Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-184/13-3/MK
z 15 maja 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB2/415-184/13-3/MK
Data
2013.05.15
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników --> Obowiązek obliczania i poboru przez płatników zaliczek
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
obowiązek płatnika
pracownik
przychody ze stosunku pracy
spółki
Istota interpretacji
Zakres skutków podatkowych związanych z obowiązkowym udziałem pracowników Spółki w organizowanych konferencjach, szkoleniach i warsztatach.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.02.2013r. (data wpływu 04.03.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z obowiązkowym udziałem pracowników Spółki w organizowanych konferencjach, szkoleniach i warsztatach – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 04.03.2013r r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z obowiązkowym udziałem pracowników Spółki w organizowanych konferencjach, szkoleniach i warsztatach. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Sp., o.o. (dalej: Spółka”), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta (Zleceniodawcy, Spółka Szwajcarska) usługi o charakterze niematerialnym polegające m.in. na reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków itp. Przedmiotem działalności Spółki nie jest handel towarami, lecz jedynie świadczenie usług. Zgodnie z zawartą umową Spółka wyznacza wynagrodzenie za świadczone usługi w oparciu o poniesione przez Spółkę i zaakceptowane przez Zleceniodawcę koszty świadczenia; taka baza kosztowa powiększana jest o umowną marżę i w sumie definiuje wynagrodzenie Spółki. W konsekwencji, wydatki, jakie Spółka ponosi, a które następnie uwzględniane są w sposób bezpośredni w wynagrodzeniu należnym Spółce od Zleceniodawcy Spółka uznaje za koszty bezpośrednio powiązane z przychodami. Koszty zasadniczo rozliczane są na podstawie otrzymanych faktur lub innych dokumentów potwierdzających zakupy (jeżeli świadczenie nie podlega fakturowaniu). W związku z tak prowadzoną działalnością występują następujące stany faktyczne:
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Przedmiotowa interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie Nr 6 wniosku w przedmiocie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpowiedź na pytanie Nr 1, 2, 3, 4, 5, 7, 8 i 9 w przedmiocie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia. Zdaniem Wnioskodawcy, Ad. 6. Pracownicy Spółki uczestniczący w spotkaniach, o których mowa w pkt 4 opisu Stanu faktycznego nie uzyskują z tego tytułu przychodu podatkowego. Jest to konsekwencją tego, że spotkania służą wyłącznie Spółce jako pracodawcy, a nie pracownikom. Zgodnie z treścią regulacji prawa podatkowego art. 12 ustawy o PIT przychód z tytułu otrzymanego nieodpłatnego świadczenia występuje jedynie wówczas, gdy pracownik uzyskujący je, wraz z nim (czy w wyniku tego) osiągnie obiektywną i faktyczną korzyść ekonomiczną - gdy wystąpi po jego stronie przysporzenie. Ważnym przy tym jest właśnie to, że dla powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia niezbędnym jest łączne wystąpienie dwóch elementów: korzyści otrzymującego i braku jakiegokolwiek wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego. Skoro więc pracownicy odbywają podróże na polecenie Spółki jako pracodawcy a uzyskane informacje służą Spółce przy świadczeniu usług, nie może być mowy o uzyskaniu przez pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Dodatkowo należy zaznaczyć, że pracownicy mają obowiązek odbywać podróże i nie mogą z nich zrezygnować, co dodatkowo świadczy o braku przychodu podatkowego. Niedopuszczalnym bowiem jest to, aby świadczenie, z którego pracownik nie może zrezygnować, wyznaczało po jego stronie przychód podatkowy. Teza taka potwierdzona jest a contrario w uchwale Izby Finansowej NSA z dnia 24 października 2011 r. II FPS 7/10: „Prawo do odmowy realizacji korzyści wynikającej z umowy o świadczenie na rzecz osoby trzeciej ma znaczenie podatkowe, ponieważ wykonanie jej stanowić może podstawę do oceny prawnej powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawodawca