2013.04.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-27/13-4/PG
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej X, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, X S.A. (dalej X lub Spółka ), prowadzi działalność w zakresie leasingu (operacyjnego i finansowego) występując jako podmiot finansujący. Spółka udziela również pożyczek. Na podstawie umów o współpracy autoryzowani przedstawiciele i przedstawiciele handlowi pośredniczą w podpisywaniu umów leasingu i pożyczek. Usługi są świadczone na rzecz Zainteresowanego.

Po zawarciu umowy pożyczki lub leasingu autoryzowany przedstawiciel wystawia dla Wnioskodawcy fakturę na prowizję za doprowadzenie do podpisania umowy stosując dla usług pośrednictwa w zawieraniu umów leasingu stawkę podatku VAT 23%, natomiast dla usług pośrednictwa w zawieraniu umów pożyczek stawkę VAT zwolnioną, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych. Działalność pośrednictwa finansowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Pośrednictwo to ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik-autoryzowany przedstawiciel czy przedstawiciel handlowy nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu. Na podstawie umowy o współpracy wykonywane są poniższe czynności w zakresie zawierania umów leasingu i pożyczek:

pozyskiwanie kontrahentów dla Spółki poprzez nawiązywane kontaktów handlowych w tym działania informacyjne w celu zainteresowania ofertą X, zapoznawanie klientów ze szczegółami oferty oraz rozpoznawanie potrzeb klienta,
przygotowywanie dokumentów niezbędnych do realizacji procesu sprzedaży w tym przedstawienie oferty produktowej, negocjowanie warunków finansowych, negocjowanie warunków spłaty, negocjowanie zapisów umowy,
podpisywanie umów leasingu i pożyczek z kontrahentem w imieniu i na rzecz Spółki,
koordynowanie procesu finalizacji kontraktu.

Do czynności wykonywanych przez pośrednika należą m.in. obsługa informacyjna klientów i kandydatów na klientów Spółki w zakresie przedstawiania jej oferty w tym działania informacyjne w celu zainteresowania ofertą X, zapoznawanie klientów ze szczegółami oferty oraz rozpoznawanie potrzeb klienta, prowadzona bezpośrednio oraz z wykorzystaniem narzędzi do zdalnej komunikacji, kompletowanie dokumentacji wniosku leasingowego wg procedur obowiązujących w Spółce, weryfikacja informacji zawartych w dokumentacji wniosku leasingowego ze stanem faktycznym w zakresie: formalnego i faktycznego istnienia klienta, przedmiotu oraz dostawcy, podpisywanie wniosków leasingowych z Klientami X. Umowa o współpracy ma charakter umowy rezultatu i uzależnia wynagrodzenie pośrednika od doprowadzenia przez niego do zawarcia przez Wnioskodawcę z klientami konkretnych umów dotyczących produktów Spółki. Zgodnie z umową wynagrodzenie stanowi określona procentowo prowizja. Wyliczenie to stanowi dla pośrednika podstawę wystawienia przez niego faktury.

W piśmie z dnia 18 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany poinformował, że zawarcie umowy pożyczki nie wiąże się z zawarciem umowy leasingu, są to dwie odrębne czynności ze sobą nie powiązane oraz wydatki ponoszone przy usłudze pośrednictwa w zawarciu umowy pożyczki są związane ze sprzedażą mieszaną. Spółka odlicza VAT zgodnie z art. 90 i 91 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych stanowią usługi zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?
Jeżeli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie negatywna, to czy Spółka otrzymując od pośrednika fakturę za usługę pośrednictwa w zawarciu umowy pożyczki opodatkowaną stawką 23% może odliczyć kwotę VAT naliczonego wynikającą z tej faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Prowizja za pośrednictwo w podpisywaniu umów pożyczek jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ad. 2

Jeżeli odpowiedź na pytanie pierwsze jest nieprawidłowa, to Spółka może odliczyć VAT naliczony wynikający z faktury za pośrednictwo w zawieraniu umów pożyczki wynikający z tej faktury z zastrzeżeniem, że wysokość przysługującego odliczenia podatku naliczonego będzie uzależniona od struktury sprzedaży, zgodnie z zapisami art. 90 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 1.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych. Stosownie do cytowanego przepisu zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkobiorcę. Działalność pośrednictwa finansowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego.

Z komentarzy do ww. artykułu wynika, iż określone w ust. 1 pkt 38 komentowanego przepisu zwolnienie dla usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, usług pośrednictwa w zakresie tych usług oraz usług zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (ust. 1 pkt 38) jest implementacją art. 135 ust. 1 lit. b dyrektywy 2006/112, który obejmuje zwolnieniem udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę. Przy czym pojęcie kredytu w rozumieniu tego przepisu obejmuje zarówno kredyt, jak i pożyczkę pieniężną. Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zwolnienie to nie obejmuje tzw. kredytu kupieckiego oraz odnosi się do kredytów i pożyczek udzielanych zarówno przez instytucje finansowe, jak i do udzielanych również przez inne podmioty (wyrok Trybunału w sprawie C-281/91 Muys’en De Winter’s Bouw-en Aannemingsbedrijf BV v. Staatssecretaris van Finazien). Na temat pojęcia pośrednictwa kredytowego wypowiedział się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig v. Finanzamt Luckenwalde (LEX nr 281005). W wyroku tym Trybunał stwierdził, że pośrednictwo finansowe obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tej umowy.

