Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-267/13/AW
z 1 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2013r. (data złożenia w tut. organie 20 marca 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2013r. (data złożenia w tut. organie 17 czerwca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego dla Wnioskodawcy świadczącego usługi rzeczoznawstwa majątkowego bez doradztwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2013r. został złożony w tut. organie ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego dla Wnioskodawcy świadczącego usługi rzeczoznawstwa majątkowego bez doradztwa.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2013r. (data złożenia w tut. organie 17 czerwca 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 czerwca 2013r. nr IBPP1/443-267/13/AW.

Należy w tym miejscu zauważyć, że Wnioskodawca wprawdzie pismo z dnia 17 czerwca 2013r. określił w poz. 9 jako złożenie nowego wniosku, jednak tut. organ uznał to pismo za uzupełnienie wniosku z dnia 20 marca 2013r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą wykonując zawód rzeczoznawcy majątkowego w zakresie przewidzianym ustawą o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997r. (t.j. Dz.U. nr 102 z 2010r. poz. 651 ze zm.).

Wnioskodawca oświadczył, że nie będzie wykonywał usług z doradztwem ani innych wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług a jedynie z określaniem wartości nieruchomości oraz, iż przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

Planowana data rozpoczęcia działalności gospodarczej: 1 stycznia 2014 roku.

Wnioskodawca deklaruje, iż w zakresie planowanej działalności gospodarczej nie będzie udzielał jakichkolwiek porad.

Wnioskodawca deklaruje, iż:

• w roku podatkowym nie przekroczy kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności,
• będzie prowadził działalność bez doradztwa w tym zakresie.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegającego na sporządzaniu operatów szacunkowych czyli pisemnych opinii o wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń trwale z gruntem związanych Wnioskodawca będzie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT do czasu przekroczenia kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc działalność gospodarczą jako drobny przedsiębiorca, posiadając realne podstawy do twierdzenia, iż nie przekroczy on w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000 zł (Art. 113 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług - Dz.U. z 2011r. nr 177 poz. 1054), jak również uwzględniając specyfikę planowanej działalności polegającej na świadczeniu usług rzeczoznawstwa majątkowego (a więc innych, niż wymienionych w art. 113 ust. 13 ww. ustawy, a szczególności nie wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, tzn. nie będących: usługami prawniczymi oraz usługami w zakresie doradztwa, a także usługami jubilerskimi, Wnioskodawca może być zwolniony od podatku od towarów i usług VAT (Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą z całkowitym wyłączeniem doradztwa, osiągając dochody jedynie określając wartości nieruchomości, co przewidziano Ustawą o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997r. /tekst jednolity: Dz. U. Nr 102 z 2010r., poz. 651, z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   
3. nowych środków transportu,
   
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, wymieniono pod pozycją 12 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 13 „Usługi prawnicze”. W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Podkreślić należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, iż termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzić”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, „rzeczoznawca” to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że „biegły” to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a „ekspert” to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010r., Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą wykonując zawód rzeczoznawcy majątkowego w zakresie przewidzianym ustawą o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997r.

Wnioskodawca oświadczył, że nie będzie wykonywał usług z doradztwem ani innych wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług a jedynie z określaniem wartości nieruchomości oraz, iż przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

Planowana data rozpoczęcia działalności gospodarczej: 1 stycznia 2014 roku.

Wnioskodawca deklaruje, iż w zakresie planowanej działalności gospodarczej nie będzie udzielał jakichkolwiek porad.

Wnioskodawca deklaruje, iż:

• w roku podatkowym nie przekroczy kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej działalności,
• będzie prowadził działalność bez doradztwa w tym zakresie.
  
  

Odnosząc treść przytoczonych powyżej przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, iż świadczenie przez Wnioskodawcę usług polegających wyłącznie na określaniu wartości nieruchomości (sporządzaniu operatów szacunkowych czyli pisemnych opinii o wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń trwale z gruntem związanych) bez jakiegokolwiek doradzania np. co do kupna czy sprzedaży nieruchomości, gdy nie odbywa się to w formie udzielania porad, to czynność ta nie stanowi usług doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy w związku z czynnościami wymienionymi pod poz. 12 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca rozpoczynając od dnia 1 stycznia 2014 roku prowadzenie działalności polegającej wyłącznie na określaniu wartości nieruchomości bez jakiegokolwiek doradzania (gdy nie odbywa się to w formie udzielania porad) będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy w 2014r., w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

Zwolnienie to jest możliwe przy założeniu, że Wnioskodawca oprócz wskazanych we wniosku usług polegających wyłącznie na określaniu wartości nieruchomości (bez usług doradczych) nie wykonuje/nie będzie wykonywał innych czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą (art. 113 ust. 13 ustawy o VAT w związku z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług).

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę 150.000 zł, zwolnienie określone w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT utraci moc z momentem przekroczenia tej kwoty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że może być zwolniony od podatku jeżeli nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000 zł, należało uznać za prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca planując rozpoczęcie od dnia 1 stycznia 2014r. działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu ww. usług polegających wyłącznie na określaniu wartości nieruchomości będzie mógł wybrać zwolnienie od podatku VAT nie na podstawie art. 113 ust. 1 tylko na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku wykonywania jakichkolwiek usług doradczych), bądź zmiany stanu prawnego.

Należy w tym miejscu zauważyć, że na mocy art. 1 pkt 55 ustawy z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013r. poz. 35) powołane w niniejszej interpretacji przepisy art. 113 ust. 1, ust. 2, ust. 4, ust. 5, ust. 9, ust. 10, ust. 11, ust. 13 zmienią brzmienie od dnia 1 stycznia 2014r. a ponadto od dnia 1 stycznia 2014r. zostanie dodany do ustawy o VAT art. 113 ust. 11a.

Interpretacja indywidualna nie może jednakże być oparta na nieobowiązująch przepisach prawa podatkowego, tym samym niniejsza interpretacja została wydana w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.