Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-571/13/KO
z 13 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2013r. (data wpływu 20 czerwca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi poręczenia kredytu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi poręczenia kredytu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca zamierza prowadzić również jednoosobową działalność gospodarczą, dla której wybierze sposób opodatkowania według stawki liniowej oraz będzie podatnikiem VAT. Spółka z o.o. rozważa zaciągnięcie kredytu bankowego.

Zabezpieczeniem kredytu bankowego spółki byłyby:

• weksel własny in blanco poręczony przez Wnioskodawcę,
• hipoteka na nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy, wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby osobiste,
• hipoteka na nieruchomościach, które Wnioskodawca będzie wynajmował w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i zostaną przyjęte przez niego do ewidencji środków trwałych.
  
  

Wartość nieruchomości, na których będzie zabezpieczony kredyt stanowić będzie około 20% wartości zadłużenia wynikającego z udzielonego kredytu. Z tytułu poręczenia weksla własnego in blanco Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za całą kwotę zadłużenia.

Z tytułu udzielonego poręczenia (wynikającego z zabezpieczenia na majątku oraz weksla) Wnioskodawca będzie pobierał wynagrodzenie. Wysokość wynagrodzenia będzie podlegać rocznej weryfikacji z uwagi na wielkość zadłużenia spółki, a co za tym idzie odpowiedzialności Wnioskodawcy. Między spółką a Wnioskodawcą jako jednoosobowym przedsiębiorcą zostanie zawarte porozumienie w sprawie warunków wynagrodzenia za udzielenie poręczenia. Majątek jednoosobowego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie zabezpieczy wartości planowanego zadłużenia kredytowego.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie m.in. pozostała finansowa działalność usługowa, PKD 64.99.Z. Wnioskodawca będzie wystawiał faktury sprzedaży dotyczące usługi poręczenia w terminach określonych porozumieniem. Wnioskodawca nie planuje świadczenia tego typu usług na rzecz innych podmiotów aniżeli Spółka.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy świadczenie usług poręczenia kredytu korzysta ze stawki zwolnionej w podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Usługi odpłatnego udzielanie poręczeń spłaty kredytu, są zaklasyfikowane, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU), w grupowaniu 64.99.19.0 „Usługi finansowe, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 cytowanej ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwalnia się od podatku usługi finansowe w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W związku z powyższymi zapisami ustawy, zdaniem Wnioskodawcy, usługa poręczenia jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w kwestii objętej pytaniem nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Co do zasady, stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ustawodawca w ww. przepisie ustawy o VAT, zwolnił z podatku od towarów i usług, usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i innych zabezpieczeń wyłącznie transakcji finansowych i ubezpieczeniowych.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce z o.o. Wnioskodawca zamierza prowadzić również jednoosobową działalność gospodarczą i będzie podatnikiem VAT. Spółka z o.o. rozważa zaciągnięcie kredytu bankowego.

Zabezpieczeniem kredytu bankowego spółki byłyby:

• weksel własny in blanco poręczony przez Wnioskodawcę,
• hipoteka na nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawcy, wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby osobiste,
• hipoteka na nieruchomościach, które Wnioskodawca będzie wynajmował w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i zostaną przyjęte przez niego do ewidencji środków trwałych.
  
  

Wartość nieruchomości, na których będzie zabezpieczony kredyt stanowić będzie około 20% wartości zadłużenia wynikającego z udzielonego kredytu. Z tytułu poręczenia weksla własnego in blanco Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za całą kwotę zadłużenia.

Z tytułu udzielonego poręczenia (wynikającego z zabezpieczenia na majątku oraz weksla) Wnioskodawca będzie pobierał wynagrodzenie. Wysokość wynagrodzenia będzie podlegać rocznej weryfikacji z uwagi na wielkość zadłużenia spółki, a co za tym idzie odpowiedzialności Wnioskodawcy. Między spółką a Wnioskodawcą zostanie zawarte porozumienie w sprawie warunków wynagrodzenia za udzielenie poręczenia. Majątek przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie zabezpieczy wartości planowanego zadłużenia kredytowego.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie m.in. pozostała finansowa działalność usługowa, PKD 64.99.Z. Wnioskodawca będzie wystawiał faktury sprzedaży dotyczące usługi poręczenia w terminach określonych porozumieniem. Wnioskodawca nie planuje świadczenia tego typu usług na rzecz innych podmiotów aniżeli Spółka.

Wskazać należy, iż poręczenie zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) w art. 876-887.

Zgodnie z art. 876 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

W myśl art. 879 § 1 Kodeksu cywilnego, o zakresie zobowiązania poręczyciela rozstrzyga każdoczesny zakres zobowiązania dłużnika.

Umowa gwarancji wiąże się z zasadą swobody umów. Gwarancja jako czynność prawna nie została uregulowana w kodeksie cywilnym jako osobny rodzaj umowy, jednak jej dopuszczalność jest powszechnie przyjęta w świetle art. 3531 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym, Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Cechą umów gwarancyjnych jest to, że gwarant przyjmuje w nich ryzyko związane z realizacją bądź niepowodzeniem określonego w umowie przedsięwzięcia.

Jeżeli w umowie zastrzeżono, że osoba trzecia zaciągnie określone zobowiązanie albo spełni określone świadczenie, ten, kto takie przyrzeczenie uczynił, odpowiedzialny jest za szkodę, którą druga strona ponosi przez to, że osoba trzecia odmawia zaciągnięcia zobowiązania albo nie spełnia świadczenia. Może jednak zwolnić się od obowiązku naprawienia szkody spełniając przyrzeczone świadczenie, chyba że sprzeciwia się to umowie lub właściwości świadczenia (art. 391 Kodeksu cywilnego).

Natomiast stosownie do art. 244 Kodeksu cywilnego, ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę regulują odrębne przepisy.

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2013r., poz. 707 ze zm.), w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Hipoteka jest podstawową formą prawną rzeczowego zabezpieczenia wierzytelności pieniężnych. Jest ograniczonym prawem rzeczowym na nieruchomości, związanym z oznaczoną wierzytelnością i służącym do jej zabezpieczenia.

Stosownie do art. 65 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, przedmiotem hipoteki może być także:

1. użytkowanie wieczyste wraz z budynkami i urządzeniami na użytkowanym gruncie stanowiącymi własność użytkownika wieczystego,
2. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu,
3. wierzytelność zabezpieczona hipoteką.
   
   

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia, zauważyć należy, że spółka ma zamiar zaciągnąć kredyt bankowy. Zatem między spółką a podmiotem udzielającym kredytu dojdzie do zawarcia transakcji finansowej. Natomiast świadczona przez Wnioskodawcę usługa będzie zabezpieczała wierzytelność spółki wobec podmiotu udzielającego kredyt. Zatem podmiot udzielający kredyt spółce zabezpieczy wierzytelność spółki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w opisanej sytuacji będziemy mieli do czynienia ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usługi w zakresie udzielania zabezpieczeń transakcji finansowej, zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w związku z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w kwestiach objętych pytaniem nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że tut. organ dokonując rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie nie dokonał oceny prawidłowości przedstawionego przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku zaklasyfikowania usług odpłatnego udzielania poręczeń spłaty kredytu według PKWiU, jako że klasyfikacja statystyczna tych usług jest nieistotna dla kwestii ich opodatkowania w zakresie podatku VAT. W aktualnym stanie prawnym (art. 43 ustawy o VAT) ustawodawca odstąpił bowiem od identyfikacji tych usług według PKWiU.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług w kwestiach objętych pytaniem nr 2. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.