INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu: 1 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń ubezpieczeniowych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest działaczem sportowym. Swoje obowiązki na rzecz Związku Sportowego wykonuje całkowicie społecznie, tzn. nie jest zatrudniony, jak również nie otrzymuje za swoje działania na rzecz Związku żadnego wynagrodzenia.

Związek chce jednak dokonać pewnej rekompensaty, zabezpieczyć się co najmniej przed skutkami zdarzeń losowych jakie mogą nastąpić w związku z wykonywaniem funkcji społecznych i dlatego jest zainteresowany wprowadzeniem programu ubezpieczeniowego. W tym celu zawarł już umowę z Towarzystwem Ubezpieczeniowym. Oferta Towarzystwa związana jest z inwestowaniem składek w Fundusz Kapitałowy ze składką jednorazową.

Składka dzieli się na część inwestycyjną i część ochronną – ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Wpłata składki ochronnej stanowi gwarancję wypłaty środków pieniężnych po spełnieniu warunków przewidzianych w umowie ubezpieczenia. Część inwestycyjna obciążona jest ryzykiem. Do momentu cesji praw z umowy ubezpieczenia właścicielem środków zgromadzonych na rachunku ubezpieczonego jest Związek. Cesja praw z umowy ubezpieczenia, zgodnie z umową może nastąpić wyłącznie na wniosek Wnioskodawcy w każdym czasie. Nie określono, czy cesja praw nastąpi odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W umowie przewidziano, że składka roczna wynosi umówioną kwotę i będzie przyrastać corocznie o 5% wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy i kiedy powstanie dla Wnioskodawcy przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych ...
2. Czy w razie dokonania pełnej cesji praw i obowiązków z umowy ubezpieczenia powstaje obowiązek podatkowy uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych. Jeśli tak, to jaka jest podstawa opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, skoro kwota składek do zapłacenia może być różna w zależności od czasu, przez który cesjonariusz będzie wykonywał umowę...

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 przedstawione we wniosku. Natomiast w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 1 w dniu 31 października 2011 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie nrILPB2/415-791/11-2/JK.

Zdaniem Wnioskodawcy– w odniesieniu do pytania nr 2 – część inwestycyjna składki stanowi Jego przychód dopiero po dokonaniu cesji praw i obowiązków z umowy ubezpieczenia. Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowany przywołał interpretację indywidualną wydaną przez Ministra finansów w dniu 21 marca 2008 r., nr IPPB2/415-639/07-2/SR. Towarzystwo oferuje zawieranie umów ubezpieczenia w oparciu o Ogólne Warunki Ubezpieczenia na Życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze składką jednorazową X (....). W ramach umowy ubezpieczenia ubezpieczający (Związek), ubezpiecza życie ubezpieczonych (działaczy), w tym celu wpłaca regularne składki ubezpieczeniowe, które z dniem zapłacenia stają się aktywami Towarzystwa. Każda ze składek dzieli się na część ochronną i inwestycyjną. Część ochronna pobierana jest przez Towarzystwo w formie opłaty za ryzyko. Za część inwestycyjną składki nabywane są jednostki uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych, zapisywane na wyodrębnionych dla każdego z ubezpieczonych indywidualnych rachunkach – tutaj Wnioskodawcy. Do czasu dokonania cesji praw albo obowiązków z umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego na ubezpieczonego, prawa do jednostek uczestnictwa ubezpieczonych funduszy kapitałowych przysługują ubezpieczającemu. W drodze umowy cesji ubezpieczający przenoszą na ubezpieczonych prawa do środków zgromadzonych na indywidualnych rachunkach. Forma w jakiej dokonywana jest cesja praw z umowy ubezpieczenia w pełni zależy od ubezpieczającego i ubezpieczonego, nie określono w umowie, czy cesja może nastąpić w formie cesji odpłatnej lub nieodpłatnej – i to zadecyduje o sposobie opodatkowania.

