2013.04.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-621/11/12-7/S/KC
z 19 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.04.2011 r. (data wpływu 26.04.2011 r.), uzupełnionym w dniu 26.03.2013 r. (data wpływu 28.03.2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 12.03.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 19.03.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji dla sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.04.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji dla sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 26.03.2013 r., złożonym w dniu 26.03.2013 r. (data wpływu 28.03.2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12.03.2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka dokonuje i będzie dokonywać sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju na terytorium trzech różnych państw członkowskich (Litwa, Łotwa, Estonia). Spółka skorzystała z opcji opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów.

Towary będące przedmiotem dostawy są wysyłane z magazynu zlokalizowanego w Polsce, który zarządzany jest przez podmiot świadczący na rzecz Spółki usługi logistyczne [dalej: „Spółka Logistyczna”]. Podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów do nabywców w innym kraju UE jest profesjonalna firma spedytorska, działająca na zlecenie Spółki [dalej; „Przewoźnik”]. Na zlecenie Spółki, Spółka Logistyczna wydaje towary Przewoźnikowi. Przesyłki pobrane przez Przewoźnika z magazynu w Polsce są w pierwszej kolejności przetransportowane do centrum dystrybucyjnego w Kownie (Litwa), a następnie z Kowna do poszczególnych nabywców na Litwie, Łotwie lub w Estonii.

Dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy.

W odniesieniu do każdej dostawy towarów, Spółka jest w posiadaniu dokumentów wymienionych w punktach 1-6 poniżej:

kopii faktury dokumentującej dokonaną dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej,
kopii międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR otrzymanego od Przewoźnika:
1. potwierdzonego przez Przewoźnika w poz. 23 (podpisem lub pieczęcią),
2. potwierdzonego przez pracownika centrum dystrybucyjnego Przewoźnika w Kownie - w poz. 24 (podpisem lub pieczęcią)
- gdzie jako nadawca widnieje Spółka Logistyczna (oryginały tych dokumentów są przechowywane przez Spółkę Logistyczną),
szczegółowej listy nadanych przesyłek, z wyszczególnieniem numerów zamówień oraz adresatów, uzyskanej od Spółki Logistycznej w formie pliku elektronicznego,
kopii zestawienia sporządzonego przez Spółkę Logistyczną, podającego liczbę nadanych przesyłek i palet, potwierdzonego podpisami przez pracowników Spółki Logistycznej i Przewoźnika,
raportu uzyskanego od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy,
dokumentów potwierdzających zapłatę za towar przez nabywcę (wyciągi bankowe - w przypadku płatności przelewem, raporty z centrów autoryzacyjno - rozliczeniowych - w przypadku płatności kartą).
ponadto, Spółka ma dostęp do kopii dowodów dostawy, tzw. POD - Proof of Delivery, zawierających m.in. nazwę nabywcy, adres dostawy oraz podpis osoby odbierającej przesyłkę (nabywcy). Kopie tych dokumentów są dostępne dla Spółki na stronie internetowej Przewoźnika przez 3 miesiące od dostawy, po tym okresie Spółka ma możliwość uzyskania kopii dokumentów POD od Przewoźnika. Z uwagi na znaczną liczbę dostaw a także na możliwość uzyskania kopii dokumentów od Przewoźnika, Spółka nie planuje drukować wszystkich dowodów dostaw ze strony internetowej Przewoźnika.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26.03.2013 r., które wpłynęło w dniu 28.03.2013 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12.03.2013 r. Spółka podaje, że w przypadku dokonywanej przez Spółkę sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na terytorium trzech różnych państw członkowskich (Litwa, Łotwa, Estonia), Spółka wysyła przesyłki z magazynu zlokalizowanego w Polsce oraz wystawienia faktury VAT dokumentujące przedmiotową sprzedaż, dopiero po otrzymaniu całości lub części (w przypadku sprzedaży ratalnej) płatności od nabywców towarów. Oznacza to, że dokonanie płatności za towar jest de facto warunkiem wysłania towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej. Przy czym, w przypadku sprzedaży ratalnej towar jest wysyłany po uregulowaniu pierwszej wpłaty, stanowiącej ok. 20-30% wartości towaru. Pozostała część ceny towaru płatna jest w 12 miesięcznych ratach.