podatkowy nie zobowiązuje podatnika do przyjęcia jakiegokolwiek przychodu, w tym również do przyjęcia nieodpłatnego świadczenia stanowiącego przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.f. Z tego powodu uzewnętrznienie woli pracownika w przedmiocie odmowy skorzystania z prawa przewidującego i gwarantującego możliwości opieki zdrowotnej wynikające z zakupionego przez pracodawcę pakietu medycznego stanowić będzie niewątpliwą podstawę do oceny, że podatnik nie przyjął nieodpłatnego świadczenia z wymienionego tytułu. Odmowa przyjęcia nieodpłatnego świadczenia w postaci wykorzystania pakietu może nastąpić przed skorzystaniem z zawartych w pakiecie usług medycznych, na przykład: przy rozliczaniu przez pierwszej - po objęciu pakietem - zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, kiedy to podatnik będzie miał możliwość dokonania rachunku podatkowych i faktycznych korzyści oraz obciążeń z tytułu podjęcia decyzji w omawianym przedmiocie.” Skoro więc pracownicy nie mogą zrezygnować z udziału w spotkaniach to nawet gdyby wraz z nimi uzyskali przysporzenie, którego tutaj brak, nie powstałby po ich stronie przychód podatkowy. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z treści powołanego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia. Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu do opodatkowania, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcę. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu. W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
Zgodnie natomiast z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Artykuł 30 § 1 cytowanej ustawy stanowi, iż płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (…). Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka z o.o. z siedzibą w Polsce jest jednym z podmiotów należącym do grupy kapitałowej E. i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta (Zleceniodawcy) Spółki Szwajcarskiej usługi o charakterze niematerialnym polegające m.in. na reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków itp. Przedmiotem działalności Spółki nie jest handel towarami, lecz jedynie świadczenie usług. W ramach grupy kapitałowej lub jej partnerów biznesowych, organizowane są spotkania, w ramach których prezentowane są informacje istotne dla sprzedaży a co za tym idzie i promocji produktów dystrybuowanych przez spółkę szwajcarską (zleceniodawcę), a promocją których zajmuje się Spółka. Spotkania takie mogą przybierać formę warsztatów, konferencji, zjazdu, sympozjum itp. i mogą dotyczyć konkretnych produktów, strategii, działań biznesowych, metod form przekazu, skuteczności indywidualnej, diagnostyki, specyfiki rynku, interakcji substancji leczniczych promowanych produktów, schorzeń i innych obszarów przydatnych bądź niezbędnych dla świadczenia usług promocji. Organizatorem ww. spotkań jest Zleceniodawca lub podmiot trzeci. Natomiast koszty związane z udziałem w ww. spotkaniach pracowników Spółki uczestniczących bezpośrednio w świadczeniu usług na rzecz spółki szwajcarskiej (zleceniodawcy) ponosi lub częściowo ponosi spółka szwajcarska (zleceniodawca) (pozostałe koszty obciążają Spółkę). Pracownicy Spółki polskiej są delegowani przez Spółkę jako pracodawcę i mają obowiązek brać udział w spotkaniach. Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny ustosunkowując się do stanowiska Spółki odnośnie pytania Nr 6 dotyczącego obowiązków płatnika ciążących na Spółce w związku odbywaniem przez pracowników podróży na polecenie Spółki jako pracodawcy (delegowaniem) związanej z obowiązkowym uczestnictwem w spotkaniach organizowanych w formie warsztatów, konferencji, zjazdu, sympozjum organ podatkowy stwierdza, iż należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki że udział pracowników w organizowanych spotkaniach nie stanowi dla uczestniczących w nich pracowników świadczenia nieodpłatnego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak wynika z wniosku osoby te uczestnicząc w spotkaniach reprezentują Spółkę (pracodawcę) w ramach powierzonych im obowiązków służbowych. W konsekwencji na Spółce nie ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.