INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012r. (data wpływu 6 marca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2012r. (data wpływu 28 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od zakupu paliwa i od rat leasingowych dotyczących samochodu specjalnego (bankowozu) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od zakupu paliwa i od rat leasingowych dotyczących samochodu specjalnego (bankowozu).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2012r., (data wpływu 28 maja 2012r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 22 maja 2012r. znak: IBPP2/443-221/12/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego samochodu, który w dowodzie rejestracyjnym będzie posiadał wpis: rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz.

W piśmie z dnia 24 maja 2012r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił:

1. Przedmiot działalności:
   • Sprzedaż hurtowa i detaliczna metali i rud metali,
   • Sprzedaż hurtowa i detaliczna wyrobów metalowych,
   • Obróbka mechaniczna elementów metalowych,
   • Transport drogowy towarów.
2. Nabyty samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
3. Przedmiotem nabycia będzie pojazd-bankowóz typu: C.
4. Wnioskodawca musi przewozić utargi gotówkowe, jak również dokonuje zakupów stali i innych materiałów płatnych gotówką.
5. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
6. Nabyty samochód-bankowóz będzie służył tylko i wyłącznie do przewożenia wartości pieniężnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe będzie odliczenie podatku VAT od zakupu paliwa i rat leasingowych dla tego samochodu w pełnej wysokości...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest możliwe odliczanie podatku VAT od zakupu paliwa oraz podatku VAT od rat leasingowych dotyczących tego samochodu w pełnej wysokości, ponieważ jest to samochód o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. – o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 247, poz.1652).

W objaśnieniach do załącznika ww. ustawy wskazano, że wykaz dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

W decyzji indywidualnej sygnatura: IPPP1-443-51/08-2/RK Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podaje, iż:

„Tymi przepisami jest ustawa z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie.

W art. 2 pkt 36 tej ustawy zapisano, iż użyte w ustawie określenia oznaczają:

pojazd specjalny – pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2007r. Nr 137, poz. 968) ustala się klasyfikację pojazdów, zawierającą określenia rodzajów, podrodzajów i przeznaczeń pojazdów, zwaną dalej "klasyfikacją”, stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia.

W załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia w tabeli nr 3 (Przeznaczenia pojazdów specjalnych), pod poz. Nr 20, kod 520 zapisano "Bankowóz".

W § 11 ust. l (pkt 23 i 24) ww. rozporządzenia zapisano, iż dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, w tym pozwolenie czasowe do wielokrotnego stosowania wystawia się następująco:

„w rubryce "RODZAJ POJAZDU" – wpisuje się rodzaj pojazdu zgodnie z klasyfikacją;

„w rubryce „PRZEZNACZENIE” – wpisuje się przeznaczenie pojazdu zgodnie z klasyfikacją; przeznaczenie pojazdu wpisuje się w przypadku, gdy przewiduje to klasyfikacja.

Jak powyżej wskazano, w przypadku gdy istnieje klasyfikacja dla danego samochodu, w dowodzie rejestracyjnym musi się znaleźć odpowiedni wpis potwierdzający przeznaczenie pojazdu. Należy również zauważyć, iż rejestracja pojazdu na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym ma charakter decyzji administracyjnej, a zatem jest wiążąca dla wszystkich uczestników obrotu prawnego, w tym również organów podatkowych .”

Podsumowując: skoro w dowodzie rejestracyjnym samochodu, będzie odpowiedni wpis klasyfikacji umożliwiającej określenie, że ten samochód jest samochodem specjalnym o przeznaczeniu "Bankowóz" – Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości, zarówno od zakupu paliwa do tego samochodu, jak też z tytułu rat leasingowych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Samochód specjalny, o którym mowa we wniosku będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) – zwanej dalej ustawą nowelizującą – w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   • odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   • oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 wyżej cyt. ustawy, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z brzemienia ww. przepisu wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

W świetle powyższego uznać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy nowelizującej.

W załączniku tym zostały wymienione następujące przeznaczenia:

1. Agregat elektryczny / spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Stosownie do art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez pojazd specjalny należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenie z dnia 7 września 2010r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) – dalej rozporządzenie – bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

1. załącznik nr 3 – wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
2. załącznik nr 4 – wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
3. załącznik nr 5 – wymagania techniczne dla bankowozu typu C.
   
   

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:
   • pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
   • immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej "dyrektywą 74/61/EWG", lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej "regulaminem nr 116 EKG ONZ";
   • modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
     • funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
     • rezerwowe zasilanie,
     • dodatkową syrenę alarmową,
     • czujniki ochrony wnętrza,
     • blokadę pracy silnika,
     • tryb serwisowy,
     • sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
   • monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
   • system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
     • położeniu i prędkości pojazdu,
     • otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
     • stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
     • włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
   • oświetlenie przedziału z pojemnikami.
2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.
   
   

Ze złożonego wniosku wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest:

• Sprzedaż hurtowa i detaliczna metali i rud metali,
• Sprzedaż hurtowa i detaliczna wyrobów metalowych,
• Obróbka mechaniczna elementów metalowych,
• Transport drogowy.
  
  

Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego na samochód, który w dowodzie rejestracyjnym będzie posiadał wpis: rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz. Będzie to bankowóz typu C.

Wnioskodawca wskazał, że musi przewozić utargi gotówkowe, jak również dokonuje zakupów stali i innych materiałów płatnych gotówką.

Nabyty samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Będzie służył tylko i wyłącznie do przewożenia wartości pieniężnych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż z profilu działalności gospodarczej nie wynika konieczność przewozu wartości pieniężnych (m.in gotówki, weksli, czeków, kamieni szlachetnych). Konieczność przewożenia utargów gotówkowych jak również dokonywanie zakupów płatnych gotówką nie jest argumentem wystarczającym do przyznania Wnioskodawcy prawa do odliczenia. Zwrócić ponadto uwagę należy, iż Wnioskodawca nie wskazał czy bankowóz typu C będzie spełniał wymagania techniczne określone w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Powyższe nie ma jednak wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie, gdyż jak wykazano z profilu działalności gospodarczej nie wynika konieczność przewozu wartości pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy z tytułu nabycia pojazdu specjalnego w postaci bankowozu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, jak również prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do jego napędu. Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony z faktury dokumentującej nabycie samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystanie bankowozu do świadczenia usług przewozu utargu. Nie jest natomiast – w ocenie tut. organu – taką działalnością przewóz utargów gotówkowych oraz dokonywanie płatności gotówką za zakupy.

Reasumując należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy samochód nie będzie wykorzystywany w działalności, w której jest konieczny, sam fakt jego nabycia nie będzie Wnioskodawcy uprawniał do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od rat lasingowych oraz paliwa do jego napędu. Tym samym w omawianej sytuacji zastosowanie znajdzie uregulowanie art. 3 ust. 6 ww. ustawy, co oznacza, że Wnioskodawca będzie miał ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zapłatę rat leasingowych, tj. w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego od raty udokumentowanej fakturą, wynikająca, z zawartej umowy, nie więcej jednak niż 6.000 zł łącznie, o ile nie zajdą okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do jego napędu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy tutaj zauważyć, iż przedmiotowa interpretacji rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionych pytań. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Tut. organ pragnie wyjaśnić, że w myśl art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jak z powyższego wynika interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika.

Interpretacje nie stanowią źródła prawa.

Zatem tut. organ przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma obowiązku kierować się stanowiskiem innych organów podatkowych.

Bez znaczenia dla sprawy jest więc powoływanie się we wniosku na inne interpretacje podatkowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.