W ocenie Zainteresowanego, obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje, a wobec braku określenia sposobu obliczenia podstawy opodatkowania dla umowy wskazanej w art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych należy stosować odpowiednio przepisy art. 6 ust. 5 tej ustawy. Ustawodawca w art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) enumeratywnie określił czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Sama umowa cesji praw z umowy ubezpieczenia, jako nie wymieniona w katalogu czynności cywilnoprawnych, co do zasady temu podatkowi nie podlega. Jeżeli jednak umowa cesji przyjmie postać jednej z umów wymienionych w powyższym przepisie, np. umowy sprzedaży, to wówczas, jako że umowa sprzedaży została wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) tej ustawy, cesja praw będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności. Z treści art. 510 § 1 K.c. wynika, że czynnością stanowiącą podstawę cesji może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności. Jeśli przelew praw przybierze postać jednej z umów, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, cesja jako forma np. sprzedaży prawa majątkowego będzie podlegała opodatkowaniu tymże podatkiem, jeśli natomiast nie ma formy żadnej z wymienionych w powołanym przepisie umów, a stanowi np. formę potrącenia, przejęcia długu – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż czynności te nie są wymienione w zamkniętym katalogu art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek podatkowy, jak wynika z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży – na kupującym. Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Powołane wyżej przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pozwalają stwierdzić, iż umowa cesji praw z umowy ubezpieczenia, zawarta w formie umowy sprzedaży będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych wg stawki 1% – art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b). Z opisu stanu faktycznego wynika, że nie rozstrzygnięto jeszcze w jaki sposób nastąpi przeniesienie cesji, cesja praw z umowy ubezpieczenia będzie mogła przybrać również formę nieodpłatną (darowizny). Stosownie do art. 888 § 1 K.c. przez umowę darowizny rozumie się zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Oświadczenie darczyńcy, zgodnie z art. 890 Kodeksu cywilnego, powinno być złożone w formie aktu notarialnego, przy czym umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Należy jednak zaznaczyć, iż podatkowi od spadków i darowizn podlega wyłącznie nabycie w drodze darowizny własności rzeczy lub praw majątkowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi w tym przypadku wartość długów albo zobowiązań przejętych przez obdarowanego. Obowiązek podatkowy przy umowie darowizny powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnych, tj. w dniu zawarcia umowy darowizny i stosownie do art. 4 pkt 3 ww. ustawy ciąży na obdarowanym. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 lit b) ustawy stawki podatku od umów darowizny wynoszą przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych – 1%.

W powyższej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 6 ust. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zgodnie z którym, podstawę opodatkowania (bez względu na to, czy umowa została zawarta na czas określony, czy nieokreślony) ustala się zawsze w miarę wykonywania świadczeń, czyli w oparciu o świadczenia faktycznie spełnione, ponieważ powyższy przepis dotyczy czynności cywilnoprawnych wymienionych w ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, czyli m.in. ustanowienia odpłatnego użytkowania.

Zatem jeżeli umowa cesji praw z umowy ubezpieczenia przybierze formę odpłatną (np. umowa kupna-sprzedaży) wówczas czynność taka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zawarta cesja praw z umowy ubezpieczenia w formie nieodpłatnej – umowa darowizny będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów albo zobowiązań darczyńcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   3. (uchylona)
   4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   5. umowy dożywocia,
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
   7. (uchylona)
   8. ustanowienie hipoteki,
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
   11. umowy spółki;
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
   
   

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem, decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Sama umowa cesji praw z umowy ubezpieczenia, jako niewymieniona w katalogu czynności cywilnoprawnych, co do zasady temu podatkowi nie podlega. Jeżeli jednak umowa cesji przyjmie postać jednej z umów wymienionych w powyższym przepisie np. umowy sprzedaży, to wówczas, jako że umowa sprzedaży została wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) tej ustawy, cesja praw będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Instytucję przelewu (cesji) regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego). Przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań, prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności.