Nabywcy mogą dokonać płatności za nabyte towary przelewem bankowym albo kartą płatniczą. W przypadku płatności przelewem — Spółka kolekcjonuje wyciągi bankowe, w przypadku płatności kartą - raporty z centrów autoryzacyjno-rozliczeniowych. Spółka stosuje przy tym procedury weryfikujące, umożliwiające sprawdzenie, czy nabywca, który złożył zamówienie i zapłacił za towar, faktycznie go odebrał. Następuje to poprzez weryfikację dokumentów potwierdzających zapłatę, Raportu otrzymanego od przewoźnika (pkt 5 Wniosku) oraz dowodów dostawy POD.

W przypadku, gdy z różnych względów przesyłka nie dotrze do nabywcy, wraca do magazynu Spółki w Polsce. W takiej sytuacji, Spółka zwraca nabywcy wcześniej uiszczoną kwotę za towar.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka jest zdania, iż dokumenty potwierdzające zapłatę za nabyty towar w powiązaniu z pozostałymi dokumentami wskazanymi przez Spółkę, tj.:

kopią faktury dokumentującej dokonaną dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej,
kopią międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR otrzymanego od Przewoźnika:
1. potwierdzonego przez Przewoźnika w poz. 23 (podpisem lub pieczęcią),
2. potwierdzonego przez pracownika centrum dystrybucyjnego Przewoźnika w Konwie — w poz. 24. (podpisem lub pieczęcią), gdzie jako nadawca widnieje Spółka Logistyczna (oryginały tych dokumentów są przechowywane przez Spółkę logistyczną),
szczegółową listą nadanych przesyłek, z wyszczególnieniem numerów zamówień oraz adresatów, uzyskanej od Spółki Logistycznej w formie pliku elektronicznego,
kopią zestawienia sporządzonego przez Spółkę Logistyczną, podającego liczbę nadanych przesyłek i palet, potwierdzonego podpisami przez pracowników Spółki Logistycznej i Przewoźnika,
raportem uzyskanym od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającym dostawę przesyłek do nabywców, zawierającym w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy,

potwierdzają okoliczność, że doszło do dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia tychże towarów, w tym do odbioru towarów przez nabywcę.

Fakt dostarczenia towarów do ich nabywcy potwierdza przede wszystkim raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywcy, zawierającego w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy. Na podstawie tego dokumentu w połączeniu z dokumentami potwierdzającymi zapłatę, Spółka jest w stanie ustalić, że przewoźnik dostarczył towar do nabywcy, który uprzednio złożył zamówienie i dokonał płatności, czyli spełnił wszystkie warunki formalne nabycia towaru.

W przypadku wystąpienia rozbieżności pomiędzy informacją zawartą w Raporcie oraz otrzymanymi zamówieniami i płatnościami, Spółka jest w stanie je każdorazowo zweryfikować poprzez analizę dowodów dostawy POD, których kopie są udostępniane Spółce w formie elektronicznej na stronie internetowej Przewoźnika. Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym Wniosku, Spółka każdorazowo weryfikuje prawidłowość otrzymanego Raportu poprzez właśnie analizę dowodów dostawy POD. W przypadkach wątpliwych, Spółka drukuje te dowody dostawy.

Spółka pragnie jeszcze raz podkreślić, że z treści art. 23 ust. 14 i 15 ustawy o VAT wynika, iż aby uznać dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, dokumenty będące w posiadaniu Spółki powinny łącznie potwierdzać fakt dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia tychże towarów.

Ze względu na to, że posiadane przez Spółkę do każdej transakcji dokumenty potwierdzają ww. okoliczność, należy uznać, że Spółka jest uprawniona do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaż wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia w przypadku posiadania dokumentów wymienionych w punktach 1 - 6 powyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy, jest uprawniony do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia w przypadku posiadania dokumentów wymienionych w punktach 1-6 powyżej.

Zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy o VAT warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
kopii faktury dostawy;
dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Ustęp 15 tego artykułu wymienia przykładowe dokumenty uzupełniające, z których podatnik może skorzystać, jeżeli powyżej wymienione dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Do takich dokumentów zalicza się m.in. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Spółka zauważa, że posiada wszystkie rodzaje dokumentów wymienionych w punktach a) - c) powyżej.

Ad a) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju.

