INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.02.2011 r. (data wpływu 21.02.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za eksport dostawy paliw przeznaczonych do celów żeglugowych w przypadku dokonania zgłoszenia celnego (wywozowego) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.02.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za eksport dostawy paliw przeznaczonych do celów żeglugowych w przypadku dokonania zgłoszenia celnego (wywozowego).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi bunkrowania statków w paliwo żeglugowe (czyli oleje opałowe i/lub napędowe przeznaczone do celów żeglugowych). Paliwo dostarczane jest zarówno na statki polskie, jak i statki zarejestrowane w innych krajach zawijające do portów morskich i śródlądowych na terytorium Polski. Dostawy paliw realizowane są przy pomocy bunkierek - małych tankowców (statków morskich) będących w posiadaniu Podatnika.

Głównymi odbiorcami paliwa są jednostki pełnomorskie – statki morskie posiadające numery IMO (International Maritime Organization), uprawiające żeglugę międzynarodową. Ponadto Spółka prowadzi działalność sprzedaży olejów napędowych przeznaczonych do żeglugi uprawianej na wodach przybrzeżnych oraz śródlądowych przez statki, głównie dla armatorów jednostek rybackich, pomocniczych jednostek portowych oraz pchaczy/barek rzecznych.

Podatnik dokumentuje sprzedaż poprzez wystawianie faktur VAT stosując stawki podatku zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11.03.2004 r. z późniejszymi zmianami (dalej: Ustawa).

W szczególności podatnik stosuje stawki 0% VAT w przypadku sprzedaży paliw żeglugowych:

• w eksporcie towarów (art. 41 ust. 4 Ustawy)
• krajowych dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu określonych statków (art. 83 ust. 1 pkt 10 Ustawy).
  
  

Dla właściwego określenia podstawy dla zastosowania stawki VAT 0% oraz dla odpowiedniego udokumentowania sprzedaży Podatnik zobligowany jest do jednoznacznego zakwalifikowania sprzedaży jako eksport lub jako dostawa towaru na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 8) Ustawy za eksport towarów uważa się „potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (…)”.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 8) Ustawy o możliwości zastosowaniu stawki 0% VAT z tytułu eksportu decyduje brzmienie przepisów celnych dotyczących wywozu towarów (procedura wywozu zdefiniowana jest w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego).

Z dniem 1 stycznia 2011 r. w sposób istotny zmieniły się przepisy celne regulujące dostawy zaopatrzenia na statki. Zmiany związane są z wejściem w życie rozporządzenia Komisji Unii Europejskiej Nr 430/2010 zmieniającego rozporządzenie EWG nr 2454/93 ustanawiające przepisy dla wykonywania rozporządzenia Rady EWG nr 2913/03 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. L 125 z 21.05.2010 r.).

Po zmianie art. 786 rozporządzenia EWG nr 2454/93 przyjął nowe brzmienie:

1. Procedura wywozu w rozumieniu art. 161 ust. 1 kodeksu znajduje zastosowanie, gdy towary wspólnotowe mają być wyprowadzone z obszaru celnego Wspólnoty.
2. Formalności dotyczące zgłoszenia wywozowego określone w niniejszym rozdziale znajdują zastosowanie również w przypadkach, gdy:
   (…)
   2. towary wspólnotowe są dostarczane ze zwolnieniem z podatku jako dostawy zaopatrzenia na statki wodne i powietrzne, bez względu na miejsce przeznaczenia statków wodnych i powietrznych.
   
   

Z dniem 1 stycznia 2011 r. również w sposób zasadniczy zmieniło się Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych wymogów, jakie spełniać powinno zgłoszenie celne. Skreślony został m.in. § 10 tego rozporządzenia, z którego uprzednio wynikał obowiązek zgłaszania do procedury wywozu towarów wspólnotowych przeznaczonych na zaopatrzenie statków znajdujących się w polskim porcie i wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym do krajów trzecich. Poprzez wykreślenie § 10 rozporządzenia zaniechano również obowiązku składania przez kapitana statku pisemnego oświadczenia, że statek, na który nabywane są towary (w tym stanowiące zaopatrzenie paliwa żeglugowe) płynie bezpośrednio do portu przeznaczenia położonego w kraju trzecim, lub że statek w ciągu 30 dni od chwili dokonania zaopatrzenia skieruje się do portu przeznaczenia w kraju trzecim.

Z interpretacji wprowadzonych zmian wg informacji z 4 lutego 2011 r. opublikowanej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów wynika, że w konsekwencji dokonania w/w zmian w przepisach celnych Podatnik w chwili dokonywania sprzedaży nie ma już obowiązku dokonywania zgłoszeń celnych w przypadku dostaw swoich towarów wspólnotowych (paliw żeglugowych) przeznaczonych na zaopatrzenie statków znajdujących się w polskim porcie, w tym także wykorzystywanych w ruchu międzynarodowym do krajów trzecich.