Z treści art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Dla rozstrzygnięcia kwestii, czy opisana we wniosku cesja podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych kluczowe znaczenie ma zatem odpowiedź na pytanie, czy dokonany przelew praw przybrał postać jednej z umów, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jeśli tak, cesja jako forma, np. sprzedaży prawa majątkowego, będzie podlegała opodatkowaniu tymże podatkiem, jeśli natomiast nie ma formy żadnej z wymienionych w powołanym przepisie umów, a stanowi np. formę potrącenia, przejęcia długu – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż czynności te nie są wymienione w zamkniętym katalogu art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl cyt. art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Na podstawie art. 535 Kodeksu cywilnego, umową sprzedaży jest umowa, zgodnie z którą sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych sformułowano warunki, które muszą zostać spełnione, aby konkretna czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy podlegała podatkowi.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy określa zakres terytorialny opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z tym przepisem, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obowiązek podatkowy, jak wynika z art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży – na kupującym.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi przy umowie sprzedaży - wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Należy przyjąć, że decydujące znaczenie ma rynkowa wartość rzeczy (prawa) w chwili zawarcia umowy, bez względu na to, kiedy rzecz została kupującemu wydana. Na wysokość obliczonego na tej podstawie podatku nie mają też wpływu późniejsze zdarzenia powodujące wzrost lub obniżenie wartości rynkowej rzeczy. Również bez znaczenia jest przewidywana w chwili zawarcia umowy (ze względu na istniejące okoliczności) zmiana wartości rynkowej rzeczy (wyroki NSA: z dni 17 października 1995 r., SA/Wr 241/95, POP 1996, z. 6, poz. 198 oraz z dnia 2 marca 2000 r., SA/Gd 1538/98, LEX nr 44332).

Powołane wyżej przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pozwalają stwierdzić, iż umowa cesji praw z umowy ubezpieczenia, zawarta w formie umowy sprzedaży będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych wg stawki 1% – art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że cesja praw z umowy ubezpieczenia będzie mogła przybrać również formę nieodpłatną (darowizny).

Stosownie do art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Oświadczenie darczyńcy, zgodnie z art. 890 Kodeksu cywilnego, powinno być złożone w formie aktu notarialnego, przy czym umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Zgodnie z cyt. art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi w tym przypadku wartość długów i ciężarów albo zobowiązań przejętych przez obdarowanego.

Obowiązek podatkowy przy umowie darowizny powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, tj. w dniu zawarcia umowy darowizny i – stosownie do art. 4 pkt 3 ww. ustawy – ciąży na obdarowanym.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 lit b) ustawy stawki podatku od umów darowizny wynoszą przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych – 1%.

Należy ponadto wspomnieć o tym, że jeżeli przedmiotem umowy jest darowizna, z którą nie jest związany żaden dług i ciężar lub zobowiązanie, to opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie będzie miało miejsca. Wynika to stąd, że zabraknie – niezbędnej dla powstania podatku – podstawy opodatkowania.

W powyższej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 6 ust. 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym, jeżeli z treści czynności cywilnoprawnych wynika prawo żądania świadczeń, które nie mogą być oznaczone pod względem wielkości w chwili zawierania umowy, podstawę opodatkowania ustala się w miarę wykonywania świadczeń, ponieważ przepis ten dotyczy czynności cywilnoprawnych wymienionych w ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, czyli m.in. ustanowienia odpłatnego użytkowania oraz odpłatnej służebności.

Reasumując, stwierdzić należy, iż przedmiotowa umowy cesji praw z umowy ubezpieczenia nie mieści się w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Jeżeli jednak rzeczona umowa przybierze formę którejkolwiek z czynności w tymże katalogu wymienionych, wówczas, czynność taka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnej, na zasadach określonych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organu podatkowego, tut. Organ informuje, że wydane ono zostało w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.