INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749)oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 sierpnia 2012r. (data wpływu 10 sierpnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podpisu dokumentu dostawy w obrocie wyrobami węglowymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie podpisu dokumentu dostawy w obrocie wyrobami węglowymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust 2.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3 a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Wnioskodawca posiadający status pośredniczącego podmiotu węglowego dokonuje zakupu węgla od kopalni, koksowni lub w składzie węglowym. Nabyty wyrób węglowy następnie sprzedaje dalszemu pośrednikowi, który także posiada status pośredniczącego podmiotu węglowego. Wnioskodawca wydaje do każdej przesyłki wyrobów węglowych dokument dostawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w dokumencie dostawy stanowiącym załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy należy w rubrykach 7, 8 ,13 i 14 podpisywać się czytelnie, czy wystarczy podpis nieczytelny lub parafa, ewentualnie z dodatkową pieczęcią imienną...

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji sprzedaży wyrobów węglowych dokonywanych przez Wnioskodawcę (jako pośredniczącego podmiotu węglowego) na rzecz innego podmiotu pośredniczącego dla zachowania warunków zwolnienia wymagane jest złożenie w rubrykach 7, 8, 13, i 14 dokumentu dostawy podpisu, parafy, faksymilii lub pieczątki imiennej. Pojęcie podpis, zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN oznacza imię i nazwisko, rzadziej godło, inicjały, napisane własnoręcznie przez kogoś. W tym kontekście, faktycznie można mieć wątpliwości co do tego czy umieszczenie pieczęci imiennej osoby uprawnionej do wystawienia dokumentu oraz tzw. parafki przy tej pieczęci jest podpisem w rozumieniu powołanego w pytaniu o interpretację przepisu. Zdaniem Wnioskodawcy wymaganie podpisania dokumentu dostawy przez poszczególne podmiot, nie wymaga zachowania jakiejś szczególnej formy. Istotne jest to, by napisany znak stwarzał w stosunku do osób trzecich pewność, że podpisujący chciał się podpisać.

W związku z powyższym, podpisem jest znak napisany, który w sposób jednoznaczny wskazuje osobę podpisującą. Pieczęć imienna osoby składającej podpis lub faksymila, może również spełnić tę funkcję. Zdaniem Wnioskodawcy, wprowadzona w ustawie o podatku akcyzowym, regulacja zobowiązująca sprzedawców wyrobów węglowych zwolnionych z obowiązku zapłaty akcyzy do sporządzania oraz podpisywania dokumentów dostawy w dowolnej formie stanowią wystarczający środek zabezpieczający dochody budżetu państwa z tytułu zapłaty akcyzy oraz skuteczny instrument zapobiegający nadużyciom. Dlatego też podpisy osób uczestniczących w obrocie wyrobami węglowymi powinny umożliwiać tylko ich identyfikację . Odnosząc się do kwestii podpisów Wnioskodawca, powołuje się na pismo Dyrektora Izby Celnej z dnia 05 lipca 2012 roku w którym na zapytanie izby gospodarczej nr 18 Dyrektor Izby Celnej w Katowicach stwierdza, że nie ma żadnych wymogów formalnych dotyczących składanych potwierdzeń podpisów w polach 7,8,13 i 14 dokumentu dostawy.

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Wnioskodawcy podpis oznacza podpis lub każdy inny znak lub pieczęć złożony w sposób umożliwiający identyfikację osoby składającej oświadczenie. Za podpis składającego na dokumencie dostawy można uznać każdy napisany znak graficzny określonej osoby lub jej pieczęć który powinien indywidualizować tę osobę. Należą do nich, między innymi podpis nazwiskiem, parafa, pieczątka imienna lub faksymila. Tym samym w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych przez Wnioskodawcę będącym pośredniczącym podmiotem węglowym na rzecz innego pośredniczącego podmiotu węglowego dla zachowania warunków zwolnienia z akcyzy wyrobów węglowych nie jest wymagane składanie przez Wnioskodawcę oraz pozostałe podmioty w rubrykach 7,8 ,13 i 14 dokumentu dostawy czytelnego podpisu identyfikujące osoby go składającej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania wyrobów akcyzowych podatkiem akcyzowym, tj. zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów objętych akcyzą oraz zwolnienia od akcyzy określa ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. u. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwana dalej ustawą.

