Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-301/12/13-S/AJ
z 11 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1106/12 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 20 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W okresie od 1994 do 2005 r. Wnioskodawczyni zamieszkiwała na terenie Niemiec. Od 2002 r. Zainteresowana pobierała rentę wdowią po zmarłym mężu narodowości niemieckiej. Wnioskodawczyni wróciła do Polski w lipcu 2005 r. i od tego okresu płaciła zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy. Za powyższe lata Zainteresowana rozliczała podatek składając PIT-36. Po 6 latach, tj. w czerwcu 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała z urzędu finansowego Neubrandeburg (RIA) wnioski do rozliczenia podatku za otrzymywaną rentę wdowią. W wyniku rozliczenia Zainteresowana otrzymała kwotę 3.110 Euro do zapłaty.

Po złożeniu korekt do Urzędu Skarbowego Wnioskodawczyni otrzymała zwrot płaconych zaliczek, a obecnie jest na etapie rozliczania się z urzędem niemieckim.

W związku z nową sytuacją w dniu 4 lutego 2012 r. Zainteresowana wystąpiła z pismem do płatnika – Banku – o nie potrącanie powyższej zaliczki, lecz otrzymała odmowę.

Zainteresowana zwróciła się po raz kolejny z decyzją płatniczą (przetłumaczoną na język polski) oraz z interpretacją podatkową (w podobnej do Wnioskodawczyni sytuacji) z dnia 26 sierpnia 2011 r. Nr ILPB2/415-687/11-4/AJ wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, lecz Zainteresowana otrzymała odpowiedź ze wskazaniem na dostarczenie interpretacji indywidualnej.

W uzupełnieniu z dnia 18 marca 2013 r. Zainteresowana wskazała, iż renta wdowia, którą otrzymuje jest świadczeniem z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego.

Wnioskodawczyni nadmieniła również, że od stycznia 2012 r. płaci zaliczki na podatek dochodowy co m-c do dwóch państw, tj. do Niemiec i Polski. Wnioskodawczyni zwracała się dwukrotnie do Banku, aby wstrzymano Jej potrącenia zaliczki na podatek dochodowy, lecz bez pozytywnego skutku – płaci nadal.

W myśl umowy z dnia 14 maja 2003 roku podpisanej w Berlinie między Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu (Dz. U. z 2005 r., Nr 12 poz. 90), stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy Wnioskodawczyni uważa, że bank nie powinien potrącać Jej zaliczek na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy płatnik winien potrącać Zainteresowanej zaliczkę na podatek z renty wdowiej, którą Wnioskodawczyni rozlicza w Niemczech.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nielogiczne jest aby płatnik zaliczkę potrącał, a organy podatkowe zwracały. Aktualne prawo podatkowe winny znać wszystkie urzędy których praca tego wymaga. Wnioskodawczyni uważa, że płatnik nie powinien potrącać zaliczki na podatek.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 15 czerwca 2012 r. postanowienie nr ILPB2/415-301/12-2/AJ o odmowie wszczęcia postępowania.

W ww. postanowieniu tut. Organ stwierdził, że będące przedmiotem wniosku zagadnienie dotyczy w istocie obowiązków banku (płatnika) i sprowadza się do oceny zasadności jego działań, polegających na potrącaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymywanej przez Zainteresowaną renty wdowiej. Tym samym, ponieważ przedmiotowe zagadnienie dotyczy obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, to uznać należy, iż nie dotyczy ono obowiązków podatkowych Wnioskodawczyni, jako podatnika tego podatku, wobec czego zagadnienie to nie jest Jej indywidualną sprawą podatkową, w rozumieniu przywołanych wcześniej uregulowań ustawy Ordynacja podatkowa.

Pismem z dnia 20 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) Pani złożyła zażalenie na powyższe postanowienie.

W odpowiedzi na zażalenie Strony Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w zażaleniu, stwierdził brak podstaw do uchylenia zaskarżonego postanowienia. Utrzymanie w mocy zaskarżonego rozstrzygnięcia nastąpiło postanowieniem z dnia 16 lipca 2012 r. znak ILPB2/415Z-10/12-2/JWP.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni wniosła w dniu 3 sierpnia 2012 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu pismem z dnia 29 sierpnia 2012 r. nr ILPB2/4160-37/12-2/JWP, udzielił odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 13 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1106/12, w którym uchylił zaskarżone postanowienie i zasądził od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 100 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Dnia 21 stycznia 2012 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 1106/12 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 12 marca 2013 r., nr ILPB2/415-301/12-3/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 12 marca 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 15 marca 2013 r. W dniu 18 marca 2013 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca kwota 40 zł. Natomiast odpowiedź w zakresie pozostałych braków formalnych została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 18 marca 2013 r. (data wpływu 20 marca 2013 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1106/12 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

W myśl art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Ogólną zasadą jest więc opodatkowanie rent uzyskiwanych z Niemiec, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, w kraju miejsca zamieszkania, tj. w Polsce. Wyjątek dotyczy sytuacji, gdy renta jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Przedstawiając stan faktyczny Wnioskodawczyni wskazała, iż otrzymywane przez Nią świadczenie jest rentą wdowią wypłacaną z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w Niemczech.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż otrzymywana przez Wnioskodawczynię renta jako świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W takiej sytuacji płatnik - bank w Polsce nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.