INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 13 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 5 marca 2012 r., nr ILPB2/415-1169/11-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 5 marca 2012 r., skutecznie doręczono w dniu 8 marca 2012 r., natomiast w dniu 13 marca 2012 r. (data nadania 12 marca 2012 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W trakcie badań z Zakresu Medycyny Pracy stwierdzono u Wnioskodawcy uszkodzenie słuchu a tym samym stwierdzono naruszenie sprawności organizmu. Zgodnie z zaleceniem lekarskim, wg wskazań medycznych Zainteresowany powinien zaopatrzyć się w aparat słuchowy, który złagodzi skutki niedosłuchu oraz ułatwi funkcjonowanie. W kwietniu 2011 r. Wnioskodawca zakupił aparat słuchowy.

Zainteresowany posiada orzeczenie lekarskie. Jest zaliczony do osób niepełnosprawnych o lekkim stopniu niepełnosprawności 03-L (niedosłuch). Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 28 listopada 2011 r.

Orzeczenie wydane jest do 30 listopada 2013 r. i figuruje w nim adnotacja, że: „Niepełnosprawność istnieje od - nie da się ustalić”.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowany wyjaśnił co następuje.

Niedosłuch u Wnioskodawcy występował od paru lat, ale dopiero w ostatnim czasie zaczął bardzo przeszkadzać, co potwierdziły badania lekarskie. Zainteresowany zakupił aparat tylko do jednego ucha. Na drugie ucho słyszy trochę lepiej. Ze względu na wiek (chorobę) niedosłuch Wnioskodawcy się nie zmniejszy. Jeżeli będzie w stanie to w najbliższym okresie Zainteresowany będzie musiał kupić aparat na drugie ucho. W chwili obecnej nie pozwalają Mu na to środki finansowe.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż zakup aparatu słuchowego został częściowo zrefundowany, w kwocie 560 zł z Narodowego Funduszu Zdrowia.

Natomiast ww. zakup nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nie został odliczony od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani też nie został zwrócony w innej formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma możliwość odliczenia od dochodu, poniesionego wydatku na zakup aparatu słuchowego w ramach ulgi rehabilitacyjnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony wydatek podlega odliczeniu od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż poza orzeczeniem o niepełnosprawności, posiada rachunek za zakupiony aparat słuchowy, który zapewnia Mu bezpieczeństwo i normalne funkcjonowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

• orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
• decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
• orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ww. ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji to rzeczy niezbędne dla codziennego życia (ułatwiające wykonywanie czynności życiowych).

Zatem za wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można uznać wydatki poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną, na zakup aparatu słuchowego. Jednakże podkreślić należy, że odliczeniu od dochodu podlegają tylko te wydatki, które zostały poniesione po dacie wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub od dnia wskazanego w tym orzeczeniu, od którego datuje się ustalony stopień niepełnosprawności i tylko w tej części, która nie została podatnikowi sfinansowana ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zaliczony jest do osób niepełnosprawnych o lekkim stopniu niepełnosprawności 03-L (niedosłuch). Ustalony stopień niepełnosprawności datowany jest od dnia 28 listopada 2011 r. Orzeczenie wydane jest do dnia 30 listopada 2013 r.

Mając na uwadze powyższe oraz uregulowania prawne w tym zakresie Wnioskodawca nie ma prawa odliczenia od dochodu, poniesionego wydatku na zakup aparatu słuchowego w ramach ulgi rehabilitacyjnej, bowiem stopień niepełnosprawności datowany jest od dnia 28 listopada 2011 r., natomiast aparat słuchowy został zakupiony w kwietniu 2011 r., czyli przed datą uzyskania stopnia niepełnosprawności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.