2013.07.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-307/13-4/HW
z 8 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.), oraz z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu bankowozu oraz zakupu paliwa do tego pojazdu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu bankowozu oraz zakupu paliwa do tego pojazdu. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami: z dnia 17 czerwca 2013 r. oraz z dnia 3 lipca 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: Wnioskodawca) zawarła dnia 14 grudnia 2012 r. umowę leasingu operacyjnego samochodu marki Mercedes, który w wyniku zmian konstrukcyjnych stał się bankowozem typu C, który spełnia definicje pojazdu specjalnego w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz spełnia wymogi techniczne dla bankowozu typu C, określone w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2012 r.

Samochód ten jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie w działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Bankowóz Mercedes wykorzystuje się w Spółce do przewozu środków pieniężnych deponowanych we wrzutni w czasie weekendów. Środki pobierane są z wrzutni w każdą sobotę i niedzielę i przechowywane w sejfie bankowozu. Działanie takie jest wynikiem względów bezpieczeństwa (napad, rabunek, kradzież), bankowóz stoi w bezpiecznym miejscu. Zarząd, bierze za to odpowiedzialność. Następnie środki pieniężne w każdy poniedziałek są przewożone na stację i przekazywane kierownikowi stacji, co jest potwierdzone miesięcznym protokołem przekazania środków pieniężnych. Osobami uprawnionymi do używania ww. pojazdu jest zarząd Spółki, tj. … i osoby przez nich upoważnione. Bankowóz ten jest wykorzystywany do przewozu pieniędzy, a Spółka potrzebuje środka transportu zapewniającego w jak największym stopniu bezpieczny przewóz znacznej sumy pieniędzy.

Pismem z dnia 13 czerwca 2013 r. Spółka poinformowała, iż oprócz czynności transportu pieniędzy do banku oraz pieniędzy pobranych z banku, Wnioskodawca wykorzystuje – oraz będzie wykorzystywał – przedmiotowy samochód także do transportu dokumentów Spółki. Transport dokumentów dokonywany jest (oraz dokonywany będzie) w sytuacjach, w których wymagane jest zapewnienie dokumentom należytego bezpieczeństwa.

Przedmiotowy samochód jest pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. (z pewnymi wyjątkami) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.). Przedmiotowy samochód spełnia definicję bankowozu zgodnie z § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) i rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 listopada 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1262). Ponadto, samochód spełnia wymagania techniczne dotyczące bankowozów, w myśl § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 7 września 2010 r., określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 3 lipca 2013 r. Spółka wskazała, iż podstawowym przedmiotem Jej działalności jest, zgodnie z PKD:

46.71.Z. Sprzedaż hurtowa paliw i produktów pochodnych,
47.30.Z. Sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw.

Pozostałym przedmiotem działalności jest m. in., zgodnie z PKD:

41.102. Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,
41.202. Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,
42.99.Z. Roboty związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane,
43.11.2. Rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych,
43.1.Z. Przygotowanie terenu pod budowę,
43.292. Wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych,
45.11.Z. Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów służbowych i furgonetek,
45.19.2. Sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
45.32.Z. Sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli,
47.l9.Z Sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych,
47.19.Z Pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach,
55.10.Z. Motele i podobne obiekty zakwaterowania,
55.20.Z. Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania,
55.90.Z. Pozostałe zakwaterowanie,
56.10.A. Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne,
56.10.B. Ruchome placówki gastronomiczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje / będzie przysługiwało prawo do odliczenia w całości podatku VAT od leasingowanego samochodu oraz podatku VAT od paliwa zakupywanego do niego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje i będzie przysługiwało prawo do odliczenia w całości podatku VAT od bankowozu typu C, użytkowanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Na wstępie Zainteresowany wskazał, iż zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw, w związku z realizacją ustawy budżetowej przedłużono na okres 1 roku, tj. do końca 2013 r., dotychczas stosowane zasady dotyczące odliczania podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, paliwa do ich napędu, a także innych wydatków eksploatacyjnych z nimi związanych. Zatem, w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. odliczanie podatku VAT w ww. zakresie będzie odbywało się na zasadach analogicznych jak w 2012 r., będzie regulowane przepisami art. 3 – 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.).

Zgodnie zatem z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) „W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.”

Ponadto w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, powyższy przepis nie dotyczy pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy.

