Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-625/13-2/MP
z 29 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25.06.2013 r. (data wpływu 27.06.2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.06.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT .

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Spółka jest podmiotem działającym na rynku energetyki zawodowej i przemysłowej, specjalizującym się w produkcji i obróbce konstrukcji metalowych, a także montażu urządzeń energetycznych i przemysłowych. Spółka zamierza przystąpić jako generalny wykonawca do realizacji inwestycji polegających na budowie instalacji przemysłowych opartych o innowacyjne technologie.

W ramach generalnego wykonawstwa Spółka zamierza korzystać z usług podwykonawców oraz nabywać towary niezbędne do realizacji inwestycji od dostawców zewnętrznych. Ponieważ wdrażane technologie są innowacyjne i wymagają zaangażowania środków finansowych znacznej wartości, Spółka będzie uzależniona od terminowego wykonywania zobowiązań na rzecz podwykonawców i podmiotów dostarczających towary na potrzeby realizacji inwestycji. Zdolność do wywiązywania się z bieżących zobowiązań jest istotnym kryterium wyboru wykonawcy dla innowacyjnych projektów w branży budowlanej. W związku z tym Spółka ma świadomość istnienia ryzyka, że podczas realizacji projektów mogą zaistnieć problemy z płynnością finansową. W celu minimalizacji tego ryzyka, Spółka opracowuje alternatywne scenariusze działania niepowodujące dodatkowych obciążeń finansowych i nieopóźniające procesu wykonawstwa.

W związku z tym, że Spółka objęła obligacje zamienne na akcje wyemitowane przez podmiot notowany na Giełdzie Papierów Wartościowych, w razie problemów z płynnością finansową Spółka rozważy zastosowanie rozwiązań awaryjnych w postaci uregulowania części płatności z tytułu wykonanych usług lub dokonanych dostaw towarów poprzez wydanie obligacji wyemitowanych przez inny podmiot.

Umowa zawarta z jednym z kontrahentów Spółki jest umową długoterminową i przewiduje rozbudowany harmonogram wynagrodzenia, w tym z tytułu płatności zaliczkowych na poczet dostaw towarów i usług realizowanych w ramach kontraktu. W przypadku zachwiania płynności finansowej może mieć miejsce sytuacja, w której Spółka dokona zapłaty, w tym zapłaty zaliczki, w części poprzez zapłatę gotówką, a w części poprzez wydanie obligacji o wartości nominalnej równej wysokości zobowiązania z tytułu zaliczki, które nie zostało pokryte gotówką.

W związku z faktem, że harmonogram płatności przewiduje wynagrodzenia wyłącznie w formie pieniężnej, w przypadku problemów z płynnością finansową Spółka zwróci się do kontrahenta o wyrażenie zgody na płatność obligacjami. Po uzyskaniu takiej zgody i dokonaniu płatności otrzymanie zaliczki zostanie udokumentowane przez kontrahenta fakturą zaliczkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT, jeżeli płatności zaliczkowe na poczet dostarczanych towarów i usług świadczonych w ramach kontraktu, udokumentowane przez kontrahenta fakturami zaliczkowymi, zostaną częściowo uregulowane przez wydanie obligacji zamiennych na akcje?

Zdaniem Wnioskodawcy, uregulowanie płatności z tytułu zaliczek na poczet dostarczanych towarów i usług świadczonych w ramach kontraktu, udokumentowanych przez kontrahenta fakturami zaliczkowymi, przez wydanie obligacji zamiennych na akcje uprawnia Spółkę do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego zgodnie z art. 87 ust. 6 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy :

Charakter prawny obligacji

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 roku o obligacjach (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 z późn. zm.) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego. Jednocześnie, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.) obligacje klasyfikowane są jako papiery wartościowe, zaliczane do szerszej kategorii instrumentów finansowych.

Uniwersalną funkcję papierów wartościowych, w tym obligacji, stanowi funkcja płatnicza. Funkcja ta polega na tym, że papier wartościowy stanowi surogat zapłaty za pomocą pieniądza w znaczeniu ekonomicznym. W ramach zasady swobody kontraktowania wynikającej z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: KC), strony mogą umówić się, że wręczenie papieru wartościowego powoduje umorzenie zobowiązania pieniężnego wynikającego z łączącej je umowy.

