Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-74/13-4/DS
z 7 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 07 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 16.05.2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych i jest jednym z największych dystrybutorów artykułów elektrotechnicznych w Polsce.

W związku z podjęciem decyzji o wdrożeniu nowej strategii marketingowej, wizerunkowej i rynkowej, kierownictwo Spółki podjęło decyzję o wdrożeniu narzędzi informatycznych pozwalających na implementację przyjętej strategii w oparciu o platformę e-commerce.

Celem projektu jest standaryzacja procesów handlowych oraz zmiana sposobu zarządzania na projektowo – procesowe spojrzenie na organizację. W 2010 r. został w Spółce powołany Komitet Sterujący, odpowiedzialny za wdrożenie i zarządzanie strategicznymi projektami, w tym wdrożenie aplikacji klasy CRM. Konsekwencją przyjętych założeń i działań, było nabycie od firmy P. licencji, udostępnionej na rynku w roku 2011 r.

Licencja stanowi niezależny produkt informatyczny, który może funkcjonować samodzielnie lub we współpracy z innymi posiadanymi przez Spółkę aplikacjami informatycznymi. Dla uzyskania oczekiwanych korzyści biznesowych, funkcjonalności nabytej aplikacji, są sprzęgane z funkcjonalnością innych aplikacji Spółki. Zamierzeniem Spółki nie jest jednak zbudowanie na bazie nabywanych licencji jednego uniwersalnego systemu informatycznego, ale zintegrowanie funkcjonalności nabytych narzędzi informatycznych dla osiągnięcia założonych celów handlowych i organizacyjnych. Celem strategicznym Spółki jest pozyskanie nowych klientów oraz rynków, stworzenie nowej jakości w handlu artykułami elektrotechnicznymi oraz obniżenie kosztów dotarcia do klienta i jego obsługi. Realizację tych celów ma wspomóc nabyte narzędzie informatyczne, które w swoim założeniu dedykowane jest do standaryzacji procesów biznesowych oraz umożliwi płynny i elastyczny rozwój w nowych rynkach (e-commerce, B2B, B2P oraz B2C).

Dotychczas, Spółka prowadziła sprzedaż z wykorzystaniem systemu klasy ERP z interfejsem tekstowym. Korzystanie z takiego systemu, chociaż niewątpliwie ułatwia zarządzanie procesami, uniemożliwia zarządzanie nimi na wyższym poziomie szczegółowości. Wykorzystanie ww. systemu uniemożliwia zbieranie danych innych niż księgowo - liczbowe. Opis produktu jest ograniczony (linia o długości znaków maksymalnie 60), niemożliwe jest wykorzystanie zdjęć produktów, opis prowadzonych projektów, ofertowanie jest znacznie ograniczone, podobnie jak zarządzanie certyfikatami i atestami.

Wykorzystywany dotychczas system nie przewidywał tzw. multikanałowości zarządzania procesami, w tym ich rozbudowę. Zarządzanie pracą przedstawicieli handlowych ograniczona była wyłącznie do sprawozdawczości sprzedaży, tj. po fakcie sprzedaży. Jest to sprawozdawczość historyczna, która uniemożliwiała efektywny nadzór nad działalnością handlową i nie pozwalała szybko i sprawnie reagować na zmiany trendów i oczekiwania klienta. Wykorzystywany system ograniczał również nadzór nad efektywnością handlowców i ich reakcjami na potrzeby rynku. Wykorzystywany dotychczas przez Spółkę system uniemożliwiał zaimplementowanie CRM-a nawet w formie szczątkowej.

W konsekwencji, pomimo wykorzystania systemu informatycznego klasy ERP, procesy biznesowe i zarządzanie nimi nie rozwijał się w trendzie rynkowym. Stosowanie dotychczasowych rozwiązań powodowało, że biznes technologicznie i procesowo jest w stanie stagnacji, a w niektórych obszarach uwstecznia proces zarządzania. W konsekwencji, Spółka zdecydowała się na wdrażanie systemów informatycznych, które pozwolą mapować procesy na poszczególnych etapach ich prowadzenia i na bieżąco raportować i śledzić działania handlowe, unowocześniać proces zarządzania, jak też umożliwią wdrożyć multikanałowość procesów, w tym zarządzanie relacjami z klientem. Wartością dodaną jest możliwość uruchamiania platform internetowych, które pozwolą dotrzeć do nowego klienta.

