INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011r. (data wpływu 16 września 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% dla usług produkcji programów informacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania stawki podatku VAT w wysokości 23% dla usług produkcji programów informacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca współpracuje z T. S.A. jako kierownik produkcji programów informacyjnych. Prowadzi własną działalność gospodarczą i ma podpisaną z T. umowę o dzieło. W ramach tej umowy wykonuje dla T. S.A. „dzieło polegające na kompleksowej organizacji nagrania, rejestracji lub transmisji audycji informacyjnych, których producentem jest T., jako kierownik produkcji programów informacyjnych. Dzieło polega w szczególności na przygotowaniu dokumentów niezbędnych do realizacji programów, nadzorowaniu i rozliczaniu produkcji, w tym kosztów wstępnych, wynikowych, kalkulacji projektów umów, ustalaniu czasu prób, uzyskiwaniu akceptacji służb BHP i p.poż.” (tekst z umowy z T.).

Urząd Statystyczny określił, że usługa ta mieści się w grupowaniu PKWiU 59.11.13.0 „Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo” (kopia w załączeniu).Wystawiając faktury VAT na rzecz T. S.A. za świadczone przez siebie usługi od 1 stycznia 2011 Wnioskodawca stosuje stawkę VAT 23%, natomiast T. sugeruje żeby stosował stawkę 8%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca prosi o indywidualną interpretację o potwierdzeniu prawidłowości stosowania, w stosunku do usług realizowanych na rzecz T. S.A., stawki VAT 23%, którą Wnioskodawca stosuje wystawiając faktury VAT na rzecz T. od 1 stycznia 2011.

Zdaniem Wnioskodawcy, do płacenia podatku VAT 8% są uprawnieni producenci zewnętrzni zajmujący się produkcją programów telewizyjnych na antenę T. Producenci ci dostarczają telewizji gotowy produkt w postaci programu, przenosząc na telewizję prawa majątkowe do danego dzieła. Wnioskodawca osobiście wykonuje dla producenta, którym jest T. pracę w charakterze kierownika produkcji, dzięki czemu powstaje program TV. Uważa, że nie ma podstaw do stosowania obniżonej stawki VAT w stosunku do wykonywanych usług dla T. S.A., dlatego stosuje stawkę 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 164 wymieniono usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi – wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych. W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez podatnika mogą zostać zaklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy. Zauważyć należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia „produkcja programów telewizyjnych”.W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji „programu telewizyjnego”, należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992r. o radiofonii i telewizji (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 43, poz. 226) programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniony, pochodzący od jednego nadawcy. Natomiast pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, o czym stanowi art. 4 pkt 5 tej ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 25 marca 2011r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011, Nr 85, poz. 459), programem (telewizyjnym lub radiowym) jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie.

Natomiast jak wynika z art. 4 pkt 2 ww. ustawy, pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej "katalogiem".

Z okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, iż Wnioskodawca współpracuje z T. S.A. jako kierownik produkcji programów informacyjnych. Prowadzi własną działalność gospodarczą i ma podpisaną z T. umowę o dzieło. W ramach tej umowy wykonuje dla T. S.A. „dzieło polegające na kompleksowej organizacji nagrania, rejestracji lub transmisji audycji informacyjnych, których producentem jest T., jako kierownik produkcji programów informacyjnych. Dzieło polega w szczególności na przygotowaniu dokumentów niezbędnych do realizacji programów, nadzorowaniu i rozliczaniu produkcji, w tym kosztów wstępnych, wynikowych, kalkulacji projektów umów, ustalaniu czasu prób, uzyskiwaniu akceptacji służb BHP i p.poż.”.Urząd Statystyczny określił, że usługa ta mieści się w grupowaniu PKWiU 59.11.13.0 „Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo”.Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy w odniesieniu do usług produkcji programów informacyjnych należy stosować stawkę 23% podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca występuje w roli świadczącego usługę polegającą na produkcji programów informacyjnych, których nabywcą jest T. Zatem Wnioskodawca jest zleceniobiorcą usług produkcji programów informacyjnych i nie świadczy usług związanych z nadawaniem tych produkcji.

Zatem w świetle definicji programu (telewizyjnego lub radiowego) i audycji (telewizyjnej lub radiowej) wynikających z ww. ustawy o radiofonii i telewizji, usługi Podatnika, mieszczące się w grupowaniu 59.11.13.0, polegające na produkcji programów informacyjnych nie będą mieściły się w kategorii programu, przypisanego nadawcom rozpowszechniającym różne produkcje (przekazy) w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie; program informacyjny produkowany przez Wnioskodawcę będzie mieścił się w kategorii audycji.

Jak wynika z ww. załącznika Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług zawierającego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% (poz. 164), opodatkowaniu preferencyjna stawką podatku VAT podlega wyłącznie produkcja programów telewizyjnych (z wyłączeniem usług reklamowych i promocyjnych).

W związku z powyższym usługa polegająca na produkcji programów informacyjnych nie korzysta z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, bowiem efektem prac Wnioskodawcy nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji – Wnioskodawca nie występuje w roli nadawcy tych programów telewizyjnych. W konsekwencji właściwą stawką podatku VAT dla świadczonych usług związanych z produkcją programów informacyjnych jest podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.