Spółka otrzymuje od Przewoźnika szereg dokumentów przewozowych dotyczących transportowanych towarów. W szczególności, Spółka otrzymuje kopię międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR, potwierdzonego przez Przewoźnika w poz. 23 (podpisem i/lub pieczęcią) oraz przez pracownika centrum dystrybucyjnego Przewoźnika w Kownie - w poz. 24 (podpisem i/lub pieczęcią). Dodatkowo Spółka regularnie otrzymuje szczegółowe listy nadanych przesyłek, z wyszczególnieniem numerów zamówień oraz adresatów, jak również zestawienia podające liczbę nadanych przesyłek i palet.

Spółka stoi na stanowisku, że dokument CMR, w którym Przewoźnik potwierdza przyjęcie towarów do transportu (w poz. 23) oraz odbiór towarów w centrum dystrybucyjnym w Kownie (w poz. 24), nawet gdy brak jest potwierdzenia finalnego nabywcy towaru w poz. 24, jest dokumentem, o którym mowa w art. 23 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT. Ustawa o VAT nie precyzuje bowiem, jaki konkretnie dokument przewozowy jest wymagany. Przepisy stanowią wyłącznie o dokumencie przewozowym otrzymanym od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju.

Do międzynarodowego transportu drogowego stosuje się przepisy Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) i Protokół Podpisania z dnia 19 maja 1956 r. [dalej: „Konwencja”]. Zgodnie z art. 4 Konwencji, dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy, przy czym jego brak lub nieprawidłowość nie wpływa na istnienie ani ważność umowy przewozu. Ponadto, zgodnie z art. 5 Konwencji, list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemple nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy.

Tym samym, zdaniem Spółki, brak podpisu nabywcy w poz. 24 dokumentu CMR nie oznacza, że dokument ten nie stanowi dokumentu, o którym mowa w art. 23 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT, w szczególności wobec faktu, że potwierdzenie doręczenia towarów do nabywcy jest wymienione jako odrębny dokument, który musi być zgromadzony przez podatnika w celu uznania dokonanej dostawy za dostawę wysyłkową poza terytorium kraju.

Ad b) kopia faktury dostawy

Spółka jest w posiadaniu kopii faktury potwierdzającej dokonanie dostawy wysyłkowej poza terytorium kraju.

Ad c) dokumenty potwierdzające odbiór towarów poza terytorium kraju

Spółka jest w posiadaniu raportu uzyskanego od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy.

W ocenie Spółki wymieniony raport, przekazywany przez Przewoźnika, niewątpliwie stanowi potwierdzenie, że towary będące przedmiotem sprzedaży wysyłkowej, zostały doręczone do nabywcy w innym kraju UE. Spółka stoi na stanowisku, że fakt, że raport otrzymany od Przewoźnika jest sporządzony w formie elektronicznej nie pozbawia tego dokumentu waloru dowodu. Żaden przepis ustawy o VAT nie stanowi bowiem, w jakiej formie zgromadzone powinny być przez podatnika dokumenty potwierdzające wywóz towaru lub doręczenie go do nabywcy. Potwierdzeniem powyższego jest wyrok WSA w Warszawie z 12 lutego 2009 r., sygn. III SA/Wa 1909/08, w którym sąd stwierdził, że „biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem.” Wskazany wyrok dotyczy dokumentów dających prawo do stosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Jednak z uwagi na zbieżność odpowiednich przepisów, tezy tego wyroku są aktualne także w odniesieniu do sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Co więcej, Spółka każdorazowo weryfikuje prawidłowość otrzymanego Raportu poprzez analizę dowodów dostawy POD, których kopie są udostępnione Spółce w formie elektronicznej na stronie internetowej Przewoźnika. Jednocześnie z uwagi na znaczną ilość transakcji, dowody te, za wyjątkiem przypadków wątpliwych, nie są przez Spółkę drukowane.

Jak wynika z powyższej analizy, posiadając dokument CMR potwierdzony przez Przewoźnika, kopię faktury VAT oraz dokument potwierdzający odbiór towarów poza terytorium kraju (tj. raport Przewoźnika, potwierdzający dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności; numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy), Spółka jest w posiadaniu wszystkich dokumentów, o których mowa w art. 23 ust. 14 ustawy o VAT.