E-commerce.

Spółka wdrożyła aplikację P. Jest to systemem informatyczny przeznaczony do realizacji procesu sprzedaży z wykorzystaniem internetowego kanału komunikacji z klientami („A”) oraz wspierający pracowników sprzedaży (CRM).

„A” jest portalem przeznaczonym dla klientów Spółki, umożliwiającym m.in. przeglądanie katalogu produktów, składanie zapytań ofertowych, zamówień, czy też zgłaszanie reklamacji. Użytkownikami eShop są klienci Spółki posiadający konto w systemie „A”. Konta te znajdą odzwierciedlenie w systemie CRM w obiektach kontaktów, które symbolizują klientów. Wdrożony system klasy CRM, stanowi narzędzie wspomagające zarządzanie kontaktami i relacjami z klientami. Wspomaga on i monitoruje cały proces sprzedażowy, od działań marketingowych i pozyskanie namiaru, poprzez segmentowanie, ofertowanie, negocjację i zamówienia, aż po obsługę posprzedażową klienta np. reklamacje. Użytkownikami CRM są też pracownicy Spółki posiadający konto w systemie CRM.

Platforma e-commerce (aplikacja P.) obejmie swoim zakresem takie obszary jak:

• marketing i przedsprzedaż,
• sprzedaż,
• zarządzanie relacjami z klientem oraz
• zarządzanie sprzedażą.
  
  

Niewątpliwą korzyścią narzędzia jest łatwość tworzenia propozycji dla klientów, przy zachowaniu jednej bazy klienckiej i towarowej. Aplikacja ma bowiem charakter otwarty, co umożliwia dokonywanie dowolnych modyfikacji przez Spółkę, jak też tworzenie wielu profilowanych portali. Zamierzonym celem wdrożenia e-commerce jest płynny i elastyczny rozwój w nowych rynkach B2B, B2P, czy B2C.

Aplikacja pozwoli osiągnąć takie inicjatywy Spółki jak portale eksperckie, platformy wymiany handlowej oraz portale sprzedaży B2B oraz B2C oraz informacyjne. W przyszłości, na bazie aplikacji, Spółka planuje również wdrożenie inicjatyw hurtowni franczyzowych oraz sklepów detalicznych. Oczekiwanym efektem wdrożenia jest planowanie i rozliczanie pracy przedstawicieli handlowych w zakresie kontaktów z klientami, poszukiwań nowych klientów, czy też szans sprzedażowych. Również wielokanałowość w zarządzaniu kontaktami (Contact - Center), czy też ustandaryzowanie procesów, jest konsekwencją innowacyjnego podejścia Spółki do dotychczasowego sposobu działania. Niewątpliwie, aplikacja pozwoli Spółce zwiększać sprzedaż poprzez wykorzystanie dodatkowych kanałów dystrybucyjnych. Umożliwi zwiększenie sprzedaży usług dodanych poprzez ułatwienie dostępu i zwiększenie świadomości. Strategicznym efektem wdrożenia aplikacji będzie standaryzacja procesów sprzedażowych oraz zarządzanie wiedzą ekspercką, co bezpośrednio przyczyni się do zmniejszenia kosztów działań handlowych. W konsekwencji, skala korzyści przesunie się również na pozycję klienta, który osiągnie większą przewidywalność działań Spółki, możliwość dokonywania zakupów na bardziej atrakcyjnych warunkach niż w tradycyjnych kanałach, możliwość zbudowania własnego pakietu usług, czy też wartość nie oferowaną przez konkurencję w postaci dostępu do wiedzy eksperckiej.

