Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1250/12/DM
z 3 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 11 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku konieczności opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników spółki komandytowej z tytułu czynności wykonywanych przez komplementariusza – jest nieprawidłowe,
• opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego przez komplementariusza na podstawie umowy cywilnoprawnej o zarządzanie i prowadzenie spraw – jest prawidłowe.
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania czynności wykonywanych przez komplementariusza spółki komandytowej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - czynny podatnik podatku od towarów i usług - będący spółką kapitałową (spółka z ograniczona odpowiedzialnością), zawarł z osobami fizycznymi umowę spółki komandytowej. W spółce komandytowej, na mocy umowy Wnioskodawca posiada status komplementariusza. Zgodnie z postanowieniami umowy spółki komandytowej do reprezentacji i prowadzenia spraw spółki ma prawo i obowiązek wyłącznie komplementariusz. Z umowy wynika również, iż Wnioskodawcy jako komplementariuszowi przysługiwać będzie zwrot kosztów poniesionych w związku z prowadzeniem spraw spółki komandytowej oraz wynagrodzenie z tytułu reprezentacji i prowadzenia spraw spółki na zasadach i w wysokości określonej uchwałą Zgromadzenia Wspólników spółki komandytowej. Ponadto Spółka, na podstawie umowy spółki komandytowej, uczestniczy w zysku w procencie określonym umową, przy czym zysk ten pomniejszany będzie o pobrane w danym roku obrotowym łącznie wynagrodzenie z tytułu reprezentacji i prowadzenia spraw spółki komandytowej. Wspólnicy spółki komandytowej (w tym Wnioskodawca) rozważają dwa warianty uregulowania zasad reprezentacji i prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz wynagrodzenia należnego z tego tytułu:

Wariant 1 - określenie na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki Komandytowej zasad zwrotu kosztów poniesionych przez komplementariusza z tytułu reprezentacji i prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz ustalenia wysokości wynagrodzenia za reprezentację i prowadzenie spraw komplementariusza, jak również terminów jego wypłaty.

Wariant 2 - zawarcie umowy cywilnoprawnej o zarządzanie i prowadzenie spraw, która określałaby szczegółowe zasady reprezentacji i prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz kwotowe wynagrodzenie za czynności zarządcy określone w tej umowie, płatne w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, gdy Zgromadzenie Wspólników spółki komandytowej na podstawie stosownej uchwały ustali wynagrodzenie dla komplementariusza z tytułu pełnionych przez niego na rzecz tej spółki funkcji, wynagrodzenie to stanowić będzie wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, a w konsekwencji będzie obligowało Wnioskodawcę do wystawienia faktury VAT?
2. Czy w przypadku, gdy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od spółki komandytowej, za czynności reprezentacji i prowadzenia jej spraw, będzie ustalone w oparciu umowę cywilnoprawną o zarządzanie i prowadzenie spraw, należy traktować takie wynagrodzenie jako należność za wykonywaną usługę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i dokumentowaną w okresach rozliczeniowych fakturami VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wariantu pierwszego wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy, jako komplementariuszowi spółki komandytowej na podstawie umowy spółki komandytowej i stosownej uchwały Zgromadzenia Wspólników spółki komandytowej, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczenie przez niego usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Za powyższym stanowiskiem przemawia fakt, iż wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie związane z pełnieniem przez niego roli komplementariusza w spółce osobowej, a prowadzenie spraw spółki osobowej przez komplementariusza wynika wprost z przepisów art. 117 i art. 121 ustawy Kodeks spółek handlowych (dalej Ksh), bowiem umowa spółki komandytowej przewiduje, iż do reprezentacji i prowadzenia spraw ma prawo i obowiązek wyłącznie komplementariusz. Należy zwrócić również uwagę, iż przyznanie wynagrodzenia komplementariuszowi spółki komandytowej ma swoje pośrednie umocowanie w przepisach Ksh. Co prawda przepisy dotyczące spółek komandytowych nie zawierają bezpośredniego unormowania kwestii wynagrodzenia komplementariusza za prowadzenie spraw spółki, jednakże na mocy art. 103 Ksh zastosowanie mają przepisy dotyczące spółki jawnej. Z art. 46 Ksh wynika, iż co do zasady, wspólnikowi nie przysługuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki, jednakże stosowanie tego zapisu jest wyłączone przez art. 37 § 1 Ksh w sytuacji gdy tak stanowi umowa Spółki.

W przypadku wariantu drugiego, zdaniem Wnioskodawcy, wystąpiłyby odmienne konsekwencje w zakresie kwalifikacji wynagrodzenia na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na zawarcie umowy o zarządzanie, spółka komandytowa oraz Wnioskodawca będą występować w tym zakresie jako dwa odrębne podmioty (podatnicy), z których jeden świadczy usługi zarządzania, drugi zaś (spółka komandytowa) jest ich beneficjentem. Uznać zatem należy, iż wystąpiłby stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a z uwagi na określenie wynagrodzenia za wykonanie usługi, mielibyśmy do czynienia z odpłatną usługą podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ usługa taka nie korzystałaby ze zwolnienia bądź preferencyjnej stawki VAT, podlegałaby opodatkowaniu według stawki 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od Spółki komandytowej, za czynności reprezentacji i prowadzenia jej spraw, będzie ustalone w oparciu umowę cywilnoprawną o zarządzanie i prowadzenie spraw, wynagrodzenie to stanowiłoby należność za wykonywaną usługę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem według stawki 23% i na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek wystawiania faktur VAT w okresach rozliczeniowych wynikających z umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie braku konieczności opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników spółki komandytowej z tytułu czynności wykonywanych przez komplementariusza,
  