Jednocześnie Spółka zauważa, że zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy o VAT, dokumenty będące w posiadaniu Spółki powinny łącznie potwierdzać fakt dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Dlatego też istotne jest aby posiadane przez Spółkę do każdej transakcji dokumenty wymienione w punkcie 1-6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego łącznie potwierdzały, że;

towary dostarczone zostały do ich nabywcy oraz
towary dostarczone zostały na terytorium państwa członkowskiego oraz
towary dostarczone zostały do kraju ich przeznaczenia.

W opinii Spółki, posiadany przez nią zestaw dokumentów (wymienionych w punktach 1-6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego) jest wystarczający, aby uznać dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Poniżej Spółka udowadnia, że posiadane przez nią do każdej transakcji dowody wymienione w punkcie 1-6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego łącznie potwierdzają ww. warunki wymienione w punktach a-c.

Ad a) dostarczenie towarów do ich nabywcy

W opinii Spółki fakt dostarczenia towarów do ich nabywcy potwierdza zarówno będący w posiadaniu Spółki raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności; numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy jak i dokumenty potwierdzające zapłatę za towar.

Raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego potwierdza, że towary wysłane przez Spółkę w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone zostały do ich konkretnego nabywcy zlokalizowanego na Litwie, Łotwie lub w Estonii. Raport zawiera bowiem w szczególności; numery zamówień, nazwy i adresy nabywców oraz daty dostawy. Zdaniem Spółki informacja pozwalająca na identyfikację nabywcy poprzez jego nazwę i adres oraz numer zamówienia oraz powiązanie tych danych z datą odbioru przesyłki przez tego konkretnego nabywcę jest wystarczająca celem udowodnienia, że towary dostarczone zostały do ich nabywcy.

Spółka zwraca uwagę między innymi na wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. (sygn. III SA/Wa 1018/10), zgodnie z którym w ocenie Sądu, również dopuszczalna jest każda forma dokumentu, może być to forma papierowa, elektroniczna czy faksowa, gdyż dokument nie musi być w oryginale. Wynika to z tej okoliczności prawnej, że sama ustawa o przepisach art. 42 ust. 3 i ust. 11 nie wymaga oryginalnych dokumentów. Tak samo czytamy w wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1909/08).

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2010 r. (sygn. IBPP3/443-402/10/KO) potwierdził, że podatnik będący w posiadaniu poza kopią faktury VAT bez podpisu odbierającego, dokumentów przewozowych podpisanych przez przewoźnika w momencie wydania mu towaru do transportu bez potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz oświadczenia przewoźnika (kuriera, firmy transportowej), że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone do nabywcy na obszarze Wspólnoty Europejskiej z podaniem miejsca dostawy, ma prawo do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dyrektor stwierdził, że ponieważ dokument przewozowy nie potwierdza jednoznacznie, że towar został dostarczony do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (brak podpisu nabywcy), dokumentem, który łącznie z dokumentami wymienionymi w katalogu w art. 42 ust. 3 ustawy potwierdza fakt dostawy może być posiadane przez Wnioskodawcę oświadczenie przewoźnika (kuriera, firmy transportowej), że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone do odbiorcy na obszarze Wspólnoty Europejskiej z podaniem miejsca dostawy. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, zdaniem Spółki dokumenty potwierdzające zapłatę za towar także potwierdzają, że towar dostarczony został do ich nabywcy. Żadna racjonalnie działająca osoba nie płaciłby bowiem za towary, których nigdy nie otrzymała.

Tym samym, zdaniem Spółki, będąc w posiadaniu dokumentów wymienionych w punktach 5 i 6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka jest w stanie udowodnić, iż towary wysłane w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone są do ich nabywcy.

Ad b) dostarczenie towarów na terytorium państwa członkowskiego

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że towary są najpierw przewożone z Polski do centrum dystrybucyjnego, a następnie - dostarczane nabywcom na Litwie, Łotwie i w Estonii. W opinii Spółki, posiadany przez nią zestaw dokumentów (wymienionych w punktach 1-6 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego) jest wystarczający, aby potwierdzić, że dostarczenie towarów wysłanych przez nią w ramach sprzedaży wysyłkowej nastąpi nie tylko poza terytorium kraju, ale także że dostarczenie towarów nastąpi na terytorium innego państwa członkowskiego.

Fakt ten potwierdzony jest:

w pierwszej kolejności przez dokument wymieniony w punkcie 2 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego tj. kopię międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR otrzymanego od Przewoźnika - potwierdzający dostarczenie towarów do magazynu na Litwie,
w drugiej kolejności przez dokument wymieniony w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego tj. raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego - potwierdzający dostarczenie towarów do nabywców końcowych na Litwie, Łotwie lub w Estonii.

