INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 10 lipca 2012 r. udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług pomocy społecznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 10 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług pomocy społecznej.

W złożonym wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi Ośrodek, w którym prowadzony jest program oparty na 3 działaniach: noclegownię, schronisko i mieszkania chronione, tworząc „ciąg resocjalizacyjny”, w ramach którego Ośrodek zabezpiecza podstawowe potrzeby bytowe beneficjentów w postaci całodobowego noclegu, całodziennego wyżywienia, odzieży, pomocy psychologicznej, prawnej, resocjalizację, wsparcie terapeutyczne w formie organizacji treningów usamodzielniania, pomocy w walce z nałogami i uzależnieniami, pomocy w znalezieniu zatrudnienia. Beneficjentami programu są przede wszystkim osoby korzystające z pomocy społecznej tj. osoby bezdomne, osoby w trudnej sytuacji zdarzeń losowych, kryzysowych, osoby chore, niepełnosprawne oraz „osoby z przemocy w rodzinie”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca świadcząc powyższe usługi może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako organizacja pozarządowa, pomagająca w realizacji zadań polityki społecznej państwa, współpracując z organami administracji samorządowej w zakresie usług pomocy społecznej, jest podmiotem objętym zwolnieniem, a zatem pomoc świadczona przez Ośrodek, w oparciu ustawę o pomocy społecznej, na rzecz osób bezdomnych, między innymi poprzez prowadzenie indywidualnych programów wychodzenia z bezdomności, wspieraniu osób bezdomnych w rozwiązywaniu problemów życiowych (w szczególności w problemach rodzinnych i mieszkaniowych, pomocy w uzyskaniu zatrudnienia i usamodzielnienia oraz podstawowych potrzeb życiowych itd., kwalifikuje się do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy.

Wskazano również, iż usługobiorcą świadczonych przez Ośrodek usług są Gminy, które w ramach porozumień o szeroko rozumianej pomocy społecznej, kierują swoich mieszkańców (beneficjentów) do Ośrodka. Obecnie za usługę pobytu w Ośrodku Wsparcia Wnioskodawca wystawia faktury VAT, stosując 8% stawkę podatku, kwalifikując tę usługę jako usługę zakwaterowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W art. 41 ust. 1 powołanej ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

I tak stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:



1. domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
2. placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,



3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Analizując powołany wyżej przepis zauważyć należy, iż warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. (usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej), jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, iż zwolnienie nie ma zastosowania.

Przepis art. 43 ust. 17 ustawy stanowi, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy - pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Natomiast, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Jak wynika z ust. 2 powołanego przepisu, zadaniem pomocy społecznej jest zapobieganie sytuacjom, o których mowa w art. 2 ust. 1, przez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem.

Z kolei, zgodnie z art. 7 cytowanej ustawy, pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu:

1. ubóstwa;
2. sieroctwa;
3. bezdomności;
4. bezrobocia;
5. niepełnosprawności;
6. długotrwałej lub ciężkiej choroby;
7. przemocy w rodzinie;

7a potrzeby ochrony ofiar handlu ludźmi;

8 potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności;

9 bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych;

10 (6) (uchylony);

11 trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą;12) trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego;

13 alkoholizmu lub narkomanii;

14 zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej;

15 klęski żywiołowej lub ekologicznej.

Zgodnie z art. 50 ust. 5 ww. ustawy, ośrodek pomocy społecznej, przyznając usługi opiekuńcze, ustala ich zakres, okres i miejsce świadczenia.

Jak wynika z art. 51 ust. 1 w. ustawy, osobom, które ze względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają częściowej opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych, mogą być przyznane usługi opiekuńcze, specjalistyczne usługi opiekuńcze lub posiłek, świadczone w ośrodku wsparcia.

Z okoliczności sprawy wynika, iż w ramach swojej działalności, w oparciu przepisy ustawy o pomocy społecznej Wnioskodawca, prowadzi Ośrodek Wsparcia dla osób bezdomnych, osób w trudnej sytuacji wynikającej ze zdarzeń losowych, kryzysowych, dla osób chorych, niepełnosprawnych oraz osób z przemocą w rodzinie. Pomoc świadczona przez Ośrodek na rzecz osób bezdomnych świadczona jest m.in. poprzez prowadzenie indywidualnych programów wychodzenia z bezdomności, wspieraniu osób bezdomnych w rozwiązywaniu problemów życiowych (w szczególności w problemach rodzinnych i mieszkaniowych), pomocy w uzyskaniu zatrudnienia i usamodzielnienia oraz podstawowych potrzeb życiowych. Ośrodek Wsparcia prowadzony jest w oparciu o program oparty na 3 działaniach: noclegownię, schronisko i mieszkania chronione. W ramach pomocy społecznej Ośrodek zabezpiecza podstawowe potrzeby bytowe tj. całodobowy nocleg, całodzienne wyżywienie, odzież, pomoc psychologiczną, prawną, resocjalizację, wsparcie terapeutyczne w formie organizacji treningów usamodzielniania, pomocy w walce z nałogami i uzależnieniami oraz pomocy w znalezieniu zatrudnienia. Usługobiorcą świadczonych przez Ośrodek usług są Gminy, które w ramach porozumień o szeroko rozumianej pomocy społecznej, kierują swoich mieszkańców (beneficjentów) do Ośrodka.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonego Ośrodka Wsparcia X w C., usługi opieki społecznej korzystają ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 22 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń