INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 22 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma Wnioskodawczyni świadczy między innymi usługi transportu osobowego do Niemiec. Wykorzystuje do transportu tzw. busy 9-osobowe wraz z kierowcą, które w myśl przepisów dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych zaliczane są do samochodów osobowych. Dotychczas firma korzystała z usług leasingu swoich busów, a obecnie zamierza kupić nowy samochód osobowy (BUS 9-osobowy wraz z kierowcą) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie zebranych danych ze świadczonych już usług, zakupiony środek trwały będzie wykorzystywany do transportu osób do Niemiec dwa razy w tygodniu. Jeden przejazd z Polski do Niemiec i z powrotem trwa średnio od 23 do 25 godzin. Bus w tym czasie pokona dystans (w zależności od miejsca docelowego w Niemczech) od 2000 km do 2500 km.

Z uwagi na powyższe, zakupiony samochód w działalności będzie używany bardzo intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Samochody dotychczasowe po roku użytkowania są w bardzo złym stanie technicznym, z nieprzeciętnym stanem przejechanych kilometrów od 200 do 240 tys. km, gdzie inny samochód użytkowany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tylko do jazdy po mieście, w analogicznym okresie pokonał zaledwie 18 tys. km. Takie pojazdy często się psują co jest bardzo uciążliwe, szczególnie w sytuacji, kiedy wynik finansowy zależy od sprawnego świadczenia usług międzynarodowego transportu osób. Tak eksploatowany samochód traci bardzo szybko swoją wartość rynkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie miała prawo skorzystać z przyspieszonej amortyzacji nowego samochodu osobowego (BUS 9-osobowy wraz z kierowcą), za pomocą podwyższenia stawki amortyzacyjnej, przy zastosowaniu współczynnika 1,4...

Zdaniem Wnioskodawczyni, powyższy środek trwały będzie używany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych i ma prawo skorzystać z przyspieszonej amortyzacji za pomocą podwyższenia stawki amortyzacyjnej o współczynnik 1,4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust.1 cytowanej ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z zasadą określoną w art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Jednakże w szczególnych, przewidzianych w ustawie przypadkach, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacji z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych.

Przepis art. 22i ust. 2 powołanej ustawy określa, iż podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

1. dla budynków i budowli używanych w warunkach:
   1. pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
   2. złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4;
2. dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4;
3. dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej "Klasyfikacją", poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
   
   

W myśl art. 22i ust. 3 ww. ustawy, w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa przesłanek, jakie winny być spełnione, by zasadnym stało się uznanie, że środki trwałe wskazane w art. 22i ust. 2 (w tym środki transportu) używane są bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych.

W Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, samochody osobowe zaliczane zostały do rodzaju 741 Klasyfikacji Środków Trwałych, a podstawowa stawka amortyzacyjna dla tych samochodów wynosi 20%.

W objaśnieniach nr 3 do powyższego załącznika nr 1 określono definicję środków trwałych, w tym środków transportu, wymagających szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy. Stosownie do tej definicji są to te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Wnioskodawczyni w opisie zdarzenia przyszłego wskazała, iż zakupiony samochód osobowy (bus) będzie w prowadzonej działalności w zakresie transportu drogowego osób wykorzystywany bardzo intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni będzie miała prawo skorzystać z przyspieszonej amortyzacji nowego samochodu osobowego, za pomocą podwyższenia stawki amortyzacyjnej, przy zastosowaniu współczynnika 1,4.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.