Jak zostało bowiem przedstawione w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, przesyłki pobrane przez Przewoźnika z magazynu w Polsce w pierwszej kolejności przetransportowane są do centrum dystrybucyjnego w Kownie (Litwa). Dostawę towarów do centrum dystrybucyjnego poza terytorium kraju i na terytorium państwa członkowskiego potwierdza dokument wymieniony w punkcie 2 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego tj. kopia międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR otrzymanego od Przewoźnika. List przewozowy potwierdzony jest zarówno przez Przewoźnika w poz. 23 (podpisem lub pieczęcią), jak i przez pracownika centrum dystrybucyjnego Przewoźnika w Kownie w poz. 24 (podpisem lub pieczęcią). Nie ulega zatem wątpliwości, że dokument ten potwierdza, iż towary wysłane przez Spółkę w ramach sprzedaży wysyłkowej z Polski zostały dostarczone poza terytorium kraju, a jednocześnie na terytorium innego państwa członkowskiego tj. do magazynu w Kownie.

Dodatkowo, fakt dostarczenia towarów poza terytorium kraju i na terytorium państwa członkowskiego wysłanych przez Spółkę w ramach sprzedaży wysyłkowej z Polski, potwierdza również dokument wymieniony w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego tj. raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego. Raport potwierdza dostawę przesyłek do nabywców końcowych zlokalizowanych na Litwie, Łotwie lub w Estonii tj. poza terytorium kraju.

Tym samym, zdaniem Spółki, będąc w posiadaniu dokumentów wymienionych w punkcie 2 oraz w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka jest w stanie udowodnić, iż dostarczenie towarów wysłanych w ramach sprzedaży wysyłkowej nastąpiło poza terytorium kraju i na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ad c) dostarczenie towarów do kraju ich przeznaczenia

W opinii Spółki dokumentem potwierdzającym, że towary wysłane przez Spółkę w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone zostały do kraju ich przeznaczenia tj. na Litwę, Łotwę lub do Estonii jest raport uzyskany przez Spółkę od Przewoźnika. Raport zawiera bowiem w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy dostawy towarów oraz daty dostawy. Zdaniem Spółki informacja pozwalająca na identyfikację kraju przeznaczenia towarów poprzez dokładny adres dostawy i jego nazwę oraz przez numer zamówienia w powiązaniu z datą dostawy towarów do tych konkretnych nabywców jest wystarczająca celem udowodnienia, że konkretny towar dostarczony został na terytorium kraju jego przeznaczenia. Spółka zauważa, że dla udowodnienia faktu wywozu towarów objętych dostawą za granicę, istotne znaczenie ma treść wymienionych w art. 23 ust. 14 i 15 ustawy o VAT dokumentów, a nie ich liczba (por. wyrok NSA w Warszawie z dnia 9 grudnia 2009 r. sygn. I FSK 1388/08). Tym samym, fakt, że dokument wymieniony w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. raport otrzymany od Przewoźnika, potwierdza zarówno, że towary wysłane w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone zostaną do kraju ich przeznaczenia jak i do ich nabywcy, nie ma wpływu na charakter dowodowy tego dokumentu. Zdaniem Spółki, będąc w posiadaniu dokumentu wymienionego w punkcie 5 opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka jest w stanie udowodnić, iż towary wysłane w ramach sprzedaży wysyłkowej dostarczone są do ich nabywcy, jak i że dostarczone są do kraju ich przeznaczenia.

W konsekwencji należy stwierdzić, ze dokumenty będące w posiadaniu Spółki pozwalają na uznanie dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

Interpretacją indywidualną z dnia 20 lipca 2011 r. tut. Organ uznał stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji dla sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za nieprawidłowe. Organ uznał, że wskazane przez Spółkę dokumenty nie są wystarczające do zastosowania stawki 0% dla dokonywanej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Przedmiotowa interpretacja indywidualna była przedmiotem skargi, złożonej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem z dnia 15.10.2012 r. sygn. III SA/Wa 3161/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretacje indywidualną.