Podstawą opodatkowania przy usługach udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych jest kwota odsetek oraz prowizji oraz innych ewentualnych opłat, pobieranych tytułem wynagrodzenia za udzielony kredyt/pożyczkę. Istotą takich usług jest bowiem udostępnienie kapitału w zamian za wynagrodzenie. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, usługa winna być zwolniona od podatku od towarów i usług. Czynność taką należałoby traktować jako odrębną czynność techniczną na którą składa się zespół czynności natury faktycznej i prawnej celem nawiązania umowy określonego rodzaju, a mianowicie umowy pożyczki.

Czynności pośrednika są w tym przypadku formalnościami administracyjnymi, których celem jest uzyskanie prowizji i osiągnięcie zysku za które pobiera wynagrodzenie prowizyjne.

Uzasadnienie stanowiska do pytania 2.

Przepis art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT stanowi, iż w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych na fakturach przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych z art. 29 ust. 4 ww. ustawy o podatku od towarów usług.

W związku z powyższym jeżeli odpowiedź na pytanie pierwsze zadane w niniejszym wniosku będzie wskazywała, że usługa pośrednictwa w zawieraniu umów pożyczki powinna być opodatkowana stawką 23% VAT Spółka będzie uprawniona do odliczenia kwoty VAT-u wynikającego z otrzymanej faktury za pośrednictwo w zawieraniu umów pożyczki z zastrzeżeniem, że wysokość przysługującego odliczenia podatku naliczonego będzie uzależniona od struktury sprzedaży, zgodnie z zapisami art. 90 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476 ze zm.). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 38-41, regulujących zwolnienia od podatku działalności finansowej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm.).

Na podstawie art. 135 ust. 1 lit. b i d ww. Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają:

udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę,
transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jednocześnie w myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że istotne dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby określona usługa, stanowiąca odrębną całość, zmierzała do realizacji zasadniczych funkcji ww. usługi finansowej objętej zwolnieniem. Przy czym, z omawianego zwolnienia, nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C 2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził, iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05 gdzie TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13B(d)(5), „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych. Działalność pośrednictwa finansowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo to ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie leasingu (operacyjnego i finansowego) występując jako podmiot finansujący oraz udziela również pożyczek. Na podstawie umów o współpracy autoryzowani przedstawiciele i przedstawiciele handlowi pośredniczą w podpisywaniu umów leasingu i pożyczek. Usługi są świadczone na rzecz Zainteresowanego.

Na podstawie umowy o współpracy wykonywane są poniższe czynności w zakresie zawierania umów leasingu i pożyczek:

pozyskiwanie kontrahentów dla Spółki poprzez nawiązywane kontaktów handlowych w tym działania informacyjne w celu zainteresowania ofertą Zainteresowanego, zapoznawanie klientów ze szczegółami oferty oraz rozpoznawanie potrzeb klienta,
przygotowywanie dokumentów niezbędnych do realizacji procesu sprzedaży w tym przedstawienie oferty produktowej, negocjowanie warunków finansowych, negocjowanie warunków spłaty, negocjowanie zapisów umowy,
podpisywanie umów leasingu i pożyczek z kontrahentem w imieniu i na rzecz Spółki,
koordynowanie procesu finalizacji kontraktu.

Do czynności wykonywanych przez pośrednika należą m.in. obsługa informacyjna klientów i kandydatów na klientów Spółki w zakresie przedstawiania jej oferty w tym działania informacyjne w celu zainteresowania ofertą X, zapoznawanie klientów ze szczegółami oferty oraz rozpoznawanie potrzeb klienta, prowadzona bezpośrednio oraz z wykorzystaniem narzędzi do zdalnej komunikacji, kompletowanie dokumentacji wniosku leasingowego wg procedur obowiązujących w Spółce, weryfikacja informacji zawartych w dokumentacji wniosku leasingowego ze stanem faktycznym w zakresie: formalnego i faktycznego istnienia klienta, przedmiotu oraz dostawcy, podpisywanie wniosków leasingowych z Klientami Wnioskodawcy. Umowa o współpracy ma charakter umowy rezultatu i uzależnia wynagrodzenie pośrednika od doprowadzenia przez niego do zawarcia przez Zainteresowanego z klientami konkretnych umów dotyczących produktów Spółki. Zgodnie z umową wynagrodzenie stanowi określona procentowo prowizja. Wyliczenie to stanowi dla pośrednika podstawę wystawienia przez niego faktury.

Ponadto, Zainteresowany poinformował, że zawarcie umowy pożyczki nie wiąże się z zawarciem umowy leasingu, są to dwie odrębne czynności ze sobą nie powiązane.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy nabywane przez niego usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek korzystają ze zwolnienia od podatku czy też opodatkowane są 23% stawką podatku.

Biorąc pod uwagę powyższy opis sprawy oraz przytoczone przepisy stwierdzić należy, iż usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych nabywane przez Zainteresowanego korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych stanowią usługi zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem odpowiedź na pytanie nr 2 zadane we wniosku, a dotyczące prawa do odliczenia podatku z otrzymanej od pośrednika faktury za usługę pośrednictwa w zawarciu umowy pożyczki, stało się bezprzedmiotowe.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania usług pośrednictwa w zakresie zawarcia umów leasingowych, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo wskazać należy, iż stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla podmiotów (autoryzowanych przedstawicieli i przedstawicieli handlowych) świadczących usługi na rzecz Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin