Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-394/13/ŚS
z 12 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 17 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 8 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją użyczonego samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją użyczonego samochodu osobowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 20 czerwca 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-394/13/ŚS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 8 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą dojeżdża codziennie z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzonej działalności. Samochód używany do przejazdów nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych firmy. Wnioskodawca chciałby zaliczać do kosztów uzyskania przychodów koszty utrzymania samochodu (obsługa serwisowa, materiały eksploatacyjne, paliwo) zgodnie z zasadami dot. prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 27 czerwca 2013 r. wskazano, iż Wnioskodawca nie jest właścicielem samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku, lecz użytkuje go na podstawie umowy użyczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, samochodem osobowym niewprowadzonym do ewidencji środków trwałych, rozliczane tzw. kilometrówką, stanowią koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, codzienne dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania firmy, a w konsekwencji do osiągnięcia przez firmę przychodów. Wydatki poniesione na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie jednoosobowej pozarolniczej działalności gospodarczej do wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem koniecznym zaliczenia wydatków poniesionych na ww. cel do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów oraz prawidłowe dokumentowanie poniesionych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 710 kodeksu, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu, każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Stosownie do postanowień art. 23 ust. 5 ww. ustawy, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć także należy, iż podatnik zobowiązany jest posiadać dowody dokumentujące poniesienie wydatków związanych z używaniem ww. samochodu (stwierdzające ich wysokość). Elementy jakie powinna zawierać prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu określa art. 23 ust. 7 ww. ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż warunkiem zaliczenia udokumentowanej kwoty wydatków (w części nieprzekraczającej kwot obliczonych w sposób, o którym mowa w cyt. art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jest prowadzenie przez podatnika (według obowiązującego wzoru) ewidencji przebiegu pojazdu. Brak ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej według ustalonego wzoru lub prowadzenie tej ewidencji w sposób nie pozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, iż wydatek poniesiony z tytułu używania samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca w ramach prowadzonej jednoosobowej pozarolniczej działalności gospodarczej wykorzystuje na podstawie umowy użyczenia samochód osobowy, którym dojeżdża z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia tej działalności. Ww. samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca, Jego dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania firmy, a w konsekwencji do osiągania przychodów.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż Wnioskodawca (co do zasady) może do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zaliczać poniesione i udokumentowane wydatki (dot. obsługi serwisowej, materiałów eksploatacyjnych, paliwa) związane z eksploatacją użyczonego mu samochodu osobowego, do limitu określonego w cyt. powyżej art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem prawidłowego prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz posiadania dowodów księgowych dokumentujących wysokość poniesionych wydatków.

Wskazać jednoczenie, należy iż każdy z poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodu powinien być odrębnie oceniony pod względem spełnienia przesłanek wynikających z cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności pod kątem celowości jego poniesienia oraz ustawowego wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów. W ramach limitu określonego w cyt. art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy Wnioskodawca może bowiem odliczyć tylko te wydatki związane z eksploatacją samochodu, które spełniają wszystkie kryteria uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.