Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-150/13/LSz
z 3 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013r. (data wpływu 18 lutego 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2013r. (data wpływu 6 maja 2013r.) oraz pismem z dnia 9 maja 2013r. (data wpływu 16 maja 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w przypadku prowadzenia usług mediacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w przypadku prowadzenia usług mediacji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2013r. (data wpływu 6 maja 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 kwietnia 2013r. znak: IBPP1/ 443-150/13/LSz oraz pismem z dnia 9 maja 2013r. (data wpływu 16 maja 2013r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest z wykształcenia psychologiem, oraz studiuje uzupełniająco socjologię. W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca chce prowadzić mediacje polegające na rozwiązywaniu konfliktów zaistniałych pomiędzy osobami fizycznymi, osobami fizycznymi a firmami a także pomiędzy firmami.

Mediacje w PKD są wpisane pod numerem 69.10 - w zawodach opisanych jako prawnicze, podczas, gdy mediatorami najczęściej są psychologowie, pedagodzy lub socjologowie - rzadko prawnicy.

Wnioskodawca jest z wykształcenia psychologiem, nie prowadzi usług prawniczych ani doradztwa prawnego (a nawet nie może), chce prowadzić mediacje oparte na swoim wykształceniu i kompetencjach zawodowych.

Mediator wg klasyfikacji zawodów i specjalności (kod 244504) nie jest prawnikiem lecz specjalistą do spraw społecznych (inaczej do spraw alternatywnego rozwiązywania sporów) - zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 28 grudnia 2004r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz jej stosowania Dz. U. nr 265, poz. 2644. Mediator działa na zlecenie osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów oraz Sądów, które to przy udziale bezstronnej osoby trzeciej, chcą rozwiązać konflikt w sposób inny niż sądowy. Zatem faktyczna działalność będzie polegała na usługach w zakresie rozwiązywania konfliktów.

Wg PKD mediator sądowy wpisany jest w podklasie 69.10 „działalność prawnicza” – a Wnioskodawca nie jest prawnikiem, w ramach sekcji M w ramach Działalności profesjonalnej gdzie indziej nie sklasyfikowanej, natomiast wg PKWiU pod kodem 74.14.22 „usługi arbitrażowe i pojednawcze”.

Usługi mediacyjne polegają na pośredniczeniu w sporze, mają na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia. Mediacja to proces poufny, dobrowolny, prowadzony w obecności osoby neutralnej i bezstronnej czyli mediatora. Mediacja w sprawach karnych dodatkowo ma mieć wymiar społeczny (sprawiedliwość naprawcza), prowadzący do zadośćuczynienia lub naprawy wyrządzonej szkody i nie ma nic wspólnego (nawet nie może mieć) z doradztwem czy pracą prawnika. Mediator nie doradza stronom konfliktu (a nawet zgodnie standardami mediacji, a także zgodnie z Kodeksem Mediacji przyjętym 2 lipca 2004r. przez Komisję Europejską - nie może doradzać stronom) pomaga natomiast zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach. Mediator to zawód związany ze specjalnością społeczną.

Zgodnie z tym opisem prowadzenie mediacji nie stanowi ani usług doradztwa ani usług prawniczych. Ponadto Wnioskodawca nie jest prawnikiem, zatem nie może prowadzić ani usług doradztwa prawnego, ani usług prawnych. Usługi prawnicze wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług to usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, usługi notarialne etc. czyli są to usługi których mediator nie wykonuje i nie może wykonywać.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest zwolniony podmiotowo z płacenia podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje ani nie będzie wykonywał czynności w odniesieniu, do których istnieje ograniczenie stosowania zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć usług o charakterze doradczym. Jako mediator w szczególności Wnioskodawca nie będzie świadczyć usług doradczych - kodeks etyki mediatora i zasady mediacji wykluczają doradzanie stronom sporu. Mediator w żadnym razie nie może doradzać stronom sporu, może jedynie skierować do innej osoby świadczącej usługi doradcze.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, od lutego 2011r. korzysta ze zwolnienia z VAT, gdyż w roku 2010, nie przekroczył wskazanego limitu o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT (w wysokości 150.000 zł rocznie). Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1 października 2000r. W bieżącym roku podatkowym Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia limitu obrotów o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT.

