Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-237/10/ASz
z 24 maja 2010 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 26 lutego 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymywanych alimentów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymywanych alimentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wskazała, iż nie rozliczyła się z otrzymanych alimentów od męża, ponieważ mąż nie odpisywał od podatku przysądzonych alimentów, a ona nie zdawała sobie sprawy, że jest to konieczne. Wnioskodawczyni wskazała, iż zaistniała sytuacja dotyczy lat 2005-2006.

Wnioskodawczyni z mężem jest w związku małżeńskim od 1973 roku, nie mają rozwodu ani formalnej separacji. Mieszkają w jednym mieszkaniu. Mąż od kilkunastu lat nie łożył żadnej kwoty na utrzymanie domu. Wnioskodawczyni opłaca czynsz mieszkaniowy, energię, gaz, telefon i internet oraz pokrywa koszty wszelkich remontów i napraw w domu, a także pierze pościel i odzież męża. W latach 2005-2006 za czynsz, energię i gaz wnioskodawczyni zapłaciła łącznie 11.463 zł. Wnioskodawczyni wymieniła meble kuchenne, lodówkę i kuchenkę gazową. Ponadto wnioskodawczyni nadmieniła, iż jej mąż nadużywa alkoholu i uważa, że alimenty są na jego utrzymanie.

Alimenty zostały przyznane wnioskodawczyni wyrokiem sądowym przez Sąd Rejonowy w dniu 20 marca 2003r. w kwocie po 800 zł miesięcznie. Ww. alimenty wnioskodawczyni otrzymuje od 01 stycznia 2003r. po dzień dzisiejszy.

W tak przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawczyni zajęła stanowisko, iż opodatkowanie alimentów jest niesłuszne, ponieważ nie są one wyłącznie na jej utrzymanie i dla jej potrzeb.

Ponadto wnioskodawczyni wyraziła czynny żal z art. 16 KKS za zaistniałą sytuację.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów został ujęty w art. 10 ww. ustawy. Dla celów podatkowych przychody inne niż określone w art. 10 ust. 1 w punktach 1-8 ustawy są kwalifikowane jako przychody z tzw. innych źródeł. Przykładem takich przychodów są alimenty, jednakże z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, co zostało przez ustawodawcę wyraźnie wyodrębnione w treści art. 20 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006r.), który stanowił, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast według brzmienia obowiązującego od dnia 01 stycznia 2007r. ww. przepisu art. 20 ust. 1 powołanej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednocześnie należy zauważyć, iż w ustawie z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), obowiązek alimentacyjny został uregulowany odrębnie, niż wynikający z postanowień art. 27 i 28 tej ustawy obowiązek zaspakajania potrzeb rodziny. W świetle art. 27 ww. Kodeksu oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Natomiast w myśl art. 28 § 1 ww. Kodeksu jeżeli jeden z małżonków pozostających we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni zostały przyznane wyrokiem sądowym alimenty od męża w dniu 20 marca 2003r. w kowcie po 800 zł miesięcznie. Ww. alimenty wnioskodawczyni otrzymuje 0d 01 stycznia 2003r. po dzień dzisiejszy. Z mężem wnioskodawczyni jest w związku małżeńskim od 1973 roku, nie mają rozwodu ani formalnej separacji, mieszkają w jednym mieszkaniu. Mąż od kilkunastu lat nie łożył żadnej kwoty na utrzymanie domu.

Zatem jak wskazała wnioskodawczyni, zostały jej przyznane alimenty, a nie świadczenie na zaspokojenie potrzeb rodziny, o którym mowa w powołanych powyżej przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również przepisy wydane na podstawie Ordynacji podatkowej, nie wyłączały do 31 grudnia 2006r. z opodatkowania przedmiotowych alimentów, a ponieważ nie kwalifikowały ich też do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyjąć, iż stanowiły przychody o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz ww. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymywane w okresie od stycznia 2003r. do końca 2006r. przez wnioskodawczynię alimenty stanowiły źródło przychodów zakwalifikowane przez ustawodawcę do innych źródeł i podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wolą ustawodawcy (do końca 2006r.) było bowiem opodatkowanie wszelkiego rodzaju alimentów (z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci), niezależnie od tego kto jest nimi obciążony, jaki zachodzi stosunek rodzinny między zobowiązanym, a uprawnionym, wreszcie z jakiego rodzaju przychodów są one wypłacane. Zatem alimenty wypłacane na rzecz wnioskodawczyni od stycznia 2003r. do grudnia 2006r. nie korzystały ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiły natomiast przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji powinny być opodatkowane wraz z pozostałymi dochodami w rocznych zeznaniach podatkowych za te lata.

Należy jednak zauważyć, iż poprzez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), która (ze wskazanymi wyjątkami) weszła w życie 01 stycznia 2007r., w art. 21 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano pkt 127.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007r., zwolnione z opodatkowania są alimenty:

1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życie, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek pielęgnacyjny,
2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a), zasądzone przez sąd, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.
   
   

Natomiast stosownie do brzmienia tegoż przepisu obowiązującego od dnia 01 stycznia 2009r. i mającego zastosowanie do dochodów uzyskanych od 01 stycznia 2008r. zwolnione od opodatkowania są alimenty:

1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a, otrzymane na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.
   
   

Biorąc pod uwagę przepis art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy, zwolnione od 01 stycznia 2007r. z podatku dochodowego są alimenty wypłacane przez męża na rzecz wnioskodawczyni do kwoty 700 zł miesięcznie, natomiast kwota alimentów miesięcznych ponad 700 zł stanowi jej przychód, który podlega opodatkowaniu w zeznaniu podatkowym wraz z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku podatkom.

Wnioskodawczyni wskazała, że zaistniała sytuacja dotyczy lat 2005-2006, jednak z wniosku nie wynika czy wnioskodawczyni opodatkowała alimenty otrzymywane od 01 stycznia 2003r. Reasumując, otrzymywane przez wnioskodawczynię od stycznia 2003r. do końca 2006r. alimenty podlegały opodatkowaniu. Kwoty otrzymywanych alimentów winny były być wykazane w rocznym zeznaniu podatkowym jako przychód z innych źródeł. Natomiast alimenty otrzymywane po 01 stycznia 2007r. do kwoty 700 zł były zwolnione z podatku dochodowego; nadwyżka ponad tę kwotę podlegała opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto zaznacza się, iż działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, rozpatrując wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji, nie ma możliwości zastosowania czynnego żalu, który został wyrażony w przedstawionym wniosku, bowiem rozpatrując tenże wniosek nie prowadzi postępowania podatkowego, lecz jedynie ocenia stanowisko wnioskodawcy wyrażone we wniosku, dotyczące zaistniałego stanu faktycznego lub/i zdarzenia przyszłego.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.