Dla zwiększenia efektywności infrastruktury IT, Spółka łączy nabywane i posiadane systemy, w tym P., w scentralizowaną architekturę aplikacji systemowych. Dzięki takiemu rozwiązaniu, Spółka będzie w stanie rozszerzyć swoje możliwości prezentacji oferty, przyspieszyć wprowadzenie nowych produktów, dokładniej przygotowywać plany, jak również przewidywać sytuację na rynku, zarządzać promocjami i cenami oraz polepszyć współpracę.

Wdrożenie nabytej licencji odbywało się z udziałem dostawcy licencji. W ramach wdrożenia aplikacji, zostały poniesione nakłady na prace informatyczne niezbędne do kompleksowego wdrożenia licencji. Koszty wdrożenia zwiększyły odpowiednio wartość początkową nabytej licencji. Wydatkiem na nabycie wskazanej technologii, w przypadku Spółki, jest zatem cena zakupu powiększona o koszty wdrożenia P. Koszty poniesione przez Spółkę można podzielić na trzy grupy:

1. koszty nabycia licencji P.,
2. koszty wdrożenia, w tym:
   • koszty usług świadczonych przez niezależną firmę doradczo - wdrożeniową (w tym zwrot wydatków, których poniesienie jest niezbędne dla przeprowadzenia wdrożenia),
   • koszty dedykowanego zespołu Spółki (w tym wynagrodzenia pracowników Spółki zaangażowanych bezpośrednio w pracę nad wdrożeniem poszczególnych systemów),
   • koszty świadczenia usług przez konsultanta zewnętrznego w zakresie zarządzania projektem,
   • koszty migracji danych (dostosowania systemów źródłowych do poszczególnych aplikacji),
3. koszty infrastruktury informatycznej stanowiącej integralną część poszczególnych aplikacji (w tym koszty serwerów, switchów i macierzy dyskowych).
   
   

Nabyte oprogramowanie jest zdatne do gospodarczego wykorzystania. Nabyta licencja P., została oddana do użytkowania i przyjęta do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych (dalej: WNIP), a następnie amortyzowana na zasadach przewidzianych w art. 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wartość licencji jest wyższa niż 3.500 zł, a przewidywany okres jej używania przekroczy rok.

Spółka uzyskała opinię niezależnej jednostki badawczej sporządzoną przez Uniwersytet (…), będący jednostką naukową w rozumieniu art. 2 pkt 9 z wyłączeniem lit. g ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 ze zm.) oraz w rozumieniu art. 2 pkt 9 z wyłączeniem lit. f ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615), tj. jednostką naukową – prowadzącą w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe.

Pismem uzupełniającym z dnia 13 maja 2013 r. doprecyzowano przedstawiony stan faktyczny wyjaśniając, iż:

1. fakt, że system informatyczny P. stanowi wiedzę technologiczną, która nie jest stosowana na świecie dłużej niż 5 ostatnich lat, został potwierdzony w opinii wydanej przez Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego;
2. Uniwersytet (…) jest jednostką naukową w rozumieniu art. 2 pkt 9 z wyłączeniem lit. g ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 ze zm.) oraz w rozumieniu art. 2 pkt 9 z wyłączeniem lit. f ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615), tj.: jednostką naukową - prowadzącą w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe;
3. podpisana pod opinią osoba posiada tytuł naukowy profesora i była Dziekanem Uniwersytet (…) w chwili jej wydawania;
4. nowa technologia została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w grudniu 2012 r.;
5. wydatki na nabycie i wdrożenie licencji „P.” zostały przez Spółkę zapłacone w latach 2012 i 2013;
6. wydatki, o których mowa w pkt 5, nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie;
7. Spółka w roku podatkowym 2012 oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych na nabycie licencji P. wraz z kosztami jej wdrożenia (wydatki przedstawione w pkt 1) i 2) powyżej), w wysokości 50% wartości tych wydatków – jako wydatków na nabycie nowych technologii w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z uzyskaniem pozytywnej opinii wydanej przez jednostkę naukową, o której mowa w art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółce przysługuje prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wydatków poniesionych na nabycie licencji P. wraz z kosztami ich wdrożenia, w wysokości 50% wartości tych wydatków.

