznana za samodzielny lokal w rozumieniu art. 2 ust. 2 u.w.l., a to ze względu na fakt, iż zostanie wydzielona od pozostałej części powierzchni Hali Garażowej ścianą działową lekką, a zgodnie z przywołanym przepisem samodzielnym lokalem jest izba lub zespół izb wydzielona trwałymi ścianami. Tym samym dla Komórki Garażowej nie będzie prowadzona odrębna księga wieczysta;
   
5. nowe księgi wieczyste zostaną założone wyłącznie dla lokali stanowiących odrębne nieruchomości;
   
6. prawo do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela lokalu mieszkalnego z Miejsca Postojowego w ramach podziału quo ad usum zostanie ujawnione w dziale III księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wspólnej (stosownie do art. 16 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o księgach wieczystych i hipotece, tekst jednolity z 2001 roku Nr 124, poz. 1361, ze zm.; zw. dalej: „u.k.w.h."),
   
7. prawo do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela lokalu mieszkalnego z Komórki Garażowej w ramach podziału quo ad usum zostanie ujawnione w dziale III księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wspólnej (stosownie do art. 16 ust. 2 pkt 3 u.k.w.h.),
   
8. tzw. „sprzedaż" Miejsca Postojowego w ramach podziału quo ad usum oraz „sprzedaż" Komórki Garażowej w ramach podziału quo ad usum nie będzie stanowić ani sprzedaży udziałów w wyodrębnionym lokalu ani sprzedaży nieruchomości, lecz będzie jedynie odpłatnym ustanawianiem praw do wyłącznego korzystania z poszczególnych części nieruchomości wspólnej (Hali Garażowej), wyodrębnionymi od pozostałych części Hali Garażowej bądź wydzielonymi liniami na posadzce Hali Garażowej (w przypadku Miejsca Postojowego) bądź ścianą działową lekką (w przypadku Komórki Garażowej);
   
9. ustanawianie praw do wyłącznego korzystania z poszczególnych części nieruchomości wspólnej (Hali Garażowej - Miejsca Postojowego lub Komórki Garażowej) nie będzie mogło nastąpić na rzecz osoby niebędącej właścicielem lokalu znajdującego się w obrębie danej nieruchomości wspólnej. Wynika to z faktu, iż tylko właściciele lokali znajdujących się w obrębie danej nieruchomości wspólnej będą współwłaścicielami nieruchomości wspólnej, a tym samym tylko względem nich może znaleźć zastosowanie konstrukcja quo ad usum;
   
10. symbol określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), Dz. U. z 1999 roku Nr 112, poz. 1316, ze zm.), na wszystkie ww. pięć budynków, w których znajdować będą się lokale mieszkalne, Miejsca Postojowe oraz Komórki Garażowe będące przedmiotami zapytań wnioskodawcy to symbol nr 1122 (dział 11 PKOB).
    
    

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania (przedstawione we wniosku w kolejności jako trzecie i czwarte):

Czy w zakresie Zdarzenia Przyszłego nr 3 właściwe jest zastosowanie 8% stawki podatku VAT zarówno w zakresie lokalu mieszkalnego, jak i Komórki Garażowej?

Czy w zakresie Zdarzenia Przyszłego nr 4 właściwe jest zastosowanie 8% stawki podatku VAT zarówno w zakresie lokalu mieszkalnego, jak i Komórki Garażowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla Zdarzenia Przyszłego nr 3 właściwe jest zastosowanie 8% stawki podatku VAT zarówno w zakresie lokalu mieszkalnego, jak i Komórki Garażowej.

Zdaniem Wnioskodawcy w tym zakresie zastosowanie winny znaleźć mutatis mutandis reguły określone dla ustanawiania - w ramach podziału quo ad usum - prawa do korzystania z Miejsca Postojowego, albowiem te same względy jurydyczne przemawiają za rozstrzygnięciem stanu wskazanego jako Zdarzenie Przyszłe nr 3 co stanu wskazanego jako Zdarzenie Przyszłe nr 1. Oba przypadki dotyczą bowiem dokonania podziału quo ad usum, a cechy odróżniające Komórkę Garażową od Miejsca Postojowego nie są prawnie relewantne. Komórka Garażowa ma bowiem identyczny status prawny co Miejsce Postojowe - jest częścią nieruchomości wspólnej, a równocześnie prawo przyznawane do Komórki Garażowej jest identyczne w konstrukcji jurydycznej jak prawo przyznawane do Miejsca Postojowego, tj. jest prawem wynikającym z dokonanego podziału quo ad usum.

Zdaniem Wnioskodawcy dla Zdarzenia Przyszłego nr 4 właściwe jest zastosowanie 8% stawki podatku VAT zarówno w zakresie lokalu mieszkalnego, jak i Komórki Garażowej.

Zdaniem Wnioskodawcy w tym zakresie zastosowanie winny znaleźć mutatis mutandis reguły określone dla ustanawiania - w ramach podziału quo ad usum - prawa do korzystania z Miejsca Postojowego, albowiem te same względy jurydyczne przemawiają za rozstrzygnięciem stanu wskazanego jako Zdarzenie Przyszłe nr 4 co stanu wskazanego jako Zdarzenie Przyszłe nr 2. Oba przypadki dotyczą bowiem dokonania podziału quo ad usum, a cechy odróżniające Komórkę Garażową od Miejsca Postojowego nie są prawnie relewantne. Komórka Garażowa ma bowiem identyczny status prawny co Miejsce Postojowe - jest częścią nieruchomości wspólnej, a równocześnie prawo przyznawane do Komórki Garażowej jest identyczne w konstrukcji jurydycznej jak prawo przyznawane do Miejsca Postojowego, tj. jest prawem wynikającym z dokonanego podziału quo ad usum.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych nr 3 i nr 4 przedstawionych w opisie sprawy w części oznaczonej literą „C”, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 12c ww. ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Wskazać należy także, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto, dział PKOB 11 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122), budynki zbiorowego zamieszkania - 113. W dziale 12 usystematyzowano natomiast budynki niemieszkalne.

