UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie obowiązków płatnika w przypadku braku możliwości potrącenia zaliczki na podatek dochodowy w związku z brakiem wypłat na rzecz byłego pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 11 lipca 2012 r. Spółka podpisała porozumienie dotyczące rozwiązania stosunku pracy z prezesem zarządu/dyrektorem zarządzającym. W myśl tego porozumienia Spółka zobowiązała się (po zakończeniu umowy leasingu) odsprzedać byłemu pracownikowi samochód służbowy (Opel Insignia), który użytkował do celów służbowych w czasie trwania stosunku pracy. Przyrzeczona umowa sprzedaży samochodu ma być zawarta najpóźniej do dnia 31 grudnia 2012 r.

W porozumieniu ustalona została cena sprzedaży samochodu i jest to równowartość ostatniej raty wykupowej, tj. 11.743,47zł brutto. W związku z faktem, że ustalona cena znacznie odbiega od ceny rynkowej (wycena biegłego rzeczoznawcy samochodowego z dnia 8 listopada 2012 r. wynosi: 60.300,00 zł brutto) różnica 48.556,53 zł zostanie potraktowana jako świadczenie częściowo odpłatne (zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) ze stosunku pracy i będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z porozumieniem stosunek pracy ustał 31 października 2012 r. W dniu 31 października zostało wypłacone ostatnie wynagrodzenie ze stosunku pracy, a 8 listopada 2012 r. odprawa, która była ostatnim świadczeniem pieniężnym wypłaconym na rzecz byłego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychód wynikający z różnicy między ceną ustaloną w porozumieniu a ceną rynkową należy potraktować jako przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1?
2. Czy w przypadku niemożności dokonania potrącenia zaliczki podatku dochodowego wynikającego z braku jakichkolwiek wypłat pieniężnych na rzecz byłego pracownika, pracodawca nie pobiera (bo nie ma z czego) i nie wpłaca zaliczki podatku dochodowego do właściwego urzędu skarbowego tylko wykazuje wielkość tego przychodu na deklaracji PIT-11 za rok podatkowy 2012 i podatnik sam dokonuje rozliczenia (zapłaty) w swoim zeznaniu rocznym?
   
   

Ad. 1. Zdaniem Spółki, jest to przychód ze stosunku pracy, ponieważ korzystna dla podatnika sprzedaż samochodu została uregulowana w porozumieniu dotyczącym rozwiązania stosunku pracy. Poza tym do sprzedaży na preferencyjnych warunkach dochodzi tylko dlatego, że jest to były pracownik Spółki a osoba, która wcześniej nie byłaby w stosunku pracy ze Spółką nie mogłaby kupić na takich warunkach samochodu. Dlatego też Spółka uważa, że przychód ten należy potraktować jako przychód ze stosunku pracy.

Ad. 2. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, „zakłady pracy” są zobowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskały od tych zakładów przychody ze stosunku pracy. Jak stanowi art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy są zobowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę, przekazać na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, iż płatnik (Spółka) jest zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki. Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był zobowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od byłego pracownika, z którym nie łączy go już żaden stosunek prawny. Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów ustawy.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretację Ministra Finansów z dnia 8 czerwca 2012 r. znak: DD3/033/140/1MD/10/PK-424

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w przypadku braku możliwości potrącenia zaliczki na podatek dochodowy w związku z brakiem wypłat na rzecz byłego pracownika. (pytanie ozn. nr 2). W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym skutków podatkowych sprzedaży samochodu służbowego na preferencyjnych warunkach, wydano interpretację znak: IBPB II/1/415-1091/12/BJ.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 powołanej ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (PIT-11).

Z wniosku wynika, iż w dniu 11 lipca 2012 r. Spółka podpisała porozumienie dotyczące rozwiązania stosunku pracy z prezesem zarządu/dyrektorem zarządzającym. W myśl tego porozumienia Spółka zobowiązała się (po zakończeniu umowy leasingu) odsprzedać byłemu pracownikowi samochód służbowy, który użytkował do celów służbowych w czasie trwania stosunku pracy, za cenę znacznie odbiegającą od ceny rynkowej. Zgodnie z porozumieniem stosunek pracy ustał 31 października 2012 r. W dniu 31 października zostało wypłacone ostatnie wynagrodzenie ze stosunku pracy, a 8 listopada 2012 r. odprawa, która była ostatnim świadczeniem pieniężnym wypłaconym na rzecz byłego pracownika.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż w przypadku powstania przychodu w postaci nieodpłatnych świadczeń czy też świadczeń częściowo odpłatnych w sytuacji, gdy płatnik oprócz wskazanego świadczenia nie przekazuje dochodu w formie pieniężnej - płatnik zobowiązany będzie wykazać w rocznej informacji PIT-11 jedynie wartość przychodu, a były pracownik będzie obowiązany uwzględnić go w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek. W takiej sytuacji płatnik nie będzie zobowiązany do odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, gdyż nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki.

Z powołanych wyżej przepisów art. 31, 38 i 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednoznacznie, iż płatnik jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki od osób, które uzyskują od niego m. in. dochody ze stosunku pracy. Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od pracownika. Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy tej ustawy nie obligują także podatnika do wpłacenia stosownej zaliczki na podatek swojemu płatnikowi.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej zauważa się, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.