Regulacje dotyczące ulgi na nabycie nowych technologii zostały zawarte w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii”.

Z kolei, w art. 18b ust. 2 ustawodawca wskazał, co należy rozumieć przez nową technologię: „Za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki”.

Definicję tę uzupełnia art. 18b ust. 2a: „Przez nabycie nowych technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie oraz o korzystanie z tych praw”.

W odniesieniu do przytoczonych wyżej regulacji, uznać należy, iż istnieje pięć zasadniczych przesłanek warunkujących możliwość objęcia poniesionych przez Spółkę wydatków na nabycie nowych technologii:

1. podatnik nabywa wiedzę technologiczną w drodze umowy o przeniesienie lub o korzystanie z tych praw,
2. wiedza technologiczna ma postać wartości niematerialnych i prawnych,
3. nabyta wiedza technologiczna umożliwia wytwarzanie nowych bądź udoskonalonych wyrobów lub usług,
4. wiedza ta nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat,
5. podatnik posiada potwierdzającą powyższe opinię niezależnej od podatnika jednostki naukowej.
   
   

Ponadto, Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Ad. 1

Jak wskazano powyżej, Spółka nabyła wskazaną licencję od podmiotu (…). Zatem, zawarta została umowa dotycząca korzystania z praw do tej licencji. Dodatkowo, Spółka poniosła nakłady na jej skonfigurowanie i wdrożenie, zgodnie z założeniami nowej strategii rozwoju. W efekcie, należy uznać, że pierwsza z ww. przesłanek jest spełniona.

Ad. 2

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne uważa się między innymi nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z przytoczonym przepisem, przy zakupie jakichkolwiek praw, decydujące znaczenie ma właściwa kwalifikacja poniesionego wydatku, tj. ustalenie czy zakupione prawa mogą być uznane za wartość niematerialną i prawną.

Zgodnie z powyższą ustawową definicją, podmiot (tu: Spółka) może zarejestrować w ewidencji WNIP składniki majątku, jeżeli spełniają one następujące warunki:

1. zostały nabyte przez dany podmiot,
2. należą do jednej z kategorii WNIP wskazanych w punktach 1 - 7 w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
3. nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania,
4. przewidywany okres ich używania przekracza rok,
5. są wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością, albo przeznaczone do oddania do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze.
   
   

Ad. a)

Zgodnie z postanowieniami umowy pomiędzy dostawcą licencji a Spółką, uprawnienia do korzystania z nabytej licencji przysługują Spółce na warunkach określonych w umowie licencyjnej. W efekcie, należy stwierdzić, że Spółka nabyła licencję na aplikację P.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 2 i art. 66 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.; dalej: PrAut), „licencją” jest umowa o korzystaniu z utworu (którym zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 PrAut są także programy komputerowe). W związku z tym, każda sytuacja, w której na mocy umowy jakikolwiek podmiot otrzymuje prawo do wykorzystywania programu komputerowego stanowi dla tego podmiotu uzyskanie (nabycie) licencji.

Ad. b)

Do kategorii praw zaliczanych do WNIP, zgodnie z treścią art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należą:

1. „spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know - how)”.
   
   

Jak wskazano w świetle przepisów ustawy PrAut oraz postanowień umowy z dostawcą licencji, Spółka nabyła licencję na wskazaną aplikację.

Ad. c)

Aplikacja jest kompletna i zdatna do gospodarczego wykorzystania. Proces jej wdrażania został zakończony, a licencja została ujęta w ewidencji księgowej jako odrębna wartość niematerialna i prawna.

Ad. d)

Przewidywany okres wykorzystania technologii wyniesie min. 24 miesiące.

Ad. e)

Aplikacja jest wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością Spółki, gdyż została nabyta w celu usprawnienia oraz podniesienia efektywności działalności handlowej Spółki. Pozwala wnieść nową jakość w zarządzaniu relacjami z klientem oraz wdrożyć proces sprzedaży z wykorzystaniem internetowego kanału komunikacji z klientami oraz wspierający równocześnie pracowników sprzedaży. Spółka korzysta z wdrożonej aplikacji w stopniu dostosowanym do jej indywidualnych potrzeb biznesowych.

