Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1217/12-2/IM
z 20 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana , przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. (data wpływu 20 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania kursu własnego,
• prawidłowe w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych oraz w zakresie prawidłowego ustalania kursu własnego euro.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Posiada konto bankowe dewizowe i złotówkowe. Konto złotówkowe jest kontem firmowym, natomiast konto dewizowe posiadał jeszcze przed rozpoczęciem działalności gospodarczej i jest kontem prywatnym, na które wpływa ta część przychodów, która jest uzyskiwana za usługi świadczone odbiorcom z zagranicy - w walucie euro. Prócz zapłaty za te usługi na rachunku dewizowym mają miejsce również inne operacje walutowe, takie jak:

1. wpływ należności za wystawione faktury zagranicznym odbiorcom,
2. pobrane przez bank prowizje za realizację wpłat z pkt 1 lub też innych operacji dokonywanych za pośrednictwem rachunku euro,
3. wpłata własna (środki zgromadzone wcześniej, zakupione w kantorze lub od znajomych, nie pochodzące z działalności gospodarczej),
4. wypłata własna (wypłata na utrzymanie rodziny, środki euro są wymienione w kantorze i przeznaczone na cele prywatne bądź wydawane za granicą, ale zawsze na cele prywatne),
5. utworzenie lokaty - wypłata czasowa na okres trwania lokaty, tj. przemieszczanie środków w obrębie jednego banku z rachunku bieżącego euro na rachunek lokaty euro,
6. likwidacja lokaty - zwrot środków w kwocie lokaty na rachunek bieżący euro po upływie okresu czasu na jaki została utworzona, z doliczonymi odsetkami po odjęciu podatku - co wynika z charakteru umowy zawartej z bankiem,
7. zapłata zagranicznym kontrahentom za zobowiązania firmy.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie różnic kursowych.

Czy prawidłowo Wnioskodawca rozlicza różnice kursowe transakcyjne w odniesieniu do poszczególnych operacji w pkt 1-7 wykonywanych za pośrednictwem rachunku walutowego?

Czy prawidłowo Wnioskodawca rozlicza różnice kursowe od kursu własnego w odniesieniu do powyższych siedmiu operacji?

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1 należności za wystawione faktury zagranicznym odbiorcom ewidencjonuje w PKPiR wg kursu NBP obowiązującego w dniu ich wystawienia zgodnie z obowiązującymi przepisami - tj. w szczególności według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskiwania przychodu. Jeśli zapłata następuje w innej dacie, wpływ zapłaty na rachunek euro ujmuje wg kursu NBP obowiązującego w dniu wpływu, jw. Jeśli kurs jest wyższy od kursu, po jakim Wnioskodawca zewidencjonował fakturę, powstaje dodatnia różnica kursowa transakcyjna kwalifikowana przez Zainteresowanego jako koszt podatkowy, a jeżeli kurs zapłaty jest niższy od kursu po jakim faktura została rozliczona, powstaje ujemna różnica kursowa transakcyjna, ujmowana jako koszt podatkowy. W tym przypadku Wnioskodawca nie sporządza różnic kursowych od środków własnych.

Ad. 2 Pobrane przez bank prowizje za realizację wpłat z pkt 1 lub też innych operacji dokonywanych za pośrednictwem rachunku euro Wnioskodawca przelicza na złote polskie wg kursu NBP obowiązującego w dniu ich pobrania i ujmuje w kosztach w PKPiR.

Kurs własny wyliczany jest przez Wnioskodawcę metodą średnią ważoną. Kurs średni powstaje wskutek podzielenia stanu rachunku wyrażanego w złotówkach wyliczanego jako suma poszczególnych transakcji w złotych wycenianych w przypadku wpływów - w przypadku Wnioskodawcy - wg kursu NBP, a w przypadku wypływów wg kursu własnego średniego, dzielona przez saldo rachunku w walucie euro. Kurs własny (średni) powstaje zatem z wpływów i wypływów (również operacje nie stanowiące kosztów ani przychodów podatkowych mają wpływ na ten kurs, np. wypłata własna, utworzenie lokaty i jej likwidacja).

