INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26.11.2012 r. (data wpływu 05.12.2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11.02.2013 r. (data wpływu 14.02.2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-1201/12-2/MK z dnia 30.01.2013 r. (data doręczenia 05.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• nieuznawania za koszt uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów przeznaczonych do przekazania na cele osobiste pracowników i byłych pracowników Spółki – jest prawidłowe,

• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów (spożywczych) przeznaczonych do przekazania w ramach działalności gospodarczej Spółki na spotkaniach z kontrahentami – jest nieprawidłowe,

• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów (spożywczych) przeznaczonych do przekazania w ramach działalności gospodarczej Spółki na spotkaniach z pracownikami – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 05.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• nieuznawania za koszt uzyskania przychodów wydatków ponoszonych wydatków poniesionych na zakup artykułów przeznaczonych do przekazania na cele osobiste pracowników Spółki,
• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów (spożywczych) przeznaczonych do przekazania w ramach działalności gospodarczej Spółki na spotkaniach z pracownikami,
• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów (spożywczych) przeznaczonych do przekazania w ramach działalności gospodarczej Spółki na spotkaniach z pracownikami.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi określone wydatki na zakup artykułów takich jak, np.: kawa, herbata, ciastka, soki, mleczko, woda itp. Występują również wydatki związane z przekazaniami w formie darowizny. W związku z powyższym w Spółce występują następujące sytuacje związane z w/w wydatkami:

1. Nieodpłatne przekazanie i użycie zakupionych wyżej artykułów na cele osobiste pracowników i byłych pracowników Spółki na spotkaniach wewnętrznych np.: spotkania wigilijne. Spółka dokonuje również w drodze darowizny przekazań np.: sprzętu komputerowego od którego przy zakupie był odliczany podatek VAT.
2. Przekazanie i zużycie artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatów poszczególnych jednostek, które to artykuły wykorzystywane są na drobne poczęstunki podczas spotkań z kontrahentami czy też podczas narad i spotkań wewnętrznych (posiedzenia zarządu, narady pracownicze, szkolenia itp.).
   
   

W pierwszej sytuacji Spółka dokonuje naliczenia i odliczenia podatku od towarów i usług, natomiast kwotę brutto za poniesione wydatki na zakup artykułów przeznaczonych do przekazania na cele osobiste pracowników Spółki, uznaje za niestanowiącą kosztu uzyskania przychodu.

W drugiej sytuacji Spółka odlicza, ale nie nalicza podatku od towarów i usług, natomiast kwotę netto za poniesione wydatki na zakup artykułów przeznaczonych do przekazania w ramach działalności gospodarczej Spółki, - uznaje za koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka prawidłowo postępuje uznając wydatki poniesione na zakup artykułów przeznaczonych do przekazania na cele osobiste pracowników Spółki, za niestanowiące kosztu uzyskania przychodu... Czy właściwym jest dokonywanie naliczenia i odliczenia podatku od towarów i usług w pierwszej sytuacji...
2. Czy Spółka prawidłowo postępuje uznając wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych do przekazania i zużycia w ramach działalności gospodarczej Spółki za koszty uzyskania przychodów... Czy właściwym jest dokonywanie odliczenia i nienaliczenia podatku od towarów i usług w drugiej sytuacji...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi odpowiedź na pytania w zakresie podatku CIT.

Wniosek Spółki w zakresie pytań dotyczących podatku VAT zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Stanowisko podatnika dotyczące podatku CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t, J. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, koszty ponoszone przez Spółkę należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą więc zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

W przedmiotowej sprawie do rozważenia pozostaje kwestia celu poniesionego wydatku w kontekście jego wpływu na osiągane przez Spółkę przychody oraz czy wydatek ten wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Zatem, Wnioskodawca odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdza, że:

1. W pierwszej sytuacji wydatki poniesione przez Spółkę np.: na zakup artykułów spożywczych, które zostają przeznaczone do przekazania na cele osobiste pracowników lub byłych pracowników np.: na spotkaniach wigilijnych nie mają związku z uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodem ani z zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, tak więc nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. W drugiej sytuacji, wydatki na zakup artykułów spożywczych wykorzystywanych przez pracowników np.: podczas spotkań z kontrahentami czy też podczas narad i spotkań wewnętrznych będą stanowiły w kwocie netto koszty uzyskania przychodu, ponieważ mają związek pośredni z całokształtem działalności podatnika. Nabywane artykuły udostępniane pracownikom w czasie spotkań czy szkoleń są przejawem normalnej praktyki, wpływają na dobry wizerunek firmy a w związku z powyższym w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

• nieuznawania za koszt uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów przeznaczonych do przekazania na cele osobiste pracowników i byłych pracowników Spółki – za prawidłowe,

• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów (spożywczych) przeznaczonych do przekazania w ramach działalności gospodarczej Spółki na spotkaniach z kontrahentami – za nieprawidłowe,

• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup artykułów (spożywczych) przeznaczonych do przekazania w ramach działalności gospodarczej Spółki na spotkaniach z pracownikami – za prawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższych przepisów wynika, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Zaznaczyć jednakże należy, iż nie każdy wydatek (świadczenie) na rzecz pracownika, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1445/10. Sąd ten stwierdził, iż wykładnia terminu "reprezentacja" użyta przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. wymaga odwołania się do rozumienia powyższego pojęcia w języku prawnym i prawniczym, zgodnie z który oznacza "przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, w czyimś interesie", a nie "wystawność, okazałość, wytworność".

Ponadto w ocenie NSA, norma art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielskie są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkie tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów – niezależnie także od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Reasumując, uznać należy za prawidłowe stanowisko Spółki, iż wydatki poniesione na zakup artykułów przeznaczonych do przekazania na cele osobiste pracowników lub byłych pracowników np. na spotkaniach wigilijnych, uznaje za niestanowiące kosztu uzyskania przychodu, bowiem wydatki te nie mają związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami, ani z zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.

Wobec powyższych rozważań, uznać należy za nieprawidłowe stanowisko Spółki, iż wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych wykorzystywanych podczas spotkań z kontrahentami będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. W ocenie tut. Organ ww. wydatki, niezależnie od miejsca spożywania posiłku, są kosztami reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych wykorzystywanych podczas szkoleń, narad oraz spotkań wewnętrznych z pracownikami Spółki, spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop, jako pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Jednakże pamiętać należy, iż z faktu niezaliczenia danej kategorii wydatku do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie wyłączenia zawartego w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wynika automatyczny wniosek, że wydatek ten może stanowić koszt uzyskania przychodów. Wydatek ten musi bowiem spełniać przesłanki zawarte w ogólnej zasadzie zawartej w art. 15 ust. 1 tej ustawy, tj. być poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na artykuły spożywcze w związku z organizacją ww. spotkań z pracownikami, uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim, wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.