W świetle zaprezentowanego stanu faktycznego oraz na podstawie przytoczonych powyżej przepisów, zdaniem Spółki, poprawnym jest uznanie, iż Spółka jest nabywcą innowacyjnej licencji P., która pozwoli usprawnić procesy biznesowe.

Ad. 3

Odnosząc się do kolejnej przesłanki, Spółka podkreśla, iż zgodnie z powyższym wskazaniem, zastosowanie nabytej aplikacji, pozwala Spółce udoskonalić i unowocześnić procesy handlowe.

Podstawowym składnikiem systemu e-commerce jest oprogramowanie P. (Customer Relationship Management (CRM)).

System e-commerce w firmie handlowej i dystrybucyjnej efektywnie usprawnia bowiem procesy biznesowe, uskutecznia działania w sprzedaży i marketingu, podnosi jakość obsługi serwisowej, optymalizuje formy komunikacji pomiędzy działami firmy a rynkiem oraz uelastycznia współpracę z partnerami. E-commerce ułatwia prowadzenie skuteczniej polityki cenowej, zapewnia dostęp do kompletnych i aktualnych informacji o rozrachunkach z klientami oraz partnerami handlowymi. System e-commerce jest rozwiązaniem ściśle dostosowanym do specyfiki firm handlowych i dystrybucyjnych. Skutecznie wspomaga zarządzaniem kluczowymi relacjami B2B. Wdrożona wersja, w porównaniu z wcześniejszymi wersjami, jest szybsza, łatwiejsza w użyciu, bardziej niezawodna i tańsza w utrzymaniu. Posiada szereg nowych niedostępnych dotychczas funkcjonalności. W połączeniu z dedykowanymi usługami umożliwia więc szybsze integracje i wdrożenie oraz zoptymalizowanie działania i niezawodności podczas całego cyklu życia.

Portal internetowy, to obecnie jeden z podstawowych kanałów dostępu dla spółki dystrybucyjnej. Świadomość możliwości nowoczesnej technologii i potrzeby biznesowe partnerów i klientów ciągle rosną. Dlatego też, spółki dystrybucyjne nie mogą dłużej opierać swoich usług na systemach umożliwiających jedynie tradycyjne formy komunikacji i sprzedaży. Partnerzy i klienci mają dokładnie określone wymagania w odniesieniu do elektronicznych kanałów dostępu, a w szczególności do kanału internetowego. Dodatkowo, spełnienie rosnących oczekiwań partnerów i klientów oznacza dla Spółki możliwość osiągnięcia przewagi konkurencyjnej na rynku. Wdrożony system umożliwi świadczenie przez Spółkę pełnych usług sprzedaży i dystrybucji internetowej oraz serwisu.

W ocenie Spółki, system zaspokoi potrzeby partnerów i klientów z różnych segmentów rynku.

Pomimo różnic w oczekiwaniach funkcjonalnych klientów z różnych segmentów, system gwarantuje:

• bezpieczeństwo,
• ciągły dostęp do aktualnych danych,
• personalizację - dostosowanie do własnych potrzeb,
• intuicyjność.
  
  

Wdrożenie systemu ma podstawowe znaczenie dla rozwoju Spółki. Umożliwi bowiem:

• zwiększenie efektywności sprzedaży zespołów handlowych (zwłaszcza przedstawicieli handlowych w terenie i handlowców na miejscu w oddziałach),
• dostarczanie produktów poprzez nowe kanały dystrybucji (Internet plus call center, sieć partnerów, którym można udostępnić aplikację w wersji dla partnerów, nowe formy aktywności handlowej (mobilni handlowcy bez oddziałów), czyli sklepy internetowe plus nowe aktywności formy sprzedaży,
• wystandaryzowanie oferty i zarządzania centralnego, czyli podniesienie rentowności (wyższe marże i sprzedaż usług, których dziś Spółka nie może powiązać z produktami),
• zarządzanie całym procesem sprzedaży od szansy sprzedaży, aż po obsługę posprzedażną (tzw. „lejek” zakupowy śledzony jest od początku do końca),
• możliwość zwiększenia efektywności obsługi pojedynczego klienta, czyli zwiększenie wartości klientów już istniejących.
  
