Działając na podstawie przepisu art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, w kwestii przedstawionego przez wnioskodawcę zagadnienia w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opłacenie składek na ubezpieczenie komunikacyjne tzw. samochodów demonstracyjnych, stanowiących własność przedsiębiorców prowadzących wyspecjalizowane salony sprzedaży samochodów, uprzejmie wyjaśniam.

Z przedstawionego przez wnioskodawcę zagadnienia wynika, iż zgodnie z umowami dealerskimi łączącymi przedsiębiorców będących osobami fizycznymi prowadzącymi wyspecjalizowane salony sprzedaży samochodów (dealerów samochodowych) i koncerny samochodowe, dealerzy są zobowiązani posiadać na własność pewną pulę pojazdów tzw. demonstracyjnych, które służą do jazd próbnych i ich prezentacji klientom. Samochody te przed upływem roku od dnia ich nabycia przez dealera, są sprzedawane klientom docelowym. Pojazdy te ujmowane są w ewidencji księgowej jako towary handlowe.

W praktyce pojawiły się wątpliwości związane z rozstrzygnięciami organów podatkowych, czy w opisanym wyżej stanie faktycznym składki na ubezpieczenie samochodu demonstracyjnego, będącego samochodem osobowym, stanowią koszty uzyskania przychodów w zakresie wszystkich rodzajów ubezpieczeń komunikacyjnych, a w przypadku twierdzącej odpowiedzi na to pytanie, czy podlegają one ograniczeniu określonemu w przepisie art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy ograniczenie to dotyczy jedynie składek z tytułu zawartych umów ubezpieczenia autocasco (AC) i ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), czy również składek z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC).

Kwestie dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie samochodów osobowych reguluje art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), dalej zwanej: ustawą. Zgodnie z ogólną zasadą, zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że aby przedsiębiorca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek na ubezpieczenie samochodu osobowego, wydatek ten musi być związany z prowadzoną działalnością i służyć osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów, oraz mieścić się w limicie określonym w art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy.

Samochody demonstracyjne używane do jazd próbnych w celu zaprezentowania potencjalnemu nabywcy ich walorów użytkowych, zakupywane przez dealera do sprzedaży w stanie nieprzetworzonym, stanowią rzeczowy majątek przedsiębiorstwa. Przychód ze sprzedaży tych samochodów jest przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma zatem przeszkód prawnych, aby do kosztów podatkowych zaliczać wydatki poniesione na ubezpieczenie tych samochodów, zarówno obowiązkowe, jak i dobrowolne.

Zauważyć jednakże należy, że wydatki związane z ubezpieczeniem samochodów osobowych zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem treści przepisu art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższej regulacji prawnej wynika konieczność wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenia samochodu osobowego, w części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Jak wynika z brzmienia powołanego przepisu, ograniczenie dotyczy składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, których wysokość jest ustalana w oparciu o wartość samochodu przyjętą dla celów ubezpieczenia.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli w umowie ubezpieczenia samochodu osobowego określana jest wartość pojazdu, wówczas składki obliczane w oparciu o ten parametr, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia (art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy).

Odnosząc się do kwestii ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) zauważyć należy, że ubezpieczenie to jest ubezpieczeniem osobowym regulowanym przez przepisy kodeksu cywilnego – art. 829 i następne. Przedmiotem tego ubezpieczenia są określone dobra osobiste człowieka. W związku z powyższym, postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdą zastosowania w odniesieniu do składek na ubezpieczenie NNW.