INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2013 r. (data wpływu 05 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 04 lipca 2013 r. (data wpływu 08 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kosztów uzyskania przychodów,
• obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada nieuregulowane krótkoterminowe zobowiązania z tytułu dostaw towarów i usług oraz nieuregulowane z tego tytułu odsetki od zobowiązań wyrażone w walucie EUR wobec spółki właściciela. Właściciel dokonał przekształcenia zobowiązań z tytułu dostaw, jak i odsetek na pożyczkę długoterminową.

Pytanie Spółki dotyczy skutków podatkowych tej konwersji, w szczególności możliwości zakwalifikowania tej konwersji jako spłaty odsetek, będącej kosztem podatkowym (art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Pismem uzupełniającym z dnia 04 lipca 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż przedmiotem zapytania jest także obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zdaniem Spółki, taki obowiązek istnieje, podatek, którego stawkę definiuje umowa między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14.05.2003 r. został odprowadzony na konto właściwego urzędu skarbowego.

Jednocześnie doprecyzowując stan faktyczny Spółka poinformowała, iż spółka właściciela, tj. T GmbH podlega w kraju siedziby, tj. w Republice Federalnej Niemiec opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji ww. podmiotu, wystawionego przez Finanzamt Wiesbaden II.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekształcenie naliczonych, niezapłaconych odsetek na pożyczkę długoterminową można traktować jako operację tożsamą z zapłatą odsetek i w związku z tym podlegającą obowiązkowi pobrania i odprowadzenia podatku u źródła oraz zakwalifikować ww. odsetki jako koszty podatkowe bieżącego roku obrotowego...

Powyższa treść pytania wynika z pisma Spółki z dnia 04 lipca 2013 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie dotyczące obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Wniosek Spółki w zakresie pytania dotyczącego kosztów uzyskania przychodów został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 26 sierpnia 2013 r. nr ILPB4/423-191/13-5/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w chwili konwersji odsetek na rzecz niemieckiego kontrahenta powstanie konieczność pobrania i odprowadzenia podatku u źródła. Wartość tych odsetek będzie stanowiła co do zasady koszt podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W myśl art. 21 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie ust. 2 tegoż artykułu, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia.

Definicja pojęcia „odsetki” zawarta w art. 11 ust. 4 umowy polsko - niemieckiej wskazuje, jakiego rodzaju dochody należy uznać za odsetki. Zgodnie z tym przepisem, określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.

Należy zaznaczyć, że pomocnym w interpretacji omawianej umowy może być też tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

I tak, w pkt 22 Komentarza do art. 11 Modelowej Konwencji OECD (opodatkowanie odsetek) wskazano, iż „Opłaty karne, których zapłata wynika z umowy, zwyczaju lub orzecznictwa sądowego, polegają na płatnościach obliczonych proporcjonalnie do długości przekroczenia terminu lub w postaci ustalonych kwot, a w niektórych przypadkach mogą one stanowić połączenie obu tych form płatności. Nawet jeżeli są one obliczone stosownie do długości przekroczenia terminu, stanowią raczej szczególną formę zadośćuczynienia okazaną wierzycielowi przez dłużnika z powodu opóźnionej zapłaty niż dochód z kapitału. Zaleca się ponadto, z uwagi na bezpieczeństwo prawne i ze względów praktycznych, poddanie jednakowemu traktowaniu podatkowemu wszelkich kar tego rodzaju, bez względu na sposób, w jaki są płacone.”

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka posiada nieuregulowane krótkoterminowe zobowiązania z tytułu dostaw towarów i usług oraz nieuregulowane z tego tytułu odsetki na rzecz niemieckiego kontrahenta. Strony postanowiły, iż dokonują przekształcenia zobowiązań z tytułu dostaw, jak i odsetek na pożyczkę długoterminową.

Z punktu widzenia możliwości zastosowania do powyższego opisu omawianych przepisów zasadnicze znaczenie ma ustalenie, czy doszło do zapłaty oraz charakteru prawnego płatności z tytułu opóźnienia w zapłacie świadczenia umownego.

Po pierwsze, kwoty odsetek od ww. zobowiązań muszą być „zapłacone” przez Spółkę, aby mógł wystąpić zryczałtowany podatek dochodowy. Natomiast niniejsze przekształcenie (konwersja) powoduje, że odsetki od krótkoterminowych zobowiązań z tyt. dostaw towarów i usług nie są traktowane jako zapłacone. W niniejszej sprawie dłużnik (Spółka) zobowiązał się świadczyć co innego, tj. dawny dług wygasł, a w jego miejsce powstał nowy. Zatem Spółka świadczenia pierwotnego nie spełniła.

Kolejną kwestią jest fakt, że z tytułu nieterminowej zapłaty „odsetki” mają charakter opłat karnych w rozumieniu art. 11 ust. 4 umowy polsko - niemieckiej, które nie podlegają opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w ust. 1 i 2 tegoż artykułu.

Wobec powyższego, w związku z konwersją wierzytelności odsetkowych na pożyczkę długoterminową kontrahent niemiecki (spółka właściciela) nie uzyska przychodów z odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 11 ust. 4 umowy polsko – niemieckiej.

Reasumując, przekształcenia niezapłaconych (naliczonych) odsetek od zobowiązań na pożyczkę długoterminową nie należy traktować jako odsetki zapłacone. Ponadto tego typu odsetki mają formę opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty. W związku z tym, nie podlegają obowiązkowi pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.