Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-616/12/BW
z 21 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2012r. (data wpływu 22 czerwca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 września 2012r. (data wpływu 17 września 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie samochodu ciężarowego w sytuacji przerobienia tego samochodu na samochód osobowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2012r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 września 2012r. (data wpływu 17 września 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie samochodu ciężarowego w sytuacji przerobienia tego samochodu na samochód osobowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 16 października 2009 roku Wnioskodawca nabył nowy samochód ciężarowy Mazda 5 za kwotę 91.400 brutto, w tym 16.481,97 VAT. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, prowadzonej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Wnioskodawca był i nadal jest czynnym podatnikiem VAT. Samochód zgodnie z kartą pojazdu oraz pozycją 50 świadectwa homologacji jest samochodem ciężarowym. Na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, naliczony na fakturze podatek VAT został odliczony w całości. Wnioskodawca nie występował o dodatkowe badanie techniczne w stacji kontroli pojazdów, z uwagi na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnoty Europejskiej (TSWE) z dnia 22 grudnia 2008 roku w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o. dotyczący interpretacji przepisów Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG, z którego wynikało, iż zapis w świadectwie homologacji, że samochód jest ciężarowy - uprawnia do odliczania podatku VAT bez konieczności występowania o dodatkowe badania w stacji diagnostycznej.

Wnioskodawca zamierza w zakupionym samochodzie zdemontować kratkę i przekwalifikować zakupiony samochód na osobowy. Samochód ten nadal będzie wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W piśmie z dnia 13 września 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż samochód będący przedmiotem zapytania, od dnia zakupu był i jest wykorzystywany wyłącznie do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Po przeróbce jego przeznaczenie nie ulegnie zmianie, będzie on również używany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej powyżej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego VAT od zakupionego samochodu ciężarowego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, - w okresie od wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 roku w przypadku nabycia samochodu osobowego oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze, nie więcej niż 6.000,00 zł, z zastrzeżeniem ust. 2. W ust. 2 wskazano wymagania, które powinien spełnić samochód, aby mógł być uznany za ciężarowy. Spełnienie wymagań określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16.12.2010, Dz. U. 247, poz. 1652). Jeżeli w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, wprowadzono zmiany w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego (art. 3 ust. 4). W związku z powyższym, ponieważ w odniesieniu do samochodu, o którym mowa, Wnioskodawca nie występował o wydanie przez okręgową stację kontroli pojazdów zaświadczenia potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych, nie jest zobowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie samochodu.

W podobnych sytuacjach wydano poniższe indywidualne interpretacje podatkowe: Sygnatura IPPP3/443-1486/11-2/SM z dnia 10 lutego 2012 roku oraz Sygnatura IPTPP2/443-94/11-6/IR z dnia 4 sierpnia 2011 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przypadki ograniczenia bądź wyłączenia prawa do odliczenia w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. zawierały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego na gruncie obecnie obowiązujących przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, reguluje art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (czyli od dnia 1 stycznia 2011r.) do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Jeżeli w pojeździe dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, wprowadzono zmiany w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego (art. 3 ust. 4).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w dniu 16 października 2009r. nabył nowy samochód ciężarowy. Samochód zgodnie z kartą pojazdu oraz pozycją 50 świadectwa homologacji jest samochodem ciężarowym. Na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, naliczony na fakturze podatek VAT został odliczony w całości. Wnioskodawca nie występował o dodatkowe badanie techniczne w stacji kontroli pojazdów, z uwagi na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnoty Europejskiej (TSWE) z dnia 22 grudnia 2008 roku w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o. dotyczący interpretacji przepisów Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG, z którego wynikało, iż zapis w świadectwie homologacji, że samochód jest ciężarowy - uprawnia do odliczania podatku VAT bez konieczności występowania o dodatkowe badania w stacji diagnostycznej.

Wnioskodawca wskazał, że był i nadal jest czynnym podatnikiem VAT i że samochód będący przedmiotem zapytania, od dnia zakupu był i jest wykorzystywany wyłącznie do działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Po przeróbce jego przeznaczenie nie ulegnie zmianie, będzie on również używany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w opisanym stanie faktycznym, w związku z planowaną przeróbką przedmiotowego samochodu z ciężarowego na osobowy będzie zobowiązany do skorygowania kwoty podatku VAT naliczonego odliczonego od zakupionego samochodu ciężarowego.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy zauważyć, że przepis art. 3 cytowanej ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. nie formułuje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w sytuacji jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać bowiem trzeba, że treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Zatem należy przyjąć, że przepisy te nie mają zastosowania do pojazdu samochodowego, dla którego ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca dokona zmiany rodzaju przedmiotowego samochodu, to przekwalifikowanie takie nie będzie wywoływało skutków odnośnie wcześniej dokonanego odliczenia, jeżeli Wnioskodawca dysponuje stosownymi dokumentami, które w momencie zakupu uprawniały do odliczenia podatku naliczonego, a ponadto występował i występuje związek pomiędzy tym zakupem, a sprzedażą opodatkowaną.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż w opisanym stanie faktycznym, w związku z planowanym dokonaniem zmian w samochodzie ciężarowym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego przy nabyciu tego samochodu.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważa się, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga zasadności odliczenia całego podatku naliczonego przy zakupie opisanego we wniosku samochodu, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Ponadto, tut. organ pragnie zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Stąd też załączone do przedmiotowego wniosku dokumenty nie mogły zostać przez tut. organ zweryfikowane ani ocenione.

Należy także wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.