INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.02.2012r. (data wpływu 17.02.2012r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 17.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka należy do międzynarodowego koncernu farmaceutycznego B. (dalej: „Grupa”), zajmującego się wytwarzaniem i dystrybucją produktów leczniczych. Spółka prowadzi na terytorium Polski dystrybucję produktów leczniczych, w tym również produktów leczniczych podlegających refundacji ze środków publicznych, w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2011 r. Nr 122, poz. 696), dalej: „Ustawa Refundacyjna”, Spółka jest podmiotem uprawnionym do obrotu produktami leczniczymi, oraz posiada stosowne zezwolenie na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, o którym mowa w art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (tekst jedn. Dz,U. z 2008 r. Nr 45 poz. 271 ze zm.).

Model działalności Spółki zakłada, że produkty lecznicze są nabywane od podmiotu powiązanego — B. z siedzibą w Wiedniu (dalej: „Podmiot Zagraniczny”), a następnie dystrybuowane przez Spółkę w Polsce, w szczególności do niezależnych hurtowni farmaceutycznych. Spółka nabywa od Podmiotu Zagranicznego produkty lecznicze podlegające refundacji ze środków publicznych, przeznaczone do sprzedaży do pacjentów za pośrednictwem aptek (tj. o kategorii dostępności refundacyjnej „lek dostępny w aptece na receptę w całym zakresie zarejestrowanych wskazań i przeznaczeń” lub „lek dostępny w aptece na receptę we wskazaniu określonym stanem klinicznym” — dalej: „Produkty Refundowane”). Zgodnie z postanowieniami Ustawy Refundacyjnej, refundowane mogą być produkty lecznicze spełniające kryteria zawarte w art. 10 powołanej ustawy. Objęcie takich produktów refundacją, zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy Refundacyjnej, następuje w drodze decyzji administracyjnej Ministra Zdrowia (dalej: „Decyzja Refundacyjna”). Elementem Decyzji Refundacyjnej jest, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, urzędowa cena zbytu produktu leczniczego w stosunku do którego wydawana jest decyzja (dalej: „Urzędowa Cena Zbytu”). Urzędowa Cena Zbytu ustalana jest przez Ministra Zdrowia, zgodnie z art. 13 Ustawy Refundacyjnej i na zasadach określonych w tej ustawie. Zgodnie z art. 2 pkt 26 Ustawy Refundacyjnej, przez Urzędową Cenę Zbytu należy rozumieć cenę zbytu leku ustaloną w Decyzji Refundacyjnej. Jednocześnie, pkt 6 powołanego artykułu, definiuje cenę zbytu netto jako cenę sprzedaży produktów refundowanych do podmiotów uprawnionych do obrotu, nieuwzględniającą należnego podatku od towarów i usług. Konsekwentnie, w przedstawionym stanie faktycznym, Urzędowa Cena Zbytu powinna być rozumiana jako cena sprzedaży Produktów Refundowanych przez Podmiot Zagraniczny do: 1. Spółki (jako podmiotu uprawnionego do obrotu produktami leczniczymi), lub; 2. do jakiegokolwiek innego podmiotu uprawnionego do obrotu tymi produktami na terytorium Polski. Zgodnie z powyższym, cena sprzedaży Produktów Refundowanych w przypadku transakcji zawartej pomiędzy Podmiotem Zagranicznym a Spółką stanowi Urzędową Cenę Zbytu. Co więcej, taka sama cena sprzedaży musiałaby być stosowana w transakcjach zawieranych pomiędzy Podmiotem Zagranicznym a jakimkolwiek niepowiązanym podmiotem.

Zgodnie z art. 8 Ustawy Refundacyjnej, Urzędowa Cena Zbytu ma charakter ceny sztywnej. Oznacza to, że:

1. W transakcjach sprzedaży Produktów Refundowanych pomiędzy Podmiotem Zagranicznym a podmiotami uprawnionymi do obrotu na terytorium Polski (w szczególności, Spółką) nie mogą być stosowane ceny inne niż Urzędowa Cena Zbytu wynikająca z Decyzji Refundacyjnej wydanej w odniesieniu do danych produktów. Zakaz ten dotyczy zarówno stosowania cen niższych, jak i wyższych niż ceny urzędowe określone w Decyzji Refundacyjnej.
2. Podmiot stosujący ceny inne niż ceny urzędowe narażony jest na sankcję Ustanowioną w art. 50 ust. 1 pkt 3 Ustawy Refundacyjnej. Zgodnie z powołanym artykułem, każdy kto wbrew przepisom Ustawy stosuje inne niż ustalone w Decyzji Refundacyjnej ceny zbytu na Produkty Refundowane, podlega karze pieniężnej. Na podstawie ust. 2 wskazanego artykułu, karę te wymierza się w wysokości wartości sprzedanych z naruszeniem przepisów Ustawy Produktów Refundowanych powiększonej o wartość do 5% obrotu tymi Produktami osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym.
3. Dodatkowo, zgodnie z art. 49 ust. 3 Ustawy Refundacyjnej, zakazane jest stosowanie jakichkolwiek form zachęty odnoszących się do leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych podlegających refundacji ze środków publicznych, w szczególności kierowanych do świadczeniobiorców, przedsiębiorców oraz ich pracowników lub osób uprawnionych, w tym (...) upustów, rabatów, bonifikat, pakietów (...) oraz innych niewymienionych z nazwy korzyści. W świetle powyższego, niedopuszczalne jest również dokonywanie korekt cen Produktów Refundowanych ex post.
4. Podmiot stosujący wbrew powyższemu artykułowi jakiekolwiek formy zachęty (w tym korekty cen dokonywane w odniesieniu do Produktów Refundowanych ex post), podlega na podstawie art. 50 ust. 1 w zw. z art. 50 ust. 4 karze pieniężnej w wysokości do 5% wartości netto obrotu produktami, w stosunku do których wydana została Decyzja Refundacyjna osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym.
   
   

Zakaz dokonywania korekt cen Produktów Refundowanych potwierdzony został także w informacji wydanej przez Ministra Zdrowia z dnia 4 sierpnia 2011 r. (sygn. MZ-PLE-46o-12214-3/GB/11), w którym wskazano, że „cena zbytu dla konkretnego leku jest jedna, wyznaczona przez Ministra Zdrowia w decyzji o objęciu leku refundacją, tu której to decyzji wskazany jest precyzyjnie wnioskodawca („ art. 11). Jakakolwiek zmiana ceny zbytu może być dokonana wyłącznie w drodze decyzji („ art. 11 ust. 4), co oznacza że wnioskodawca musi wystąpić z wnioskiem o wydanie takiej decyzji. Zarówno marża hurtowa jak i detaliczna jest precyzyjnie ty ustawie określona, a więc ich poziom nie może być zmieniany przez podmioty uczestniczące w obrocie. Ponadto w art. 49 ustawa nie dopuszcza żadnej swobody w kształtowaniu cen leków objętych refundacją poprzez stosowanie takich narzędzi jak rabaty, upusty, programy lojalnościowe itd., bo te są zakazane.”

1. Z kolei art. 49 ust. 1 Ustawy Refundacyjnej zawiera zakaz stosowania niejednolitych warunków umów w transakcjach dotyczących obrotu Produktami Refundowanymi, stanowiąc, iż „przedsiębiorca zajmujący się wytwarzaniem lub obrotem lekami, (..) podlegającymi refundacji ze środków publicznych nie może uzależniać zawarcia lub kształtować warunków umowy od przyjęcia lub spełnienia przez przedsiębiorcę zajmującego się wytwarzaniem lub obrotem tymi produktami albo świadczeniodawcę innego świadczenia oraz stosować niejednolitych warunków tych umów. (podkreślenie Spółki)”. Sankcją za naruszenie ww. zakazu jest kara pieniężna wymierzana na podstawie art. 52 Ustawy Refundacyjnej.
   
