Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-363/13/KJ
z 12 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2013r. (data wpływu 18 kwietnia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2013r. (data wpływu 2 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług dostarczania gościom hotelowym posiłków śniadaniowych, konferencyjnych i serwisu do pokoi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług dostarczania gościom hotelowym posiłków śniadaniowych, konferencyjnych i serwisu do pokoi.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2013r. (data wpływu 2 lipca 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 czerwca 2013r. znak: IBPP1/443-363/13/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

H. są właścicielem nieruchomości, w których prowadzą swoją działalność hotelarską. Spółka w ramach swojej działalności prowadzi hotele o standardzie *** oraz ***** gwiazdkowym. Na terenie hoteli znajdują się pomieszczenia restauracji wraz z zapleczem kuchenno-cateringowym oraz magazyny. Spółka zamierza wynająć podmiotowi zewnętrznemu restaurację wraz z jej zapleczem kuchenno-cateringowym oraz magazynem. Celem zawarcia umowy najmu jest rezygnacja z prowadzenia własnej działalności gastronomicznej i wynajem pomieszczeń restauracyjnych zewnętrznej firmie, która będzie na własny rachunek prowadzić działalność w wynajętym lokalu. Umowa ma przewidywać prawo najemcy do dostarczania posiłków w formie śniadań, lunchów dla gości hotelowych korzystających z noclegów lub sal konferencyjnych znajdujących się na terenie obiektu. Śniadania i posiłki konferencyjne będą przygotowywane w zapleczu kuchennym wynajętej restauracji i dostarczane będą dla gości hotelowych w formie stołu szwedzkiego w restauracji w określonych godzinach w ciągu dnia lub dostarczane będą do sal konferencyjnych, a także na zamówienie gości - do pokoi hotelowych.

Współpraca z najemcą dotyczyć więc będzie tylko posiłków zamawianych w ramach pobytu gości w hotelu. Poza tym najemca w wynajmowanym lokalu będzie mógł prowadzić pełną działalność gastronomiczną dla klientów z zewnątrz (nie będących gośćmi hotelowymi).

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, działającym pod numerem identyfikacyjnym nadanym 16 czerwca 1993r. z tytułu rozpoczęcia działalności opodatkowanej podatkiem VAT oraz kolejnych potwierdzeń zgłoszenia rejestracyjnego podatnika: z dnia 19 stycznia 2001r. z tytułu zmiany nazwy spółki oraz z dnia 8 września 2010r. z tytułu przekształcenia na spółkę akcyjną.
2. Zakup posiłków w formie śniadań, lunchów dla gości hotelowych korzystających z noclegów lub sal konferencyjnych oraz na zamówienie gości do pokoi hotelowych będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
3. Usługi wskazane we wniosku są sklasyfikowane jako „usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych”, symbol PKWiU 56.21.19.0.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z prowadzoną działalnością hotelową Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych usług dostarczania gościom hotelowym posiłków śniadaniowych, konferencyjnych i serwisu do pokoi ?

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że usługi wykonywane przez najemcę na rzecz Wnioskodawcy będą miały charakter usług cateringowych. Wnioskodawca bowiem prowadzi działalność hotelową i we wskazanym obiekcie ma zamiar zrezygnować z prowadzenia własnej działalności gastronomicznej wynajmując pomieszczenia restauracji podmiotowi zewnętrznemu. Aby jednak nie pozbawiać gości hotelowych możliwości korzystania z usług uzupełniających usługę noclegową lub konferencyjną, Spółka ma zamiar zawrzeć w umowie najmu prawo dostarczania takich usług przez najemcę gościom hotelowym.

W opisanej sytuacji przyszłej zdaniem Spółki usługa zamawiana przez Wnioskodawcę będzie usługą cateringową, bowiem najemca będzie dostarczał posiłki na zamówienie hotelu do sali będącej własnością hotelu (restauracja lub sala konferencyjna), a zatem nie będącej własnością najemcy. Nie będzie więc miał do czynienia z usługą gastronomiczną, lecz usługą cateringową, czyli przygotowaniem i dostarczaniem żywności.

W związku z powyższym Wnioskodawca uznaje, że będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT od usług zakupionych od najemcy na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4, bowiem w myśl zapisów przywołanego artykułu ograniczenie odliczenia podatku VAT stosuje się do nabywanych usług noclegowych i gastronomicznych, a w opisanym zdarzeniu wystąpią usługi cateringowe nie wymienione w artykule 88.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

I tak, w przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, prowadzi działalność hotelarską. Na terenie hoteli znajdują się pomieszczenia restauracji wraz z zapleczem kuchenno-cateringowym oraz magazyny. Wnioskodawca zamierza wynająć podmiotowi zewnętrznemu restaurację wraz z jej zapleczem kuchenno-cateringowym oraz magazynem. Celem zawarcia umowy najmu jest rezygnacja z prowadzenia własnej działalności gastronomicznej i wynajem pomieszczeń restauracyjnych zewnętrznej firmie, która będzie na własny rachunek prowadzić działalność w wynajętym lokalu. Umowa ma przewidywać prawo najemcy do dostarczania posiłków w formie śniadań, lunchów dla gości hotelowych korzystających z noclegów lub sal konferencyjnych znajdujących się na terenie obiektu. Śniadania i posiłki konferencyjne będą przygotowywane w zapleczu kuchennym wynajętej restauracji i dostarczane będą dla gości hotelowych w formie stołu szwedzkiego w restauracji w określonych godzinach w ciągu dnia lub dostarczane będą do sal konferencyjnych, a także na zamówienie gości - do pokoi hotelowych.

Współpraca z najemcą dotyczyć więc będzie tylko posiłków zamawianych w ramach pobytu gości w hotelu. Poza tym najemca w wynajmowanym lokalu będzie mógł prowadzić pełną działalność gastronomiczną dla klientów z zewnątrz (nie będących gośćmi hotelowymi).

Zakup posiłków w formie śniadań, lunchów dla gości hotelowych korzystających z noclegów lub sal konferencyjnych oraz na zamówienie gości do pokoi hotelowych będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca podał, że usługi wskazane we wniosku są sklasyfikowane jako „usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych”, symbol PKWiU 56.21.19.0.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie najistotniejszą kwestią jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy co sprowadza się do ustalenia, czy Wnioskodawca nabywa usługę gastronomiczną.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych ani usług cateringowych.

Zatem zasadne jest rozważenie, czy usługi cateringowe różnią się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć.

Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

W konsekwencji, wykładnia językowa pojęcia usługi gastronomicznej i cateringowej pozwala na określenie podstawowej różnicy między tymi dwoma kategoriami - usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (tj. w pomieszczeniu będącym w posiadaniu podmiotu realizującego usługę), podczas gdy catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Podobnie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TSUE, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności) (por. pkt 12-14 uzasadnienia wyroku z dnia 2 maja 1996r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TSUE podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

W świetle powyższego uznać należy, iż usługi cateringowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej.

W celu dodatkowego potwierdzenia odrębnego charakteru usługi cateringu od usługi gastronomicznej, zasadne jest odniesienie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, (PKWiU), do której klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

I tak w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 „usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”. Z kolei pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne” gdzie wymienione zostały również usługi stołówkowe (PKWiU 56.29.2).

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, iż nie są one tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle powyższego uznać należy, iż catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeżeli nabywane przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług gastronomicznych lecz wyłącznie usługi cateringowe sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21.19.0 jako „usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych”, oraz zakup tych posiłków będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.