INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na naprawie samochodów. Sprzedaż jest dokonywana głównie na rzecz firm i dokumentowana poprzez wystawienie faktur VAT. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła w żadnym roku obowiązującego limitu, dlatego też Wnioskodawca nie miał obowiązku zakupu ani instalacji kasy rejestrującej.

Posiadane przez Wnioskodawcę faktury zakupowe dokumentują nabycie części samochodowych, które w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ewidencjonowane są w kolumnie 10 (towary handlowe). Na fakturze sprzedaży Podatnik w pozycji 1 wykazuje wartość usługi naprawy natomiast w pozycji 2 wartość sprzedanych części do pojazdów samochodowych jakie zostały wykorzystane do naprawy wraz z marżą. Podatnik nie magazynuje części samochodowych, jedynie dla podwyższenia standardu obsługi, używa ich jako materiał do wykonania usługi. Zakupione części wykorzystywane do naprawy samochodów stanowią integralną część wykonania usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej (świadczenie usług z wykorzystaniem do napraw części samochodowych), Wnioskodawca był zobowiązany do zakupu i zainstalowania kasy fiskalnej wcześniej, zgodnie z § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 roku w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, z uwagi na sposób ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zakupionych części jako towar handlowy i wykazanie ich również w fakturze sprzedaży w osobnej pozycji jako sprzedaż części do usługi wraz z narzuconą marżą przy zaznaczeniu, że powyższe spowodowane było błędnym wykazaniem tego w księdze przychodów i rozchodów gdyż wyżej wymienione części stanowią integralną część usługi i nie są sprzedawane odrębnie bez świadczenia usługi naprawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż prowadzi działalność usługową a nie handlową (nie sprzedaje części osobno tylko wraz z usługą mimo nieprecyzyjnego przedstawienia tego w księdze przychodów i rozchodów z uwagi na fakt, że Wnioskodawca powinien wystawiać fakturę za usługę naprawy a zakupione części nie traktować jako towar handlowy tylko wszystko ewidencjować pod jedną pozycją sprzedaży), nie był zobowiązany do posiadania kasy fiskalnej do momentu przekroczenia limitu zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 930).

Stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 2 wymienionego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zwolnienie, o którym powyżej mowa, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 6).

Natomiast z § 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wynika, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie: części do silników (PKWiU 28.11.4), silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1), nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1), przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2), części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0), części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0), silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3).

Z kolei w rozporządzeniu z dnia 23 grudnia 2009 r. powyższy przepis brzmiał następująco: zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie: silników spalinowych tłokowych, wewnętrznego spalania, typu stosowanego w pojazdach mechanicznych (PKWiU 34.10.1), nadwozi do pojazdów mechanicznych, przyczep i naczep (PKWiU 34.2), części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych i ich silników (PKWiU 34.3).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na naprawie samochodów. Sprzedaż jest dokonywana głównie na rzecz firm i dokumentowana poprzez wystawienie faktur VAT. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie przekroczyła w żadnym roku obowiązującego limitu, dlatego też Wnioskodawca nie miał obowiązku zakupu ani instalacji kasy rejestrującej.

Posiadane przez Wnioskodawcę faktury zakupowe dokumentują nabycie części samochodowych, które w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ewidencjonowane są w kolumnie 10 (towary handlowe). Na fakturze sprzedaży Podatnik w pozycji 1 wykazuje wartość usługi naprawy natomiast w pozycji 2 wartość sprzedanych części do pojazdów samochodowych jakie zostały wykorzystane do naprawy wraz z marżą. Podatnik nie magazynuje części samochodowych, jedynie dla podwyższenia standardu obsługi, używa ich jako materiał do wykonania usługi. Zakupione części wykorzystywane do naprawy samochodów stanowią integralną część wykonania usługi.

W opinii Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż prowadzi działalność usługową a nie handlową (nie sprzedaje części osobno tylko wraz z usługą mimo nieprecyzyjnego przedstawienia tego w księdze przychodów i rozchodów ponieważ Wnioskodawca powinien wystawiać fakturę za usługę naprawy a zakupione części nie traktować jako towar handlowy tylko wszystko ewidencjować pod jedną pozycją sprzedaży), nie był zobowiązany do posiadania kasy fiskalnej do momentu przekroczenia limitu zwolnienia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, iż powołany przepis § 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, nie ma w rozpatrywanym przypadku zastosowania, gdyż zwolnień od obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów tylko przy dostawie wymienionych w nim towarów, a nie przy świadczeniu usług.

Natomiast, jak wskazał Wnioskodawca, zakupione części wykorzystywane do naprawy samochodów stanowią integralną część usługi i nie są sprzedawane odrębnie bez świadczenia usługi naprawy, zatem nie można uznać, iż Zainteresowany dokonał odrębnie dostaw poszczególnych części samochodowych potrzebnych do wykonania tej usługi.

Reasumując, do momentu przekroczenia kwoty obrotu z tytułu świadczonych usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy w wysokości 40.000 zł, jeżeli nie jest dokonywana odrębnie sprzedaż części samochodowych wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzeń, to prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług naprawy samochodów, Zainteresowany może korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Należy jednak podkreślić, iż faktury sprzedaży wystawione przez Wnioskodawcę sporządzone były nieprawidłowo, bowiem dokonując świadczenia kompleksowej usługi tj. naprawy samochodów, Zainteresowany na fakturze VAT nie mógł wyszczególniać poszczególnych części samochodowych zużytych do jej wykonania.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.