Różnica między kursem własnym w momencie zapłaty prowizji z rachunku euro, a zastosowanym pierwotnie do przeliczenia prowizji do celów podatkowych jako kosztu w PKPiR kursem NBP obowiązującym w dniu pobrania prowizji stanowi różnicę od własnych środków. Jeżeli kurs własny (średni) jest wyższy od kursu NBP po jakim przeliczono prowizję do celów ewidencji jako kosztu podatkowego, powstanie różnica ujemna (koszt podatkowy), natomiast w przypadku gdy kurs własny (średni) jest niższy od kursu NBP po jakim przeliczono prowizję, powstanie różnica dodatnia (przychód podatkowy) od własnych środków.

Ad. 3,4 Od własnych środków pieniężnych w mniemaniu Wnioskodawcy nie powinien On naliczać różnic kursowych - ani transakcyjnych ani od środków własnych. Operacje wypłat i wpłat środków własnych nie służą celom prowadzonej działalności gospodarczej. Środki wypłacone przeznacza na potrzeby prywatne swoje i rodziny, a wpłacone pochodzą np. z wcześniejszego zakupu w kantorze, gdzie kurs tego zakupu jest trudny do ustalenia i nie są przychodami z działalności gospodarczej, a ewentualnie powstają w rezultacie sporadycznej wymiany w kantorze lub przez znajomych wcześniej otrzymanych i opodatkowanych przychodów w złotówkach na euro. Zatem Wnioskodawca nie sporządza w tym przypadku różnic kursowych transakcyjnych ani różnic od środków własnych.

Ad. 5,6 Utrzymanie lokaty - wypłaty czasowe na okres trwania lokaty, tj. przeksięgowanie środków w obrębie jednego banku z rachunku bieżącego euro (rozchód z rachunku bieżącego euro) na rachunek lokaty euro ani jej likwidacji po okresie np. miesiąca (zwrot z rachunku lokat euro na rachunek bieżący euro) - nie jest operacją ewidencjonowaną w PKPiR, bo nie stanowi przychodu, natomiast odsetki które Wnioskodawca otrzymuje po okresie trwania lokaty są uprzednio pomniejszone o zryczałtowany podatek dochodowy od odsetek przez bank (na podstawie postanowień umowy lokaty z bankiem), zatem także nie stanowią przychodu podatkowego i Wnioskodawca nie sporządza w tym przypadku różnic kursowych transakcyjnych ani różnic od środków własnych.

Utworzenie lokaty (rozchód z rachunku euro - przeksięgowanie środków na konto lokaty) jest ujmowane do celów wyliczenia kursu własnego po kursie średnim, podobnie jak wszystkie inne rozchody, a jej zwrot nawet jeśli występuje po ponad miesięcznym czasie - po tym samym kursie średnim po jakim ujęto jej utworzenie i nie jest przeliczany wg kursu NBP, bo są to środki już wcześniej zewidencjonowane na rachunek i zostały tylko na jakiś czas „przesunięte”.

Odsetki w walucie euro Wnioskodawca przelicza wg kursu NBP obowiązującego w dniu ich pobrania tylko w celu ustalenia kursu po jakim wpłynęły na rachunek, co umożliwi wyliczenie kursu własnego euro. Jednak ani od utrzymania i likwidacji lokaty ani odsetek od lokaty nie powstaje różnica kursowa od środków własnych, mimo że operacje te mają wpływ na własny kurs średni, co uwierzytelniane jest za każdym razem przy rozchodach z rachunku i sporządzeniem różnic do kursu własnego przy transakcjach stanowiących koszt lub przychód podatkowy.

Ad. 7 Zapłata zagranicznym kontrahentom za zobowiązanie firmy powoduje powstanie różnic transakcyjnych, gdy kurs NBP po jakim Wnioskodawca przelicza faktury zakupu od tych kontrahentów jest inny niż kurs NBP obowiązujący w dniu zapłaty z rachunku walutowego. Różnicę kursową transakcyjną Wnioskodawca sporządza na podstawie kursów NBP z dnia wystawienia faktury i z dnia zapłaty i tak - jeśli kurs NBP z dnia wystawienia faktury kosztowej jest niższy od tego kursu w dniu zapłaty zobowiązania, powstaje różnica ujemna (koszt podatkowy) a jeśli wyższy, dodatnia (przychód podatkowy).

Natomiast gdy kurs własny po jakim Wnioskodawca przelicza wypłatę jest niższy od kursu NBP z dnia zapłaty zobowiązania powstaje dodatnia różnica kursowa od środków własnych (przychód), a jeśli kurs własny jest wyższy od kursu NBP w momencie zapłaty zobowiązania, powstaje różnica ujemna (koszt) od środków własnych.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z art. 14 ust. 1a ww. ustawy przychody w walutach obcych przelicza się na według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, iż przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Powyższa zasada dotyczy również różnic kursowych od własnych środków pieniężnych na rachunku bankowym podmiotów gospodarczych.

W myśl bowiem art. 24c ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznego zastosowanego kursu waluty z tych dni (…). Natomiast w myśl art. 24c ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ujemne różnice kursowe powstają jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznego zastosowanego kursu waluty z tych dni (…). Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca otrzymuje zapłatę za usługę w walucie obcej na konto dewizowe, a następnie dokonuje wypłaty waluty z konta na własne potrzeby lub odsprzedaży tej waluty, to w tym przypadku nie powstają różnice kursowe. W sytuacji tej bowiem, wprawdzie następuje wypływ z rachunku walutowego, jednak nie jest on związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W mniemaniu Wnioskodawcy postępuje On prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania kursu własnego,
• prawidłowe w pozostałej części.

W myśl art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 24c ust. 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Natomiast w myśl art. 24c ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni;
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 24c ust. 4 cyt. ustawy, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 24c ust. 6 ww. ustawy, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Zgodnie natomiast z art. 24c ust. 8 ww. ustawy, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Treść art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera swego rodzaju „ograniczenie” do uwzględniania dla celów obliczania różnic kursowych kursu faktycznie zastosowanego do konkretnych przypadków wymienionych w pierwszym zdaniu tego przepisu, tj. sprzedaży waluty obcej, kupna waluty obcej, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania w walucie obcej, czyli do sytuacji, w których dojdzie w rzeczywistości do zastosowania konkretnego, faktycznego kursu walutowego.

W konsekwencji, jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty, tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (zdanie drugie wyżej powołanego przepisu art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższe rozumienie ww. przepisu potwierdza m.in. wykładnia językowa. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Słownik języka polskiego PWN, Wydanie nowe, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2006), pojęcie „faktyczny” należy rozumieć jako „rzeczywisty, realny, istotny”, podczas gdy „zastosować - zastosowywać” oznacza „użyć czegoś w jakiejś sytuacji”.

W świetle powyższych stwierdzeń, należy zatem przyjąć, że „faktycznie zastosowany kurs waluty” jest kursem, który był w istocie, rzeczywiście, realnie zastosowany. Kurs waluty mógł być rzeczywiście (realnie) zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania - do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie.

W związku z powyższym wskazać należy, że jeśli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty obcej oraz nie dochodzi do przewalutowania otrzymanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem faktycznego kursu - wówczas przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych, w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań, powinien być zastosowany kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Cechy „faktycznego zastosowania” kursu nie można odnosić do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty lub przy otrzymaniu należności lub zapłacie zobowiązania na rachunek walutowy, ponieważ w takim przypadku nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie, np. w złotych polskich wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w walucie obcej. Co najwyżej jest to jedynie potencjalne zastosowanie danego kursu, ale nie jego rzeczywiste zastosowanie, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, posiada konto bankowe dewizowe – prywatne i złotówkowe - firmowe. Prócz zapłaty za usługi świadczone odbiorcom z zagranicy - w walucie euro na rachunku dewizowym mają miejsce również inne operacje walutowe, takie jak: wpływ należności za wystawione faktury zagranicznym odbiorcom, pobrane przez bank prowizje za realizację wpłat, wpłata własna, wypłata własna, utrzymanie lokaty - wypłata czasowa na okres trwania lokaty, tj. przemieszczanie środków w obrębie jednego banku z rachunku bieżącego euro na rachunek lokaty euro, likwidacja lokaty - zwrot środków w kwocie lokaty na rachunek bieżący euro po upływie okresu czasu na jaki została utworzona, z doliczonymi odsetkami po odjęciu podatku - co wynika z charakteru umowy zawartej z bankiem, zapłata zagranicznym kontrahentom za zobowiązania firmy.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż dla celów ustalenia różnic kursowych w przypadku transakcji, w których nie dochodzi do faktycznego zakupu waluty od banku, bądź innej formy przewalutowania środków należy wyceniać po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty zobowiązań.

Zagadnieniem podlegającym rozstrzygnięciu w analizowanym stanie faktycznym jest ustalenie właściwego kursu waluty w powyżej przedstawionych sytuacjach.

Zatem w przypadku wpływu należności za wystawione faktury zagranicznym odbiorcom na rachunek walutowy, pobranych przez bank prowizji za realizację wpłat lub innych – związanych z działalnością gospodarczą, operacji dokonywanych za pośrednictwem rachunku euro, zapłaty zagranicznym kontrahentom za zobowiązania firmy należy przy ustalaniu różnic kursowych zastosować średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu należności, pobrania prowizji oraz zapłaty zobowiązań.

Należy zaznaczyć, że w przypadku pobranych przez bank prowizji za realizację innych niezwiązanych z działalnością gospodarczą operacji dokonywanych za pośrednictwem rachunku euro nie powstają różnice kursowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak wskazuje w przedmiotowym wniosku Zainteresowany wpłata własna (środki zgromadzone wcześniej, zakupione w kantorze lub od znajomych, nie pochodzące z działalności gospodarczej) oraz wypłata własna (wypłata na utrzymanie rodziny, środki euro są wymienione w kantorze i przeznaczone na cele prywatne bądź wydawane za granicą, ale zawsze na cele prywatne) dotyczy środków prywatnych, zatem nie powstaną różnice kursowe z działalności gospodarczej.

W odniesieniu do utworzenia lokaty oraz likwidacji lokaty, należy zaznaczyć, że z powołanych regulacji prawnych odnoszących się do ustalania różnic kursowych podatkowych wynika, że dodatnie lub ujemne różnice kursowe powstają, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest odpowiednio niższa lub wyższa od wartości tych środków pieniężnych wycenionej na dzień zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych. Warunkiem koniecznym powstania ujemnych lub dodatnich różnic kursowych jest zatem zaistnienie zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych w walucie obcej. W przedstawionym stanie faktycznym w sytuacji utrzymania i likwidacji lokaty nie dochodzi do zapłaty, bowiem przekazanie środków nie ma na celu zaspokojenia wierzyciela. Przekazanie waluty z rachunku walutowego na lokatę nie wiąże się również ze sprzedażą waluty.

Transakcja ta nie stanowi również innej formy wypływu środków pieniężnych w rozumieniu art. 24c ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż środki pieniężne pozostają w posiadaniu tego samego podmiotu i są jedynie przemieszczane.

Operacja przekazania środków z rachunku walutowego na lokatę odbywa się bez jej faktycznego wydatkowania, następuje tylko przesunięcie środków pieniężnych - nie powstają tu zatem różnice kursowe podatkowe.

W wyniku powyższej transakcji dochodzi wyłącznie do przesunięcia środków pieniężnych w obrębie majątku Wnioskodawcy - środki pieniężne pozostają nadal własnością Wnioskodawcy. W konsekwencji, w przedmiotowym stanie faktycznym skoro nie można mówić o istnieniu zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych, to nie powstają zatem różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, właściwym kursem waluty w odniesieniu do sytuacji odnoszących się do wpływu należności za wystawione faktury zagranicznym odbiorcom oraz zapłaty zagranicznym kontrahentom za zobowiązania firmy, a także pobranych przez bank prowizji dotyczących operacji związanych z działalnością gospodarczą, jest kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania danej operacji.

Natomiast w przypadku operacji dotyczących wpłat własnych i wypłat własnych oraz utrzymania i likwidacji lokaty, są one neutralne pod względem podatkowym, tj. nie skutkują powstaniem różnic kursowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tutejszy organ wskazuje, że art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa jaki kurs należy zastosować przy obliczaniu różnic kursowych i wyklucza stosowanie kursów innych niż ściśle wymienione w tym przepisie. Stąd nie ma podstaw prawnych, aby Wnioskodawca mógł do wyliczania różnic kursowych zastosować ustalony przez siebie kurs własny.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do:

• zastosowania kursu własnego uznano za nieprawidłowe,
• w pozostałej uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy organ wskazuje, że wniosek w zakresie prawidłowego ustalania kursu własnego euro został rozstrzygnięty w dniu 20 marca 2013 r. odrębnym pismem nr ILPB1/415-1217/12-3/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.