W swoim uzasadnieniu Sąd stwierdził, że redakcja przepisów art. 23 ust. 14 oraz art. 23 ust. 15 ustawy w związku z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej — odczytywana przede wszystkim przy użyciu wykładni systemowej — pozwala na postawienie tezy, że podatnik, który dokonał wyboru opodatkowania w państwie przeznaczenia dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej, ma możliwość, a zarazem powinność, przedłożenia wszystkich dostępnych mu dokumentów, które wskazują łącznie, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia (doszło do dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa przeznaczenia). Należą do nich zarówno dokumenty wskazane wprost w treści art. 23 ust. 14 pkt 1-3 ustawy, jak również dokumenty wymienione, jedynie tytułem przykładu, w treści art. 23 ust. 15 ustawy, o czym świadczy posłużenie się sformułowaniem „w szczególności: korespondencja handlowa z nabywcą w tym zamówienie” (pkt 1 ust. 15 art. 23 ustawy), „dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie realizowane jest w innej formie - w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśniecie zobowiązania (pkt 2 ust. 15 art. 23 ustawy).

Ponadto, Sąd zobowiązał tut. Organ, iż przy ponownym rozpatrywaniu sprawy, wykorzystując treść art. 14h w związku z art. 169 § 1 O.p. i art. 14b § 3 O.p., powinien wezwać Spółkę w celu wyjaśnienia, czy dokument potwierdzający zapłatę za nabyty towar wskazuje, że doszło do odbioru towaru, a co za tym idzie, czy może być uznany za dokument potwierdzający odbiór towaru, o którym mowa w art. 23 ust. 14 pkt 3 ustawy w związku z art. 23 ust. 15 pkt 2 ustawy.

Wypełniając zalecenie Sądu, w dniu 12.03.2013 r. zostało wysłane wezwanie do Spółki, na które w dniu 28.03.2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 października 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 3161/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 23 i art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju należy rozumieć dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W art. 23 ust. 1 ustawy stwierdza się, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie zaś do ust. 2 art. 23 ww. ustawy w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy). Natomiast w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę (art. 23 ust. 4 ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 5 ww. ustawy podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub państw członkowskich, których zawiadomienie dotyczy. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 5, składa się co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać z opcji, o której mowa w ust. 5 (art. 23 ust. 6 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dostarcza i zamierza w przyszłości dokonywać sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na terytorium trzech różnych państw członkowskich (Litwa, Łotwa, Estonia). Jednocześnie podaje, że skorzystał z opcji opodatkowania sprzedaży wysyłkowej na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych towarów. W związku z tą sprzedażą, na rzecz Wnioskodawcy działają dwa podmioty: firma spedytorska, odpowiedzialna za transport towarów oraz spółka logistyczna, która będzie wydawać towar przewoźnikowi.

W pytaniu Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy będzie uprawniony do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia w przypadku, gdy będzie w posiadaniu następujących dokumentów:

kopii faktury dokumentującej dokonaną dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej,
kopii międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR otrzymanego od Przewoźnika:
1. potwierdzonego przez Przewoźnika w poz. 23 (podpisem lub pieczęcią),
2. potwierdzonego przez pracownika centrum dystrybucyjnego Przewoźnika w Kownie - w poz. 24 (podpisem lub pieczęcią),
- gdzie jako nadawca widnieje Spółka Logistyczna (oryginały tych dokumentów są przechowywane przez Spółkę Logistyczną),
szczegółowej listy nadanych przesyłek, z wyszczególnieniem numerów zamówień oraz adresatów, uzyskanej od Spółki Logistycznej w formie pliku elektronicznego,
kopii zestawienia sporządzonego przez Spółkę Logistyczną, podającego liczbę nadanych przesyłek i palet, potwierdzonego podpisami przez pracowników Spółki Logistycznej i Przewoźnika,
raportu uzyskanego od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy,
dokumentów potwierdzających zapłatę za towar przez nabywcę (wyciągi bankowe - w przypadku płatności przelewem, raporty z centrów autoryzacyjno - rozliczeniowych - w przypadku płatności kartą).

Ustawa o podatku VAT nakłada na podatników - chcących opodatkować sprzedaż wysyłkową w państwie przeznaczenia - pewne dodatkowe obowiązki o charakterze sprawozdawczym. Ich dopełnienie ma gwarantować, że dana dostawa wykonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej będzie faktycznie poddana opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia.