Powyższe przesądza o możliwości regulowania zobowiązań cywilnoprawnych w drodze przeniesienia obligacji przez aktualnego posiadacza na jego wierzyciela. Jest to jednak możliwość zależna od zgody wierzyciela, który może zażądać wykonania zobowiązania pieniężnego w gotówce, a to zgodnie z art. 358¹KC.

Należy zwrócić uwagę, iż uzupełnieniem funkcji płatniczej obligacji jest funkcja obiegowa odnosząca się do możliwości przenoszenia obligacji przez jej właściciela na inny podmiot, co jest równoznaczne przeniesieniem praw inkorporowanych w obligacji (por. A. Szumański (red.), Prawo papierów wartościowych, System Prawa Prywatnego tom 19, Wyd. CH Beck, Warszawa 2006; A. Szumański (red.), Prawo papierów wartościowych, System Prawa Prywatnego tom 18, Wyd. CH Beck, Warszawa 2010).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż obligacje stanowią surogat pieniądza i dokonanie płatności poprzez wydanie obligacji wierzycielowi powoduje umorzenie zobowiązania. Ma to miejsce w przypadku akceptacji przez wierzyciela takiej formy uregulowania płatności. W związku z tym, że pierwotnie harmonogram wynagrodzenia stanowiący integralną część umowy z kontrahentem przewiduje płatność w formie pieniężnej, w przypadku zachwiania płynności finansowej Spółka rozważy zwrócenie się do kontrahenta o możliwość uiszczenia płatności w drodze wydania obligacji. Dopiero po uzyskaniu zgody kontrahenta Spółka dokona płatności w tej formie. Płatność z uwagi na charakter prawny obligacji zostanie więc dokonana przez przeniesienie posiadania obligacji na kontrahenta.

Obowiązek podatkowy po stronie kontrahenta.

W przypadku gdy kontrahent Spółki wyrazi zgodę na uregulowanie przez Spółkę płatności obligacjami, dokonanie zapłaty w tej formie spowoduje wygaśnięcie jej zobowiązania w stosunku do kontrahenta. W związku z otrzymaniem zapłaty, po stronie kontrahenta powstanie obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanej zaliczki. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę lub zadatek, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Otrzymaną zaliczkę kontrahent będzie obowiązany udokumentować fakturą zaliczkową. Także regulacja art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) w zw. z art. 19 ust. 15 ustawy o VAT, w odniesieniu do usług budowlanych i budowlano-montażowych, stanowi o powstaniu obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania części zapłaty z tytułu usług budowlanych lub budowlano-montażowych. Ustawodawca w tym przypadku wprost uzależnia powstanie obowiązku podatkowego od uregulowania zobowiązania.

Zdaniem Spółki, analiza powyższych przepisów pozwala na stwierdzenie, iż zapłata obligacjami skutkuje obowiązkiem wystawienia przez kontrahenta faktury potwierdzającej jej otrzymanie. W ocenie Spółki, przyjęcie odmiennego stanowiska stanowiłoby naruszenie regulacji ustawy o VAT w zakresie rozpoznawania obowiązku podatkowego, a także prowadziłoby do uszczuplenia zobowiązań publicznoprawnych z uwagi na przesunięcie momentu jego rozpoznania.

Biorąc pod uwagę powyższe, uregulowanie części zaliczki w formie obligacji należy uznać za zapłatę na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Zwrot VAT w terminie 25 dni.

Stosownie do treści art. 87 ust. 6 ustawy o VAT, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić nadwyżkę podatku naliczonego w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia takiego rozliczenia. Uzyskanie przyspieszonego zwrotu VAT jest jednak możliwe wyłącznie w odniesieniu do kwot podatku, które wynikają z:

1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r- Nr 220, poz. 1447 z późn. zm., dalej: SGospU),
   
2. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
   
3. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji.
   
