INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. (data wpływu 8 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na budowę parkingów, w przypadku których wszystkie miejsca parkingowe są dzierżawione – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na budowę parkingów, w przypadku których wszystkie miejsca parkingowe są dzierżawione. Wniosek uzupełniono w dniu 20 lutego 2012 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, określenie liczby zaistniałych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych z jednoczesnym ich przyporządkowaniem do zadanych we wniosku pytań oraz o opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie określone w piśmie z dnia 17 lutego 2012 r.).

Gmina, będąca czynnym podatnikiem VAT, realizuje na terenie Gminy inwestycje w zakresie budowy parkingów przeznaczonych dla pojazdów. W tym celu Gmina nabywa od dostawców/wykonawców określone towary i usługi, które są udokumentowane wystawionymi na rzecz Gminy fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku (zasadniczo są to usługi projektowe i budowlane, służące zaprojektowaniu, wybudowaniu i oznaczeniu nawierzchni z asfaltu, bądź z kostki brukowej).

Parkingi są zlokalizowane na należących do Gminy gruntach, poza obszarem drogi publicznej (poza pasem drogowym), w pobliżu osiedli mieszkalnych. Gmina buduje przedmiotowe parkingi w celu ich odpłatnego wydzierżawienia użytkownikom, tj. zasadniczo osobom fizycznym, mieszkańcom osiedli, którzy posiadają samochody osobowe.

Gmina podkreśla, iż od strony funkcjonalnej, powyższych parkingów nie należy utożsamiać z tzw. strefami odpłatnego parkowania w centrach miast, gdzie: uiszcza się opłatę za określony czas parkowania (np. godzinę), opłatę pobiera inkasent lub uiszcza się ją korzystając z parkomatu, miejsca są nieoznaczone, etc.

W analizowanym przypadku, występuje „trwała” dzierżawa konkretnego miejsca, na którym parkować może tylko dany użytkownik (strona umowy dzierżawy) lub ewentualnie osoba przez niego upoważniona. Umowy dzierżawy są zasadniczo zawierane na czas nieokreślony lub na kilka lat, a użytkownik jest zobowiązany do uiszczania miesięcznego czynszu dzierżawnego ustalonego na podstawie stawki za metr kwadratowy, określonej w zarządzeniu Burmistrza Miasta. Dane miejsce parkingowe jest indywidualnie przypisane do konkretnego użytkownika, jest oznaczone i posiada ściśle określoną powierzchnię.

Powyższy czynsz dzierżawny stanowi przychód Gminy i wpłacany jest na rachunek Gminy lub w jej kasie (czynsz nie zawiera podatku od nieruchomości, który jest należny i regulowany przez użytkowników miejsc parkingowych odrębnie, tj. niezależnie od umowy dzierżawy).

Z tytułu powyższych usług dzierżawy Gmina wystawia na rzecz użytkowników faktury VAT z wykazanym podatkiem według stawki podstawowej, ujmuje je w rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT oraz odprowadza VAT należny do urzędu skarbowego.

W ramach zawieranych umów dzierżawy, użytkownicy konkretnych miejsc parkingowych zobowiązani są m. in. do korzystania z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem oraz do przywrócenia stanu poprzedniego przedmiotu dzierżawy w przypadku wadliwego jego użytkowania. Kwestie te reguluje umowa dzierżawy oraz szczegółowy regulamin.

Gmina zrealizowała i obecnie realizuje powyższe inwestycje parkingowe, w przypadku których zdecydowana większość miejsc parkingowych jest przeznaczona do wydzierżawienia. Natomiast kilka miejsc parkingowych nie jest dzierżawionych (stanowią one nieznaczny udział w stosunku do powierzchni całego parkingu), gdyż są one przeznaczone dla osób niepełnosprawnych. Są to tzw. miejsca wolne, przeznaczone do nieodpłatnego parkowania przez niepełnosprawnych posiadaczy pojazdów.

W przypadku powyższych parkingów, na podstawie posiadanej przez Gminę szczegółowej dokumentacji odzwierciedlającej pomiary (cały parking, a także miejsce dzierżawione jak i te wolne mają ściśle określoną powierzchnię), Gmina jest w stanie precyzyjnie określić powierzchnie metrażowe, tj. np. ustalić, jaka jest powierzchnia miejsc dzierżawionych, a jaka miejsc wolnych. Natomiast w przyszłości Gmina może również budować parkingi, w przypadku których wszystkie miejsce parkingowe będą dzierżawione, tj. nie będzie tam miejsc wolnych. Będą one funkcjonowały w sposób identyczny jak opisano to powyżej, tj. dany parking znajdować się będzie poza obszarem drogi publicznej, poszczególne/oznaczone miejsca parkingowe będą dzierżawione, będzie tam funkcjonował regulamin, Gmina będzie wystawiać faktury z kwotami VAT, etc., przy czym nie będzie tam miejsc wolnych (nieodpłatnych).