Na podstawie art. 31a ust. 1 zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.
   
   

W świetle powyższego, zwolniona od akcyzy jest sprzedaż wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy określonym podmiotom korzystającym ze zwolnienia.

Art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy wskazuje zaś, iż warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Wzór dokumentu dostawy, sposób jego wypełnienia oraz przeznaczenie poszczególnych kart zostały zawarte w rozporządzeniu w sprawie dokumentu dostawy, w tym w załączniku numer 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnienie od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160 poz. 1075 z 2010 rok z późn. zm.).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca ma wątpliwości, jakie warunki musi spełnić podpis osoby podpisującej dokument dostawy, żeby mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku akcyzowego dla sprzedawanych wyrobów węglowych. Wnioskodawca uważa, że wypełnienie dokumentu dostawy w polach 7, 8, 13 i 14 w zakresie podpisu podmiotu, który wystawił dokument dostawy i wydał wyroby węglowe lub osoby reprezentującej ten podmiot, może nastąpić poprzez: umieszczenie podpisu nieczytelnego, parafy, faksymilii lub pieczątki imiennej.

Pojęcie czytelny podpis nie jest pojęciem, które posiadałoby jakąś definicję prawną. Jego istota wynika z celu, któremu ma służyć, czyli identyfikacji osoby, która go złożyła. Zatem, za czytelny podpis składającego oświadczenie można uznać napisany znak graficzny określonej osoby, co oznacza, że powinien on wskazywać tę osobę, a więc przedstawiać nie tylko jej charakter pisma, ale i dane, które ją indywidualizują. Należą do nich, między innymi, imię i nazwisko, przy czym funkcję indywidualizującą pełni przede wszystkim nazwisko.

Jeżeli chodzi o podpisy składane w stosunkach urzędowych, zwłaszcza na pismach mających charakter czynności prawnej, przyjmuje się powszechnie, że podpis oznacza imię i nazwisko lub co najmniej nazwisko podpisującego. Przeświadczenie takie utrwaliło się w społeczeństwie ze względu na funkcję nazwiska, która polega na ustaleniu tożsamości osoby fizycznej. Z braku wyraźnego ustanowienia terminologicznego użyte w ustawie wyrazy rozumie się w takim znaczeniu, w jakim są one powszechnie i stale używane w mowie potocznej. Są zatem argumenty na rzecz tezy, że podpis w rozumieniu ustawy powinien obejmować co najmniej nazwisko podpisującego.

Przyjmując, że podpis osoby składającej oświadczenie może być wykonany w sposób nie dający się odczytać, trzeba rozważyć, czy oznacza to, że może on przybrać dowolną postać pisanego znaku ręcznego, i czy tym samym podpisem są również: parafy, faksymile lub pieczątki imienne. Jeżeli chodzi o zakres użytych pojęć, nie budzi wątpliwości, że parafa oznacza „skrót podpisu zwykle urzędowego; inicjały podpisującego dokument, list”, zaś faksymile to „pieczątka lub klisza odtwarzająca własnoręczny podpis”.