Definicja pojazdu specjalnego znajduje się w art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym: przez pojazd specjalny należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogę być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Takie stanowisko potwierdzone zostało w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2011 r. sygn. ILPP1/443-377/11-4/NS, w której stwierdził on: „Z opisu sprawy wynika, iż Spółka posiada samochody, będące przedmiotem leasingu, które w dowodzie rejestracyjnym posiadają wpis – rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Natomiast samochody specjalne, o których mowa we wniosku, są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje do dnia 31 grudnia 2012 r. prawo do odliczania podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe oraz zakup paliwa nabytego do przedmiotowych samochodów specjalnych. Wynika to faktu, iż samochody te są pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo o ruchu drogowym, o przeznaczeniu wymienionym w poz. 2 załącznika do ustawy nowelizującej, a ponadto, jak wskazała Spółka, ww. samochody specjalne są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.” Wnioskodawca wskazał na fakt, iż warunki techniczne jakim powinien odpowiadać bankowóz zostały określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2012 r., zgodnie z którym Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:

pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach przytwierdzonych trwale do elementów konstrukcyjnych nadwozia umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych co najmniej I klasy według normy PN-EN 1143-1 lub PN-EN 1143-2;

1a. szyby wykonane w klasie co najmniej BR1, według normy PN-EN 1063 (lub w klasie równoważnej), bez możliwości ich otwierania;

immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
2. rezerwowe zasilanie,
3. dodatkową syrenę alarmową,
4. czujniki ochrony wnętrza,
5. blokadę pracy silnika,
6. tryb serwisowy,
7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
1. położeniu i prędkości pojazdu,
2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
oświetlenie przedziału z pojemnikami.

Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Co istotne, zdaniem Wnioskodawcy, wskazać należy, iż na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 listopada 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1262) bankowozy, o których mowa w załączniku nr 5, które w dniu wejścia w życie ww. rozporządzenia (tj. dnia 1 grudnia 2012 r.) nie spełniają wymogu:

o którym mowa w pkt 1 ppkt 1 załącznika nr 5 do rozporządzenia, w brzmieniu nadanym ww. rozporządzeniem mogą być wykorzystywane do transportu wartości pieniężnych, nie dłużej jednak niż przez okres trzech miesięcy od dnia wejścia w życie;
o którym mowa w pkt 1 ppkt la załącznika nr 5 do rozporządzenia, w brzmieniu nadanym ww. rozporządzeniem, mogą być wykorzystywane do transportu wartości pieniężnych, nie dłużej jednak niż przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie. Samochód Spółki został zarejestrowany jako pojazd specjalny w rozumieniu ustawy prawo o ruchu drogowym i spełnia warunki przewidziane ww. rozporządzeniu. Spółka zaznacza jednak, iż samochód będący przedmiotem leasingu nie posiada szyb wykonanych w klasie co najmniej BR1, według normy PN-EN 1063 (lub w klasie równoważnej), bez możliwości ich otwierania, bowiem jak wynika ze wskazanego wyżej § 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 listopada 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne okres na dostosowanie do tych wymagań wynosi dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia czyli od dnia 1 grudnia 2012 r. Ponadto Spółka podkreśliła, iż samochód ten będzie wykorzystywany wyłącznie w działalności opodatkowanej Spółki.

Bankowóz jest wykorzystywany w Spółce do przewozu pieniędzy. Środki pieniężne pobierane są z wrzutni przechowywane w sejfie bankowozu. Następnie środki pieniężne są przewożone na stację i przekazywane kierownikowi stacji, co jest potwierdzone miesięcznym protokołem przekazania środków pieniężnych. Jak widać Spółka przewozi znaczne kwoty niezbędne do bieżącej działalności. Spółka potrzebuje więc środka transportu zapewniającego w jak największym stopniu bezpieczny przewóz znacznej sumy pieniędzy.

Wobec powyższego – zdaniem Wnioskodawcy – przysługuje mu prawo do odliczenia w całości podatku VAT od rat leasingowanego pojazdu oraz podatku naliczonego od zakupywanego do niego paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (…).

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast przepisem art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m. in.:

przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 1456), w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”;
w art. 9 w pkt 2 wyrazy „1 stycznia 2013 r.” zastępuje się wyrazami „1 stycznia 2014 r.”.

Zatem, w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów i paliw, określone w art. 3 i 4 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia zawarte w art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m. in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

Agregat elektryczny/spawalniczy
Bankowóz
Do prac wiertniczych
Koparka, koparkospycharka
Ładowarka
Do oczyszczania dróg
Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
Pomoc drogowa
Do zimowego utrzymania dróg
Żuraw samochodowy
Pogrzebowy.

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) zmienionego rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 listopada 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1262) – dalej rozporządzenie – bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

załącznik nr 3 - wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
załącznik nr 4 - wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
załącznik nr 5 - wymagania techniczne dla bankowozu typu C.