   

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytanie:

Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym, w stosunku do transakcji sprzedaży Produktów Refundowanych zawieranych przez Spółkę z Podmiotem Zagranicznym nie mają zastosowania przepisy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pdop...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, w stosunku do transakcji sprzedaży Produktów Refundowanych zawieranych przez Spółkę z Podmiotem Zagranicznym nie mają zastosowania przepisy art. 11 ust. 1 Ustawy o pdop.

Zgodnie z art. 11 ust 1 ustawy, jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „podmiotem krajowym” bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym” bierze udział bezpośrednio lub pośrednio tu zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział tu kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadając udział w kapitale tych podmiotów

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określi się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zatem, zgodnie z powszechnie przyjętą linią interpretacyjną (Paweł Małecki, Małgorzata Mazurkiewicz: „Komentarz do art. 111 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych” oraz Dariusz Strzelec: „Komentarz do art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”), zastosowanie art. 11 ust, 1 Ustawy o pdop jest możliwe tylko wówczas, gdy:

1. Występują powiązania między stronami transakcji zgodnie z definicjami zawartymi w art. 11 ust. 1; i jeżeli
2. w wyniku takich powiązań ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty;
3. w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały.
   
   

Dopiero łączne spełnienie wszystkich trzech przesłanek umożliwia zastosowanie art. 11. ust. 1 Ustawy o pdop. Stanowisko to zostało potwierdzone w uzasadnieniu wyroku NSA z 23 stycznia 2009 r. (sygn. II FSK 1422/07), zgodnie z którym „wynikająca z tego przepisu kompetencja organu podatkowego do szacunkowego ustalania dochodów podatnika jest dopuszczalna po spełnieniu (udowodnieniu) wszystkich przesłanek zawartych w tym przepisie”. Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym nigdy nie może dojść do spełnienia drugiej wskazanej powyżej przesłanki stanowiącej, że „(...) w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty”.

Wynika to z faktu, że w przedstawionym stanie faktycznym:

1. warunki transakcji nie zostały ustalone ani narzucone w wyniku powiązań wskazanych w art. 11 ust. 1 oraz
2. warunki transakcji nie różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty.
   
   

Ad. a)

Warunki transakcji nie zostały ustalone ani narzucone w wyniku powiązań wskazanych w art. 11 ust. 1, ponieważ nie są one skutkiem/wynikiem powiązań.

Urzędowa Cena Zbytu w transakcji sprzedaży Produktów Refundowanych pomiędzy Podmiotem Zagranicznym a Spółką nie jest ustalana w wyniku istniejących między tymi podmiotami powiązań, ale jest ustalana w drodze Decyzji Refundacyjnej — zatem cena ustalana jest poprzez organ administracji rządowej — Ministra Zdrowia. Stosowanie w transakcjach sprzedaży Produktów Refundowanych cen innych niż Urzędowa Cena Zbytu jest zagrożone sankcjami przewidzianymi w Ustawie Refundacyjnej. Niedozwolone jest dokonywanie jakichkolwiek korekt cen towarów — zgodnie z art. 49 ust, 3 Ustawy Refundacyjnej. Powołane regulacje powodują, że warunki transakcyjne nie wynikają z istniejących między Spółką i Podmiotem Zagranicznym powiązań ale z powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

Ad. b)

Warunki transakcji nie różnią się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane ponieważ cena zastosowana w transakcji sprzedaży przez Podmiot Zagraniczny danego Produktu Refundowanego zarówno do podmiotu niepowiązanego, jak i do Spółki, musiałaby zostać ustalona na poziomie Urzędowej Ceny Zbytu. Zatem, cena w transakcji ustalona pomiędzy Spółką i Podmiotem Zagranicznym nie będzie różniła się od ceny, którą ustaliłyby w porównywalnych transakcjach podmioty niezależne.