• prawidłowe w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego przez komplementariusza na podstawie umowy cywilnoprawnej o zarządzanie i prowadzenie spraw.
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zaznaczyć należy, iż czynności wymienione w art. 5 ww. ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług pod warunkiem, że wykonywane są przez podatnika. Definicja podatnika zawarta jest w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wyżej przedstawiona, szeroka definicja działalności gospodarczej, została zawężona m.in. przepisem art. 15 ust. 3 ww. ustawy, zgodnie z którym za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Wskazać należy, iż w art. 13 pkt 7 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione są odpowiednio:

• w pkt 7 przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
  
• w pkt 9 przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
  

Powyższe wyjątki dotyczą wyłącznie osób fizycznych. Ponieważ wyjątki należy interpretować ściśle, zatem niedopuszczalne jest zastosowanie analogii dotyczącej rozciągnięcia ww. wyłączenia również na osoby prawne czy też jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę spółki komandytowej, zgodnie z postanowieniami której do reprezentacji i prowadzenia spraw spółki ma prawo i obowiązek wyłącznie komplementariusz. Z umowy wynika również, iż Wnioskodawcy jako komplementariuszowi przysługiwać będzie zwrot kosztów poniesionych w związku z prowadzeniem spraw spółki komandytowej oraz wynagrodzenie z tytułu reprezentacji i prowadzenia spraw spółki na zasadach i w wysokości określonej uchwałą Zgromadzenia Wspólników spółki komandytowej. Wspólnicy spółki rozważają dwa warianty uregulowania zasad reprezentacji i prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz wynagrodzenia, tj. określenie na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki Komandytowej zasad zwrotu kosztów poniesionych przez komplementariusza z tytułu reprezentacji i prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz ustalenia wysokości wynagrodzenia i terminów jego wypłaty, bądź zawarcie umowy cywilnoprawnej o zarządzanie i prowadzenie spraw, która określałaby szczegółowe zasady reprezentacji i prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz kwotowe wynagrodzenie za czynności zarządcy określone w tej umowie, płatne w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest komplementariuszem spółki komandytowej. Zatem do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia, czy powyższy fakt powoduje, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, nie są wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą, lecz realizowaniem uprawnień właścicielskich.

Zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 Ksh). Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 Ksh). Komplementariusz jest zatem co do zasady przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki. Przepis art. 103 Ksh stanowi, iż w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 Ksh, zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Zgodnie natomiast z przepisem art. 46 Ksh za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Jak wyżej wskazano Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie Ksh stanowi, iż z tytułu realizacji powyższego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. W przedmiotowej sprawie, zgodnie z uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółki Komandytowej (wariant 1), bądź na mocy zawartej „umowy cywilnoprawnej o zarządzanie i prowadzenie spraw” (wariant 2), Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie „z tytułu pełnionych przez niego na rzecz tej spółki funkcji, tj. z tytułu reprezentacji i prowadzenia spraw spółki. Z powyższego wynika, że istnieje bezsprzeczny związek pomiędzy wykonywanymi usługami, a otrzymywanym przez komplementariusza (Wnioskodawcę ) wynagrodzeniem. Zatem w przedmiotowej sprawie relacje pomiędzy spółką komandytową a Wnioskodawcą, wykroczą poza zwykłe relacje spółka – wspólnik, uregulowane w Kodeksie spółek handlowych. W związku z powyższym, zasadne jest uznanie, iż strony będzie łączył stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez Wnioskodawcę zobowiązania do prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz z zobowiązania się przez spółkę komandytową do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wykonywanych przez Niego usług.

Zgodnie z art. 31 § 1 Ksh wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika). Powyższe oznacza, iż komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 102 Ksh), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności Ksh stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej.

Wskazanie na powyższe jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 Trybunał orzekł, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W pierwszej kolejności Trybunał stwierdził, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Po analizie stanu faktycznego, Trybunał stwierdził, że oddział nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z działalnością instytucji kredytowej, takiego jak na przykład ryzyko niespłacenia kredytu przez klienta. Ryzyko to ponosi bank jako osoba prawna i z tego powodu podlega kontroli stabilności finansowej i wypłacalności w państwie członkowskim swego pochodzenia.

Zatem również w orzecznictwie TSUE kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego prowadzonej działalności jest istotnym czynnikiem branym pod uwagę jeżeli istnieją wątpliwości co do prowadzenia działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej przez jej komplementariusza, tj. Wnioskodawcę (spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością), są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem wbrew opinii wyrażonej we wniosku, w zdarzeniu opisanym jako wariant 1, wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy jako komplementariuszowi spółki komandytowej na podstawie umowy spółki komandytowej i stosownej uchwały Zgromadzenia Wspólników spółki komandytowej, będzie stanowić wynagrodzenie za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności te będą podlegały opodatkowaniu przy zastosowaniu 23% stawki podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegać będą także czynności w zakresie reprezentacji i prowadzenia spraw spółki świadczone w oparciu o umowę cywilnoprawną o zarządzanie i prowadzenie spraw, z tytułu których Wnioskodawca uzyskiwać będzie określone w niej wynagrodzenie (wariant 2). Również w tym przypadku zastosowanie znajdzie podstawowa, 23% stawka podatku, ponieważ – jak słusznie wskazano we wniosku – „usługa taka nie korzystałaby ze zwolnienia bądź preferencyjnej stawki VAT”.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z powołanej regulacji wynika, iż co do zasady, podatnicy podatku od towarów i usług dla udokumentowania wykonywanych czynności opodatkowanych wystawiają faktury VAT.

Skoro, jak wskazano powyżej - zarówno w przypadku wariant 1, jak i wariantu 2 - wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę będącego komplementariuszem z tytułu prowadzenia czynności w spółce komandytowej stanowić będzie wynagrodzenie za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji stwierdzić należy, że czynności te powinny być przez Wnioskodawcę dokumentowane fakturą VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.