Od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca był czynnym płatnikiem VAT, do 31 stycznia 2011r., kiedy to skorzystał ze zwolnienia związanego art. 113 ust. l ustawy o VAT, w tym czasie nie przekroczył obrotu uprawniającego do zwolnienia od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mediacja jako usługa specjalisty ds. społecznych zarejestrowana pod PKD 69.10 Z - rozwiązywanie konfliktów i sporów jest podmiotowo zwolniona z VAT, jeśli mediator nie jest prawnikiem, faktycznie będzie wykonywał usługi inne niż prawnicze czy doradcze, wg ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. – art. 113 ust. 1?

Zdaniem Wnioskodawcy, mediacje polegające na pośredniczeniu w rozwiązywaniu sporów, mające na celu dojście przez strony sporu do porozumienia przy udziale bezstronnej osoby mediatora nie będącego prawnikiem, nie są ani usługami doradczymi - mediator bowiem nie doradza, ani prawniczymi - mediator bowiem nie reprezentuje żadnej ze stron ani nie świadczy usług prawnych, wobec tego może być zastosowana stawka VAT „ZW” w odniesieniu do usług mediatora i mediacji.

W uzupełnieniu stanowiska Wnioskodawca podał, że jako mediator nie będący prawnikiem i prowadzący mediacje Wnioskodawca może być zwolniony podmiotowo z płacenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
   
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, wymieniono pod pozycją 12 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 13 „Usługi prawnicze”. W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa prawnego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., „doradzać” znaczy udzielać porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych.

Użyty w ustawie o VAT termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega także, że do osób świadczących usługi prawnicze nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i ust. 9. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Należy również zauważyć, iż w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu także wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca chce prowadzić mediacje polegające na rozwiązywaniu konfliktów zaistniałych pomiędzy osobami fizycznymi, osobami fizycznymi a firmami a także pomiędzy firmami.

Mediator działa na zlecenie osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów oraz Sądów, które to przy udziale bezstronnej osoby trzeciej, chcą rozwiązać konflikt w sposób inny niż sądowy. Zatem faktyczna działalność Wnioskodawcy będzie polegała na usługach w zakresie rozwiązywania konfliktów sklasyfikowana wg PKWiU pod kodem 74.14.22 „usługi arbitrażowe i pojednawcze”.

Usługi mediacyjne polegają na pośredniczeniu w sporze, mają na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia. Mediacja to proces poufny, dobrowolny, prowadzony w obecności osoby neutralnej i bezstronnej czyli mediatora. Zgodnie z tym opisem prowadzenie mediacji nie stanowi ani usług doradztwa ani usług prawniczych. Ponadto Wnioskodawca nie jest prawnikiem, zatem nie może prowadzić ani usług doradztwa prawnego, ani usług prawnych.

Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo z płacenia podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności nie wykonuje ani nie będzie wykonywał czynności w odniesieniu, do których istnieje ograniczenie stosowania zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć usług o charakterze doradczym. Jako mediator w szczególności Wnioskodawca nie będzie świadczyć usług doradczych.

Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, od lutego 2011r. korzysta ze zwolnienia z VAT, gdyż w roku 2010, nie przekroczył wskazanego limitu o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT (w wysokości 150.000 zł rocznie). Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1 października 2000r. W bieżącym roku podatkowym Wnioskodawca nie przewiduje przekroczenia limitu obrotów o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Natomiast mediacje (łac. mediare - być w środku) to metoda rozwiązywania sporów, pośredniczenie w sporze.

Wobec powyższego, świadczenie usług mediacji, czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące - jak wskazano we wniosku - usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator - jak wskazano - nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach) może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe usługi nie stanowią bowiem usług wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, tj. ze względu na wysokość obrotu, tym samym w przypadku nieprzekroczenia limitu obrotów w poprzednim jak i bieżącym roku podatkowym oraz niewykonywania innych czynności wykluczających prawo do zwolnienia, Wnioskodawca z takiego zwolnienia może korzystać.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie dotyczy prawidłowości terminu, od którego Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy ani też nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku wykonywania jakichkolwiek usług doradczych) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.