  

Ostateczny efekt wdrożenia aplikacji P. to nowi klienci, nowe produkty, nowe oferty, wyższa marża, możliwość zwiększenia sprzedaży bez dodatkowych kosztów w infrastrukturę i inne środki trwałe. Pozwoli to zwiększyć obrót co najmniej trzykrotnie i ponad dwukrotnie zwiększyć rentowność na poziomie (…).

Wdrożenie systemu e-commerce umożliwi udoskonalenie świadczonych usług sprzedaży, dystrybucji oraz serwisu. W znacznej mierze oznacza również nowy sposób funkcjonowania administracyjnego i operacyjnego Spółki, niemożliwy do osiągnięcia bez systemu e-commerce. Dlatego należy stwierdzić, że wdrożenie systemu P. doprowadziło do przeprowadzenia w Spółce innowacji procesowych i organizacyjnych. P. wdrożony w Spółce jest unikalną, pochodzącą z roku 2011, znaną w świecie nie dłużej niż 5 lat, nową technologią.

W ocenie Spółki, wskazane powyżej czynniki stanowią, iż w wyniku wdrożenia aplikacji P., Spółka uzyskała możliwość świadczenia udoskonalonych usług sprzedażowych, co potwierdza również otrzymana przez Spółkę opinia niezależnej jednostki badawczej.

Ad. 4 i 5.

Uzyskana przez Spółkę opinia niezależnej jednostki badawczej potwierdza, że technologia licencji P. nie była stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat.

Podsumowując powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie licencji P. oraz jej wdrażanie, spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące objęcie tych wydatków ulgą na nabycie nowych technologii. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia tych wydatków do wysokości 50% od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ww. ustawy, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ww. ustawy).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Co istotne, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 18b ust. 8 tej ustawy, podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
2. zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
3. otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.
   
   

Odliczenie wskazane w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę zachęty podatkowej i ma na celu zwiększenie ilości przedsiębiorstw wykorzystujących nowoczesne rozwiązania technologiczne, a co za tym idzie – zwiększenie innowacyjności całej gospodarki – przy jednoczesnym wzroście nakładów ponoszonych przez przedsiębiorstwa na badania, których efektem są nowe technologie.

I tak, odliczeniu od podstawy opodatkowania podlegają wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Za nowe technologie, o których mowa w komentowanym przepisie uważa się natomiast wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych – szczególnie wyniki badań i prac rozwojowych – nabyte przez podatnika (w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw). Ponadto nabyta wiedza technologiczna powinna umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalonych produktów lub usług, a jej stosowanie na świecie musi być krótsze niż pięć lat, co musi potwierdzić opinia sporządzona przez niezależną jednostkę naukową. Jednocześnie podstawę wielkości odliczenia stanowią wydatki poniesione na nabycie nowej technologii, uwzględnione w wartości początkowej, w części w jakiej zostały zapłacone w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do tej ewidencji, to przedpłaty te uznaje się za zapłacone w roku wprowadzenia jej do tejże ewidencji. Natomiast samo odliczenie z tytułu ulgi na nowe technologie nie może przekroczyć 50% wyżej określonej kwoty. Ponadto odliczenia tego dokonać należy w zeznaniu podatkowym za rok, w którym poniesiono wydatki. Ważne jest również to, aby wydatki na nabycie nowej technologii nie zostały podatnikowi zwrócone oraz podatnik nie może prowadzić działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

Zaznaczyć należy również, że przepis art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615) określa, iż jednostkami naukowymi są jednostki prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

1. podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
2. jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619),
3. instytuty badawcze,
4. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5. Polską Akademię Umiejętności,
6. inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a - e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo - rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 116, poz. 730 oraz z 2010 r. Nr 75, poz. 473).
   