Zakaz różnicowania (stosowania niejednolitych) warunków umów w transakcjach dotyczących obrotu Produktami Refundowanymi wynika wprost z art. 49 ust. i Ustawy Refundacyjnej, zgodnie z którym „przedsiębiorca zajmujący się wytwarzaniem lub obrotem lekami, (...) podlegającymi refundacji ze środków publicznych nie może uzależniać zawarcia lub kształtować warunków umowy od przyjęcia lub spełnienia przez przedsiębiorcę zajmującego się wytwarzaniem lub obrotem tymi produktami albo świadczeniodawcę innego świadczenia oraz stosować niejednolitych warunków tych umów”

Ponadto, zgodnie z art. 49 ust. 3 Ustawy Refundacyjnej zakazane jest stosowanie jakichkolwiek form zachęty w odniesieniu do Produktów Refundowanych, „(...) w tym sprzedaży uwarunkowanej, upustów, rabatów, bonifikat, pakietów i uczestnictwa w programach lojalnościowych, darowizn, nagród, prezentów, upominków, wycieczek, loterii, losowań, wszelkich form użyczeń, transakcji wiązanych, ułatwień, zakupów lub usług sponsorowanych, wszelkiego rodzaju talonów, bonów oraz innych niewymienionych z nazwy korzyści.” Zatem nie jest dozwolone stosowanie innych zachęt zarówno w transakcjach pomiędzy Podmiotem Zagranicznym i Spółką jak i w transakcjach miedzy Podmiotem Zagranicznym i podmiotem niepowiązanym.

Tym samym, na gruncie art. 49 ust. 1 oraz art. 49 ust. 3 Ustawy Refundacyjnej nie jest możliwe różnicowanie (stosowanie niejednolitych) innych (poza-cenowych) warunków sprzedaży Produktów Refundowanych w transakcji pomiędzy Podmiotem Zagranicznym i Spółką w porównaniu do transakcji pomiędzy Podmiotem Zagranicznym i podmiotem niepowiązanym. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi (i nigdy nie może dojść) do spełnienia analizowanej przesłanki zamieszczonej w hipotezie normy art. 11 ust. 1 Ustawy o pdop. Tym samym, uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym nie mają zastosowania przepisy art. 11 ust. 1 Ustawy o pdop.

Powyższe stanowisko jest także uzasadnione w świetle postanowień Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. z dnia 29 września 2009 r.).

Zgodnie bowiem z i Rozporządzenia, jego przepisy „regulują sposób i tryb określania, w drodze oszacowania dochodów”. Z kolei, przepis § 1 ust. 4 stanowi wyraźnie, że „przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych”.

Jak wspomniano powyżej, w przedstawionym stanie faktycznym cena przedmiotu transakcji, tj. Urzędowa Cena Zbytu jest określana w drodze Decyzji Refundacyjnej, tj. cena ta wynika z Ustawy Refundacyjnej. Tym samym, w przypadkach takich jak transakcja przedstawiona w powyższym stanie faktycznym, wprost wyłączono instytucję oszacowania dochodów według sposobu i trybu uregulowanego w Rozporządzeniu oraz art. 11 ust. 1 Ustawy o pdop. W rezultacie, nie jest możliwe wykonanie dyspozycji wskazanej w art. 11 ust. 1 Ustawy o pdop. Podsumowując, w stosunku do transakcji sprzedaży Produktów Refundowanych zawieranych przez Spółkę z Podmiotem Zagranicznym w przedstawionym stanie faktycznym nie ma zastosowania przepis art. 11 ust. 1 Ustawy o pdop, gdyż nie są spełnione łącznie wszystkie opisane w hipotezie przepisu przesłanki jego stosowania oraz brak jest jakichkolwiek przepisów wykonawczych określających tryb i sposób zastosowania art. 11 ust. 1 Ustawy o pdop.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r., nr 74, poz. 397 z późn. zm.), jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „podmiotem krajowym” bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym” bierze udział bezpośrednio lub pośrednio tu zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział tu kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadając udział w kapitale tych podmiotów

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określi się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Z powołanego przepisu wynika zatem, że organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej uprawnione są na podstawie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do określania dochodu oraz należnego podatku, o ile ustalą, że:

1. miały miejsce powiązania pomiędzy stronami transakcji, określone w art. 11 tej ustawy;
2. w wyniku których ustalono lub narzucono warunki różniące się od warunków, jakie ustaliłyby miedzy sobą niezależne podmioty;
3. przez co podmiot nie wykazał dochodów lub wykazał je w wysokości niższej od tych, jakie należałoby oczekiwać, gdyby powyższe powiązania nie istniały.
   