Według załącznika nr 5 do ww. rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:
1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach przytwierdzonych trwale do elementów konstrukcyjnych nadwozia umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych co najmniej I klasy według normy PN-EN 1143-1 lub PN-EN 1143-2;
- 1a. szyby wykonane w klasie co najmniej BR1, według normy PN-EN 1063 (lub w klasie równoważnej), bez możliwości ich otwierania;
1. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
2. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
  1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
  2. rezerwowe zasilanie,
  3. dodatkową syrenę alarmową,
  4. czujniki ochrony wnętrza,
  5. blokadę pracy silnika,
  6. tryb serwisowy,
  7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
3. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
4. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
  1. położeniu i prędkości pojazdu,
  2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
  3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
  4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
5. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł dnia 14 grudnia 2012 r. umowę leasingu operacyjnego samochodu marki Mercedes, który w wyniku zmian konstrukcyjnych stał się bankowozem typu C. Przedmiotowy samochód spełnia definicje pojazdu specjalnego w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz spełnia wymogi techniczne dla bankowozu typu C, określone w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166 poz. 1128 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2012 r. Samochód ten jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie w działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Bankowóz Mercedes wykorzystuje się w Spółce do przewozu środków pieniężnych deponowanych we wrzutni w czasie weekendów. Środki pobierane są z wrzutni w każdą sobotę i niedzielę i przechowywane w sejfie bankowozu. Działanie takie jest wynikiem względów bezpieczeństwa (napad, rabunek, kradzież), bankowóz stoi w bezpiecznym miejscu. Zarząd, bierze za to odpowiedzialność. Następnie środki pieniężne w każdy poniedziałek są przewożone na stację i przekazywane kierownikowi stacji, co jest potwierdzone miesięcznym protokołem przekazania środków pieniężnych. Osobami uprawnionymi do używania ww. pojazdu jest zarząd Spółki, jak i osoby przez członków zarządu upoważnione. Bankowóz ten jest wykorzystywany do przewozu pieniędzy, a Spółka potrzebuje środka transportu zapewniającego w jak największym stopniu bezpieczny przewóz znacznej sumy pieniędzy. Oprócz czynności transportu pieniędzy do banku oraz pieniędzy pobranych z banku w celu płatności zaliczek, Wnioskodawca wykorzystuje – oraz będzie wykorzystywał – przedmiotowy samochód także do transportu dokumentów Spółki. Transport dokumentów dokonywany jest (oraz dokonywany będzie) w sytuacjach, w których wymagane jest zapewnienie dokumentom należytego bezpieczeństwa. Przedmiotowy samochód jest pojazdem wymienionym w art. 3 ust. 2 pkt 5 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. (z pewnymi wyjątkami) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.). Przedmiotowy samochód spełnia definicję bankowozu zgodnie z § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) i rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 listopada 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. z 2012 r., poz. 1262). Ponadto, samochód spełnia wymagania techniczne dotyczące bankowozów, w myśl § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 7 września 2010 r., określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane uregulowania w zakresie podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że – wbrew opinii Wnioskodawcy – w związku z leasingiem samochodu specjalnego, stanowiącego bankowóz typu C, Zainteresowany nie nabędzie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących leasing bankowozu, jak również zakup paliwa do napędu tego samochodu. Skoro bowiem prawo to przysługuje w związku z zakupem pojazdu o specjalnym przeznaczeniu i nabyciem paliwa do jego napędu, wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z niego. Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z leasingiem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystywanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystywanie bankowozu do usługowego wykonywania czynności polegających na przewozie wartości pieniężnych. Nie jest nią natomiast prowadzona przez Wnioskodawcę podstawowa działalność sprzedaży hurtowej paliw i produktów pochodnych, jak również sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw oraz pozostałe, wymienione we wniosku przedmioty działalności. Ponadto, w przedmiotowej sprawie bankowóz jest wykorzystywany do przewozu środków pieniężnych Spółki deponowanych we wrzutni w czasie weekendów, pobieranych z niej w każdą sobotę i niedzielę, jak również do przechowywania ich w sejfie bankowozu oraz do przewożenia dokumentów Spółki.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że ze względu na to, iż przedmiotowy samochód (bankowóz) będzie, jak wynika ze złożonego wniosku, wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, opodatkowanej podatkiem VAT, to Zainteresowanemu przysługuje / będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty związane z leasingiem przedmiotowego samochodu, w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze dokumentującej raty leasingowe, nie więcej niż 6.000 zł łącznie, o ile nie znajdą zastosowania okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy. W konsekwencji, nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego pojazdu.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje / nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup / leasing bankowozu, lecz w wysokości 60% kwot podatku określonych w tych fakturach, nie więcej jednak niż 6.000 zł. Zainteresowanemu natomiast nie przysługuje oraz nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin