INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 23 maja 2012 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 23% do świadczonych usług szkoleniowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 23% do świadczonych usług szkoleniowych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, świadczy usługi polegające na organizacji różnego typu szkoleń o zróżnicowanej tematyce. Część szkoleń związana jest z podnoszeniem przez uczestników kwalifikacji zawodowych, z doszkalaniem, z kształceniem zawodowym i przekwalifikowaniem zawodowym. Szkolenia pomagają osobom biorącym w nich udział poszerzyć ich kwalifikacje, nabyć nowe umiejętności, niezbędne do wykonywania określonego zawodu, czy też uzupełnić posiadaną wiedzę, wymaganą na danym stanowisku. Spółka organizuje m. in. szkolenia z zakresu prawa zamówień publicznych w projektach UE, pomocy publicznej, prawa medycznego, zarządzania, sprzedaży i marketingu, zagadnień HR oraz szkolenia systemowe takiej jak „...”. Klientami nabywającymi usługi i biorącymi udział w organizowanych szkoleniach są podmioty prywatne, finansujące przedmiotowe szkolenia z własnych środków lub ze środków publicznych przyznanych na realizację wdrażania programów unijnych, a także pracownicy instytucji państwowych.

Spółka nie jest podmiotem objętym systemem oświaty, o którym mowa w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów ww. ustawy, a także nie jest podmiotem wpisanym do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

W grudniu 2010 r. Spółka (zleceniobiorca) podpisała dwie umowy z F. sp. z o.o. (zleceniodawcą) na przeprowadzenie cyklu szkoleń w ramach projektu „...”. Na realizację tego projektu zleceniodawca otrzymał dofinansowanie ze środków publicznych przyznane przez Województwo M., w imieniu którego działa M. w W.. Wysokość dofinansowania tego projektu przekracza 70% kosztów jego realizacji. Ww. projekt realizowany jest w ramach Priorytetu VIII – Regionalne kadry gospodarki, Działanie 8.1 – Rozwój pracowników przedsiębiorstw w regionie, Poddziałanie 8.1.1 – Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych i doradztwo dla przedsiębiorstw Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Pierwsza umowa została zawarta na przeprowadzenie cyklu szkoleń z prawa medycznego, które miały poruszać takie zagadnienia jak: prawa pacjenta i obowiązki zakładów opieki zdrowotnej, odpowiedzialność cywilna personelu medycznego, odpowiedzialność gwarancyjna i ubezpieczeniowa za szkody wyrządzone przy leczeniu.

Druga umowa została zawarta na przeprowadzenie cyklu szkoleń z prawa zamówień publicznych w systemie ochrony zdrowia, które miały poruszać takie zagadnienia jak: zasady prawa zamówień publicznych, tryby udzielania zamówień, specyfikacja istotnych warunków zamówienia, wybór oferty, dokumentacja. Realizacja ww. umów szkoleniowych rozpoczęła się w styczniu 2011 r. i trwa nadal. Ponieważ Spółka nie posiada pracowników mogących przeprowadzać szkolenia, umowę zawartą z F. sp. z o.o. realizuje w oparciu o podwykonawców wystawiających za świadczone usługi faktury VAT.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytania.

• Czy Spółka prawidłowo uznaje usługi szkolenia świadczone na rzecz F. sp. z o.o. jako usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług...
• Czy usługi kształcenia zawodowego świadczone przez Spółkę, jako podwykonawcę, na rzecz F. sp. z o.o. realizującej projekt finansowany w co najmniej 70% ze środków publicznych, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, szkolenia świadczone na rzecz F. sp. z o.o. należy uznać za kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, które jest wymieniane w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług pomimo, iż nie jest przez polskie ustawodawstwo zdefiniowane.

Dlatego Spółka odwołując się do treści rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005, które wyjaśnia, iż pod pojęciem usług kształcenia zawodowego i przekwalifikowania należy rozumieć nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Spółka stwierdziła, iż w świetle powyższego, skoro prowadzone przez nią szkolenia pozwalają na uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych poprzez nabywanie wiedzy niezbędnej w pracy zawodowej, to należy uznać, że jest to kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o którym mowa w treści art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

Po powołaniu treści art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Spółka wskazała, że w Jej ocenie, świadcząc usługi na rzecz F. sp. z o.o. spełnia tylko jeden z dwóch koniecznych warunków uprawniających do zwolnienia od podatku od towarów i usług, a mianowicie, iż przedmiotem usługi są szkolenia mające na celu kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe. Nie jest natomiast spełniony warunek finasowania tej usługi w co najmniej 70% ze środków publicznych. Zauważyła, iż wprawdzie zleceniodawca usług pokrywa ich koszt z otrzymanych środków publicznych, jednak Spółka nie otrzymuje bezpośrednio takiego dofinansowania, a wyłącznie zleceniodawca, który jest stroną umowy o uzyskanie tychże środków. Tak więc, o ile dla zleceniodawcy otrzymane dofinansowanie pochodzi ze środków publicznych, tak dalsze dystrybuowanie tychże środków przez beneficjenta, który nie świadczy bezpośrednio usług szkoleniowych, ale zleca ich wykonanie podwykonawcy, powoduje, iż środki te tracą przymiot publiczności i stają się środkami prywatnymi.

Reasumując Spółka stwierdziła, że przedmiotowe usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, świadczone przez nią jako podwykonawcę w projekcie realizowanym przez F. sp. z o.o., podlegać będą opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%. Dodała, że zaprezentowane stanowisko jest zgodne z wcześniej wydanymi interpretacjami indywidualnymi: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-290/11-4/MN z dnia 13 maja 2011 r., jak również Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP2/443-550/11/RS z dnia 24 czerwca 2011 r. oraz nr ITPP2/443-194c/11/RS z dnia 6 maja 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym



1. oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei w świetle ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych



1. oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W oparciu o zapisy ust. 17 ww. artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Cyt. wyżej przepis, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., stanowił, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Ponadto w ust. 17a ww. artykułu, dodanym do ustawy od dnia 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 13 lit. e) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64 poz. 332), wskazano, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. powyższa regulacja była zawarta w § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649).

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, iż od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (D. U. UE L 77/1). Rozporządzenie Rady Nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady Nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Przepis art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Do dnia 30 czerwca 2011 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1), w którym w art. 14 powyższa kwestia była uregulowana w podobny sposób.

Analizując powołaną wyżej regulację art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie ust. 1 pkt 29 powyższego artykułu, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem lub muszą mieć na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

• formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
• na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.

Ponadto przepisy rozporządzenia przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zauważyć w tym miejscu należy – opierając się na powołanych regulacjach prawa unijnego – że definicja usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego kładzie nacisk na „bezpośredni” związek nauczania z daną branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy. Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania obejmują również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe;
5. agencje wykonawcze;
6. instytucje gospodarki budżetowej;
7. państwowe fundusze celowe;
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11. uczelnie publiczne;
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.), przez beneficjenta rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, realizującą projekty finansowane z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych na podstawie decyzji lub umowy o dofinansowanie projektu.

W pkt 3 powołanego artykułu wskazano, że instytucja pośrednicząca, to organ administracji publicznej lub inna jednostka sektora finansów publicznych, której została powierzona, w drodze porozumienia zawartego z instytucją zarządzającą, część zadań związanych z realizacją programu operacyjnego; instytucja pośrednicząca pełni funkcje instytucji pośredniczącej w rozumieniu art. 2 pkt 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006, str. 25-78).

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, świadczy usługi polegające na organizacji szkoleń o zróżnicowanej tematyce. Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy o systemie, nie uzyskała akredytacji, ani nie jest podmiotem wpisanym do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

W grudniu 2010 r. podpisała dwie umowy ze sp. z o.o. (zleceniodawcą) na przeprowadzenie cyklu szkoleń w ramach projektu „...”. Na realizację tego projektu zleceniodawca otrzymał dofinansowanie ze środków publicznych. Wysokość dofinansowania tego projektu przekracza 70% kosztów jego realizacji. Pierwsza umowa została zawarta na przeprowadzenie cyklu szkoleń z prawa medycznego, które miały poruszać takie zagadnienia jak: prawa pacjenta i obowiązki zakładów opieki zdrowotnej, odpowiedzialność cywilna personelu medycznego, odpowiedzialność gwarancyjna i ubezpieczeniowa za szkody wyrządzone przy leczeniu. Druga umowa została zawarta na przeprowadzenie cyklu szkoleń z prawa zamówień publicznych w systemie ochrony zdrowia, które miały poruszać takie zagadnienia jak: zasady prawa zamówień publicznych, tryby udzielania zamówień, specyfikacja istotnych warunków zamówienia, wybór oferty, dokumentacja. Realizacja ww. umów szkoleniowych rozpoczęła się w styczniu 2011 r. i trwa nadal.

Uwzględniając powyższe oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż do ww. usług nie ma zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, gdyż Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Treść wniosku wskazuje jednak, iż przedmiotowe szkolenia stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, na gruncie definicji zawartej w art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Wobec tego, jeżeli wynagrodzenie za świadczone przez Spółkę usługi szkoleniowe finansowane było/jest co najmniej w 70% ze środków publicznych pozyskanych przez F. sp. z o.o., jako beneficjenta projektu, usługi te podlegały zwolnieniu od podatku na podstawie regulacji § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z 22 grudnia 2010 r. lub z dnia 4 kwietnia 2011 r. Natomiast w sytuacji, gdy wynagrodzenie za te usługi było/jest finansowane w całości ze środków publicznych, podstawą do zastosowania zwolnienia od podatku był/jest art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślenia wymaga fakt, że ww. usługi były/są objęte zwolnieniem od podatku, o ile Spółka posiada dokumenty, z których jednoznacznie wynika, iż zapłata za przedmiotowe czynności nastąpiła ze środków publicznych.

Końcowo informuje się, że w kwestii zastosowania stawki podatku w wysokości 23% do usług szkoleniowych świadczonych na rzecz Spółki przez trenerów (osoby przeprowadzające szkolenia), wydano postanowienie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.