   

Przypadek wskazany powyżej w punkcie pierwszym dotyczy należności z faktur, które zostały zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego — w sposób wskazany „ art. 22 SGospU. Przepis ten stanowi, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

• stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz
  

• jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15000 euro przeliczonych na złote według średniego kuku walut obcych ogłaszanego przez NBP ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
  
  
  

Spółka pragnie podkreślić, że art. 87 ust. 6 ustawy stanowi jedyną regulację, w której zawarte są ograniczenia co do ubiegania się o przyspieszony zwrot różnicy podatku. W zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Spółkę, zastosowanie znaleźć może art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Potwierdzenia wymaga, czy uiszczenie płatności, w tym zapłaty części zaliczki, w formie obligacji może być uznane za sytuację, w której kwoty należności, wynikające z faktur wystawionych przez kontrahenta Spółki, uznać można za zapłacone w całości.

Mając na uwadze uniwersalną cechę obligacji, jaką jest funkcja płatnicza, w ocenie Spółki, realizacja płatności poprzez wydanie obligacji wywołuje tożsamy skutek ekonomiczny z zapłatą w formie pieniężnej oraz prowadzi do umorzenia zobowiązania wobec kontrahenta. Jak podkreślono powyżej, uiszczenie płatności obligacjami wymaga zgody kontrahenta. W konsekwencji, w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym, jako zapłatę w całości, o której mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, należy rozumieć wydanie obligacji o wartości nominalnej równej kwocie płatności lub płatności zaliczkowej przewidzianej harmonogramem wynagrodzenia stanowiącym integralną część umowy.

W ocenie Spółki, przyjęcie takiego stanowiska nie stoi w sprzeczności z przywołaną wyżej normą art. 22 SGospU. Przytoczony przepis statuuje bowiem ograniczenia odnoszące się jedynie do zapłaty pieniężnej i zdaniem Spółki nie będzie znajdował zastosowania w przypadku zapłaty „surogatem pieniądza” w formie obligacji. Wynika to bowiem z natury obligacji, które są papierami wartościowymi i przeniesienie ich posiadania stanowi realizację ich funkcji płatniczej. Charakter prawny obligacji nie pozwala na uwzględnienie dyspozycji art. 22 SGospU. Zatem, w przypadku zapłaty obligacjami umorzenie zobowiązania następuje z momentem przeniesienia ich posiadania na wierzyciela (wystawcę faktury).

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż uiszczając, za zgodą wierzyciela, płatność przewidzianą harmonogramem wynagrodzenia, w tym płatność zaliczkową, w drodze zapłaty obligacjami zamiennymi na akcje należy uznać, że faktura taka została w całości zapłacona. Jak podkreślono powyżej, z uwagi na naturę prawną obligacji nie jest możliwe uwzględnienie przepisu art. 22 SGospU. Jednocześnie jednak nie wyłącza to możliwości skorzystania z uprawnienia do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego w terminie 25 dni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi,

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   1. z tytułu nabycia towarów i usług,
      
   2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
      
   3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.
   
   
   

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo – kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo – kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Natomiast w myśl przepisów art. 87 ust. 6 ustawy, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

1. faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.),
2. dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,
3. importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a, 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z analizy powyższego przepisu wynika, iż na wniosek podatnika i przy spełnieniu określonych warunków podstawowy termin zwrotu może być skrócony: 60 dniowy do 25 dniowego. Podatnik może otrzymać wcześniejszy zwrot, gdy spełni następujące warunki:

• opłaci wszystkie faktury lub dokumenty celne dokumentujące zakupy rozliczone w deklaracji VAT-7,
  

• zapłata za te faktury zostanie dokonana z uwzględnieniem przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
  
  
  

Zgodnie z ww. art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
   
   

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca (generalny wykonawca) zamierza przystąpić do realizacji inwestycji polegających na budowie instalacji przemysłowych opartych o innowacyjne technologie. W ramach generalnego wykonawstwa Spółka zamierza korzystać z usług podwykonawców oraz nabywać towary niezbędne do realizacji inwestycji od dostawców zewnętrznych. Wdrażane technologie innowacyjne wymagają zaangażowania znacznych środków finansowych, i Wnioskodawca ma świadomość zaistnienia ryzyka, że podczas realizacji projektów mogą powstać problemy związane z płynnością finansową.

