INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 06.05.2013 r. (data wpływu 09.05.2013 r.) oraz w piśmie z dnia 24.07.2013 r. (data nadania 25.07.2013 r., data wpływu 29.07.2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 15.07.2013 r. Nr IPPB4/415-307/13-2/JK2 (data nadania 16.07.2013 r., data doręczenia 22.07.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko w zeznaniu rocznym za 2012 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.05.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko w zeznaniu rocznym za 2012 r.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-307/13-2/JK2 z dnia 15.07.2013 r. (data nadania 16.07.2013 r., data doręczenia 22.07.2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, sformułowanie pytania, które winno być związane z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie sformułowanego pytania.

Pismem z dnia 24.07.2013 r. (data nadania 25.07.2013 r., data wpływu 29.07.2013 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2005 r. w trakcie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawczyni urodziła dziecko, które nie było dzieckiem męża Wnioskodawczyni. W tym samym czasie dokonano podziału majątku i ustanowiono rozdzielność majątkową. Od 2006 r. Wnioskodawczyni mieszka i wychowuje samotnie córkę. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie Sądu z dnia 10 czerwca 2008 roku o zaprzeczeniu ojcostwa Jej męża. W październiku 2012 r. Wnioskodawczyni wniosła pozew o rozwód. Rozprawa a tym samym rozwiązanie małżeństwa przez sąd nastąpiło w 2013 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż odnośnie rozliczania się jako samotna matka, to 2 lata temu Pani z Urzędu Skarbowego (tam się wówczas rozliczała Wnioskodawczyni) zwróciła Jej uwagę dlaczego nie korzysta z tego przywileju skoro Jej sytuacja do tego kwalifikuje. Wnioskodawczyni również wydaje się, że sama ustawa zezwala Jej na takie rozliczenie. Wnioskodawczyni wskazała, iż rozliczenie osób samotnie wychowujących dzieci reguluje art. 6 oraz art. 7 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawy o PIT). Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się:

• jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której sąd orzekł separację w rozumieniu przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,
• osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.
  
  

Obecny Urząd Skarbowy kwestionuje prawo Wnioskodawczyni do rozliczania się jako samotna matka.

W uzupełnieniu z dnia 24.07.2013 r. (data wpływu 29.07.2013 r.) Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż obecny Urząd Skarbowy, do którego Ona należy od 2012 roku, zakwestionował Jej formę rozliczania się jako samotna matka. Dotyczy to okresu podatkowego za rok 2012. Przez poprzednie 3 lata (2009, 2010, 2011 rok) Wnioskodawczyni korzystała z tego prawa w Urzędzie Skarbowym, do którego wówczas należała. Formę rozliczania się jako samotna matka Wnioskodawczyni wybrała na wniosek pracownika tamtejszego Urzędu Skarbowego, który zwrócił Jej uwagę dlaczego nie korzysta z tego przywileju skoro Jej sytuacja do tego kwalifikuje.

Przez cały rok 2012 Wnioskodawczyni pracowała w firmie X, w której nadal pracuje (obecna nazwa firmy Y).W 2012 roku Jej dziecko nie uzyskało żadnych dochodów. W 2012 roku w stosunku do Wnioskodawczyni i do Jej dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak w sytuacji Wnioskodawczyni należy interpretować art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 późn. zm.), a zatem czy Wnioskodawczyni jest uprawniona do rozliczenia podatkowego jako samotna matka za rok 2012 czy też nie...

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeśli posiada orzeczenie sądu o zaprzeczeniu ojcostwa to dlaczego Urząd Skarbowy kwestionuje Jej prawo do rozliczania się jako samotna matka. W zeszłym roku Wnioskodawczyni złożyła też wniosek o rozwód, rozprawa odbyła się w lutym 2013 r. Od 1999 r. Wnioskodawczyni pracuje w tej samej firmie (obecnie Y). Od 2006 r. Wnioskodawczyni mieszka tylko z córką. Oprócz comiesięcznej pensji w 2012 r. Wnioskodawczyni nie miała żadnych innych dochodów. W 2012 r. dziecko Wnioskodawczyni nie uzyskało żadnych dochodów. Ponadto w 2012 r. w stosunku do Niej i do dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny, Wnioskodawczyni jest przekonana, że art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwala Jej na rozliczenie się jako samotna matka. Według ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się między innymi „osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności”. Wnioskodawczyni uważa, iż Jej mąż został pozbawiony praw rodzicielskich poprzez wydanie przez Sąd orzeczenia o zaprzeczeniu ojcostwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia. W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w stosownych przepisach.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków: posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko, wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka), nie uzyskiwania przez dzieci (dziecko) dochodów (z wyjątkiem przewidzianych ustawą), wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Przepis art. 6 ust. 5 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci.

Biorąc pod uwagę wyżej cytowany przepis ustawodawca uznał za osobę samotną również osobę pozostającą w związku małżeńskim pod warunkiem, że drugi małżonek zostanie pozbawiony praw rodzicielskich.

Zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.) władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Natomiast jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd w wyroku ustalającym pochodzenie dziecka może orzec o zawieszeniu, ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców (art. 93 § 2 K. r. i o.).

Natomiast w myśl art. 112 powyższego Kodeksu, pozbawienie władzy rodzicielskiej lub jej zawieszenie może być orzeczone także w wyroku orzekającym rozwód, separację albo unieważnienie małżeństwa.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w 2005 r. w trakcie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawczyni urodziła dziecko, które nie było dzieckiem męża Wnioskodawczyni. Od 2006 r. Wnioskodawczyni mieszka i wychowuje samotnie córkę. W dniu 10 czerwca 2008 roku Sąd wydał orzeczenie o zaprzeczeniu ojcostwa Jej męża, z którym rozwiodła w lutym 2013 r.

Należy jednak stwierdzić, iż orzeczenie o zaprzeczeniu ojcostwa nie jest tożsame z wyrokiem o pozbawieniu praw rodzicielskich.

Zatem w świetle powyższego, nie można uznać Wnioskodawczyni w 2012 r. za osobę samotnie wychowującą dziecko, gdyż nie była ona w tym okresie osobą pozostająca w związku małżeńskim, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich.

Reasumując, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do wspólnego rozliczenia się za 2012 r. z córką, w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, bowiem nie zostało spełnione kryterium, o którym mowa w art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. Wnioskodawczyni nie była w 2012 r. osobą samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu tego przepisu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. Nr z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.