Z pisma z dnia 17 lutego 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż Miejsca parkingowe będą udostępniane nieodpłatnie osobom niepełnosprawnym na podstawie przyjętego regulaminu funkcjonowania parkingu oraz uchwały Rady Miejskiej w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami wchodzącymi w skład gminnego zasobu nieruchomości Miasta. Przedmiotowe miejsca będą odpowiednio oznakowane, co zwyczajowo oznacza ich przeznaczenie dla osób niepełnosprawnych.

Gmina nie będzie w stanie wydzielić z faktur dokumentujących wydatki na budowę miejsc parkingowych zakupów towarów i usług dotyczących wyłącznie miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych, za które opłaty nie będą pobierane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na przyszłą budowę parkingów, w przypadku których wszystkie miejsca parkingowe będą dzierżawione...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanej powyżej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT, w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są następnie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku należy rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku, oraz
• pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku spełnione zostaną obie ze wskazanych powyżej przesłanek. W szczególności, (i) w odniesieniu do analizowanej transakcji dzierżawy Gminę uznać należy za podatnika VAT oraz (ii) poniesione przez Gminę wydatki będą miały bezpośredni, klarowny i ścisły związek z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych VAT, tj. dzierżawą.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że wydatki ponoszone na budowę parkingów, będą bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Gminę usług dzierżawy. W ocenie Gminy, w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż bez poniesienia wydatków na budowę przedmiotowych parkingów, dzierżawa miejsc parkingowych byłaby niemożliwa, tj. w ogóle nie powstałby przedmiot dzierżawy. Zdaniem Gminy nie sposób sobie wyobrazić bardziej bezpośredniego, klarownego i ścisłego związku pomiędzy danymi wydatkami oraz wykonywanymi dzięki nim czynnościami opodatkowanymi VAT.

W świetle powyższego, w ocenie Gminy, mając na uwadze fakt, iż w analizowanym przypadku spełnione zostały przesłanki zdefiniowane w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków na budowę i utrzymanie dzierżawionych parkingów, zlokalizowanych poza pasem ruchu drogowego.

Gmina podkreśla, że stanowisko odmienne od przestawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż „prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zdaniem Gminy, w zakresie świadczonych usług dzierżawy nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty, świadczące analogiczne usługi. Nie ulega bowiem wątpliwościom, iż tego typu podmioty (np. przedsiębiorcy budujący i dzierżawiący parkingi w biurowcach czy galeriach handlowych) mają prawo do odliczania podatku od wydatków związanych z przedmiotem dzierżawy. Jeżeli zatem w analizowanym przypadku Gmina jest podatnikiem VAT na gruncie art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy o VAT i jednocześnie jest zobowiązana do odprowadzania VAT należnego z tytułu świadczonych usług dzierżawy (podobnie jak inni podatnicy), powinna mieć ona prawo do odliczenia VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, stosowanie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina będąca czynnym podatnikiem VAT, realizuje inwestycje w zakresie budowy parkingów przeznaczonych dla pojazdów. Parkingi są zlokalizowane na należących do Gminy gruntach, poza obszarem drogi publicznej (poza pasem drogowym), w pobliżu osiedli mieszkalnych. Gmina buduje przedmiotowe parkingi w celu ich odpłatnego wydzierżawienia użytkownikom, tj. zasadniczo osobom fizycznym, mieszkańcom osiedli, którzy posiadają samochody osobowe.

Zatem, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W niniejszej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż jak stwierdzono w wydanej w dniu 13 marca 2012 r. interpretacji nr ILPP1/443-1531/11-4/AI, dzierżawa miejsc parkingowych przez Gminę stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Wobec powyższego, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na przyszłą budowę parkingów, w przypadku których wszystkie miejsca parkingowe będą dzierżawione.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego. W trakcie realizacji danej inwestycji odliczanie podatku naliczonego ma charakter prognozowany i planowany. To Wnioskodawca w związku z planowanymi w przyszłości działaniami jest zobowiązany do stwierdzenia czy będzie miał lub nie prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z inwestycją.

Reasumując, Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na przyszłą budowę parkingów, w przypadku których wszystkie miejsca parkingowe będą dzierżawione.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na budowę parkingów, w przypadku których wszystkie miejsca parkingowe są dzierżawione. Kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności dzierżawy miejsc parkingowych załatwiona została w interpretacji nr ILPP1/443-1531/11-4/AI w dniu 13 marca 2012 r. Natomiast w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na budowę parkingów, w przypadku których wszystkie miejsca parkingowe są dzierżawione wydana została interpretacja nr ILPP1/443-1531/11-6/AI w dniu 13 marca 2012 r. Z kolei wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na budowę parkingów, w przypadku których nie wszystkie miejsca parkingowe są dzierżawione został rozstrzygnięty w dniu 13 marca 2012 r. interpretacją nr ILPP1/443-1531/11-7/AI.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.