Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/154/IMD/08/DD-1158
z 22 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz.749, z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2008 r. Nr IPPB2/415-830/08-2/JK wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008 r., jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 11 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając – na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych od przysługujących żołnierzom zawodowym należności z tytułu przeniesienia służbowego, tj. dodatku za rozłąkę. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 20 maja 2008 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem 1 listopada 2007 r. znowelizowano rozporządzenie MON z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz.U. Nr 140, poz. 1487 ze zm.). W wyniku wprowadzonych zmian zostały ustanowione nowe należności z tytułu przeniesienia służbowego, tj. dodatek za rozłąkę oraz zwrot kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem. Należności te przysługują żołnierzowi zawodowemu w związku z przeniesieniem służbowym – wyznaczeniem żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

Należności przysługują żołnierzom zawodowym w okresach miesięcznych przez okres pozostawania w rozłące z rodziną (dodatek rozłąkowy), przeniesionym służbowo do miejscowości, do której jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu (zwrot kosztów przejazdu lub ryczałt).

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy dodatek za rozłąkę oraz zwrot kosztów przejazdu lub ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby można zwolnić z opodatkowania, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego żołnierzowi zawodowemu za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 w danym roku podatkowym i każdym kolejnym roku?
2. Czy dodatek za rozłąkę można zwolnić z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18?
3. Czy zwrot kosztów przejazdu oraz ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu można zwolnić z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Dodatek za rozłąkę oraz zwrot kosztów przejazdu lub ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu są należnościami z tytułu przeniesienia służbowego i korzystają ze zwolnienia do wysokości 200% wynagrodzenia należnego żołnierzowi zawodowemu za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie w danym roku podatkowym. Ograniczenia zwolnienia do wysokości 200% wynagrodzenia dotyczy każdego kolejnego roku podatkowego, w którym należności te będą wypłacone.

Ad. 2

Należny dodatek za rozłąkę wypłacony żołnierzom zawodowym z tytułu przeniesienia służbowego nie ma charakteru czasowego i w związku z tym nie może korzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3

Zwrot kosztów przejazdu lub ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu dla żołnierzy zawodowych został przyznany na podstawie rozporządzenia MON a nie ustawy, w związku z czym nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2008 r. Nr IPPB2/415-830/08-2/JK jest odpowiedź na pytanie 2 i 3.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy uznał za prawidłowe.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym – do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Powołana ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych upoważniła Ministra Obrony Narodowej do określenia w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, wysokość oraz tryb przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe (art. 86 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z postanowień § 3 ust. 1 pkt 6, wydanego na tej podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe (Dz.U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.), z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje między innymi dodatek za rozłąkę.

Zgodnie z § 7a ust. 1 ww. rozporządzenia, dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu rodzinę, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu. Dodatek ten nie przysługuje (§ 7a ust. 3 powołanego rozporządzenia):

1. żołnierzowi, któremu w nowym miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej przyznano prawo zamieszkiwania z członkami rodziny w lokalu mieszkalnym będącym w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej;
2. w razie przeniesienia służbowego do miejscowości, w której żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest on zameldowany na pobyt stały;
3. za czas:
1. skierowania do wykonywania zadań służbowych w miejscowości, w której żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub samodzielny lokal mieszkalny albo jest zameldowany na pobyt stały, bądź w miejscowości, z której istnieje dogodne połączenie komunikacyjne – jeżeli charakter wykonywanych zadań umożliwia żołnierzowi codzienny powrót do tej miejscowości,
2. krajowej lub zagranicznej podróży służbowej, z tytułu której żołnierz otrzymał diety w wysokości nie niższej niż stawka dodatku za rozłąkę,
3. wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa,
4. nieusprawiedliwionej nieobecności w służbie.

Jak wynika z postanowień art. 37 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową:

1. na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej – pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas określony kadencjami;
2. na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej – pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas kadencji.
   
   

Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat (art. 37 ust. 2 ww. ustawy).

Wymaga zatem rozstrzygnięcia kwestia, czy w odniesieniu do żołnierza zawodowego można mówić o „czasowym przeniesieniu”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku rozłąki z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) oraz wziąwszy pod uwagę kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tj. wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby), można mówić o czasowym przeniesieniu.

Należy zatem uznać, iż omawiany dodatek mieści się w zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto z postanowień § 3 ust. 3 i 4, wydanego na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe wynika, iż:

• żołnierzowi przeniesionemu służbowo do miejscowości, do której jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości udokumentowanej imiennym biletem miesięcznym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego,
• w przypadku nieprzedłożenia biletu, albo odbywania dojazdów innym środkiem transportu niż publiczny żołnierz otrzymuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 75% ceny imiennego biletu miesięcznego na przejazd w klasie II pociągu osobowego, ustalonej na podstawie tabeli opłat za bilety odcinkowe miesięczne imienne według taryfy normalnej na przejazdy (tam i z powrotem), na odległość 100 km.
  
  

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej zostało wydane na podstawie ustawowego upoważnienia, należy zatem stwierdzić, iż wartość świadczenia, otrzymana na podstawie § 3 ust. 3 lub 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe, korzysta ze zwolnienia na postawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego należało, z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.