   

Powyższe przepisy oraz uzupełniające je reguły zawarte w ust. 2-3a ww. ustawy, a także regulacje zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. z dnia 29 września 2009 r.), mają odpowiednie zastosowanie w przypadku wystąpienia wskazanych w nich prawno-podatkowych stanów faktycznych. Regulacje w nich zawarte pozwalają odstąpić organom podatkowym lub organom kontroli skarbowej od ogólnych zasad ustalania podstawy opodatkowania. Przy czym dopiero łączne spełnienie wyżej wymienionych trzech przesłanek uprawnia organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej do określenia dochodu podatnika w drodze oszacowania, na zasadach określonych w art. 11 ust. 2 i 3 ww. ustawy.

Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, złożonego przez Spółkę (Wnioskodawcę), wynika że cena transakcji w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jest uzależniona od regulacji zawartych w ustawie z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. nr 122, poz. 696; dalej: Ustawa Refundacyjna). Ustawa ta w sposób sztywny ustala urzędową cenę zbytu (art. 11), urzędową marżę hurtową (art. 7 ust.1) oraz urzędową marżę detaliczną (art. 7 ust. 4).

Ponadto, zgodnie z art. 49 Ustawy Refundacyjnej przedsiębiorca zajmujący się wytwarzaniem lub obrotem lekami (…) nie może uzależniać zawarcia lub kształtować warunków umowy od przyjęcia lub spełnienia przez przedsiębiorcę zajmującego się wytwarzaniem lub obrotem tymi produktami albo świadczeniodawcę innego świadczenia oraz stosować niejednolitych warunków tych umów. W przeciwnym razie, umowy takie są w całości lub w części nieważne. Ponadto, zakazane jest stosowanie jakichkolwiek form zachęty odnoszących się do leków podlegających refundacji ze środków publicznych (…), w tym transakcji sprzedaży uwarunkowanej, transakcji wiązanej.

Z powyższego wynika zatem, iż ustawodawca w stosunku do podmiotów zaangażowanych w dystrybucję leków refundowanych ze środków publicznych, uregulował cenę nabycia leków refundowanych ze środków publicznych przez hurtowników, jak również cenę hurtową i detaliczną tych leków. Jednocześnie, ustawodawca zabronił, na mocy art. 49 Ustawy Refundacyjnej, jakichkolwiek modyfikacji marży hurtowej i detalicznej dokonanych zarówno w sposób bezpośredni jak i pośredni, w tym zakazał uzależnienia zawarcia umowy od jakiekolwiek innego świadczenia.

Reasumując, w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, nie znajduje zastosowania art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stosunku do transakcji, w której cena określana jest w drodze decyzji wydanej na podstawie Ustawy Refundacyjnej.

Powyższe stanowisko znajduje również uzasadnienie w świetle postanowień rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (dalej: Rozporządzenie). Zgodnie bowiem z § 1 ust. 4 Rozporządzenia, przepisów tego Rozporządzenia nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Jednocześnie zauważyć należy, iż jak wynika z art. 7 ust. 3 Ustawy Refundacyjnej, urzędowa marża hurtowa może być dzielona pomiędzy przedsiębiorców prowadzących obrót hurtowy.

W przypadku dokonywania transakcji pomiędzy powiązanymi ze sobą podmiotami prowadzącymi obrót hurtowy, podział wskazanej marży winien być dokonany zgodnie z zasadą wolnorynkową. W takim przypadku, organy administracji podatkowej lub organy kontroli skarbowej mogą zastosować art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.