W celu minimalizacji tego ryzyka, Spółka objęła obligacje zamienne na akcje wyemitowane przez podmiot notowany na Giełdzie Papierów Wartościowych, w razie problemów z płynnością finansową Spółka rozważy zastosowanie rozwiązań awaryjnych w postaci uregulowania części płatności z tytułu wykonanych usług lub dokonanych dostaw towarów poprzez wydanie obligacji wyemitowanych przez inny podmiot.

W przypadku zachwiania płynności finansowej może mieć miejsce sytuacja, w której Spółka (po uzyskaniu zgody kontrahenta) dokona zapłaty, w tym zapłaty zaliczki, w części poprzez zapłatę gotówką, a w części poprzez wydanie obligacji o wartości nominalnej równej wysokości zobowiązania z tytułu zaliczki, które nie zostało pokryte gotówką.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 roku o obligacjach (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 ze zm.) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego.

Uniwersalną funkcję papierów wartościowych, w tym obligacji, stanowi funkcja płatnicza. Funkcja płatnicza obligacji wynika ze zdolności tych papierów wartościowych do umarzania długów, czyli zapłaty obligacjami i wykonania tym samym zobowiązań (funkcja obligacji jako środka płatniczego). Uzupełnieniem funkcji płatniczej jest funkcja obiegowa obligacji polegająca ma możliwości dokonywania obrotu wtórnego tymi papierami wartościowymi, rozumianego jako przeniesienie praw inkorporowanych w obligacji przez jej posiadacza na inną osobę.

Dokonując analizy przytoczonych powyżej przepisów należy stwierdzić, że art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy odwołuje się do art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym należności, których wysokość nie przekracza kwoty 15.000 euro mogą być regulowane zarówno gotówką jak i przelewem na rachunek bankowy kontrahenta podatnika. Jednakże gdy płatność wynikająca z jednorazowej transakcji przekracza 15.000 euro, to wówczas bezwzględnie należy dokonać tej zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego. Cytowany przepis w sposób jednoznaczny i bardzo czytelny wskazuje, że dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca, oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji. Tak więc wskazany przepis art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy, w sytuacji gdy podatnik chce skorzystać z uprawnienia w nim wskazanego, nakazuje bezwzględnie dokonać zapłaty za dokonane zakupy gotówką bądź przelewem za pośrednictwem rachunku bankowego. W żadnym miejscu wskazany przepis nie odnosi się do możliwości regulowania należności poprzez wydanie obligacji wyemitowanych przez inny podmiot. Tym samym spółka chcąc skorzystać z tego uprawnienia szczególnego tzn. otrzymać zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni jest zobowiązana dokonać zapłaty gotówką lub przelewem za faktury dotyczące transakcji poniżej 15.000 euro oraz wyłącznie przelewem z rachunku bankowego w odniesieniu do transakcji udokumentowanych fakturami, gdy należność przekracza kwotę 15.000 euro, o której mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie nie dojdzie w żadnym przypadku do zapłaty z tytułu dostarczanych towarów i usług świadczonych w ramach kontraktu ani w gotówce, ani przelewem.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że podatnik, który złoży wniosek o wcześniejszy zwrot, w sytuacji, gdy kwoty podatku naliczonego wykazane w deklaracji wynikają z faktur dokumentujących transakcje, które zostały uregulowane poprzez wydanie obligacji o wartości nominalnej równej wysokości zobowiązania, które nie zostało pokryte gotówką – nie będzie uprawniony do zwrotu różnicy podatku VAT (wynikającego z tych faktur) w terminie 25 dni od dnia złożenia rozliczenia. Rozliczenie bowiem faktur poprzez wydanie obligacji wyemitowanych przez inny podmiot nie wyczerpuje znamion przepisu art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy i w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie stanowi podstawy do ubiegania się o zwrot ww. nadwyżki w przyspieszonym terminie.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie odnosi się natomiast do kwestii powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki po stronie kontrahenta oraz obowiązku wystawienia faktury przez kontrahenta Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.