W celu zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje ten obiekt lub też jego części – mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego dotyczące podatku od towarów i usług nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego ani lokalu użytkowego, należy po nie sięgnąć do ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ust. 4 powołanego wyżej artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku. Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w części w której znajdują się konkretne garaże lub miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, stanowi lokal użytkowy.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z powyższego wynika więc, że jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlega jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność deweloperską. Obecnie Wnioskodawca jest w trakcie budowy zespołu pięciu budynków o przeznaczeniu mieszkalnym - wielorodzinnym oraz o przeznaczeniu innym niż mieszkalnym Z uwagi na wspólny charakter urządzeń służących właścicielom lokali, ww. pięć budynków będzie stanowić jedną, zwartą funkcjonalną całość w ramach Osiedla. Oferta sprzedaży Wnioskodawcy obejmować będzie między innymi, zbycie lokali mieszkalnych. Z własnością ww. lokali mieszkalnych związane będą udziały w danej nieruchomości wspólnej, stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali.

W ramach ww. udziałów w nieruchomości wspólnej, w oparciu o konstrukcję podziału do korzystania (quo ad usum) nieruchomości wspólnej, Wnioskodawca będzie oferował nabywcom lokali mieszkalnych możliwość nabycia m.in. prawa do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela danego lokalu mieszkalnego z konkretnej komórki garażowej, tj. części powierzchni hali garażowej (będącej częścią danej nieruchomości wspólnej, znajdującej się w kondygnacji podziemnej danego budynku), wydzielonej od pozostałej części powierzchni hali garażowej ścianą działową lekką. Wnioskodawca wskazał, że abywcy lokali mieszkalnych będą mogli nabyć ww. prawo albo równocześnie z umową nabycia lokalu mieszkalnego (w ramach jednego aktu notarialnego) albo później (poprzez dwa akty notarialne).

Wnioskodawca wskazał także, że:

• powierzchnia każdego z lokalu mieszkalnego przeznaczonego do nabycia nie przekroczy 150 m²,
• żadna z hal garażowych nie będzie stanowić odrębnej nieruchomości, lecz każda z hal garażowych będzie stanowić część składową innej nieruchomości wspólnej, w konsekwencji dla żadnej z hal garażowych nie będzie prowadzona odrębna księga wieczysta;
• Komórka Garażowa (co do której będzie przyznawane prawo do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela lokalu mieszkalnego w ramach podziału quo ad usum) nie będzie stanowić odrębnej nieruchomości, lecz stanowić będzie część hali garażowej (wydzielonej od pozostałej części hali garażowej ścianą działową lekką), a w konsekwencji część składową nieruchomości wspólnej. Wnioskodawca stwierdził, że komórka garażowa nie będzie mogła zostać uznana za samodzielny lokal w rozumieniu art. 2 ust. 2 u.w.l., a to ze względu na fakt, iż zostanie wydzielona od pozostałej części powierzchni hali garażowej ścianą działową lekką, a zgodnie z przywołanym przepisem samodzielnym lokalem jest izba lub zespół izb wydzielona trwałymi ścianami. Tym samym dla komórki garażowej nie będzie prowadzona odrębna księga wieczysta;
• nowe księgi wieczyste zostaną założone wyłącznie dla lokali stanowiących odrębne nieruchomości;
• prawo do wyłącznego korzystania przez każdoczesnego właściciela lokalu mieszkalnego z Komórki Garażowej w ramach podziału quo ad usum zostanie ujawnione w dziale III księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wspólnej (stosownie do art. 16 ust. 2 pkt 3 u.k.w.h.),
• ustanawianie praw do wyłącznego korzystania z poszczególnych części nieruchomości wspólnej (hali garażowej – komórki garażowej) nie będzie mogło nastąpić na rzecz osoby niebędącej właścicielem lokalu znajdującego się w obrębie danej nieruchomości wspólnej. Wynika to z faktu, iż tylko właściciele lokali znajdujących się w obrębie danej nieruchomości wspólnej będą współwłaścicielami nieruchomości wspólnej, a tym samym tylko względem nich może znaleźć zastosowanie konstrukcja quo ad usum;
• symbol określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych na wszystkie ww. pięć budynków, w których znajdować będą się lokale mieszkalne, miejsca postojowe będące przedmiotami zapytań Wnioskodawcy to symbol nr 1122 (dział 11 PKOB).
  
  

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz ze sprzedażą prawa do wyłącznego korzystania z komórki garażowej znajdującej się w kondygnacji podziemnej w tym samym budynku, sklasyfikowanym w PKOB w dziale 11, które to prawo jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. 8% podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy, z uwzględnieniem przepisów art. 41 ust. 12c.

Fakt, iż kupujący może nabyć prawo do wyłącznego korzystania z komórki garażowej wraz z lokalem mieszkalnym równocześnie (w ramach jednej umowy - aktu notarialnego) lub w późniejszym terminie, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii.

Tym samym, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy, odnośnie zdarzeń przyszłych o nr 3 i 4 przedstawionych w opisie sprawy w części oznaczonej literą „C” należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych nr 3 i nr 4 przedstawionych w opisie sprawy w części oznaczonej literą „C” i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie objęte pytaniem przedstawionym we wniosku jako pierwsze i drugie w zakresie zdarzeń przyszłych oznaczonych nr 1 i nr 2 przedstawionych w opisie sprawy w części oznaczonej literą „B” będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.