Opis zdarzenia przyszłego:

Podatnik zamierza wystawić faktury VAT za sprzedaż swoich towarów (paliw żeglugowych) dostarczanych w portach morskich i śródlądowych położonych na terytorium Polski na jakiekolwiek statki – zarówno polskiej jak i zagranicznej bandery, niezależnie od ich kolejnego portu przeznaczenia lub rejonu pływania, traktując wszystkie takie dostawy jako dostawy na terytorium kraju. Podatnik żadnej z tych dostaw nie zamierza uznawać za eksport towarów, chyba że uzna, iż w danym przypadku jest to dla niego korzystne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawy paliw przeznaczonych do celów żeglugowych (czyli jako zaopatrzenie - paliwa są spalane przez daną jednostkę w trakcie jej eksploatacji) w polskich portach na jakiekolwiek statki dowolnych bander i o dowolnym rejonie pływania tj. zarówno statki pełnomorskie, statki uprawiające żeglugę morską przybrzeżną (np. kutry rybackie), statki portowe (np. holowniki) oraz statki śródlądowe (pchacze, barki pływające po rzekach) mogą być uznane za eksport towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2) Ustawy, jeśli podatnik dokona ich zgłoszenia celnego (wywozowego)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odpowiedź na pytanie brzmi: TAK.

W nawiązaniu do informacji opublikowanej na internetowej stronie Ministerstwa Finansów w dniu 4 lutego 2011 r. Podatnik stoi na stanowisku, że zgłoszenia celne dostaw paliw żeglugowych na jakiekolwiek statki w polskich portach są fakultatywne dla dostawcy i są wyłącznie jego prawem, a nie obowiązkiem.

Zatem jeśli Podatnik w przypadku dostawy paliwa żeglugowego w porcie na terenie kraju dokona formalności zgłoszenia wywozu (zgłoszenia celnego), to może uznać taką dostawę jako eksport w świetle Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...), podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
   (...).
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0 %.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów - rozumie się przez to potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005".
   
   

W myśl art. 41 ust. 6-9 ustawy:

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty Unii Europejskiej.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi bunkrowania statków w paliwo żeglugowe (czyli oleje opałowe i/lub napędowe przeznaczone do celów żeglugowych). Paliwo dostarczane jest zarówno na statki polskie, jak i statki zarejestrowane w innych krajach zawijające do portów morskich i śródlądowych na terytorium Polski. Dostawy paliw realizowane są przy pomocy bunkierek - małych tankowców (statków morskich) będących w posiadaniu Podatnika.

Głównymi odbiorcami paliwa są jednostki pełnomorskie – statki morskie posiadające numery IMO, uprawiające żeglugę międzynarodową. Ponadto Spółka prowadzi działalność sprzedaży olejów napędowych przeznaczonych do żeglugi uprawianej na wodach przybrzeżnych oraz śródlądowych przez statki, głównie dla armatorów jednostek rybackich, pomocniczych jednostek portowych oraz pchaczy/barek rzecznych.

Wątpliwości Spółki dotyczą faktu, czy dostawy paliw przeznaczonych do celów żeglugowych (czyli jako zaopatrzenie - paliwa są spalane przez daną jednostkę w trakcie jej eksploatacji) w polskich portach na jakiekolwiek statki dowolnych bander i o dowolnym rejonie pływania tj. zarówno statki pełnomorskie, statki uprawiające żeglugę morską przybrzeżną (np. kutry rybackie), statki portowe (np. holowniki) oraz statki śródlądowe (pchacze, barki pływające po rzekach) mogą być uznane za eksport towarów, jeśli podatnik dokona ich zgłoszenia celnego (wywozowego).

Odnosząc się do powyższego należy zwrócić uwagę, że w myśl art. 786 ust. 1 Rozporządzenia Komisji Nr 430/2010 z dnia 30 maja 2010 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L z 2010 r. Nr 125, str. 1 z dnia 21.05.2010 r.), procedura wywozu w rozumieniu art. 161 ust. 1 kodeksu znajduje zastosowanie, gdy towary wspólnotowe mają być wyprowadzone z obszaru celnego Wspólnoty.

Zgodnie z art. 786 ust. 2 rozporządzenia, formalności dotyczące zgłoszenia wywozowego określone w niniejszym rozdziale znajdują zastosowanie również w przypadkach, gdy:

1. towary wspólnotowe mają zostać przemieszczone na terytoria lub z terytoriów znajdujących się na obszarze celnym Wspólnoty, na których nie mają zastosowania dyrektywa 2006/112/WE lub dyrektywa 2008/118/WE;
2. towary wspólnotowe są dostarczane ze zwolnieniem z podatku jako dostawy zaopatrzenia na statki wodne i powietrzne, bez względu na miejsce przeznaczenia statków wodnych i powietrznych.
   
   

Z powyższego wynika, że obecnie istnieje możliwość stosowania formalności wywozowych także w przypadku braku procedury wywozu (tj. gdy towary wspólnotowe nie opuszczają obszaru celnego Wspólnoty), tj. gdy towary wspólnotowe są dostarczane ze zwolnieniem od podatku jako dostawy zaopatrzenia na statki wodne i powietrzne, bez względu na miejsce przeznaczenia statków wodnych i powietrznych.

Tym samym skorzystanie z formalności wywozowych jest pozostawione do uznania podmiotu, nie jest zaś jego obowiązkiem.

Zatem w przypadku dokonania tych formalności, dostawa paliwa żeglugowego w polskim porcie na wymienione we wniosku statki (dowolnych bander i o dowolnym rejonie pływania) będzie uznana za eksport towarów opodatkowany 0% stawką podatku od towarów i usług, pod warunkiem posiadania dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty Unii Europejskiej.

Zatem stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.