Jak wcześniej wspomniano, podpis osoby składającej oświadczenie musi obejmować co najmniej nazwisko. Z wymagania tego wynika, że nie chodzi o dowolną postać pisanego znaku ręcznego, lecz o napisane nazwisko. Wymaganie podpisania nazwiskiem to - innymi słowy - wymaganie napisania swojego nazwiska. Istotne jest to, by napisany znak ręczny - przy całej tolerancji co do kształtu własnoręcznego podpisu - stwarzał w stosunku do osób trzecich pewność, że podpisujący chciał podpisać się pełnym swoim nazwiskiem oraz że uczynił to w formie, jakiej przy podpisywaniu dokumentów stale używa. Takiej pewności nie stwarzają: parafa, faksymile czy pieczątka imienna, toteż nie mogą być one uznane za podpis osoby składającej oświadczenie. Parafę odróżnia od podpisu przede wszystkim funkcja. Parafa stanowi bowiem sposób sygnowania dokumentu, mający świadczyć o tym, że jest on przygotowany do złożenia podpisu. Immanentną cechą podpisu bowiem jest własnoręczność. Cecha ta umożliwia funkcję identyfikacyjną, gdyż tylko własnoręczny podpis, który zawiera w sobie osobiste cechy charakteru pisma podpisującego (ukształtowanie liter, ich łączenie itp.), pozwala na stwierdzenie - za pomocą graficznej ekspertyzy pisma - że jest on autentyczny.

W związku z powyższym, podpisem jest wyłącznie znak napisany, a więc podpisem nie jest również pieczęć wskazująca imię i nazwisko osoby czy faksymile, ponieważ mogą być odciśnięte na oświadczeniu przez inną osobę. Pieczęć imienna czy faksymile osoby składającej podpis mogą pełnić jedynie funkcję informacyjną.

Powyższe stanowisko potwierdza Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 czerwca 2009 r. IV CSK 78/09 „przy braku ustawowej definicji podpisu, określenie cech, jakim powinien odpowiadać znak graficzny, aby można go było uznać za podpis, jest przedmiotem wypowiedzi judykatury i doktryny. Pomimo zróżnicowania poglądów, można wyznaczyć pewne wspólne minimum w zakresie oznaczania tych cech. Zasadniczo podpis powinien wyrażać co najmniej nazwisko. Nie jest konieczne, aby było to nazwisko w pełnym brzmieniu, gdyż dopuszczalne jest jego skrócenie, nie musi ono być także w pełni czytelne. Podpis powinien jednak składać się z liter i umożliwiać identyfikację autora, a także stwarzać możliwość porównania oraz ustalenia, czy został złożony w formie zwykle przezeń używanej; podpis więc powinien wykazywać cechy indywidualne i powtarzalne (por. m.in. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 1932 r., III 1 Rw 515/32, Zb. Urz. z 1932 r., poz. 67 i cyt. uchwałę z dnia 30 grudnia 1993 r., III CZP 146/93).

Przy najłagodniejszym traktowaniu przesłanek uznania konkretnego znaku pisarskiego za podpis, motywowanym charakterem czynności (oświadczenie ostatniej woli składane przed notariuszem), nie można odstąpić od minimum, jakim jest to, by znak pisarski umożliwiał identyfikację osoby, od której pochodzi, przynajmniej według takich kryteriów, jak cechy indywidualne i powtarzalne. Chociaż podpis nie musi być sporządzony czytelnie, to powinien odzwierciedlać cechy charakterystyczne dla osoby, która go składa i tym samym - wskazywać na tę osobę.”

Tak więc, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że sposobem identyfikacji osoby podpisującej dokument dostawy odpowiednio w polach 7, 8, 13 i 14 spełniającym wprowadzony wymóg podpisu, jest umieszczenie parafy, faksymile lub pieczątki imiennej. Nie oznacza to, że nie mogą one być umieszczone w dokumencie dostawy, ale umieszczenie ich nie spełnia wymogu dotyczącego podpisu.

Reasumując, wymagania co do podpisu wymaganego w dokumencie dostawy stosowanego dla celów zachowania warunków zwolnienia spełnia własnoręczny podpis, który stwarza pewność, że podpisujący chciał podpisać się nazwiskiem w formie, jakiej stale używa i jednoznacznie można na podstawie tego własnoręcznego podpisu osobę podpisującą się zidentyfikować.

Ponadto informuje się, iż pismo Dyrektora Izby Celnej z dnia 05 lipca 2012 nie jest aktem prawnym powszechnie obowiązującym oraz nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Jednocześnie zauważyć należy, iż stanowisko dotyczące podpisu zawarte w ww. piśmie nie jest sprzeczne ze stanowiskiem zaprezentowanym w niniejszym rozstrzygnięciu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.