   

Zwraca się również uwagę na przepis art. 18b ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który pozwala, w przypadku nabycia nowej technologii, na odstąpienie od zasady wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy. Oznacza to, że z tytułu tych samych wydatków na nabycie nowej technologii podatnik może korzystać zarówno z prawa do odliczenia, jak i zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej technologii obliczane od pełnej kwoty poniesionych na ten cel wydatków.

Ponadto, jak stanowi art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl natomiast art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast za cenę nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wobec przytoczonych przepisów, wskazać należy, iż wdrożenie oprogramowania stanowi pewien proces, mający na celu jego zaadaptowanie na potrzeby jednostki. Będą to wszelkie działania polegające na instalacji oprogramowania oraz mające na celu dostosowanie oprogramowania do potrzeb podatnika, sprawdzenie poprawności działania systemu informatycznego u podatnika, czy też wprowadzenie ewentualnych poprawek przez firmę udzielającą licencji na użytkowanie systemu. Dopiero jego zakończenie spowoduje, iż podmiot uzyskuje możliwość użytkowania oprogramowania w bieżącej działalności. W konsekwencji, do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej jaką jest licencja na program komputerowy zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania.

Zatem, kwota należna sprzedającemu licencję, jak również wydatki związane z wdrożeniem oprogramowania są elementem wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej. Tak ustalona wartość początkowa będzie stanowić podstawę do określenia wielkości przysługującego odliczenia od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym jednostka wprowadzi wartość niematerialną i prawną do ewidencji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w związku z podjęciem decyzji o wdrożeniu nowej strategii marketingowej, wizerunkowej i rynkowej, kierownictwo Spółki podjęło decyzję o wdrożeniu narzędzi informatycznych pozwalających na implementację przyjętej strategii w oparciu o platformę e-commerce. Konsekwencją przyjętych założeń i działań, było nabycie licencji „P.”, udostępnionej na rynku w roku 2011 r. Fakt, że system informatyczny „P.” stanowi wiedzę technologiczną, która nie jest stosowana na świecie dłużej niż 5 ostatnich lat, został potwierdzony w opinii wydanej przez Uniwersytet(…).Uniwersytet jest jednostką naukową w rozumieniu art. 2 pkt 9 z wyłączeniem lit. g ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 ze zm.) oraz w rozumieniu art. 2 pkt 9 z wyłączeniem lit. f ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615), tj.: jednostką naukową - prowadzącą w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe. Podpisana pod opinią osoba była Dziekanem Uniwersytetu (…) w chwili jej wydawania. Spółka w sposób dokładny opisała również jak przedmiotowy produkt informatyczny umożliwia Jej świadczenie udoskonalonych usług sprzedażowych. Nowa technologia została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w grudniu 2012 r. Wydatki na nabycie i wdrożenie licencji P. zostały przez Spółkę zapłacone w latach 2012 i 2013. Wydatki te nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie. Spółka w roku podatkowym 2012 oraz w roku poprzedzającym rok podatkowy nie prowadziła działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazać należy, iż wszystkie przesłanki do zastosowania ulgi na nowe technologie zostały przez Spółkę spełnione.

W przedmiotowej sprawie znajdzie zatem zastosowanie przepis art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia wydatków poniesionych na nabycie wskazanej licencji wraz z kosztami jej wdrożenia, które uwzględnione zostały w wartości początkowej oraz zapłacone podmiotowi uprawnionemu w wysokości 50% tych wydatków.

Zgodnie z wcześniej przywołanymi przepisami, Spółka mogła dokonać odliczenia wydatków zapłaconych w latach 2012 i 2013 na nabycie nowej technologii w tym roku podatkowym, w którym system P. został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości materialnych i prawnych, czyli w roku 2012.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych na nabycie licencji P. wraz z kosztami jej wdrożenia w wysokości 50% wartości tych wydatków – jako wydatków na nabycie nowych technologii w rozumieniu art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.