Stosownie do art. 23 ust. 14 ustawy, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
kopii faktury dostawy;
dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Z kolei w ust. 15 tego artykułu stwierdza się, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Analizując opisane przez Wnioskodawcę dokumenty, stwierdzić należy, że wśród nich znajduje się kopia faktury dostawy, dokumenty przewozowe otrzymane od Przewoźnika i pozostałe rodzaje dokumentów, które zdaniem Wnioskodawcy powinny łącznie potwierdzać fakt dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia.

Biorąc pod uwagę przepisy, które stosuje się do międzynarodowego transportu drogowego, tj. przepisy Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 ze zm.), z samego dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika przez dostawcę towaru, nie będzie wynikać fakt odbioru towaru przez nabywcę. To właśnie z dokumentów, o których mowa w art. 23 ust. 14 pkt 3 ustawy ma wynikać odbiór towarów poza terytorium kraju. Zatem posiadana przez Wnioskodawcę kopia międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR jest jednym z dokumentów, którymi powinien się okazać Wnioskodawca, aby uznać dostawę towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dokonaną na terytorium państwa przeznaczenia. Kolejne dokumenty, które są w posiadaniu Wnioskodawcy do każdej dostawy towarów to: szczegółowa lista nadanych przesyłek, z wyszczególnieniem numerów zamówień oraz adresatów, uzyskanej od Spółki Logistycznej w formie pliku elektronicznego, kopia zestawienia sporządzonego przez Spółkę Logistyczną, podającego liczbę nadanych przesyłek i palet, potwierdzonego podpisami przez pracowników Spółki Logistycznej i Przewoźnika, raport uzyskany od Przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzającego dostawę przesyłek do nabywców, zawierającego w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy nabywców (tj. adresy dostawy) oraz daty dostawy, oraz dokumenty potwierdzające zapłatę za towar przez nabywcę (wyciągi bankowe - w przypadku płatności przelewem, raporty z centrów autoryzacyjno - rozliczeniowych - w przypadku płatności kartą). Jak wskazuje Wnioskodawca w uzupełnieniu, przesyłki są wysyłane z polskiego magazynu oraz wystawiana jest faktura VAT dokumentująca przedmiotową sprzedaż, dopiero po otrzymaniu całości lub części - w przypadku sprzedaży ratalnej, płatności od nabywców towarów. Oznacza to, że dokonanie płatności za towar jest de facto warunkiem wysłania towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej. Przy czym, w przypadku sprzedaży ratalnej towar jest wysyłany po uregulowaniu pierwszej wpłaty, stanowiącej ok. 20-30% wartości towaru. Pozostała część ceny towaru płatna jest w 12 miesięcznych ratach.

Z treści art. 23 ust. 15 ustawy, w związku z art. 23 ust. 14 ustawy wynika, że dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 14 pkt 1-3 ustawy nie muszą w sposób jednoznaczny potwierdzać, że doszło do dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Ponadto w treści art. 23 ust. 14 pkt 3 ustawy odwołano się ogólnie do dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju — nie wskazując o jaki dokument konkretnie chodzi.

Oceniając wymienione przez Wnioskodawcę dokumenty w kontekście treści art. 23 ust. 14 i 15 ustawy, uznać należy, że takim dokumentem może być również potwierdzenie dokonania zapłaty przez nabywcę za towar otrzymany od dokonującego dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia. Może to być to też dokument POD uzyskany od przewoźnika — w odniesieniu, do którego Spółka w stanie faktycznym sprawy podnosi, że nawet po upływie trzech miesięcy kiedy dokument ten znajduje się na stronie internetowej — ma możliwość jego uzyskania.

Analiza powyższych dokumentów prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca posiada dokumenty, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy. Zebrane dokumenty przez Wnioskodawcę i przedstawione powyżej potwierdzają odbiór towarów przez nabywcę poza terytorium kraju. Potwierdzają one fakt dostarczenia i odbioru towaru przez konkretnego nabywcę. I jak słusznie zauważa Wnioskodawca nie istotna jest forma w jakiej te dokumenty są przekazywane, lecz ich treść a z tej wynika, że konkretny nabywca odebrał towar.

Podsumowując, uznać należy, iż Wnioskodawca jest uprawniony do uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia w przypadku posiadania przedmiotowych dokumentów wymienionych w opisie sprawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji z dnia 20.07.2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin